გართულებები
პაციენტებს ხშირად უვითარდებათ ანემია, ჰიპოკალემია, ჰიპომაგნემია და შექცევადი ნეფროტოქსიკურობა. დაბალი ჰემოგლობინის მქონე პაციენტებში შეიძლება საჭირო გახდეს ტრანსფუზია, ვინაიდან მათ შეიძლება განუვითარდეთ მძიმე და სიმპტომური ანემია.
ამფოტერიცინი B-ს ნეფროტოქსიკურობის შესამცირებლად პაციენტებს უნდა ჩაუტარდეთ პრეჰიდრაცია ინტრავენური ფიზიოლოგიური ხსნარით, თუ არ არის უკუჩვენება.[115] პაციენტებს, რომლებიც იღებენ ამფოტერიცინ-B-ს რუტინულად სჭირდებათ კალიუმის და მაგნიუმის დამატებით მიწოდება.
ჰისტოპლაზმომა თავის ან ზურგის ტვინის ფოკალური დაზიანებაა. შეიძლება გამოვლინდეს ჰისტოპლაზმური მენინგიტის დროს, მკურნალობა იგივეა. ქირურგიული ჩარევა არ არის საჭირო. თუ იზოლირებული გამოვლინებაა სხვამხრივ ჯანმრთელ პაციენტთან, მენინგიტის ან დისემინირებული ინფექციის გარეშე, ამფოტერიცინი B-ს ინდუქციური მკურნალობის კურსი შეიძლება შემოკლდეს.[27]
იმუნური აღდგენის ანთებითი სინდრომმა შეიძლება გაართულოს სოკოვანი მენინგიტი, რომელიც ასოცირებულია აივ-ინფექციასთან მაღალ აქტიური რეტროვირუსული თერაპიის დაწყებისას. მან შეიძლება გამოიწვიოს ნევროლოგიური სტატუსის პარადოქსულად სწრაფი გაუარესება.[125]
პაციენტთა 6-დან 30%-მდე შეიძლება განუვითარდეს იმუნური რეკონსტიტუციის სინდრომი, ანტირეტროვირუსული თერაპიის დაწყებიდან 1- 2 თვის შემდეგ. ნიშნები მოიცავს თავის ტკივილს, ცხელებას, ლიმფადენოპათიას, და თავზურგტვინის სითხის წნევის მატებას. ანტირეტროვირუსული პრეპარატების მიღება უნდა გაგრძელდეს. საჭიროა თავზურგტვინის სითხის შესწავლა, რათა გაიზომოს წნევა (შეიძლება საჭირო გახდეს კონტროლი სერიული ლუმბური პუნქციებით) და გამოირიცხოს მიმდინარე ინფექცია და ალტერნატიული დიაგნოზები. მძიმე პაციენტებში შეიძლება განიხილებოდეს კორტიკოსტეროიდების მოკლე კურსი.[126][127][128]
კრიპტოკოკული მენინგიტის ფონზე მომატებული ინტრაკრანიული წნევა სავარაუდოდ ვითარდება არაქნოიდული ხაოების მიერ თავზურგტვინის სითხის დარღვეული შეწოვის გამო. გაიდლაინები რეკომენდაციას უწევს თავზურგტვინის სითხის თერაპიულ დრენაჟს, თუ თავზურგტვინის სითხის "გახსნის" (წნევა პუნქციისთანავე, სითხის გამოღებამდე) წნევა აღემატება 25 სმ H₂O-ს.[102] მიზანია თავზურგტვინის სითხის "დახურვის" წნევის (სითხის გამოღების შემდგომი წნევა) 20 სმ H₂O-ზე ნაკლებ მაჩვენებლამდე ან "გახსნის" წნევის (წნევა პუნქციისთანავე, სითხის გამოღებამდე) 50%-მდე შემცირება სერიული ყოველდღიური ლუმბური პუნქციით, რომლის დროსაც მოხდება დიდი მოცულობით სითხის გამოღება (30 მლ-მდე დღეში). თუ მაღალი წნევა ყოველდღიურად ლუმბური პუნქციის მიუხედავად რჩება, განსახილველია დროებითი ლუმბალური დრენაჟი ან ვენტრიკულოპერიტონეული შუნტი.[103]
კოქციდიოიდური ინფექციის დროს ანთებითი პროცესის საპასუხოდ მეორადად განვითარებულმა ვასკულიტმა შეიძლება გამოიწვიოს ინსულტი. ზოგიერთი (მაგრამ არა ყველა) ექსპერტი მხარს უჭერს დამხმარე, მაღალ დოზიან, მოკლევადიან კორტიკოსტეროიდულ თერაპიას.[11]
სპინალური არაქნოიდიტი, რომელიც იწვევს ზურგის ტკივილს, პარაპლეგიას და შარდის შეკავებას, შეიძლება განვითარდეს როგორც ინტრათეკური თერაპიის გართულება (შესაბამისად, უნდა შეწყდეს თერაპიის ეს ფორმა). ის ასევე შეიძლება განვითარდეს, როგორც დაავადების შემადგენელი ნაწილი პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობა უტარდებათ ფლუკონაზოლით.
იშვიათად, არა-აივ-ასოცირებული კრიპტოკოკული მენინგიტის გართულება ზურგის ტვინის არაქნოიდიტია.[124]
ინფექციის დროს მიმდინარე ანთებითი პასუხის შედეგად თავზურგტვინის სითხის ობსტრუქციის გამო განვითარებული ჰიდროცეფალია, კოქციდიოიდური მენინგიტის ყველაზე ხშირი გართულებაა და, ჩვეულებრივ, საჭიროებს შუნტირებას.
ჰიდროცეფალია ზოგჯერ ართულებს ჰისტოპლაზმით გამოწვეულ მენინგიტს და საჭიროებს ნეიროქირურგიულ კონსულტაციას ვენტრიკულური შუნტირებისთვის.[27]
იდეალურ შემთხვევაში, პაციენტს უნდა ჩაუტარდეს 2 კვირიანი მკურნალობა ამფოტერიცინი B-თი, რათა შემცირდეს ახალი შუნტის კოლონიზაციის რისკი. შუნტირებულ პაციენტებს უნდა ჩაუტარდეთ ზედმიწევნითი მონიტორინგი გამწვავების აღმოსაჩენად. რეციდივის შემთხვევაში, შეიძლება საჭირო გახდეს შუნტის ამოღება და თავიდან ჩადგმა.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას