მიდგომა

SBP-ის მკურნალობა პირველ რიგში მიმართულია შესაბამისი ემპირიული ანტიბიოტიკების დროულ დანიშვნაზე.[59][79]

აგრესიული რეანიმაცია უმნიშვნელოვანესია სეფსისის დროს, სითხეების გადასხმით და ჰიპერტენზიული საშუალებებით, რათა შევინარჩუნოთ საშუალო არტერიული წნევა >65 mmHg.[112] ემპირიული ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკები დიაგნოზის დადგენიდან რაც შეიძლება მალე უნდა დაინიშნოს, იდეალურ შემთხვევაში არა უგვიანეს 1 საათისა.

არაჰოსპიტალური ინფექცია

პირველი რიგის ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპია საზოგადოებაში შეძენილი სპონტანური ბაქტერიული პერიტონიტისთვის არის ინტრავენური მესამე თაობის ცეფალოსპორინი (მაგ. ცეფოტაქსიმი, ცეფტრიაქსონი).[59] ალტერნატიული ვარიანტებია ინტრავენური ციპროფლოქსაცინი ან ამპიცილინი/სულბაქტამი. მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს 5-7 დღის განმავლობაში.[79][113][114][115]

გართულებული არაჰოსპიტალური სპონტანური ბაქტერიული პერიტონიტის (მაგ. სეფსისის, შოკის, ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათიის, გასტროინტესტინური სისხლდენის, ილეუსის ან თირკმლის უკმარისობის) მქონე პაციენტები ყოველთვის საჭიროებენ ჰოსპიტალიზაციას და ემპირიული ინტრავენური ანტიბიოტიკებით მკურნალობას.

მიუხედავად იმისა, რომ არსებობს კვლევები, რომლებიც მხარს უჭერენ ორალური ანტიბიოტიკების სტაციონარულ გამოყენებას საგულდაგულოდ შერჩეულ პაციენტებში (პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებათ საზოგადოებაში შეძენილი ინფექცია და სხვაგვარად კარგად გრძნობენ თავს, სეფსისის, ენცეფალოპათიის ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის ნიშნების გარეშე), ღვიძლის დაავადებათა კვლევის ამერიკული ასოციაციის (AASLD) და ღვიძლის შესწავლის ევროპული ასოციაციის (EASL) გაიდლაინებში არ არის ნახსენები საწყისი პერორალური ანტიბიოტიკოთერაპია.[59][79][116][117][118] არ არსებობს კვლევები, რომლებშიც შეფასებულია ამბულატორიული თერაპიის უსაფრთხოება.

ნოზოკომური ინფექციების ან რეზისტენტული სახეობების მაღალი რისკის მქონე პაციენტების ანტიმიკრობული მკურნალობა

ნოზოკომიური ინფქეციის მქონე ან რეზისტენტული სახეობებით ინფიცირების მაღალი რისკის ქვეშ მყოფ პაციენტებს უნდა ჩაუტარდეთ ემპირიული ფართო სპექტრის ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია.[59] ვარიანტები მოიცავს კარბაპენემს (მაგ., იმიპენემი/ცილასტატინი, მეროპენემი) ან პიპერაცილინი/ტაზობაქტამს.[59][79] ამ პოპულაციაში ცეფალოსპორინების მიმართ რეზისტენტობის პრობლემის გათვალისწინებით, ღვიძლის შესწავლის ევროპული ასოციაციის მიერ რეკომენდებულია ცეფალოსპორინების ნაცვლად კარბაპენემებით პირველადი მკურნალობა.[79][119][120] ვანკომიცინი ან დაპტომიცინი უნდა დაემატოს გრამდადებითი კოკების უკეთესი დაფარვის საჭიროებისას (მაგ. სეფსისის მქონე პაციენტებისთვის ან ფტორქინოლონებით პროფილაქტიკის ანამნეზის მქონე პირებში, ან გრამდადებითი მულტირეზისტენტული ორგანიზმების მაღალი გავრცელების ადგილებში).[79][121][122][123][124][125] დაპტომიცინი რეკომენდებულია პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ წინა ვანკომიცინის მიმართ რეზისტენტული ენტეროკოკური (VRE) ინფექცია ან ვანკომიცინის მიმართ რეზისტენტულ ენტეროკოკზე დადებითი ზედამხედველობის ნაცხი.[59] ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკების არჩევანი მორგებული უნდა იყოს ადგილობრივი გავრცელებისა და მულტიმედიკამენტების რეზისტენტული ორგანიზმების ტიპზე, ხოლო ანტიბიოტიკების დაფარვა უნდა შემცირდეს როგორც კი კულტურის შედეგები იქნება ხელმისაწვდომი.[59]

პაციენტები, რომლებიც რეაგირებენ მკურნალობაზე და 48 საათის განმავლობაში კლინიკურად უმჯობესდებიან, შეიძლება გადავიყვანოთ პერორალურ ანტიბიოტიკებზე.[46][126][127] ანტიბიოტიკებით მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს სრული 5-7-დღიანი კურსის ჩასატარებლად.[59]

ეფექტურობა

ზოგადად, არ არის განსხვავება ეფექტიანობის თვალსაზრისით, კერძოდ სიკვდილობის, SBP-ის ალაგების და 30 დღის განმავლობაში რეჰოსპიტალიზაციის მაჩვენებლებს შორის სხვადასხვა ანტიბიოტიკების გამოყენებისას.[115][118][46][126][128][129][130] ტიპიურად, კვლევები არ გვიჩვენებს მესამე თაობის ცეფალოსპორინების ცალსახა უპირატესობას სხვა ანტიბიოტიკებთან შედარებით; თუმცა, მაღალი ეფექტიანობის გამო, ისინი SBP-ის სტანდარტულ თერაპიად მოიაზრებიან.[131][113]

რეზისტენტობა ცეფალოსპორინების და ფტორქინოლონების მიმართ

გრამ-დადებითი კოკით გამოწვეული ინფექციებისა და ფართო სპექტრის ბეტა-ლაქტამაზას (ESBL)- წარმომქმნელი გრამ-უარყოფითი ბაცილების გაზრდილმა პრევალენტობამ, კარბაპენემებისადმი რეზისტენტულ  Klebsiella pneumoniae-თან ერთად, წარმოშვა კითხვა, რჩება თუ არა მესამე თაობის ცეფალოსპორინები ადეკვატურ, პირველი რიგის ემპირიულ მკურნალობად. 2001-2019 წლებში გამოქვეყნებული კვლევების თანახმად, ცეფალოსპორინებისა და ფტორქინოლონების მიმართ რეზისტენტობის მაჩვენებლები შესაბამისად 30%-ს და 40%-ს შეადგენს.[13][122][123][124][125][132][133][134][135]

2005-2011 წლებში 314 პოზიტიური კულტურის ერთცენტრიან კვლევას არ უჩვენებია სპონტანური ბაქტერიული პერიტონიტის მიკრობულ ეტიოლოგიაში რაიმე ცვლილება, მაგრამ აჩვენა პირველი რიგის ანტიბიოტიკების (მაგ. ცეფოტაქსიმი) მიმართ რეზისტენტობის მნიშვნელოვანი ზრდა.[121]

SBP-ის პირველი ეპიზოდის მქონე პაციენტებშიც კი, 2007-2013 წლებში ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა 30%-იანი რეზისტენტობის მაჩვენებელი მესამე თაობის ცეფალოსპორინების მიმართ არანოზოკომური SBP-ის დროს და 44%-იანი მაჩვენებელი ნოზოკომური SBP-ის დროს.[136] აღმოჩნდა, რომ მომატებული ანტიმიკრობული რეზისტენტობა SBP-ის მქონე პაციენტებში წარმოადგენს სიკვდილობის დამოუკიდებელ საპროგნოზო ფაქტორს. რეზისტენტობის ახალი კანონზომირებები ყურადღებით უნდა იქნას შესწავლილი ყოველ დაწესებულებაში, რათა განისაზღვროს, საჭიროა თუ არა უფრო ფართო სპექტრის ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპია. ერთმა რანდომიზებულმა კონტროლირებადმა კვლევამ დაადგინა, რომ დაბალი დოზის ცეფოტაქსიმი არანაკლებ ეფექტურია, ვიდრე მაღალი დოზის ცეფოტაქსიმი ციროზის დრის განვითარებული SBP-ის შემთხვევაში.[114]

ალბუმინი

ნაჩვენებია, რომ ინტრავენური ალბუმინით მკურნალობა ამცირებს გაურთულებელი სპონტანური ბაქტერიული პერიტონიტის მქონე პაციენტების საავადმყოფოში სიკვდილობას.[137] თირკმელების ასოცირებული დისფუნქციის მქონე პაციენტები, როგორც ჩანს, ყველაზე მეტ სარგებელს იღებენ.[59][79] ალბუმინი ამცირებს თირკმლის უკმარისობას, სავარაუდოდ მიმოქცევითი მოცულობის გაზრდით და პროანთებით მოლეკულებთან შეკავშირებით.[97][137]

დიდი მოცულობის პარაცენტეზი (LVP)

გაურთულებელი SBP-ის (არა სეფსისი, ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათია, გასტროინტესტინური სისხლდენა, ან მნიშვნელოვანი თირკმლის დისფუნქცია) მქონე პაციენტებში ჩატარებულმა კვლევებმა წარმოაჩინა, რომ LVP ალბუმინის ჩანაცვლებით უსაფრთხოა.[138][139] არ არსებობს კვლევები იმის თაობაზე, უსაფრთხოა თუ არა LVP SBP-ით გართულებულ პაციენტებში.



განმეორებითი პარაცენტეზი და გაფართოებული ანტიბიოტიკური გადაფარვა მკურნალობის მიმართ რეზისტენტულ პაციენტებში.

პაციენტებს, რომლებსაც არ აქვთ მნიშვნელოვანი კლინიკური გაუმჯობესება, ან რომლებსაც არ უვლინდებათ დადასტურებული ანტიბიოტიკებისადმი მგრძნობიარე ორგანიზმი მათი საწყისი ასციტური სითხის კულტურიდან, უნდა გაიარონ განმეორებითი დიაგნოსტიკური პარაცენტეზი მკურნალობის დაწყებიდან 48 საათის შემდეგ.[59][140] თუ 48 საათის შემდეგ განმეორებითი პარაცენტეზის დროს ნანახია ნეიტროფილების აბსოლუტური რიცხვის შემცირება 25%-ით, ეს ითვლება წარუმატებელ მკურნალობად.[59]

ანტიბიოტიკოთერაპიის შეცვლა შეიძლება მოხდეს სისხლის ან ასციტური სითხის კულტურის შედეგების მიხედვით. თუ არ აღინიშნება ზრდა, MRSA-ის და D ჯგუფის ენტეროკოკების გადასაფარად საფიქრებელია ვანკომიცინის დამატება, ან მასზე გადასვლა. ასევე, საფიქრებელია რეზისტენტული ენტერობაქტერიის (როგორიცაა E coli) გადამფარი ანტიბიოტიკების ჩართვა.

მნიშვნელოვან გაუმჯობესებაში წარუმატებლობა ასევე ზრდის ვარაუდს მეორადი პერიტონიტის შესახებ, და შეიძლება საჭირო გახდეს ვიზუალური კვლევები, ან ქირურგიული კონსულტაცია.

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას