გართულებები
IRIS სისტემური ანთებითი სინდრომია, რომლის კლინიკური დიფერენცირება რთულია აქტიური Mycobacterium avium complex (MAC) ინფიცირებისგან; ის აღწერილია სუბკლინიკური ან დადგენილი MAC დაავადების და შორსწასული იმუნოსუპრესიის მქონე პაციენტებს შორის, რომელთაც დაიწყეს ანტირეტროვირუსული მკურნალობა (ART) და აღენიშნებათ CD4 უჯრედების რაოდენობის სწრაფი მომატება (≥100 უჯრედი/მიკროლიტრში).[244][249]
სინდრომი შეიძლება გამოვლინდეს ანტირეტროვირუსული თერაპიის დაწყებიდან უკვე 7 დღეში და უფრო ხშირია, როცა CD4 უჯრედების რაოდენობა <100 უჯრედი/მიკროლიტრში. იმუნური რეკონსტიტუციის ანთებითი სინდრომი (IRIS) ვლინდება ცხელებით, წონის კლებით, პულმონური შეხორცებით, ინფილტრატებით, გამონაჟონით ან ლიმფადენიტით. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულმა პრეპარატებმა შეიძლება შეამსუბუქოს მდგომარეობა. არ უნდა შეიცვალოს ანტიმიკობაქტერიული და ანტირეტოვირუსული მკურნალობა. მძიმე რეაქციებისას რეკომენდებულია კორტიკოსტეროიდები.[1]
იმ პაციენტებში, რომლებსაც დაუდგინდათ შიდსის განმსაზღვრელი დაავადებება და დაიწყეს ანტირეტროვირუსული თერაპია, იმუნური რეკონსტიტუციის სინდრომი (IRIS) აგრეთვე დაკავშირებულია ისეთ მდგომარეობებთან, როგორიცაა ციტომეგალოვირუსული რეტინიტი, კრიპტოკოკური მენინგიტი, ტუბერკულოზი, პროგრესული მულტიფოკალური ლეიკოენცეფალოპათია და ჰერპესვირუსული ინფექცია. მკურნალობა დამოკიდებულია ფონურ ინფექციურ აგენტებზე და მის კლინიკურ გამოვლინებაზე.[250][251] შორსწასული იმუნოსუპრესიისა და არატუბერკულოზური ოპორტუნისტული ინფექციების დროს იმუნური რეკონსტიტუციის სინდრომი დაკავშირებული იყო სოკოვანი ინფექციის არსებობასთან, CD4 უჯრედების უფრო დაბალ რაოდენობასა და აივ რნმ-ის უფრო მაღალ დონესთან საწყის ეტაპზე, ხოლო მკურნალობისას - CD4 უჯრედების უფრო მაღალ და აივ რნმ-ის უფრო დაბალ დონესთან.[252]
იმუნური რეკონსტიტუციის სინდრომი (IRIS) ვითარდება კრიპტოკოკული მენინგიტის და აივ ინფექციის მქონე პაციენტების 30%-ში, რომლებმაც დაიწყეს ან ხელახლა დაიწყეს ანტირეტროვირუსული თერაპია.[253] ამ პაციენტებმა უნდა გააგრძელოს ანტირეტროვირუსული თერაპია და სოკოს საწინააღმდეგო პრეპარატებით თერაპია. კორტიკოსტეროიდები შესაძლოა საჭირო იყოს მძიმე ფორმის სიმპტომური იმუნური რეკონსტიტუციის სინდრომიs (IRIS) დროს.
ტუბერკულოზის დროს, პნევმოთორაქსი განპირობებულია პერიფერული ღრუს ან სუბპლევრული კაზეოზური თხევადი კერის პლევრის ღრუში ჩაღვრით. დაკავშრებული ბრონქოპლევრული ფისტულა (BPF) შესაძლოა მოიხსნას ან პერსისტენტული იყოს. დიდმა ბრონქოპლევრულმა ფისტულამ შესაძლოა გამოიწვიოს ემპიემის ფორმირება.
აივ-დადებით პაციენტებში, რომელთაც პნევმოცისტური პნევმონია აქვთ, პნევმოთორაქსის რისკფაქტორებია: თამბაქოს მოხმარება ანამნეზში, აეროზოლირებული პენდტამიდინით მკურნალობა და პნევმატოცელეების არსებობა გულმკერდის რენტგენზე.
მართვა ხდება გულმკერდის მილით (მილით თორაკოსტომია). პერსისტენტულ ბრონქოპლევრულ ფისტულას შესაძლოა დასჭირდეს ოპერაციული გზით აღდგენა.
პირიმეთამინმა შესაძლოა დათრგუნოს ძვლის ტვინი. ფოლიუმის მჟავას აძლევენ ამ ტოქსიკურობის პრევენციისთვის. ფოლიუმის მჟავის დოზა შეიძლება გაიზარდოს ძვლის ტვინის დასაცავად. თუ ეს არაეფექტურია, პირიმეთამინის დოზა შესაძლოა შემცირდეს.
განციკლოვირის ან ვალგანციკლოვირის თერაპიის ყველაზე მეტად გავრცელებული გვერდითი ეფექტია ძვლის ტვინის სუპრესია, ყველაზე ხშირად ლეიკოპენიასთან და თრომბოციტოპენიასთან ერთად.
კრიპტოკოკული მენინგიტისას მომატებული ინტრაკრანიული წნევა სავარაუდოდ ვითარდება არაქნოიდული ხაოების მიერ თავზურგტვინის სითხის დარღვეული შეწოვის გამო. მომატებული ინტრაკრანიული წნევის შემთხვევაში პაციენტებს უნდა ჩაუტარდეთ სერიული დღიური ლუმბალური პუნქცია. წნევის გაკონტროლების მიზნით უნდა დრენირდეს 30 მლ-მდე ცერებროსპინალური სითხე. თუ მაღალი წნევა ყოველდღიურად ლუმბური პუნქციის მიუხედავად რჩება, განსახილველია დროებითი ლუმბალური დრენაჟი ან ვენტრიკულოპერიტონეული შუნტი.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას