გართულებები
"ზედმეტი" მკურნალობა და სწრაფი ჰიდრატაცია შეიძლება გახდეს სითხის სიჭარბის მიზეზი, რაც გამოვლინდება ფილტვის შეშუპებით, სახის შეშუპებით, საუღლე ვენებში წნევის მატებით, პლევრული გამონაჟონით ან ასციტით.
აღნიშნულ გართულებებს უნდა უმკურნალოთ ინტრავენური სითხეების შეზღუდვით და ინტრავენური ფუროსემიდის ბოლუსით, მანამ, სანამ პაციენტი დასტაბილურდება.
უნდა გავითვალისწინოთ თუ ვლინდება მუცლის მარჯვენა ზედა კვადრანტის ტკივილი და მომატებული მგრძნობელობა, ასევე პერსისტენტული გულისრევა და ღებინება.
დიაგნოსტიკისთვის მოწოდებულია ულტრაბგერა.
რეკომენდებულია ინტრავენური ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკები და კონსერვატული მართვა.[1]
უნდა გავითვალისწინოთ დისპნოეს და ჰიპოქსიის მქონე პაციენტებში.
გულმკერდის რენტგენზე ვლინდება დიფუზური დაჩრდილვები.
მართვა მოიცავს დამხმარე ვენტილაციას და ჟანგბადით თერაპიას.
იშვიათი გართულებაა. ვლინდება ინფექციით გამოწვეული მიონეკროზის შედეგად.
უნდა გავითვალისწინოთ კუნთების ტკივილის მქონე პაციენტებში.
დიაგნოსტიკური ტესტები მოიცავს შრატის კრეატინ კინაზას, ელექტროლიტებს და მიოგლობინს (სისხლში და შარდში).[1]
მკურნალობა მოიცავს ჰიდრატაციას, შარდის გატუტიანებას და შარდმდენებით თერაპიას.
ზოგიერთ პაციენტს ინფექციის გადატანის შემდეგ, დროის გარკვეულ პერიოდში, პოსტ-ვირუსული დაღლილობის სინდრომი შეიძლება აღენიშნოს.[1]
მიოკარდიტი შესაძლებელია გამოვლინდეს პაციენტებში, რომლებიც ჭარბ ან უჩვეულო დაღლილობას, გულმკერდის არეში დისკომფორტს, ჰიპოქსიას, ტაქიკარდიას ან ბრადიკარდიას ან ელექტროკარდიოგრამის ცვლილებებს უჩივიან (მათ შორისაა T კბილის ინვერსია ან ჰისის კონის ტოტების ბლოკადები).
სიმძიმის შესაფასებლად უნდა განისაზღვროს T ან I ტროპონინი და გაკეთდეს ექოკარდიოგრაფია.
მკურნალობა დამხმარე სახისაა. რეკომენდებულია წოლითი რეჟიმი, ასევე ჟანგბადით თერაპია. სითხის გადასხმა ფრთხილადაა საჭირო, რათა თავიდან ავიცილოთ სითხით გადატვირთვა, რომელმაც გულის უკმარისობა ან ფილტვის შეშუპება შეიძლება გამოიწვიოს.[42] კორტიკოსტეროიდებით ადრეული მკურნალობა ხშირად პრევენციას უწევს გულის უკმარისობას და შოკს.
დენგეს ინფექციის მქონე ყველა პაციენტს მომატებული აქვს ღვიძლის ფერმენტები, რაც ანიქტერულ ჰეპატიტზე მიუთითებს. ზოგიერთ შემთხვევაში ფერმენტების დონეები მნიშვნელოვნად მომატებულია, ამიტომ ღვიძლი დიდდება და მტკივნეულია.
რეგულარულად უნდა შემოწმდეს ღვიძლის ფუნქციური სინჯები და კოაგულაციური პროფილი.
პაციენტებს ესაჭიროებათ მოსვენება და დამხმარე მკურნალობა. შეიძლება გამოვიყენოთ ინტრავენური აცეტილცისტეინი. მძიმე დენგეს ცხელებით და მძიმე ჰეპატიტით ჰოსპიტალიზებული 30 მოზრდილის რეტროსპექტულმა ანალიზმა აჩვენა, რომ აცეტილცისტეინის გამოყენება დაკავშირებულია ღვიძლის ფერმენტების უფრო სწრაფ და მნიშვნელოვან აღდგენასთან.[120]
აღნიშნულ პაციენტებს დენგეს ჰემორაგიული ცხელების უფრო მაღალი რისკი აქვთ. ასევე უფრო მაღალია ღვიძლის მძიმე ნეკროზისა და ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათიის განვითარების რისკი.[1][121]
შეიძლება გამოიწვიოს ღვიძლის მწვავე უკმარისობა.
უნდა გავითვალისწინოთ პაციენტებში, რომლებსაც შეცვლილი აქვთ ცნობიერების დონე, უვლინდებათ სიყვითლე და ასტერიქსისი (ღვიძლისმიერი ტრემორი).
მაღალი რისკი აღენიშნებათ ღვიძლის წინმსწრები პათოლოგიის მქონე პირებს. თუ ღვიძლის ფერმენტები >10-ჯერ ან მეტადაა მომატებული და კვლავ იმატებს, აღნიშნული გართულების რისკი მაღალია.[1]
რეკომენდებულია სტანდარტული მართვა, მათ შორის სითხის შეზღუდვა. კორტიკოსტეროიდები შეიძლება გამოვიყენოთ ცერებრული შეშუპების შესამცირებლად. პლაზმაფერეზი და ჰემოდიალიზი შეიძლება გაკეთდეს მდგომარეობის კლინიკური გაუარესების შემთხვევაში.
სითხის თერაპიის ფრთხილი მართვა შოკის პრევენციისთვის და ჰეპატოტოქსიკური მედიკამენტების გამოყენებისაგან თავის შეკავება დაგვეხმარება ამ გართულების თავიდან არიდებაში.[1]
პაციენტს შეიძლება განუვითარდეს ჰიპოგლიკემია, სისხლდენა, რესპირატორული დისტრესი, ელექტროლიტური დისბალანსი და სეფსისი.
უნდა განვიხილოთ იმ პაციენტებში, რომელთაც შეცვლილი აქვთ ცნობიერების დონე და აწუხებთ გულყრები.
ელექტროენცეფალოგრაფია ძალიან სასარგებლოა დიაგნოზის დადასტურებისა და მიმდინარეობის მონიტორინგის თვალსაზრისით.
რეკომენდებულია დამხმარე მკურნალობა, მათ შორის ანტიკონვულსანტი.[1]
უნდა განვიხილოთ პაციენტებში, რომელთაც გამოხატული გასტროინტესტინური ნიშნები აქვთ, მათ შორის მუცლის ტკივილი და ღებინება.
შრატში მაღალია ამილაზას დონე. ულტრაბგერითი კვლევა მხარს უჭერს დიაგნოზს.[1]
მართვა კონსერვატულია.
უნდა გავითვალისწინოთ იმ პაციენტებში, რომელთაც ცხელება და მარჯვენა თეძოს ფოსოში ტკივილი და მტკივნეულობა აღენიშნებათ.
უხშირესად, პაციენტებს შეცდომით იღებენ ქირურგები აპენდექტომიის მიზნით; თუმცა, ეს გადაწყვეტილება პაციენტისთვის სავალალო შეიძლება აღმოჩნდეს, რადგანაც პერიოპერაციული სისხლდენის რისკი მაღალია.
პაციენტების მართვა კონსერვატულია.[1]
იშვიათი გართულებაა, რომელიც მულტიორგანული უკმარისობის ან მიოგლობინურიის გამო ვლინდება.
დიაგნოზი დგინდება შარდოვანასა და კრეატინინის მწვავე მატებით.
შეიძლება საჭირო გახდეს თირკმლის ჩანაცვლებითი თერაპია.[1]
დაკავშირებულია მნიშვნელოვან ავადობასთან, სიკვდილობასთან და უფრო ხანგრძლივ ჰოსპიტალიზაციასთან.[122]
უნდა განვიხილოთ პაციენტებში, რომელთაც პანციტოპენია აქვთ (ძირითადად ანემია).[1]
დიაგნოზის დასადასტურებლად საჭიროა ძვლის ტვინის გამოკვლევა.
შეიძლება გამოვიყენოთ მეთილპრედნიზოლონი (იმპულსური დოზირებით).
დენგეს ინფექციასთან შესაძლოა, დაკავშირებული იყოს მწვავე დისემინირებული ენცეფალომიელიტი (ADEM), გიენ-ბარეს სინდრომი, განივი მიელიტი და ნეიროპათიები.
ADEM-ის სიხშირე დენგეს ცხელების დროს 0,4%-ს შეადგენს. ADEM-ს ახასიათებს ცნობიერების შეცვლა, კრუნჩხვები, შარდვის პრობლემები, მხედველობის მოშლა, სიარულის დარღვევა, ატაქსია და გაურკვეველი საუბარი. ის შეიძლება განვითარდეს მწვავე ან პოსტ-ინფექციურ ფაზებში.[123]
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას