მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

მწვავე

ყველა პაციენტის

1-ლი რიგის – ინტრავენური სითხეები

Back
მწვავე
|
ყველა პაციენტის
1-ლი რიგის – 

ინტრავენური სითხეები

ყველა პაციენტს ესაჭიროება ინტრავენური ჰიდრატაციით მკურნალობა პირველი 24 საათის განმავლობაში და მჭიდრო მონიტორინგი სითხის ადრეული დაკარგვის, ჰიპოვოლემიური შოკისა და ორგანოების დისფუნქციის დამახასიათებელი სიმპტომების გამოვლენიდან პირველი 48-72 საათის განმავლობაში.[8]

მწვავე პანკრეატიტის საწყისი მკურნალობა მოითხოვს ადრეულ ინტრავენურ დატენიანებას.[1][5][70][74][75][76][77]​​[78]​​​ კლინიცისტებმა ყურადღება უნდა გაამახვილონ საწყისი რეანიმაციის სტაბილურ სიჩქარეზე (არაუმეტეს 1,5 მლ კგ სხეულის მასაზე საათში) და უნდა ჩაუტარონ ბოლუსი 10 მლ კგ-ზე მხოლოდ ჰიპოვოლემიის ნიშნების არსებობის შემთხვევაში.[71] მწვავე პანკრეატიტის მქონე პაციენტებში სააავადმყოფოში მოთავსების შემდეგ შეიძლება განვითარდეს ჰიპოვოლემია სწრაფად მიღების შემდეგ და მოითხოვონ სითხის ბოლუსები და/ან ჰიდრატაციის სიჩქარის გაზრდა.[8]​ დაბალანსებულ კრისტალოიდს (როგორიცაა რინგერის ლაქტატი [ჰარტმანის ხსნარი] ან Plasma-Lyte ® ) შეიძლება ჰქონდეს სარგებელი ნორმალურ ფიზიოლოგიურ ხსნართან შედარებით.[8][47][80]​​​ ადრე აგრესიული ადრეული რეჰიდრატაცია რეკომენდირებული იყო მწვავე პანკრეატიტის მქონე ყველა პაციენტისთვის, მაგრამ მტკიცებულება მხარს უჭერს ზომიერ მიდგომას სასიცოცხლო მნიშვნელობის ნიშნების, განსაკუთრებით გულისცემის, შარდოვანას და ჰემატოკრიტის შეფასებით ხშირი ინტერვალებით (პრეზენტაციიდან 6 საათის განმავლობაში და 24-48 საათის შემდეგ).[8][70][72]​​

საგულდაგულო მონიტორინგი განსაკუთრებით რეკომენდებულია პაციენტთა გარკვეული ჯგუფებისთვის, როგორიცაა ხანდაზმული პირები და ანამნეზში გულის და/ან თირკმელების დაავადების მქონე პირები, რომლებიც უფრო მეტი რისკის ქვეშ არიან გადაჭარბებული ინტრავენური დატენიანებით.[8]

არცერთი პაციენტი არ უნდა იყოს კლასიფიცირებული, როგორც მსუბუქი დაავადების მქონე, სიმპტომების დაწყებიდან სულ მცირე 48 საათამდე, რადგან ზოგიერთ პაციენტს, რომელსაც უვითარდება მძიმე დაავადება, საწყის ეტაპზე არ აღენიშნება ორგანოთა უკმარისობის ნიშნები ან ადგილობრივი გართულებები.[8]

კრიტიკულად მნიშვნელოვანია ორგანოთა უკმარისობის მნიშვნელობის აღიარება დაავადების სიმძიმის განსაზღვრაში.[8] სისტემური ანთებითი რეაქციის სინდრომთან ასოცირებული ორგანოს დისფუნქციის არსებობისას შეიძლება საჭირო გახდეს დამატებითი მონიტორინგი და ორგანოს მხარდაჭერა (მაგ., ჟანგბადის დამატება და/ან ვენტილაციური მხარდაჭერა სუნთქვის უკმარისობისთვის). შეიძლება იყოს გულ-სისხლძარღვთა, რესპირატორული ან თირკმლის დისფუნქციის ნიშნები. ორგანოს უკმარისობის და/ან მუდმივი სისტემური ანთებითი რეაქციის სინდრომის მქონე პაციენტები უნდა მოთავსდნენ ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში, შეძლებისდაგვარად.[8][28]

სისტემური ანთებითი რეაქციის სინდრომი განისაზღვრება შემდეგი კრიტერიუმებიდან მინიმუმ ორით: პულსი >90 დარტყმა წუთში; სუნთქვის სიხშირე >20 წუთში ან ნახშირორჟანგის პარციალური წნევა (PaCO2) <32 მმ.ვწყ.სვ.; ტემპერატურა >38°C ან <36°C; ლეიკოციტების რაოდენობა >12000 ან <4000 უჯრედი/მმ³, ან >10% მოუმწიფებელი ნეიტროფილები (ზოლები).[49]

მუდმივი (>48 საათი) ერთორგანული ან მრავალორგანული უკმარისობის არსებობა მწვავე პანკრეატიტს განსაზღვრავს, როგორც "მძიმეს" ატლანტას შესწორებული კრიტერიუმების მიხედვით.[8][28] ყოველდღიურ კლინიკურ პრაქტიკაში ორგანოთა უკმარისობის დასადგენად შეიძლება გამოყენებულ იქნას შემდეგი პარამეტრები (ატლანტას ორიგინალური კრიტერიუმებიდან): შოკი: სისტოლური არტერიული წნევა <90 მმ Hg; ფილტვის უკმარისობა: ჟანგბადის ნაწილობრივი წნევა (PaO2) ≤60%; თირკმლის უკმარისობა: კრეატინინი >176.8 მიკრომოლი/ლ (>2 მგ/დლ); კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა: >500 მლ სისხლის დაკარგვა 24 საათის განმავლობაში.[8]

პლიუს – ანალგეზია

Back
მწვავე
|
ყველა პაციენტის
პლიუს – 

ანალგეზია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ტკივილის კონტროლი ოპიოიდებით ამცირებს მულტიმოდალური ანალგეზიის საჭიროებას.[89] [ Cochrane Clinical Answers logo ] [მტკიცებულების დონე A]

ძლიერი ტკივილის დროს ან პაციენტის მიერ კონტროლირებადი ანალგეზიის სახით შესაძლებელია გამოვიყენოთ ფენტანილი ან მორფინი. მსუბუქ შემთხვევებში შესაძლებელია მსოფლიო ჯანდაცვის ორგანიზაციის ტკივლის სკალის გამოყენება, ანალგეზიის შერჩევის მონიტორინგის და კორექტირების შესახებ ინფორმირების მიზნით.

თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში შესაძლებელია კეტოროლაკის, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატის გამოყენება. მისი გამოყენება არ შეიძლება მაღალი ასაკის პაციენტებში კუჭნაწლავის სისტემაზე არასასურველი ეფექტის გამო.[90]

პირველადი პარამეტრები

მორფინის სულფატი: 2.5-დან 10 მგ-მდე ინტრავენურად/კუნთში/კანქვეშ ყოველ 2-6 საათში, საჭიროების შემთხვევაში.

ან

ფენტანილი: საჭიროების შემთხვევაში 50-100 მიკროგრამი ინტრავენურად/კუნთში ყოველ 1-2 საათში

ან

კეტოროლაკი: დოზირებასთან დაკავშირებით დაუკავშირდით სპეციალისტს.

პლიუს – კვებითი მხარდაჭერა

Back
მწვავე
|
ყველა პაციენტის
პლიუს – 

კვებითი მხარდაჭერა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

პერორალური კვება უნდა განახლდეს როგორც კი ტკივილი და გულისრევა/ღებინება შემცირდება. გასტროენტეროლოგიის ამერიკული კოლეჯიც და ამერიკის გასტროენტეროლოგიური ასოციაციაც რეკომენდაციას მწვავე პანკრეატიტის მქონე პაციენტებში პერორალური კვების დაწყებას 24 საათის განმავლობაში.[8][84]

ენტერული მილით კვება უნდა გამოიყენებოდეს იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც არ შეუძლიათ პერორალური კვება; თავიდან უნდა იყოს აცილებული პარენტერული კვება.[95] უწყვეტი ენტერული ინფუზია უმჯობესია ციკლურ ან ბოლუსურ მეთოდთან შედარებით.[8] მცირე პეპტიდზე დაფუძნებული საშუალო ჯაჭვის ტრიგლიცერიდების ფორმულები შეიძლება გამოიყენებოდეს, თუ სტანდარტული ფორმულების მიმართ პაციენტს აქვს აუტანლობა.[95]

პაციენტთა უმეტესობისთვის რეკომენდებულია ნაზოგასტრული მილით კვება ნაზალურ-მლივი ნაწლავის გზით.[8][95][101]​​ ასპირაციის გაზრდილი რისკის მქონე პაციენტები უნდა დააყენონ უფრო თავდაყირა მდგომარეობაში და დაიცვან ასპირაციის სიფრთხილის ზომები.[8] ნაზალურ-მლივი ნაწლავის მილის განთავსება საჭიროებს ინტერვენციულ რენტგენოლოგიას ან ენდოსკოპიას და, შესაბამისად, აქვს ღირებულების ფაქტორი.[8]

დადასტურებულია, რომ სპეციფიკური ენტერული კვების ფორმულა უკეთესია, ვიდრე სხვა ტიპის კვება მწვავე პანკრეატიტის მქონე პაციენტებში.[102]

განიხილე – ანტი-ემეტური საშუალება

Back
მწვავე
|
ყველა პაციენტის
განიხილე – 

ანტი-ემეტური საშუალება

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

გულისრევა და/ან პირღებინება გვხვდება პაციენტების 70%-დან 80%-ში. ონდანსეტრონი ყველაზე ხშირად გამოყენებადი ანტიემეტიკია.

პირველადი პარამეტრები

ონდანსეტრონი: 8 მგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში საჭიროებისამებრ

განიხილე – ემპირიული ინტრავენური ანტიბიოტიკები (თუ ინფექცია დადასტურებულია ან არსებობს ძლიერი ეჭვი)

Back
მწვავე
|
ყველა პაციენტის
განიხილე – 

ემპირიული ინტრავენური ანტიბიოტიკები (თუ ინფექცია დადასტურებულია ან არსებობს ძლიერი ეჭვი)

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ინფექციაზე ეჭვის შემთხვევაში, ანტიბიოტიკები უნდა დაინიშნოს ინფექციის წყაროს შესწავლისას.

ცხელება, ტაქიკარდია, ტაქიპნოე და ლეიკოციტოზი ასოცირდება სისტემური ანთებითი რეაქციის სინდრომთან, რომელიც შეიძლება განვითარდეს მწვავე პანკრეატიტის დასაწყისში. ეს კლინიკური სურათი შეიძლება განურჩეველი იყოს სეფსისისგან.

მწვავე პანკრეატიტის სხვა ინფექციური გართულებებია ქოლანგიტი, საშარდე გზების ინფექციები, ინფიცირებული ფსევდოციტები, სითხის დაგროვება და ინფიცირებული პანკრეასის ნეკროზი.

როგორც კი აღმოჩნდება, რომ სისხლი და სხვა კულტურები უარყოფითია და ინფექციის წყარო არ არის გამოვლენილი, ანტიბიოტიკების მიღება უნდა შეწყდეს.

გასტროენტეროლოგიის ამერიკული კოლეჯი და ამერიკის გასტროენტეროლოგიის ასოციაცია გვირჩევენ არ გამოვიყენოთ პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკები მძიმე მწვავე პანკრეატიტის მქონე პაციენტებში (ან პროგნოზირებული მძიმე მწვავე პანკრეატიტის დროს).[8][84]

რეკომენდებულია ანტიბიოტიკები პანკრეასში კარგი პენეტრაციით, როგორიცაა კარბაპენემი (მაგ. იმიპენემი/ცილასტატინი), ფთორქინოლონები (მაგ. ციპროფლოქსაცინი) ან მეტრონიდაზოლი.[8][28] იმიპენემი/ცილასტატინი პირველი რიგის პრეპარატებია, რადგან მათ პანკრეასში კარგი პენეტრაცია ახასიათებთ. შეამოწმეთ ადგილობრივი მითითებები ანტიბიოტიკების მართვის შესახებ.

სისტემურმა ფტორქინოლონურმა ანტიბიოტიკებმა შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული, უნარშემზღუდველ და პოტენციურად ხანგრძლივი ან შეუქცევადი გვერდითი მოვლენები. ეს მოიცავს, მაგრამ არ შემოიფარგლება მხოლოდ: ტენდიოპათია/მყესების გაწყვეტა; პერიფერიული ნეიროპათია; ართროპათია/ართრალგია; აორტის ანევრიზმა და დისექცია; გულის სარქვლის რეგურგიტაცია; დისგლიკემია; და ცენტრალური ნერვული სისტემის ეფექტები, მათ შორის კრუნჩხვები, დეპრესია, ფსიქოზი და სუიციდური აზრები და ქცევა.[105] დანიშნულების შეზღუდვები ვრცელდება ფტორქინოლონების გამოყენებაზე და ეს შეზღუდვები შეიძლება განსხვავდებოდეს ქვეყნებს შორის. ზოგადად, ფტორქინოლონები უნდა შეიზღუდოს, გამოყენებული იქნას მხოლოდ სერიოზული, სიცოცხლისათვის საშიში ბაქტერიული ინფექციებისას. ზოგიერთმა მარეგულირებელმა სააგენტომ შეიძლება ასევე გირჩიოს მათი გამოყენება მხოლოდ იმ სიტუაციებში, როდესაც სხვა ანტიბიოტიკები, რომლებიც ჩვეულებრივ რეკომენდებულია ინფექციისთვის, შეუსაბამოა (მაგ., რეზისტენტობა, უკუჩვენებები, მკურნალობის წარუმატებლობა და მიუწვდომლობა). ვარგისიანობის/მიზანშეწონილობის, უკუჩვენებებისა და სიფრთხილის ზომების შესახებ დამატებითი ინფორმაციისთვის მიმართეთ თქვენს ადგილობრივ გაიდლაინებსა და წამლების ფორმულარს.

პირველადი პარამეტრები

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500-1000 მგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში ერთხელ

მეტი

მეორეული ვარიანტები

ციპროფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად ყოველ 12 საათში ერთხელ

ან

მეტრონიდაზოლი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად დარტყმითი დოზის სახით, რასაც მოჰყვება 7.5 მგ/კგ ყოველ 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 4000 მგ/დღეში

პლიუს – ქოლეცისტექტომია

Back
მწვავე
|
ყველა პაციენტის
|
ნაღვლის კენჭებით; ქოლანგიტის გარეშე
პლიუს – 

ქოლეცისტექტომია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ნაღვლკენჭოვანი მსუბუქი პანკრეატიტის მქონე პაციენტებს უნდა ჩაუტარდეთ ქოლეცისტექტომია პირველადი მიღებისას, მწვავე სიმპტომების ალაგების შემდეგ. ქოლეცისტექტომია, როგორც წესი, დაგვიანებულია მძიმე დაავადების მქონე პაციენტებისთვის; ეს პაციენტები საჭიროებენ კომპლექსურ გადაწყვეტილებებს ქირურგისა და გასტროენტეროლოგის მიერ.[8][47]

პლიუს – ენდოსკოპიური რეტროგრადული ქოლანგიოპანკრეატოგრაფია (ERCP)

Back
მწვავე
|
ყველა პაციენტის
|
ნაღვლის კენჭებით; თანდართული ქოლანგიტით
პლიუს – 

ენდოსკოპიური რეტროგრადული ქოლანგიოპანკრეატოგრაფია (ERCP)

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ნაღველკენჭოვანი პანკრეატიტის დროს, რომელიც გართულებულია თანმხლები ქოლანგიტით, პაციენტი სარგებლობს ადრეული ენდოსკოპიური რეტროგრადული ქოლანგიოპანკრეატოგრაფიით (ERCP). სარგებელი ჩანს სეფსისის და ორგანოთა უკმარისობის მქონე პაციენტებში, რომლებიც გაივლიან პროცედურას მიღებიდან პირველი 24 საათის განმავლობაში.[8][47][87][88] მიუხედავად იმისა, რომ ნაღვლის საერთო სადინარში კენჭები მწვავე პანკრეატიტის ხშირი მიზეზია, ნაღვლის ბუშტის კენჭების უმეტესობა ადვილად გადადის თორმეტგოჯა ნაწლავში და გამოიდევნება განავალში. მუდმივმა ქოლედოქოლითიაზმა შეიძლება გამოიწვიოს პანკრეასის სადინრის და/ან სანაღვლე გზების მუდმივი ობსტრუქცია, რასაც ნეკროზი და/ან ქოლანგიტი მოჰყვება. მწვავე პანკრეატიტის მქონე პაციენტებში ნაღვლის ბუშტის ხიდან ობსტრუქციული კენჭების მოცილებამ უნდა შეამციროს გართულებების ალბათობა.

ენდოსკოპიური რეტროგრადული ქოლანგიოპანკრეატოგრაფია არ არის ნაჩვენები არც მსუბუქი და არც მძიმე ნაღველკენჭოვანი პანკრეატიტისთვის, როდესაც არ აღინიშნება ქოლანგიტი.[63][84] პაციენტების ამ პოპულაციაში პროცედურის რისკები აღემატება პოტენციურ სარგებელს.

მიმდინარე

მდგომარეობა უარესდება ან ვერ უმჯობესდება

1-ლი რიგის – მუდმივი მხარდამჭერი მკურნალობა

Back
მიმდინარე
|
მდგომარეობა უარესდება ან ვერ უმჯობესდება
1-ლი რიგის – 

მუდმივი მხარდამჭერი მკურნალობა

მუდმივი დამხმარე მოვლა ინტრავენური სითხეებით, ანალგეზიით და ზოგიერთ შემთხვევაში ღებინების საწინააღმდეგო საშუალებებით შეიძლება საჭირო გახდეს ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში. ორგანოს უკმარისობის და/ან მუდმივი სისტემური ანთებითი რეაქციის სინდრომის მქონე პაციენტები უნდა მოთავსდნენ ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში, შეძლებისდაგვარად.[8][28]

გასტროენტეროლოგიის ამერიკული კოლეჯის გაიდლაინები რეკომენდაციას უწევს კომპიუტერულ ტომოგრაფიას ან მაგნიტურ-რეზონანსულ ტომოგრაფიას/მაგნიტურ-რეზონანსულ ქოლანგიოპანკრეატოგრაფიას 48 საათის შემდეგ პაციენტებში, რომელთა მდგომარეობა არ უმჯობესდება ან სიმპტომები უარესდება, ნეკროზის შეფასების მიზნით.[8] სხვა გაიდლაინები რეკომენდაციას უწევენ სიმპტომების დაწყებიდან 72-96 საათის დაყოვნებას კონტრასტული CT ან MRI-მდე.[28][47]

პლიუს – მუდმივი ნუტრიციული მხარდაჭერა

Back
მიმდინარე
|
მდგომარეობა უარესდება ან ვერ უმჯობესდება
პლიუს – 

მუდმივი ნუტრიციული მხარდაჭერა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

პაციენტებში, რომლებსაც არ შეუძლიათ პერორალური კვება, უნდა იყოს გამოყენებული ენტერული მილით კვება; თავიდან უნდა ავიცილოთ პარენტერალური კვება.[95]

უწყვეტი ენტერული ინფუზია უმჯობესია ციკლურ ან ბოლუსურ მეთოდთან შედარებით.[8] მცირე პეპტიდზე დაფუძნებული საშუალო ჯაჭვის ტრიგლიცერიდების ფორმულები შეიძლება გამოიყენებოდეს, თუ სტანდარტული ფორმულების მიმართ პაციენტს აქვს აუტანლობა.[95]

პაციენტთა უმეტესობისთვის რეკომენდებულია ნაზოგასტრული მილით კვება ნაზალურ-მლივი ნაწლავის გზით.[8][95][101]​

პლიუს – ინტრავენური ანტიბიოტიკები

Back
მიმდინარე
|
მდგომარეობა უარესდება ან ვერ უმჯობესდება
|
ინფიცირებული პანკრეასის ნეკროზი
პლიუს – 

ინტრავენური ანტიბიოტიკები

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

დადასტურებული ან მაღალი ალბათობით საეჭვო ინფიცირებული ნეკროზის დროს საჭიროა ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპიის დაწყება.[47] კლინიკურად სტაბილურმა პაციენტებმა უნდა გააგრძელონ ანტიბიოტიკები 30 დღის განმავლობაში შემდგომი ჩარევის განხილვამდე.[8]

რეკომენდებულია ანტიბიოტიკები პანკრეასში კარგი პენეტრაციით, როგორიცაა კარბაპენემი (მაგ. იმიპენემი/ცილასტატინი), ფთორქინოლონები (მაგ. ციპროფლოქსაცინი) ან მეტრონიდაზოლი.[8][28] შეამოწმეთ ადგილობრივი მითითებები ანტიბიოტიკების მართვის შესახებ.

სისტემურმა ფტორქინოლონურმა ანტიბიოტიკებმა შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული, უნარშემზღუდველ და პოტენციურად ხანგრძლივი ან შეუქცევადი გვერდითი მოვლენები. ეს მოიცავს, მაგრამ არ შემოიფარგლება მხოლოდ: ტენდიოპათია/მყესების გაწყვეტა; პერიფერიული ნეიროპათია; ართროპათია/ართრალგია; აორტის ანევრიზმა და დისექცია; გულის სარქვლის რეგურგიტაცია; დისგლიკემია; და ცენტრალური ნერვული სისტემის ეფექტები, მათ შორის კრუნჩხვები, დეპრესია, ფსიქოზი და სუიციდური აზრები და ქცევა.[105] დანიშნულების შეზღუდვები ვრცელდება ფტორქინოლონების გამოყენებაზე და ეს შეზღუდვები შეიძლება განსხვავდებოდეს ქვეყნებს შორის. ზოგადად, ფტორქინოლონები უნდა შეიზღუდოს, გამოყენებული იქნას მხოლოდ სერიოზული, სიცოცხლისათვის საშიში ბაქტერიული ინფექციებისას. ზოგიერთმა მარეგულირებელმა სააგენტომ შეიძლება ასევე გირჩიოს მათი გამოყენება მხოლოდ იმ სიტუაციებში, როდესაც სხვა ანტიბიოტიკები, რომლებიც ჩვეულებრივ რეკომენდებულია ინფექციისთვის, შეუსაბამოა (მაგ., რეზისტენტობა, უკუჩვენებები, მკურნალობის წარუმატებლობა და მიუწვდომლობა). ვარგისიანობის/მიზანშეწონილობის, უკუჩვენებებისა და სიფრთხილის ზომების შესახებ დამატებითი ინფორმაციისთვის მიმართეთ თქვენს ადგილობრივ გაიდლაინებსა და წამლების ფორმულარს.

პირველადი პარამეტრები

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500-1000 მგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში ერთხელ

მეტი

მეორეული ვარიანტები

ციპროფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად ყოველ 12 საათში ერთხელ

ან

მეტრონიდაზოლი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად დარტყმითი დოზის სახით, რასაც მოჰყვება 7.5 მგ/კგ ყოველ 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 4000 მგ/დღეში

განიხილე – კათეტერის დრენაჟი (ენდოსკოპიური ან რადიოლოგიური)

Back
მიმდინარე
|
მდგომარეობა უარესდება ან ვერ უმჯობესდება
|
ინფიცირებული პანკრეასის ნეკროზი
განიხილე – 

კათეტერის დრენაჟი (ენდოსკოპიური ან რადიოლოგიური)

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

მას შემდეგ, რაც ანთებითი რეაქცია უკეთ კონტროლირებული გახდება (ანუ მთლიანად ალაგებული), შეიძლება გადაწყვეტილების მიღება დრენაჟის სასურველ მეთოდთან დაკავშირებით. ეს შეიძლება მოიცავდეს ენდოსკოპიურ ან რადიოლოგიურ მიდგომებს.

განიხილე – ნეკრექტომია / ამოკვეთა

Back
მიმდინარე
|
მდგომარეობა უარესდება ან ვერ უმჯობესდება
|
ინფიცირებული პანკრეასის ნეკროზი
განიხილე – 

ნეკრექტომია / ამოკვეთა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

თუ არ არის სწრაფი რეაგირება ანტიბიოტიკებზე ან თუ კლინიკური მდგომარეობა გაუარესდება, უნდა ჩატარდეს ნეკროზექტომია/ქირურგიული წმენდა.[8]

განიხილე – კათეტერის დრენაჟი ან ნეკროსექტომია/გასუფთავება

Back
მიმდინარე
|
მდგომარეობა უარესდება ან ვერ უმჯობესდება
|
პანკრეასის სტერილური ნეკროზით
განიხილე – 

კათეტერის დრენაჟი ან ნეკროსექტომია/გასუფთავება

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკები ინფექციის პროფილაქტიკისთვის არ არის რეკომენდებული სტერილური ნეკროზის მქონე პაციენტებისთვის (თუნდაც მძიმე დაავადების მქონეთათვის).[8]

დაახლოებით 4 კვირის შემდეგ ნეკროზული უბნის ირგვლივ ვითარდება ბოჭკოვანი კედელი, რაც აადვილებს მოცილებას დრენაჟით ან ნეკროსექტომიით/გასუფთავებით.[47]

პლიუს – დრენაჟი (ენდოსკოპიური, რადიოლოგიური ან ქირურგიული)

Back
მიმდინარე
|
მდგომარეობა უარესდება ან ვერ უმჯობესდება
|
სიმპტომური არაინფიცირებული ფსევდოკისტის დროს
პლიუს – 

დრენაჟი (ენდოსკოპიური, რადიოლოგიური ან ქირურგიული)

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ფსევდოციტები მწვავე პანკრეატიტის ეპიზოდის დაწყებიდან 2-4 კვირამდე ჩნდება.

განურჩევლად ზომისა, ფსევდოციტების მართვა შესაძლებელია კონსერვატიულად, ჩარევის გარეშე.[111] თუმცა, თუ ფსევდოციტები გახდება სიმპტომური (მაგ. ტკივილი, სწრაფი დანაყრების შეგრძნება და წონის დაკლება), სიმპტომების შესამსუბუქებლად რეკომენდებულია დრენირება.[8][18]

პლიუს – დრენაჟი (ენდოსკოპიური, რენტგენოლოგიური ან ქირურგიული) და ინტრავენური ანტიბიოტიკები

Back
მიმდინარე
|
მდგომარეობა უარესდება ან ვერ უმჯობესდება
|
ინფიცირებული ფსევდოცისტის დროს (აბსცესი)
პლიუს – 

დრენაჟი (ენდოსკოპიური, რენტგენოლოგიური ან ქირურგიული) და ინტრავენური ანტიბიოტიკები

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ფსევდოციტები მწვავე პანკრეატიტის ეპიზოდის დაწყებიდან 2-4 კვირამდე ჩნდება.

თუ ფსევდოცისტა ინფიცირდება, მისი საუკეთესო განსაზღვრება არის აბსცესი, რომელიც მოითხოვს ანტიბიოტიკებს და დრენაჟს.

რეკომენდებულია ანტიბიოტიკები პანკრეასში კარგი პენეტრაციით, როგორიცაა კარბაპენემი (მაგ. იმიპენემი/ცილასტატინი), ფთორქინოლონები (მაგ. ციპროფლოქსაცინი) ან მეტრონიდაზოლი.[8][28] იმიპენემი/ცილასტატინი პირველი რიგის პრეპარატებია, რადგან მათ პანკრეასში კარგი პენეტრაცია ახასიათებთ. შეამოწმეთ ადგილობრივი მითითებები ანტიბიოტიკების მართვის შესახებ.

სისტემურმა ფტორქინოლონურმა ანტიბიოტიკებმა შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული, უნარშემზღუდველ და პოტენციურად ხანგრძლივი ან შეუქცევადი გვერდითი მოვლენები. ეს მოიცავს, მაგრამ არ შემოიფარგლება მხოლოდ: ტენდიოპათია/მყესების გაწყვეტა; პერიფერიული ნეიროპათია; ართროპათია/ართრალგია; აორტის ანევრიზმა და დისექცია; გულის სარქვლის რეგურგიტაცია; დისგლიკემია; და ცენტრალური ნერვული სისტემის ეფექტები, მათ შორის კრუნჩხვები, დეპრესია, ფსიქოზი და სუიციდური აზრები და ქცევა.[105] დანიშნულების შეზღუდვები ვრცელდება ფტორქინოლონების გამოყენებაზე და ეს შეზღუდვები შეიძლება განსხვავდებოდეს ქვეყნებს შორის. ზოგადად, ფტორქინოლონები უნდა შეიზღუდოს, გამოყენებული იქნას მხოლოდ სერიოზული, სიცოცხლისათვის საშიში ბაქტერიული ინფექციებისას. ზოგიერთმა მარეგულირებელმა სააგენტომ შეიძლება ასევე გირჩიოს მათი გამოყენება მხოლოდ იმ სიტუაციებში, როდესაც სხვა ანტიბიოტიკები, რომლებიც ჩვეულებრივ რეკომენდებულია ინფექციისთვის, შეუსაბამოა (მაგ., რეზისტენტობა, უკუჩვენებები, მკურნალობის წარუმატებლობა და მიუწვდომლობა). ვარგისიანობის/მიზანშეწონილობის, უკუჩვენებებისა და სიფრთხილის ზომების შესახებ დამატებითი ინფორმაციისთვის მიმართეთ თქვენს ადგილობრივ გაიდლაინებსა და წამლების ფორმულარს.

პირველადი პარამეტრები

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500-1000 მგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში ერთხელ

მეტი

მეორეული ვარიანტები

ციპროფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად ყოველ 12 საათში ერთხელ

ან

მეტრონიდაზოლი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად დარტყმითი დოზის სახით, რასაც მოჰყვება 7.5 მგ/კგ ყოველ 6 საათში ერთხელ, მაქსიმუმ 4000 მგ/დღეში

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას