მიდგომა

სტივენს-ჯონსონის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, ფიზიოლოგიური ეფექტების თვალსაზრისით, მსგავსია მეორე ხარისხის დამწვრობისა.

მკურნალობა მოითხოვს მულტიდისციპლინური გუნდის ჩართულობას, რათა პაციენტებმა მიიღონ ჭრილობის ყოველდღიური ოპტიმალური მართვა, კვება, კრიტიკული მკურნალობა, ტკივილის მართვა და დამხმარე ტიპის მოვლა.[74] სტივენს-ჯონსონის სინდრომის/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის დიაგნოზის შემთხვევაში, რეკომენდებულია პაციენტის გადაყვანა დამწვრობის ცენტრში, ჭრილობების მოვლის სპეციალიზებულ ცენტრში ან დერმატოლოგიური ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში.[63][74]

ზუსტი მკურნალობა დამოკიდებულია კანის ჩართულობის ხარისხზე, ხოლო როგორც სტივენს-ჯონსონის სინდრომის, ასევე ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი მიმართ იგივე ზოგადი პრინციპები გამოიყენება. მკურნალობა უნდა დაიწყოს ინდივიდუალურად, კონკრეტული კლინიკური სურათის მიხედვით.[75][76]

ორივე დაავადებას აქვს ტენდენცია პროგრესირებისკენ რამდენიმე დღის განმავლობაში, ამიტომ საჭიროა ყველა პაციენტის მკაცრი მონიტორინგი.

გადაუდებელი სამედიცინო დახმარება

დიაგნოზის დასმისას გამომწვევი აგენტი უნდა გამოვლინდეს და დაუყოვნებლივ მოცილდეს. ჩვეულებრივ, ეს აღმოჩნდება ახალი წამალი, რომლის მიღება იწყება გამონაყარის დაწყებამდე 2-3 კვირით ადრე.

სტივენს-ჯონსონის სინდრომის/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის დროს ყველაზე ხშირად დანიშნული მედიკამენტბი ჩამოთვლილია ეტიოლოგიის ნაწილში. იხილეთ ეტიოლოგია.

სტივენს-ჯონსონის სინდრომის/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის მქონე პაციენტები უნდა შეფასდნენ ისევე, როგორც დამწვრობის მქონე პაციენტები. საჭიროა სასუნთქი გზების, სუნთქვის და სისხლის მიმოქცევის შეფასება. იხ კანის დამწვრობა (დიაგნოსტიკური მიდგომა).

არტერიული სისხლის აირები და ჟანგბადით გაჯერება დაგვეხმარება პაციენტის კლინიკური რესპირატორული სტატუსის განსაზღვრაში.

აუცილებელია მთლიანი სხეულის ზედაპირის ფართობის (TBSA) დაზიანების შემოწმება, დაავადების სიმძიმის შესაფასებლად. შეიძლება გამოიყენოთ სხვადასხვა მეთოდები, როგორიცაა უოლასის 9-ების წესი, პალმერი, ლუნდ-ბროუდერის დამწვრობის შეფასების სქემა ან SCORTEN.[55][57] Wallace rule of 9s Opens in new window იხილეთ დიაგნოსტიკური მიდგომა.

[Figure caption and citation for the preceding image starts]: "ცხრათა წესი"From Dr Sheridan's personal collection [Citation ends].com.bmj.content.model.Caption@67def3e6[Figure caption and citation for the preceding image starts]: ლუნდ-ბრაუდერის დიაგრამაFrom Dr Sheridan's personal collection [Citation ends].com.bmj.content.model.Caption@590de833

რაც უფრო მეტია სხეულის ზედაპირის საერთო ფართობის პროცენტული მაჩვენებელი, მით უფრო მეტია სითხეზე მოთხოვნა.[56]

განიხილეთ ინტუბაცია და ადრეული ტრაქეოსტომია პაციენტებში, რომელთაც აქვთ პირის ღრუს ჩართულბოა და ჩამოთვლილთაგან ერთ-ერთი:[74]

  • სხეულის საწყისი ზედაპირული ფართობის 70%-ით ან მეტით დაზიანება

  • დაზიანებული სხეულის ზედაპირული ფართობის პროგრესირება ჰოსპიტალიზაციის I დღიდან III დღემდე >15%-ით

  • ფონური ნევროლოგიური დიაგნოზი ხელს უშლის სასუნთქი გზების დაცვას

  • სასუნთქი გზების დაზიანება, რომელიც დადგენილია პირდაპირი ლარინგოსკოპიით.

მტკიცებულებების მიხედვით, ინტუბირებული პაციენტებისთვის სიკვდილობის მაჩვენებელი იზრდება 50%-მდე.[54]

იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტი არ იღებს თერაპიულად ანტიკოაგულანტს, მაგრამ შეზღუდული აქვს გადაადგილების უნარი, პროფილაქტიკურად უნდა დაინიშნოს დაბალმოლეკულური ჰეპარინი.[74]

მექანიკური თრომბოპროფილაქტიკა გრადუირებული კომპრესიული წინდებით ან წყვეტილი პნევმატური კომპრესიით რეკომენდებულია იმ პაციენტებისთვის, რომლებიც მწვავედ მიმდინარე დაავადების გამო იმყოფებიან თრომბოზის გაზრდილი რისკის ქვეშ და აქვთ სისხლდენა ან მომატებული აქვთ დიდი სისხლდენის ალბათობა.[74]

სისხლდენის მაღალი რისკის პაციენტებს და მათ, ვისთვისაც ენტერალური კვება შეუძლებელია, უნდა მიეცეთ პროტონის ტუმბოს ინჰიბიტორი სტრესინდუცირებული გასტრიტისა და ნაწლავის წყლულის თავიდან ასაცილებლად.[63][74]

სტივენს-ჯონსონის სინდრომის/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის შემთხვევაში ყველა პაციენტის საწყისი შეფასების ნაწილია პოტენციური ორალური, თვალის და უროგენიტალური ჩართულობის შეფასება.[74]

ჭრილობის მოვლა

ჭრილობის მოვლა შესაძლებელია კონსერვატიულად ან ქირურგიულად. ეს დამოკიდებულია ინდივიდუალურ შემთხვევებზე.[63]

კონსერვატიული მოვლის რეკომენდაციებია:[74]

  • მოწყვეტილი ეპიდერმისის, როგორც ბიოლოგიური სახვევის შენარჩუნება

  • ნახვევების შეცვლის სიხშირის შეზღუდვა

  • ჰაერ-სითხოვანი საწოლების გამოყენება

  • არაწებოვანი სახვევების გამოყენება

  • ჭრილობების ლიზისის და დრენაჟის გამოყენება მხოლოდ პაციენტის კომფორტისთვის

  • სახვევის შეცვლისას ჭრილობების გაწმენდა სტერილური წყლით, ნორმალური ფიზიოლოგიური ხსნარით ან განზავებული ქლორჰექსიდინით.

  • დამარბილებლების გამოყენება მთელ ეპიდერმისზე კანის ბარიერული ფუნქციის გასაძლიერებლად, სითხის დაკარგვის შესამცირებლად და ხელახალი ეპითელიზაციის ხელშესაწყობად.

  • ანტიბაქტერიული თვისებების გამო არაწებოვანი, ვერცხლით გაჟღენთილი პირველადი სახვევების გამოყენების გათვალისწინება, სახვევის შეცვლის საჭიროების შემცირება და პაციენტის კომფორტის გაუმჯობესება

  • მეორადი შთანმთქმელი სახვევების გამოყენება ექსუდატის გასაკონტროლებლად.

სტივენს-ჯონსონის სინდრომის/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის შემთხვევში ჭრილობის მოვლის ქირურგიული მიდგომა მიჰყვება დამწვრობის მართვის პრაქტიკას: როგორც კი მოწყვეტილი ეპიდერმისი ქირურგიულალ მოცილდება, ჭრილობები იფარება ბიოლოგიური საფენით, როგორიცაა ქსენოტრანსპლანტატი (ღორის კანი), ალოტრანსპლანტატი (სხეულის კანი) ან სინთეტიკური სახვევი.[77] შეხორცებისას, განიხილეთ არაწებოვანი ვერცხლით გაჟღენთილი სახვევის გამოყენება, სახვევის შეცვლის დროს და პაციენტის კომფორტის გაუმჯობესების მიზნით.

დიდი ბრიტანეთის გაიდლაინების რეკომენდაციით, პაციენტები გადაყვანილ უნდა იყვნენ დამწვრობის განყოფილებაში ქირურგიული წესით გასუფთავებისა და ჭრილობის მოვლისთვის, თუ ვლინდება ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (>30% სხეულის სრული ზედაპირის ეპიდერმული დაკარგვა) და შემდეგი მტკიცებულებები:[63]

  • კლინიკური გაუარესება

  • ეპიდერმული განშრევების ზრდა

  • სუბ-ეპიდერმული ჩირქი

  • ადგილობრივი სეფსისი

  • ჭრილობის გარდაქმნა და/ან დაგვიანებული შეხორცება.

მას შემდეგ, რაც რეგენერირდება კანი(დაახლოებით 2-დან 3 კვირამდე ვადაში), შესაძლოა სარგებლიანი იყოს დამარბილბელი საშუალებები, ელასტიკურობის შენარჩუნებისა და გამოშრობის საპრევენციოდ.

სითხის მართვა

თუკი ვლინდება ხშირი პირღებინება, შეიძლება განვითარდეს გაუწყლოება. გარდა ამისა, კანის აქერცვლის ხარისხის მიხედვით პაციენტმა შეიძლება დაკარგოს სითხის მნიშვნელოვანი რაოდენობა კანის დამწვარი ზედაპირიდან. ყოველდღიურად უნდა მიმდინარეობდეს ელექტროლიტებისა და სითხის ბალანსის მონიტორინგი.[63][74]

თუ პაციენტს შეუძლია სითხეების პერორულად მიღება, უნდა წავახალისოთ ისინი, რომ მიიღონ სითხე. სხვა შემთხვევაში საჭიროა ინტრავენური გადასხმები, როგორიცაა რინგერის ლაქტატის ხსნარი ან 0.9% ნატრიუმის ქლორიდი, პაციენტის ჰიდრატაციის მიზნით. შემთხვევათა სერიის ერთ-ერთი კვლევით დგინდება, რომ დაახლოებით 2 მლ/კგ/% სხეულის ზედაპირის საერთო ფართობი შეიძლება იყოს ადეკვატური, თუკი არ არსებობს სხვა გართულებები.[78]

მიუხედავად საჭირო სითხის გამოთვლილი რაოდენობისა, პაციენტის რეაქციის კლინიკური სურათი მეტისმეტად მნიშვნელოვანია. რეჰიდრატაციის მონიტორინგი ხორციელდება შარდის გამოყოფაზე დაკვირვებით. მნიშვნელოვანია, რომ ზრდასრულის მიერ შარდის გამოყოფა შეადგენდეს 0.5 მლ/კგ/სთ-ს (30-დან 50 მლ / საათში), ხოლო <30 კგ წონის ბავშვებში - 1 მლ/კგ/სთ-ს.[63][74]

რეჰიდრატაციის გაძლიერება ან შესუსტება შარდის გამოყოფაზეა დამოკიდებული.

ტკივილის მართვა

ანალგეზია უნდა ჩატარდეს სიმპტომების სიმძიმის მიხედვით, რათა უზრუნველყოფილი იყოს კომფორტი დასვენების დროს. ტკივილის დონე უნდა შეფასდეს ყოველ 4 საათში ერთხელ და ვალიდური ტკივილის შემფასებელი ინსტრუმენტის გამოყენებით სულ მცირე დღეში ერთხერ.[63][74] სახვევების შეცვლის დროს საჭიროეა უფრო მეტი ტკივილგამაყუჩებლებს.[63][74]

თუ მსუბუქი ტკივილი არ იხსნება პარაცეტამოლით, უნდა განიხილებოდეს პერორული ოპიოიდი, როგორიცაა ტრამადოლი.[74] მორფინი ან ფენტანილი შეიძლება საჭირო გახდეს ზომიერი ან ძლიერი ტკივილის შემთხვევაში. დაბალი დოზით კეტამინი შეიძლება ჩაითვალოს სტივენს-ჯონსონის სინდრომით/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზით გამოწვეული ტკივილის ალტერნატიულ ან დამხმარე თერაპიად.[74] გაბაპენტინი და პრეგაბალინი ორივე მოქმედებს ნეიროპათიურ ტკივილზე და შეიძლება შეამციროს ოპიოიდების მოხმარება როგორც მწვავე, ასევე შეხორცების ფაზაში სტივენს-ჯონსონის სინდრომის მქონე პაციენტებისთვის.[74]

თირკმელების ან კუჭის დაზიანების რისკის გაზრდის გამო თავიდან უნდა აირიდოთ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები.[74]

ინტრავენური იმუნოგლობულინი და ციკლოსპორინი

არ არსებობს მკაფიო მითითებები ინტრავენური იმუნოგლობულინის (IVIg) გამოყენებასთან დაკავშირებით. ზოგიერთი კლინიცისტი იყენებს IVIG-ს სწრაფად პროგრესირებადი გამონაყარის დროს, რომელიც მოიცავს სხეულის ზედაპირის საერთო ფართობის მინიმუმ 6%-ს. სხვები ნიშნავენ ინტრავენურ იმუნოგლობულინს მხოლოდ მაშინ, როდესაც დაზიანებულია სხეულის ზედაპირის საერთო ფართობის (TBSA) 20%. არ არსებობს მკურნალობის ავტორიტეტული რანდომიზებული კონტროლირებადი კვლევა. არსებული ლიტერატურა შედგება მცირე რეტროსპექტიული და პროსპექტიული სერიებისგან. ამ მცირე კლინიკური კვლევების მიმოხილვით ვლინდება IVIg -ის გამოყენების რამდენიმე დადებითი ეფექტი და არანაირი მნიშვნელოვანი გართულება.[2][24][42][44][79][80][81] სტივენს-ჯონსონის სინდრომის/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის თანხვედრის შემთხვევაში, მრავალ დამწვრობის ცენტრში იყებნეენ ინტრავენურ იმუნოგლობულინს, სწრაფად პროგრესირებადი გამონაყარის შემთხვვაში და როდესაც პაციენტი კლინიკურად მიიჩნევა შესაფესირისად.

არსებობს TEN-ის ციკლოსპორინით წარმატებული მკურნალობის სპორადული შემთხვევები. SJS / TEN -ის მქონე 71 პაციენტის სამედიცინო ბარათების რეტროსპექტულ ანალიზში, ციკლოსპორინი დაკავშირებული იყო სიკვდილის მოსალოდნელზე ნაკლებ შემთხვევებთან (სიკვდილობის სტანდარტიზებული მაჩვენებელია 0,43), მაშინ როდესაც ინტრავენური იმუნოგლობულინი დაკავშირებული იყო სიკვდილობის მატებასთან (სიკვდილობის სტანდარტიზებული მაჩვენებელია 1,43).[82] სხვა კვლევით, რომელიც ტარდებოდა იმ 16 პაციენტზე, რომლებიც იღებდნენ ციკლოსპორინს, გამოვლინდა სიკვდილობის უფრო დაბალი მაჩვენებელი, ვიდრე პროგნოზირებული იყო SCORTEN ქულით.[83] ერთი მცირე (n=29), ღია ეტიკეტის, II ფაზის კვლევის შედეგებით ვლინდება, რომ ციკლოსპორინმა შეიძლება შეამციროს სიკვდილობა და ეპიდერმული აქერცვლის პროგრესირება სტივენს-ჯონსონის სინდრომის/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის შემთხვევებში. საშუალოდ 77%-იანი სხეულის სრული ზედაპირული ფართობის დაზიანების მქონე 12 პაციენტზე ჩატარებულ მცირე კვლევაში, რომლებიც მკურნალობდნენ ციკლოსპორინით და პლაზმაფერეზით, დაფიქსირდა სიკვდილის ერთი შემთხვევა.[84] სხვა მეტა-ანალიზით დადგინდა, რომ ციკლოსპორინის გამოყენება ეპიდერმული ნეკროლიზის დროს ეფექტურად ამცირებს სიკვდილის რისკს.[75][85][86][87]

პირის ღრუს ჩართულობა

პირის ღრუს ჩართვა გვხვდება სტივენს-ჯონსონის სინდრომის/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის შემთხვევათა უმრავლესობაში, რაც იწვევს ტკივილს, პერორული მიღების დარღვევას და პირის ღრუს არასასურველ ჰიგიენას. პაციენტებთან უნდა გამოვიკვლიოთ პირის ღრუ დაავადების გამოვლინებისას ყოველდღიურად მწვავე მიმდინარეობის ფაზაში.[63][74]

მწვავე ავადმყოფობის განმავლობაში რეკომენდებულია ტუჩებზე ვაზელინის მალამოს წასმა ყოველ 2 საათში.[63][74]

ტკივილის მართვა

ტკივილის ხანმოკლე შემსუბუქების მიზნით, საჭიროა პირის ღრუს ამორეცხვა ან სპრეის გამოყენება ადგილობრივი საანესთეზიო, ანთების საწინააღმდეგო და ტკივილგამაყუჩებელი საშუალებებით(მაგ. ბლანტი ლიდოკაინი, ბენზიდამინი), განსაკუთრებით ჭამამდე ან პირის ღრუს გაწმენდის წინ.[63][74]

ადგილობრივი პერორული გარსიანი აგენტები რეკომენდებულია ტკივილის შესამცირებლად პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ პირის ღრუს ლორწოვანის ჩართულობა.[74]

პირის ღრუს ჰიგიენა

პაციენტის პირი ყოველდღიურად უნდა გასუფთავდეს თბილი მარილიანი სავლებით ან სპეციალური ღრუბლით.[63][74]

ლორწოვანი გარსის ბაქტერიული კოლონიზაციის შესამცირებლად უნდა გამოიყენოთ პირის ღრუს ანტისეპტიკური სავლებები (მაგ., განზავებული ქლორჰექსიდინი).[63][74]

დაავადების მწვავე ფაზაში რეკომენდებულია ძლიერი ადგილობრივი კორტიკოსტეროიდული პირის ღრუს ამოსარეცხი (მაგ., დექსამეტაზონი) ან ულტრაძლიერი ადგილობრივი კორტიკოსტეროიდული მალამო.[63][74]

კვება

თუ შესაძლებელია, კვება უნდა წარმოევდეს პერორულად. თუ ეს შეუძლებელია, უნდა უზრუნველჰყოთ ენტერული კვება ნაზოგასტრული მილით.[74] ნაზოგასტრული მილის ჩადგმა დაუშვებელია პაციენტებში, რომელთაც დაზიანებული აქვთ ნაზოფარინგული ლორწოვანი გარსი.

კვებითი მხარდაჭერა უნდა მოიცავდეს 30-35 კკალ/კგ-ს, მკაცრი გლიკემიური კონტრლის ფონზე.[74] თუ ადეკვატური კალორაჟის მიღება ვერ ხერხდება ენტერული კვებით, უნდა დაემატოს პარენტერული გზაც.[74]

თვალის დაზიანება

ყველა იმ პაციენტთან, რომელთანაც ვლინდება სტივენს-ჯონსონის სინდრომის/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის ნიშნები და სიმპტომები, უნდა ჩატარდეს ოფთალმოლოგის კონსულტაცია და სრული გამოკვლევა ჰოსპიტალიზაციის მომენტში, ასევე ყოველდღიურად დაავადების მწვავე ფაზაში, სანამ არ დადასტურდება, რომ არ არის მხედველობის გაუარესება.[63][74][88] შემდგომი დაკვირვების ფორმა უნდა განისაზღვროს თითოეულ შემთხვევაში ინდივიდუალურად.[74]

თვალის დაზიანების შემთხვევაში, ლუბრიკანტები (წვეთები და მალამოები) უნდა დაინიშნოს ყოველ 2 საათში ერთხელ ავადმყოფობის მწვავე სტადიაზე.[63][74] 

რეკომენდებულია თვალის მთლიანი ზედაპირის ყოველდღიური გამოკვლევა (ქუთუთოების კანი, ქუთუთოს კიდე, კონიუნქტივა და რქოვანა).[74] ეს უნდა მოიცავდეს ქუთუთოს თაღის და ხრტილის კონიუნქტივას ეპითელიუმის დეფექტების და ადრეული სიმბლეფარის შეფასებას ქუთუთოების ამობრუნების გზით, როდესაც თვალიც გადატრიალებულია.

რქოვანას დაზიანებების, ან თვალში უცხო სხულების ან ნაწილაკების და ცრემლის წარმოქმნის დარღვევის გამოსავლენად თითოეულ პაციენტს უნდა ჩაუტარდეს გრამის წესით შეღებვის პროცედურა.[74]

ქუთუთოების მოსვენებული მდგომარეობა უნდა შეფასდეს ლაგოფთალმზე, განსაკუთრებით უგონო პაციენტებში, რადგან აუცილებელია რქოვანზე ექსპოზიციის პრევენცია.[63][74]

ამნიოტური მემბრანის ტრანსპლანტაცია უნდა განიხილებოდეს ნებისმიერი პაციენტის თავდაპირველი შეფასებისას, რომელზეც არსებობს ეჭვი, რომ აქვს სტივენს-ჯონსონის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი და ასევე ყოველი შემდგომი გამოკვლევის დროს მწვავე ფაზაში.[74] თვალის მთელი ზედაპირის დაფარვა ამნიოტური მემბრანით, ინტენსიური მოკლევადიანი კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობასთან ერთად, სტივენს-ჯონსონის სინდრომის და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის მწვავე ფაზაში, დაკავშირებულია მხედველობის შენარჩუნებასთან და თვალის დაუზიანებელ ზედაპირთან.[88]

შარდ-სასქესო სისტემის დაზიანება

შარდ-სასქესო სისტემის დაზიანება ვითარდება იმ ქალებისა და მამაკაცების დაახლოებით 70%-ში, რომელთაც აღენიშნებათ სტივენს-ჯონსონის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი.[89][90] ამან შეიძლება გამოიწვიოს სათესლე პარკის/სასქესო ბაგის, პენისის/ვულვის ეროზია; დიზურია; ჰემატურია; შარდის შეკავება; და გრძელვადიანი შედეგები, როგორიცაა ურეთრის სტენოზი და ნაწიბურები, ქსეროზი, ფიმოზი, დისპარეუნია, ქრონიკული ტკივილი, სისხლდენა, სექსუალური დისფუნქცია, უნაყოფობა და შფოთვა.[74]

სტივენს-ჯონსონის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის შემთხვევაში, ყველა პაციენტის უროგენიტალური ტრაქტის გამოკვლევა რეკომენდებულია პირველადი შეფასებისას და ყოველდღიურად ჰოსპიტალიზაციის დროს.[63][74] საშარდე კათეტერის ჩადგმა საჭიროა, თუ უროგენიტალური დაზიანება იწვევს მნიშვნელოვან დიზურიას/შეკავებას.[63]

ვულვარ/უროგენიტალური კანი/ლორწოვანი გარსი უნდა იყოს დაფარული მალამოთი და/ან მალამოს მარლით, რათა შემცირდეს ტკივილი, შეამციროს ადჰეზიის წარმოქმნა და ხელი შეუწყოს შეხორცებას დაავადების მწვავე ფაზაში.[74] ქალებისთვის, რომლებზეც არსებობს ვაგინალური დაზიანების ეჭვი, შეიძლება გამოვიყენოთ ინტრავაგინალური დილატორი ან:[63][74]

  • არასტეროიდული მალამო (მაგ., ვაზელინის ჟელე), საჭიროებისამებრ ხელახლა წასმით ბარიერული დაცვის შესანარჩუნებლად და/ან

  • მძლავრი კორტიკოსტეროიდული მალამო, თუ აღინიშნება აქტიური ანთება.

ადგილობრივი კორტიკოსტეროიდების დოზის კლება უნდა ეფუძნებოდეს კლინიკურ გაუმჯობესების დინამიკას.

თუ საეჭვოა ვაგინალური კანდიდოზი, გამოიყენეთ კალიუმის ჰიდროქსიდის პრეპარატი და სოკოს კულტურა და დაიწყეთ მკურნალობა შესაბამისი ანტიფუნგალური მედიკამენტებით.[74]

საშოს ლორწოვანი გარსის შეხორცების ხელშეწყობის მიზნით, მედიკამენტების ჩანაცვლება შესაძლებელია ესტროგენის კრემით.[74]

ინტრავაგინალური დილატორები შეიძლება მოთავსდეს ჩანაცვლებამდე მაქსიმუმ 24 საათით ადრე.[74] თუ პაციენტებისთვის ინტრავაგინალური დილატორი დისკომფორტს ქმნის, შესაძლებელია მედიკამენტის გამოყენება ვაგინალური აპლიკატორით.

მენსტრუაციის სუპრესიამ შეიძლება შეამციროს ვაგინალური ადენოზისა და ენდომეტრიოზის რისკი და შეიძლება განვიხილოთ ქალებში, რომლებსაც აქვთ გენიტალური ლორწოვანი გარსის მძიმე დაზიანება.[74]

შრომის თერაპია და ფიზიოთერაპია

პაციენტებს შეიძლება აღენიშნებოდეთ მოძრაობის შეზღუდვა, კუნთოვანი ძალის დაქვეითებით. პაციენტებმა ყოველდღიურად უნდა ივარჯიშონ თავიანთი შესაძლებლობების ფარგლებში ფიზიოთერაპევტის და საჭიროების შემთხვევაში, შრომითი თერაპევტის თანხლებით.[44]

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას