გართულებები
მუცლის განყოფილების სინდრომის (ACS) სიხშირე შეფასებულია დაახლოებით 20% -ით გახეხილი AAA-ს ღია შეკეთების შემდეგ.[9] მცირე რეტროსპექტული მიმოხილვის თანახმად, გაგლეჯილი ანევრიზმის ღია წესით ოპერაციის შემდეგ პაციენტთა 34%-ს განუვითარდა მწვავე კორონარული სინდრომი, ხოლო ენდოვასკულური მეთოდით მკურნალობის შემთხვევაში- 21%-ს.[259] მოსახლეობის ეროვნული კვლევით (შვედეთის სისხლძარღვთა დაავადების რეესტრი) დგინდება, რომ გაგლეჯილი ანევრიზმის ოპერაციის შემდეგ მწვავე კორონარული სინდრომი განვითარდა ღია ქირურგიული ჩარევის 6.8%-ში, ხოლო EVAR-ის 6.9%-ში.[260] 46 კვლევის სისტემურმა მიმოხილვამ, მათ შორის 3064 პაციენტმა, აჩვენა, რომ ACS გავლენას ახდენს პაციენტების დაახლოებით 9%-ზე EVAR-ის შემდეგ გატეხილი AAA-სთვის.[261]დაზიანება ასოცირდება მომატებულ სიკვდილობასთან.[261]ყველა პაციენტი უნდა შემოწმდეს ACS-ზე, თუ მათი მდგომარეობა არ გაუმჯობესდება EVAR-ის ან გატეხილი AAA-ს ღია ქირურგიული შეკეთების შემდეგ.[67]
ილეუსი აღნიშნულია პაციენტთა 11%-ში. ნაწლავის ობსტრუქცია და კოლიტი გვხვდება ღია მეთოდის შემდეგ პაციენტების 1%-ში.[256][262] ერთი მიმოხილვის თანახმად, ნაწლავის კლინიკურად მნიშვნელოვანი იშემია გაგლეჯილი ანევრიზმის ქირურგიული ჩარევის შემდეგ დაფიქსირდა შემთხვევების 10%-ში.[263]
კოლექტომიის საჭიროება იშემიური კოლიტის გამო იშვიათია.
მუცლის აორტის ანევრიზმის EVAR მიდგომით ან ღია ჩარევით მკურნალობის შემდეგ მნიშვნელოვანია თირკმლის მწვავე დაზიანების ინციდენტობა.[264][265][266]ღია წესის შემდეგ, ეს სავარაუდოდ გარდამავალია. თუმცა, EVAR-ის შემდეგ მიზეზები მულტიფაქტორულია და თირკმელების ფუნქციის დაქვეითება მეტადაა გამოხატული (განსაკუთრებით თირკმელზედა ფიქსაციის დროს), ვიდრე ღია ქირურგიის შემთხვევაში.[267][268]EVAR-ის შემდგომი თირკმელების მწვავე დაზიანება დაკავშირებულია საშუალოდ მომატებულ ავადობა-სიკვდილობასთან[264] ინტერვენციები, რომლებსაც კვლევებში აჩვენეს, აქვთ გარკვეული პოტენციური სარგებელი AKI-ს სიხშირის შემცირებაში AAA შეკეთების შემდეგ, მოიცავს მანიტოლს, ანტიოქსიდანტურ დანამატებს, ღია რემონტის ექსტრაპერიტონეალურ მიდგომას და ადამიანის წინაგულების ნატრიურეზულ პეპტიდს.[269]
პოსტიმპლანტაციის სინდრომი არის EVAR-ის ცუდად გაგებული გართულება, რომელიც ხდება ადრეულ პოსტოპერაციულ პერიოდში და შეიძლება გაგრძელდეს EVAR-ის შემდეგ 10 დღემდე.[270]ტიპურია ცხელება, შეუძლოდ ყოფნა, ზურგის ტკივილი, რაც შეიძლება გამოწვეული იყოს ციტოკინების გამოთავისუფლებით. ადრეული ძირითადი გულ-სისხლძარღვთა მოვლენები უფრო ხშირია პაციენტებში, რომლებსაც უვითარდებათ პოსტიმპლანტაციის სინდრომი.[270]
ამპუტაციის სიხშირე კიდურის იშემიის გამო დაბალი იყო პაციენტების ფართომასშტაბიან სერიაში, რომელთაც ჩაუტარდათ ღია ქირურგიული ჩარევა.[256]
ზურგის ტვინის იშემია იშვიათია EVAR-ის შემდეგ. ინციდენტობა EUROSTAR კოლაბორაციის რეესტრში იყო 0.21%.[271] გაგლეჯილი მუცლის აორტის ანევრიზმის გადაუდებელი ენდოვასკულური მკურნალობის რეტროსპექტული ანალიზის თანახმად, 35 პაციენტიდან 4-ს (11.5%) პოსტოპერაციულად აღენიშნა ზურგის ტვინის იშემია.[272] აღწერილია ზურგის ტვინის მოგვიანებითი იშემია (EVAR-დან 2 დღეში).[273] გახანგრძლივებული ოპერაცია, ინტრავასკულური ჩარევა და რთული ანატომია დაკავშირებულია ზურგის ტვინის იშემიის მომატებულ რისკთან.[274] აუცილებელია ადრეული ამოცნობა. მკურნალობა მოიცავს სპინალურ დრენაჟს და სტეროიდების მიწოდებას. შემთხვევების მხოლოდ 25% გამოჯანმრთელდება, 25% გარკვეულწილად გამოჯანმრთელდება და 50%-ს არ ექნება შედეგი.[274]
აუტონომიური ნერვების დაზიანება აორტო-ილეური ბიფურკაციის ადგილას დისექციის დროს (ღია ჩარევისას), ასევე მენჯის სისხლმომარაგების შემცირება, შეიძლება გახდეს იმპოტენციისა და რეგტროგრადული ეაკულაციის მიზეზი. EVAR -მა შეიძლება გამოიწვიოს მნიშვნელოვანი ერექციული დისფუნქცია, მეტწილად თეძოს შიდა არტერიის ოკლუზიის გამო. ერთ-ერთი მიმოხილვის თანახმად, ერექციული დისფუნქციის ინციდენტობა 20-83%-ია ღია წესით მიდგომის შემდეგ ერთი წლის განმავლობაში (ვარიაცია დამოკიდებულია კვლევის ტიპზე).[275] ერექციული დისფუნქციის ინციდენტობა არ აღემატება 14.3%-ს ენდოვასკულური ჩარევის შემთხვევაში (შედეგი უარესია ორმხრივი ოკლუზიის დროს, ვიდრე ცალმხრივი IIA ოკლუზიის დროს).
შემთხვევათა ერთ სერიაში აღწერილია აორტის გრაფტის ჩადგმის შემდგომი პარა-ანასტომოზური ანევრიზმები პაციენტების 10%-ში.[276] ბარძაყის ანასტომოზის ფსევდოანევრიზმის სიხშირე შეიძლება 20%-მდე აღწევდეს მუცლის ანევრიზმის ჩვენებით აორტო-ბიფემორალური რეკონსტრუქციიდან 10 წლის შემდეგ.[277]კვლევები ვარაუდობენ, რომ პარაანასტომოზური ანევრიზმების ენდოვასკულარული მკურნალობა უსაფრთხო და შესაძლებელი მკურნალობის ვარიანტია.[278]
აორტის კისრის დილატაცია გვხვდება EVAR პაციენტების 24.6%-ში, შემდგომი მეთვალყურეობა 15 თვე-9 წელი.[178] კომპოზიციური კლინიკური მოვლენა-ენდოგაჟონვა, მიგრაცია და ხელახალი ჩარევა მნიშვნელოვნად უფრო ხშირი იყო ამ ჯგუფში, ვიდრე აორტის ყელის დილატაციის არმქონე პაციენტებში.
შეიძლება გამოწვეული იყოს იმპლანტაციის დროს დაინფიცირებით, ან ჰემატოგენური გავრცელებით სტომატოლოგიური ჩარევის, ენდოსკოპიური ბიოფსიის შემდეგ. ინციდენტობა დაბალია: რეტროსპექტული კოჰორტის კვლევიდან გამოვლინდა, რომ გრაფტის ინფიცირების 2-წლიანი მაჩვენებლი იყო 0.19% ღია მიდგომის შემდეგ და 0.16% EVAR-ის შემდეგ.[279]ინფიცირებული ენდოგრაფტის ქირურგიული მოცილება ოპტიმალური მკურნალობაა; არსებობს მაღალი სიკვდილიანობის მაჩვენებელი მხოლოდ სამედიცინო მენეჯმენტით.[280]
შარდსადენის ობსტრუქცია მეტად არის გამოწვეული გაურკვეველი ეტიოლოგიის ანთებითი პერიანევრიზმული ფიბროზის შემოხვევით, ვიდრე მეორადად ანევრიზმის კომპრესიით.[281] ყველაზე ხშირად შარდსადენის კომპრესია დაკავშირებულია აორტის ანთებით ანევრიზმასთან. პაციენტების 18%-ში რეტროპერიტონეულმა ექსტენსიურმა ადჰეზიამ შეიძლება გამოიწვიოს შარდსაწვეთის ობსტრუქცია. ასევე შეიძლება ჩართული იყოს ქვემო ღრუ ვენა.[282]
12-გოჯა ნაწლავის ობსტრუქცია წარმოადგენს მისი რეტროპერიტონეული ნაწილის აორტის ანევრიზმითა და ზედა მეზენტერიალურ არტერიით კომპრესიის შედეგს.[281]
ინციდენტობა არის 3-29%, ყველაზე ხშირად ზიანდება თითები (ლურჯი ფეხის თითების სინდრომი). დისტალური ემბოლიზაციის ინციდენტობა 5%-ია, რომლის შედეგად ვითარდება კიდურების იშემია, თითების იშემია და წვივების კუნთების ნეკროზი.[287]
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას