მიდგომა
ინფექციური მონონუკლეოზი ზოგადად, თვითლიმიტირებადი მდგომარეობაა, რომელსაც არ სჭირდება სპეციფიკური მკურნალობა. თერაპიის საფუძველია დამხმარე მოვლა.
დამხმარე მოვლა მოიცავს კარგ ჰიდრატაციას, სიცხის დამწევი საშუალებებისა და ტკივილგამაყუჩებლების გამოყენებას, როგორიცაა, პარაცეტამოლი და ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები. რეიეს სინდრომის შესაძლო განვითარების გამო, ბავშვებში ასპირინი არ უნდა დაინიშნოს.
ხშირი რეკომენდაციაა დასვენება, თუმცა, მისი რეალური სარგებლიანობა ინფექციური მონონუკლეოზის მკურნალობის დროს უცნობია. ასევე რეკომენდებულია, რომ პაციენტმა თავი შეიკავოს ინტენსიური ფიზიკური დატვირთვისა და სპორტის კონტაქტურ სახეობებში მონაწილეობისგან დაავადების დაწყებიდან პირველი 3-4 კვირის განმავლობაში (ზოგიერთ პაციენტში - 8 კვირამდე), ელენთის გაგლეჯის პოტენციური რისკის გამო.
მძიმე დაავადება
ინფექციური მონონუკლეოზის მძიმე სისტემური სიმპტომებისა და გართულებების შემთხვევაში საჭიროა პაციენტის ჰოსპიტალიზაცია. აუცილებელია პაციენტების მუდმივი მონიტორინგი, რათა არ გამოგვრჩეს ისეთი შესაძლო გართულებების განვითარება, როგორიცაა, სასუნთქი გზების ობსტრუქცია, ჰემოლიზური ანემია და თრომბოციტოპენია.
სისტემური კორტიკოსტეროიდები სარეზერვოა იმ პაციენტებისთვის, რომელთაც აღენიშნებათ სასუნთქი გზების მძიმე ობსტრუქცია, მძიმე ფორმის თრომბოციტოპენია (<20,000 თრომბოციტი/მმ³) ან ჰემოლიზური ანემია.[55] აღნიშნული ხანმოკლე გართულებები იშვიათად გვხვდება, თუმცა, მისი არსებობისას საჭიროა დაუყოვნებელი მართვა.
სასუნთქი გზების მძიმე ობსტრუქცია, რომელიც გვხვდება პაციენტთა 1%-დან 5%-მდე, გამოწვეულია პირ-ხახის ტონზილებისა და ლიმფური კვანძების გადიდებით.[56] სისტემურმა კორტიკოსტეროიდებმა შესაძლოა გააუმჯობესოს ობსტრუქციის სიმპტომები, თუმცა, უკიდურესად მძიმე შემთხვევებში შეიძლება, საჭირო გახდეს ინტუბაცია, ტრაქეოტომია ან ტონზილექტომია.
მძიმე ფორმის თრომბოციტოპენია აღინიშნება 1%-ზე ნაკლებ შემთხვევებში, თუმცა, უფრო ხშირია მსუბუქი ფორმის თრომბოციტოპენია. პაციენტთა უმრავლესობასთან ის კუპირდება 4-6 კვირის ფარგლებში, რისი მიზეზიც სავარაუდოდ, გადიდებულ ელენთაში თრომბოციტების დესტრუქცია ან თრომბოციტების საწინააღმდეგო ანტისხეულებია. არ არის მკაფიო ურთიერთკავშირი თრომბოციტების რაოდენობასა და ინფექციური მონონუკლეოზის კლინიკურ სიმძიმეს შორის.[57] შეიძლება სასარგებლო იყოს სისტემური კორტიკოსტეროიდები. იმუნური თრომბოციტოპენიის სამკურნალოდ წარმატებით გამოიყენეს ინტრავენური იმუნოგლობულინი (IVIG).
ჰემოლიზური ანემია გვხვდება შემთხვევათა 1-3% -ში და სავარაუდოდ, გამოწვეულია ერითროციტების საწინააღმდეგო ანტისხეულების პროდუქციით. აღნიშნული როგორც წესი, ვლინდება დაავადების მე-2 და მე-3 კვირის განმავლობაში და უკუგანვითარდება დაახლოებით 2 კვირაში.[56] სისტემურმა კორტიკოსტეროიდებმა შესაძლოა დააჩქაროს კუპირება.
მიუხედავად იმისა, რომ ზოგადად კორტიკოსტეროიდები სარეზერვოა მძიმე გართულებების დროს, ზოგიერთი პრაქტიკოსი ექიმი სიმპტომების შემსუბუქებისთვის ამ პრეპარატებით მკურნალობს ინფექციური მონონოუკლეოზის მქონე პაციენტებს. ერთ-ერთ კვლევაში კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის შედეგად ყელის ტკივილი შემსუბუქდა ხანმოკლე პერიოდის (12 საათზე მეტი) განმავლობაში, თუმცა, სარგებელი შემცირდა 24, 48 და 72 საათის შემდეგ.[58] საბოლოო ჯამში დღესდღეობით არ არსებობს საკმარისი მტკიცებულებები იმისთვის, რომ რეკომენდაცია გაეწიოს ინფექციური მონონუკლეოზით დაავადებულ პაციენტებში კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობას, სიმპტომების კონტროლის მიზნით. კორტიკოსტეროიდებით თერაპიასთან დაკავშირებით კვლევები მცირე რაოდენობითაა, ჰეტეროგენულია და ზოგი ცუდი ხარისხისაა. ასევე არასაკმარისი კვლევებია პრეპარატებით გამოწვეულ გვერდით ეფექტებზე, პოტენციურ არასასურველ ეფექტებსა ან გართულებებზე (განსაკუთრებით, გრძელვადიან პერსპექტივაში).[59]
როგორ შევიყვანოთ პერიფერიული ვენური კანულა ხელში.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას