მიდგომა
პაციენტებშ, რომლებსაც აქვთ ფილტვის აბსცესისათვის დამახასიათებელი ტიპიური კლინიკური გამოვლინებები და რადიოლოგიური ნიშნები, ემპირიულად დაიწყეთ ემპირიული ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია მანამდე, სანამ კულტურის კვლევის პასუხი იქნება, მიუხედავად იმისა გამოვლინდება მწვავეა, ქვემწვავე თუ - ქრონიკული.[40] ანტიბიოტიკოთერაპია უნდა დაიწყოს დაუყოვნებლივ. ანაერობების გამოვლენის სირთულეების გათვალისწინებით, უმეტეს შემთხვევაში ემპირიუად ინიშნება ანტიბიოტიკები, რომლებიც ფარავს შერეულ მიკრობულ ფლორას. შესაძლოა ასევე სასარგებლო იყოს გულმკერდის ფიზიოთერაპია და პოსტურული დრენაჟი. ქირურგიული ჩარევა რეზერვშია იმ შემთხვევებისთვის, როდესაც ვლინდება გაუხსნელი აბსცესები (განსაკუთრებით თუ ასოცირდება ემპიემასთან), სამედიცინო მკურნალობისადმი რეზისტენტობა, მნიშვნელოვანი სისხლჩაქცევები ან დიდი აბსცესებით.[10]
ანტიბიოტიკები
არ არსებობს მკაფიო კონსენსუსი ფილტვის აბსცესის დროს ანტიბიოტიკის სასურველი რეჟიმის ან ხანგრძლივობის შესახებ, ლიტერატურაში რამდენიმე კონტროლირებადი შედარება და ადგილობრივი პროტოკოლების ფართო ვარიაციებია. თუმცა, კლინიკურ პრაქტიკაში, ანტიბიოტიკის არჩევანი ხშირად დამოკიდებულია იმაზე, არის თუ არა ეჭვი გრამუარყოფითი ან მულტირეზისტენტული ორგანიზმის შესახებ, მკურნალობა ჩვეულებრივ ტარდება მინიმუმ 6-დან 8 კვირამდე.
გრამუარყოფითი ორგანიზმები, სავარაუდოდ აბსცესებშია, რომლებიც მოჰყვება პნევმონიას, იმუნოსუპრესიას ან ნეკროზულ პნევმონიას (ოროფარინგეალური კოლონიზაციის შემდეგ), ან თუ არის საავადმყოფოში შეძენილი.
მულტირეზისტენტული ორგანიზმები სავარაუდოა მაშინ, თუ დადასტურებულია ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკების გამოყენება ან რეზისტენტული ბაქტერიების მიერ კოლონიზაცია, ან თუ ადგილობრივი ეპიდემიოლოგია გვთავაზობს ამ მონაცემებს. ადგილობრივი მგრძნობელობის შაბლონები და მიკრობიოლოგიური სენსიტიურობა (მიღებისას) არის მკურნალობის გასაღები.
ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპია
ამპიცილინი/სულბაქტამი ან ამოქსიცილინი/კლავულანატი: აღმოჩნდა, რომ ამტანობის და ეფექტურობის თვალსაზრისით, ამპიცილინი/სულბაქტამი ცეფალოსპორინთან ერთად ან მის გარეშე, კლინდამიცინის ეკვივალენტურია .[41][42]
კლინდამიცინს პლუს მეორე ან მესამე თაობის ცეფალოსპორინი: კლინდამიცინი შესაძლოა პენიცილინზე უკეთესია, მაგრამ, ვინაიდან მისი მოცვის სპექტრი შეზღუდულია გრამდადებითი მიკრობებით, საჭიროა მეორე ან მესამე თაობის ცეფალოსპორინთან კომბინაცია.[43][44][45] ასეთი კომბინაციები გამოსადეგია, როდესაც მოსალოდნელია გრამუარყოფითი ორგანიზმები (მაგ. Pseudomonas aeruginosa). ფილტვის აბსცესის შესახებ შეზღუდული მონაცემების გამო, ეს რეკომენდაცია ეფუძნება ასპირაციული პნევმონიის მკურნალობის გამოცდილებას და ზრდასრულთა საზოგადოებაში შეძენილი ფილტვის აბსცესის ცვალებად ეპიდემიოლოგიას.[5][41]
პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი თუ ტიკარცილინი/კლავულანატი: პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი უფრო აქტიურია შერეული ბაქტერიული ფლორის წინააღმდეგ და უფრო ძლიერმოქმედია P aeruginosa-ს წინააღმდეგ, ვიდრე ტიკარცილინი/კლავულანატი.
კარბაპენემები: იმიპენემი/ცილასტატინი, მეროპენემი და ერტაპენემი ეფექტურია შერეული მიკრობული ფლორის სამკურნალოდ. ჩამოთვლილი მედიკამენტები უნდა გამოიყენოთ მაშინ, როდესაც სავარაუდოა მიკრობული მულტირეზისტენტობა. განსაკუთრებით სარგებლიანია Acinetobacter-ის სახეობებით გამოწვეული ინფექციების სამკურნალოდ. ერტაპენემი არ არის მიზანშეწონილი, თუ არსებობს ეჭვი P aeruginosa-ს ან Acinetobacter-ის სახეობებზე.
მიკრობული მულტირეზისტენტობის მაღალი რისკის პაციენტებთან პენიცილინი პლუს მეტრონიდაზოლი არ უნდა დაენიშნოს. მეტრონიდაზოლის დამატება ხდება, მაშინ, როდესაც ვერ ხერხდება პენიცილინით პენიცილინისადმი რეზისტენტული Prevotella melaninogenica, Porphyromonas asaccharolytica და ბაქტეროიდების სახეობებისგან განკურნება. დაუშვებელია მეტრონიდაზოლის დამოუკიდებლად მიცემა, ვინაიდან არ არის ეფექტური მიკროაეროფილური შტამების, აერობული სტრეპტოკოკების და Actinomyces სახეობების წინააღმდეგ.[17] აღსანიშნავია, რომ თუ მეტრონიდაზოლს მიიღებენ ალკოჰოლიკი პაციენტები, შესაძლოა ადგილი ჰქონდეს დისულფირამის მსგავს რეაქციებს.
პენიცილინზე და ცეფალოსპორინებზე ალერგიის შემთხვევაში, გრამ-უარყოფით პათოგენებზე ზემოქმედებისათვის შესაძლებელია დაინიშნოს - კლინდამიცინი აზტრეონამთან, ციპროფლოქსაცინთან ან ლევოფლოქსაცინთან კომბინაციაში. მიუხედავად იმისა, რომ არ არსებობს სპეციფიური მონაცემები ფილტვის აბსცესების დროს აღნინული კომბინაციების გამოყენების შესახებ, ისინი ეფექტურია შერეული ბაქტერიული ფლორით გამოწვეული ინფექციების სამკურნალოდ.[46]
სამიზნე ანტიბიოტიკები
მას შემდეგ, რაც კულტურის კვლევის შედეგები ხელთ გვექნება, უნდა შეირჩეს ანტიბიოტიკი ამოთესილი კულტურის მგრძნობელობის მიხედვით.
გულმკერდის ფიზიოთერაპია და პოსტურალური დრენაჟი
დიდი ზომის ფილტვის აბსცესის მქონე პაციენტები უნდა მოთავსდნენ გვერდზე მწოლიარე პოზიციაში ისე, რომ აბსცესის მხარე მოექცეს ქვემოთ. ამით შესაძლებელია აბსცესის შიგთავსის მოულოდნელი გამოყოფის თავიდან აცილება, რაც იწვევს ასფიქსიას ან ფილტვის სხვა სეგმენტებში ინფექციის გავრცელებას. გულმკერდის ფიზიოთერაპიით და პოსტურალური დრენაჟით შესაძლოა გაუმჯობესდეს ჩირქოვანი და ნეკროზული აბსცესის შიგთავსის კლირენსი, მაგრამ გამომდინარე იქიდან, რომ გამოქვეყნებული მტკიცებულება არასაკმარისია, ის მაინც რჩება სადაო საკითხად.
ქირურგიული ჩარევა
ინტერვენციული დრენაჟი ტარდება იმ პაციენტებთან, რომლებსაც აქვთ გაუხსნელი აბსცესები (განსაკუთრებით, თუ დაკავშირებულია ემპიემასთან), რომლებიც რეზისტენტულნი არიან მედიკამენტური მკურნალობისადმი, აღენიშნებათ მნიშვნელოვანი სისხლჩაქცევები ან დიდი აბსცესები (>6 სმ).[10][47][48][49][50] ყველა პროცედურა უნდა ჩატარდეს სათანადოდ მომზადებული კონსულტანტის მიერ შესაბამისად აღჭურვილ დაწესებულებაში.
ვიდეოკონტროლირებადი თორაკოსკოპია ნაკლებად ინვაზიური მიდგომაა რეზექციასთან შედარებით.[51]
დაზიანებული წილის ან სეგმენტის რეზექცია: სათადარიგო გზაა იმ პაციენტებისათვის, რომლებთანაც არ ვლინდება დამყოლობა ანტიბიოტიკო და სხვა ტიპის თერაპიაზე. უფრო მეტად საჭიროა დიდი ღრუების, მასიური სისხლდენის, თანმხლები პლევრული ემპიემის, ნეოპლაზმების ან მულტირეზისტენტული ბაქტერიებით ან სოკოებით გამოწვეული ინფექციების მქონე პაციენტებისთვის.[52] ფილტვის რეზექციის შემდეგ გადარჩენის მაჩვენებელი მერყეობს 89%-დან 95%-მდე.
პერკუტანული CT სკანირება ან ულტრაბგერის ქვეშ წარმოებული დრენაჟი: ამ პროცედურით მიიღება საუკეთესო შედეგები, თუმცა გართულებების სიხშირე მსგავსი კონსერვატიულ მკურნალობისა.[53] ერთი მეტა-ანალიზით გამოვლინდა, რომ დრენაჟი არის როგორც ეფექტური (წარმატების მაჩვენებელი, 86.5%), ასევე უსაფრთხო (ძირითადი გართულებების მაჩვენებელი, 8.1%).[54] მარცხები, ძირითადად ხდება დიდი გართულებების გამო, რომლებიც თავად წარმოიშვა ფილტვის ნორმალური პარენქიმის გავლის შეუძლებლობის გამო (მაგ., ავთვისებიანი სიმსივნე).[54] ჩვენებები მოიცავს ინფიცირებულ სითხეზე ან ფისტულზე კლინიკურ ეჭვს, სითხის აღწერის საჭიროებას, ეჭვი თუ შეგროვებული მასალა სეფსისზე ან სხვა სიმპტომებზეა პასუხისმგებელი, და თუ საჭიროა დამატებითი თერაპიის ან ინტერვენციისათვის.[55] აბსოლუტური უკუჩვენებები არ არსებობს, თუმცა შედარებით უკუჩვენებები მოიცავს მნიშვნელოვან კოაგულოპათიას, გულ-ფილტვის ფუნქციის მძიმე დარღვევას, სათუო უსაფრთხო ხელმისაწვდომობას, პაციენტის დაუმორჩილებლობას და პაციენტის სწორ პოზიციაში მოთავსების შეუძლებლობას.[32][33][55][56][57]
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას