მიდგომა
დიაგნოზი საჭიროებს ეჭვის მაღალ ინდექსს, დაფუძნებული კლინიკურ სურათსა და ეპიდემიოლოგიური ექსპოზიციაზე, რადგან ლეპტოსპიროზი შეიძლება გამოვლინდეს კლინიკური სურათის ფართო სპექტრით. დიაგნოზი შეიძლება დადასტურდეს მიკროორგანიზმის იზოლაციით სისხლიდან ან ცერებროპინალური სითხიდან (CSF), სეროლოგიით, ჰისტოპათოლოგიური სპეციალური შეღებვით და პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქციით.
დიაგნოზის დადასტურების სტანდარტული მეთოდია ორმაგი მიკროსკოპული აგლუტინაციის ტესტი (MAT) მწვავე და გამოჯანმრთელების შრატის წყვილ ნიმუშზე. თუმცა, ამჟამად სულ უფრო ხშირად გამოიყენება პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქცია (ხელმისაწვდომობის შემთხვევაში), რათა მწვავე ფაზის დროს უფრო დროული დიაგნოსტიკა იყოს შესაძლებელი.[50] ნუკლეინის მჟავაზე დაფუძნებული კვლევები განვითარდა, მაგრამ ერთმა მეტა-ანალიზმა აღმოაჩინა მნიშვნელოვანი ჰეტეროგენულობა გენეტიკური მარკერების კუთხით არსებულ კვლევებს შორის; საჭიროა შემდგომი კვლევები ლეპტოსპიროზის ოპტიმალური კვლევის მეთოდების დასადგენად.[51][52]
ანამნეზი.
ლეპტოსპიროზის შეძენის რისკ-ფაქტორების იდენტიფიცირება უაღრესად მნიშვნელოვანია. მნიშვნელოვანი რის-კფაქტორები მოიცავს ინფიცირებული ცხოველების შარდთან პირდაპირ ან არაპირდაპირ კონტაქტს, პროფესიულ ექსპოზიციას, სპორტის წყლის სახეობებს, გარეთ რეკრეაციულ საქმიანობას ან ბუნებრივი კატასტროფებს.[1][2][3][4][6][24]
გადახედეთ პაციენტის ანამნეზს, დაუსვით კითხვები ცხოველებთან, წყალთან და ნიადაგთან ნებისმიერ ზემოქმედებასთან დაკავშირებით. ლეპტოსპირები შეაღწევს ძირითადად დარღვეული კანის, ლორწოვანი გარსების და წყლის ინჰალაციის მეშვეობით და ნაკლებად ეფექტურად კონიუნქტივის მეშვეობით.[34] როგორც წესი, პაციენტები აღნიშნავენ ცხოველებთან, მათ შარდთან ან დაბინძურებულ წყალთან კონტაქტს.
უნდა მოხდეს ექსპოზიციასა და სიმპტომების განვითარებას შორის ვადის განსაზღვრა. ინკუბაციის პერიოდი, როგორც წესი, 7-დან 14 დღემდეა, მაგრამ დიაპაზონი 2-დან 30 დღემდე მერყეობს.
კლინიკური გამოვლინება
ინფექციების უმეტესობა (დაახლოებით 90%) სუბკლინიკური ხასიათისაა. პაციენტებს, რომლებსაც უვითარდებათ სიმპტომები, ჩვეულებრივ აღენიშნებათ მწვავე, თვითგანკურნებადი ფებრილური დაავადება; თუმცა, 5%-დან 10%-მდე შემთხვევებში ვითარდება უფრო მძიმე დაავადება, რომელიც შეიძლება მოიცავდეს თირკმლის უკმარისობას, ღვიძლის უკმარისობას და პულმონალურ სისხლდენას.[50] დაავადების მძიმე ფორმამ შეიძლება გამოიწვიოს მულტიორგანული უკმარისობა და სიკვდილი.
პაციენტებში, რომლებიც პროგრესირებენ მძიმე დაავადებამდე, დაავადება შეიძლება იყოს ორფაზიანი, ცხელების დროებითი დაქვეითებით ორ ფაზას შორის: მწვავე/საწყისი ფაზა, რასაც მოჰყვება 5-7 დღის შემდეგ იმუნური ფაზა.[50]
მწვავე სეპტიცემიური ფაზა: პაციენტებს აღენიშნებათ მაღალი სიცხე, შემცივნება/კანკალი, თავის ტკივილი, მიალგია (ხშირად ლოკალიზებულია წვივის არეში), მუცლის ტკივილი, დიარეა, გულისრევა და ღებინება, ასთენია, მადის გაქრობა, ფოტოფობია, კონიუნქტივალური სუფუზია და არაქავანა წითელასმაგვარი გამონაყარი, რომელიც გრძელდება 1 ან 2 დღე (წითელასმაგვარი გამონაყარი იშვიათია).
იმუნური ფაზა: 5-7 დღის შემდეგ ცხელება ლაგდება და პაციენტს უვითარდება იმუნური ფაზასთან დაკავშირებული სიმპტომები. სიმპტომები ამ ფაზაში მოიცავს თვალის მძიმე ტკივილს, თავის ტკივილს, ფოტოფობიას, ფილტვის სიმპტომებს (ხველა, დისპნოე, გულმკერდის ტკივილი, ჰემოპტოზი), პალპიტაციებს, კონიუნქტივის ჰიპერემიას, კუნთების მტკივნეულობას, ფსიქიკური სტატუსის ცვლილებებს (დელირიუმი, კომა) და ფოკალურ ნევროლოგიურ დეფიციტს.
მძიმე დაავადება დაკავშირებულია იმუნურ ფაზასთან და შეიძლება გამოვლინდეს თირკმლის უკმარისობით, ღვიძლის უკმარისობით და/ან ფილტვის ჰემორაგიებით.[53] ამ ფაზის სხვა გამოვლინებებია მიოკარდიტი არითმიით, ასეპტიური მენინგიტი და პანკრეატიტი.[5] იმუნოსუპრესიული სტატუსის მქონე პაციენტებს შეიძლება ჰქონდეთ კარდიოვასკულური გართულებები, როგორიცაა გულის სრული ბლოკადა, თუმცა ეს ძალიან იშვიათი გამოვლინებაა[13]
ორსულ ქალებში ლეპტოსპიროზმა შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის და დედის მძიმე ავადობა და სიკვდილობა. გამოვლინება შეიძლება წააგავდეს სხვა ვირუსულ, ბაქტერიულ თუ პარაზიტულ ინფქეციებს; ღვიძლის მწვავე გაცხიმოვნება; ორსულობასთან დაკავშირებული ჰიპერტენზია; და ჰემოლიზი, ღვიძლის ფერმენტების მომატება და დაბალი თრომბოციტების (HELLP) სინდრომი.[54] აქედან გამომდინარე, ხშირია ორსულობის დროს ლეპტოსპიროზის არასწორი დიაგნოსტიკა და არასაკმარისად აღრიცხვა.[55]
ლეპტოსპიროზის კლინიკური დიაგნოსტიკა ტროპიკულ რეგიონებში ხშირად რთულია, იმის გათვალისწინებით, რომ ლეპტოსპიროზის კლინიკური გამოვლინებები ხშირად არ განსხვავდება სხვა ენდემური ინფექციებისგან.[20] შეიძლება შეგვხვდეს თანაინფექციები, რაც ართულებს დიაგნოზს, ასეთებია: დენგე, მალარია, რიკეთსია, ტკიპისმიერი ტიფი და აივ.[14][15][16][17][18]
გასინჯვა
გასინჯვა ძალზე მნიშვნელოვანია დაავადების კონკრეტული გამოვლინებების ამოსაცნობად, მათ შორის პათოგნომური ნიშნების იდენტიფიცირებისთვის.
გასინჯვის შედეგები განსხვავდება პაციენტებში; ისინი გამოვლინდება დაავადების ფაზის და შემდგომი სიმძიმის მიხედვით. მწვავე/საწყისი ფაზის დროს ზოგადი გასინჯვის შედეგები მოიცავს ცხელებას 104°F (40°C), კანკალს, ჰიპოტენზიას, ტაქიკარდიას, ლიმფადენოპათიას, კუნთების მტკივნეულობას, რომელიც ლოკალიზებულია წვივებში (პათოგნომონური) და, შესაძლოა, პარავერტებრალურ კუნთებში და, იშვიათად, წითელასმაგვარ გამონაყარს.
მუცლის გასინჯვის შედეგები: ჰეპატოსპლენომეგალია და მუცლის მტკივნეულობა და თვალის გასინჯვის შედეგები - ფოტოფობია, სიყვითლე და კონიუნქტივის ორმხრივი ჰიპერემია (პათოგნომური) შეიძლება გამოვლინდეს დაავადების როგორც მწვავე/საწყის, ისე იმუნურ ფაზაში.
იმუნურმა ფაზამ შეიძლება გამოავლინოს კონსოლიდაციის ნიშნები პულმონური ჰემორაგიის შემდეგ. ასევე ხიხინი და მსტვინავი სუნთქვა, რომელიც დაკავშირებულია ფილტვის შეშუპებასთან სასუნთქი სისტემის გასინჯვისას. გულის გასინჯვამ შეიძლება გამოავლინოს არითმიები, როგორიცაა წინაგულების ფიბრილაცია, წინაგულთა თრთოლვა, გულის ბლოკადა და პარკუჭების ნაადრევი შეკუმშვა, ხოლო ნევროლოგიური გამოკვლევა ავლენს კეფის კუნთების რიგიდობას, დელირიუმს, სისუსტეს და დამბლას.
გამოკვლევები მწვავე/საწყისი ფაზის დროს.
რუტინული ლაბორატორიული ტესტები საწყისი ფაზის დროს მოიცავს შემდეგს:
სისხლის სერთო ანალიზი და დიფერენციული დიაგნოზი: ლეიკოციტოზი და თრომბოციტოპენია დისემინირებული სისხლძარღვშიდა შედედების (DIC) არარსებობისას.
შარდის ანალიზი: ავლენს მსუბუქ პროტეინურიას, პიურიას, ჰემატურიას და ჰიალინურ ან მარცვლოვან ცილინდრებს.
მიკროსკოპია: სპიროქეტების ვიზუალიზაცია შეიძლება ბნელი ველის მიკროსკოპიით შარდის და სისხლის ნიმუშებზე.
კულტურა: ლეპტოსპირა შეიძლება იზოლირებული იყოს სისხლიდან და თავზურგტვინის სითხიდან მწვავე/საწყის ფაზაში დაავადების პირველი 7-10 დღემდე პერიოდის განმავლობაში. კულტურა არასენსიტიურია და ნელია, ამიტომ არ არის რეკომენდებული ცალკეულ დიაგნოსტიკურ მეთოდად.[50]
სეროლოგია: ლეპტოსპირას ანტი-IgM ანტისხეულები დადებითი იქნება მწვავე/საწყისი ფაზის დროს. დადებითი IgM-დაფუძნებული სკრინინგ ტესტები, როგორიცაა ფერმენტული იმუნოსორბენტული კვლევა (ELISA) IgM უნდა ჩატარდეს MAT-თან ერთად ან დაწყვილებულ (მწვავე და გამოჯანმრთელების) ნიმუშებში, თუ ეს შესაძლებელია.[50][56]
პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქცია: თუ ხელმისაწვდომია, დროულად ადასტურებს დიაგნოზს მწვავე ფაზაში, ლეპტოსპირას დნმ-ის აღმოჩენით სისხლში ან თავზურგტვინის სითხეში (მენინგიტის დროს).[50][56]
გამოკვლევები იმუნური ფაზის დროს.
ლაბორატორიული შედეგები იმუნური ფაზის დროს მოიცავს შემდეგს:
სისხლის სერთო ანალიზი და დიფერენციალი: ანემია, განვითარებული ჰემორაგიის შემდგომ მეორადად
ღვიძლის ფუნქციური სინჯები: ავლენს მომატებულ ამინოტრანსფერაზებს (<200 მგ/დლ), მომატებულ კონიუგირებულ ბილირუბინს (≤1368 მიკრომოლი/ლ (80 მგ/დლ)) და მომატებულ ტუტე ფოსფატაზას
მეტაბოლური პანელი: აღინიშნება მომატებული შარდოვანა და კრეატინინი და ჰიპოკალიემია
პანკრეასის ფერმენტები: ამილაზა და ლიპაზა შეიძლება მომატებული იყოს პანკრეასის ჩართულობის არსებობისას
თავზურგტვინის სითხის ანალიზი: უჯრედების რაოდენობა 500/მმ³-ზე ქვემოთ, ლიმფოციტური პლეოციტოზი, ცილის მომატება და ნორმალური გლუკოზა
სეროლოგია: მწვავე და გამოჯანმრთელების ფაზას შორის ტიტრის დონეშების მომატება დაადასტურებს დიაგნოზს
გულმკერდის რენტგენი: ნაჩვენებია პაციენტებში ფილტვის ჩართულობის კლინიკური ნიშნებით და აჩვენებს მცირე ზომის კვაძოვან სიმკვრივეებს და არაერთგვაროვან ალვეოლურ ინფილტრატებს და ჰაერის სივრცეებს
ეკგ და გულის მონიტორინგი: უნდა ჩატარდეს ყველა პაციენტში მიოკარდიტთან ასოცირებული არითმიების გამო
მუცლის ღრუს ულტრაბგერითი გამოკვლევა: უნდა შესრულდეს მუცლის ტკივილის და ჰეპატომეგალიის ან სპლენომეგალიის მქონე პაციენტებში
თირკმლის ბიოფსია: ჩვეულებრივ, ტარდება იმუნურ ფაზაში თირკმელების ჩართულობის გამო.
დადასტურების პირდაპირი მეთოდები
ბნელი ველის მიკროსკოპია:
ეს არის განათების ტექნიკა, რომელიც გამოიყენება საკონტრასტო ნივთიერების გასაძლიერებლად შეუღებავ ნიმუშებში. ეს ტესტი უზრუნველყოფს სპიროქეტების პირდაპირ ვიზუალიზაციას სისხლის ან შარდის ნიმუშებიდან, ან აგლუტინაციის ვიზუალიზაციას მიკროსკოპული აგლუტინაციის ტესტში (MAT). დადებითია მწვავე/საწყისი ფაზის დროს. ბნელი ველის კვლევას აქვს დაბალი მგრძნობელობა და სპეციფიკურობა.
ლეპტოსპერების იზოლაცია და კულტურა:
ლეპტოსპირების იზოლირება და კულტივირება შეიძლება სისხლიდან, თავზურგტვინის სითხიდან და პერიტონეული დიალიზატის სითხეებიდან დაავადების პირველი 10 დღის განმავლობაში. დაავადების პირველი კვირის შემდეგ შეიძლება შარდის კულტივირება. ფლეტჩერის ნიადაგი სელექტიური კულტურის ნიადაგს წარმოადგენს ლეპტოსპიროზისთვის. თუმცა, კულტურა არამგრძნობიარე და ნელია, ამიტომ არ არის რეკომენდებული ცალკეულ დიაგნოსტიკურ მეთოდად.[50]
შეღებვის მეთოდები:
მეთოდებმა, როგორიცაა ვერცხლით შეღებვა, იმუნოპეროქსიდაზათი შეღებვა და იმუნოფლუორესცენტული შეღებვა, შეიძლება გამოავლინოს მიკროორგანიზმის არსებობა ქსოვილის ნიმუშებში. ეს ტესტები ფართოდ არ გამოიყენება კომერციულად ხელმისაწვდომი რეაგენტების ნაკლებობისა და მგრძნობელობის დაბალი მაჩვენებლების გამო. შეღებვის ამ 3 მეთოდს დაბალი მგრძნობელობა აქვს.
პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქცია; PCR
თუ ხელმისაწვდომია, სწრაფი დიაგნოსტიკის საშუალებას გვაძლევს მწვავე ფაზაში. გენეტიკური სექვენირება შესაძლებელია იყოს შრატიდან, შარდიდან, წყლისებრი სითხიდან და სხვა ქსოვილებიდან. საუკეთესო და უპირატესი ნიმუში არის შრატი, რომელიც ავადმყოფობის პირველ კვირაში უნდა ავიღოთ (იდეალურია პირველი 4 დღე). პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქცია შეიძლება ჩატარდეს თავზურგტვინის სიხის ნიმუშზეც პაციენტში, რომელსაც აქვს მენინგიტის ნიშნები ან შარდის ნიმუშზე სიმპტომების გამოვლენიდან სულ მცირე 1 კვირის შემდეგ. თუმცა, ლეპტოსპირების ცვალებადი გამოვლენა ბიოლოგიურ სითხეებში ნიშნავს, რომ უარყოფითი პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქცია არ გამორიცხავს ლეპტოსპიროზს.[57]
არსებობს მნიშვნელოვანი ცვალებადობა კვლევებს შორის, რომლებიც აფასებენ PCR-ის სიზუსტეს და რეალურ დროში PCR-ს, და გაურკვეველია, უკეთესია PCR თუ რეალურ დროში PCR ლეპტოსპიროზის გამოსავლენად. არსებობს წინასწარი მტკიცებულება, რომ PCR უფრო მგრძნობიარეა დაავადების ადრეულ ეტაპზე შეგროვებულ სისხლის ნიმუშებზე.[58]
დადასტურების მეთოდების არჩევანი დამოკიდებული იქნება ადგილობრივ ლაბორატორიებში ინსტრუმენტების ხელმისაწვდომობაზე და ექიმები უნდა დაეყრდნონ ტესტირების ადგილობრივ პროტოკოლებს.
დადასტურების გამოვლენის არაპირდაპირი მეთოდები
მიკროსკოპული აგლუტინაციის ტესტი (MAT):
ლეპტოსპირების ცოცხალი ანტიგენები რეაქციაში შედიან შრატის ნიმუშებთან და შემდეგ ხდება მათი შესწავლა აგლუტინაციაზე ბნელი ველის მიკრობიკოპიის გამოყენებით. მიკროსკოპული აგლუტინაციის ტესტი (MAT) სტანდარტული მეთოდია ლეპტოსპიროზის დასადასტურებლად, თუმცა კომპლექსური ტესტია ჩასატარებლად და საინტერპრეტაციოდ. ეს მეთოდი უზრუნველყოფს დაგვიანებულ დადასტურებას, რადგან მოიცავს 2 კვირის ინტერვალით აღებული მწვავე და გამოჯანმრთელების ფაზების შრატების შერწყმას. ლეპტოსპიროზის სეროლოგიურად დადასტურებული შემთხვევა გულისხმობს MAT ტიტრის ოთხმაგ გაზრდას 1 ან მეტ სეროვარამდე მწვავე და გამოჯანმრთელების ფაზებს შორის. ერთი MAT ტიტრი 1:800 რაიმე შრატზე ან სპიროქეტების იდენტიფიკაცია ბნელი ველის მიკროსკოპიით, როდესაც თან ახლავს შესაბამისი კლინიკური სურათი, ძლიერ მიმანიშნებელია ახლო წარსულში არსებულ ან მიმდინარე ინფექციაზე.[5][59] ერთი ტიტრი 1:200- სიმპტომების დაწყების შემდეგ წარმოადგენს ინფექციის მიმანიშნებელ მტკიცებულებას, განსაკუთრებით, თუ ეს შემთხვევა არის არა ენდემური რეგიონიდან.[60]
არაპირდაპირი ჰემაგლუტინაციის ანალიზი:
ამ მეთოდს დაბალი სენსიტიურობა აქვს მწვავე ფაზის ნიმუშებზე. უფრო მაღალი სენსიტიურობა მიიღწევა, როდესაც ხდება როგორც მწვავე ფაზის, ისე გამოჯანმრთელების ფაზის ნიმუშების ტესტირება.[61]
ELISA IgM ანტისხეულების გამოსავლენად:
IgM ანტისხეულების აღმოჩენა შეიძლება ავადმყოფობის მეხუთე დღის შემდეგ. IgM ანტისხეულების გამოვლენა შეიძლება გამოყენებულ იქნას როგორც სკრინინგ ტესტი, ლაბორატორიების დიაგნოსტიკური შესაძლებლობების გასაზრდელად, განსაკუთრებით, განვითარებად ქვეყნებში.[61][62] შედეგი უნდა დადასტურდეს, იდეალურ შემთხვევაში მიკროსკოპული აგლუტინაციის ტესტით ან პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქციით.[57]
ლატექსის აგლუტინაცია და ვესტერნ ბლოტინგი:
იმუნოგლობულინი M-ის ენზიმშეკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზის ან მიკროსკოპული აგლუტინაციის ტესტის შესაძლო ალტერნატივები, როდესაც ჩამოთვლილი ტესტები ხელმისაწვდომი არ არის. ერთ კვლევაში ლატექსის აგლუტინაცია და ვესტერნ ბოლტინგი მგრძნობიარე და სპეციფიკური იყო ლეპტოსპიროზის დასადასტურებლად.[63]
რაოდენობრივი პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქცია:
შეფასდა, როგორც დამხმარე საშუალება ზუსტი და სწრაფი დიაგნოზის უზრუნველსაყოფად პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ლეპტოსპიროზზე მიმანიშნებელი კლინიკური გამოვლინებები ენდემურ ზონებში.[64] ზოგიერთმა კვლევამ აჩვენა, რომ რაოდენობრივი პოლიმერაზას ჯაჭვური რეაქციით შემოწმებული ლეპტოსპირემიის დონე ასახავს დაავადების სიმძიმეს, როდესაც ტარდება ინფექციის ადრეულ ეტაპზე; ეს შეიძლება იყოს ღირებული მეთოდი კლინიკური მიმდინარეობის პროგნოზირებისთვის.[44]
ახალი ტესტები:
მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ კიდევ არ არის ფართოდ გამოყენებული, ლატერალური ნაკადის ანალიზი პერსპექტიული დიაგნოსტიკური მეთოდია, თუმცა გამოქვეყნებულ მონაცემებში მნიშვნელოვანი ცვალებადობაა მათი მგრძნობელობის (55% -დან 93% -მდე) და სპეციფიკურობის (57% - 99%) კუთხით.[65] ამ ცვალებადობის მიზეზი რამდენიმე ფაქტორით შეიძლება აიხსნას (მათ შორის, ვარიაციები ტესტებში და ინფექციის სტადია, როდესაც ტესტირება ჩატარდა [აღწერილია, რომ მგრძნობელობა პირველი კვირის განმავლობაში არის დაბალი]).[65]
ამჟამინდელი მტკიცებულების თანახმად, ინტერლეიკინი (IL)-1b, IL-2, IL-4, IL-6, IL-8, IL-10 და სიმსივნის ნეკროზის ფაქტორი (TNF)-ალფა დონეები უფრო მაღალია ლეპტოსპიროზის მძიმე შემთხვევებში, მსუბუქ შემთხვევებთან შედარებით.[66] ინფექციის დღე ციტოკინის დონის მნიშვნელოვან განმსაზღვრელ ფაქტორად ითვლება; ინფექციის მონიტორინგისთვის ციტოკინის დონის გამოყენებამდე საჭიროა დამატებითი კვლევების ჩატარება.[66][67]
გამოსახულების მიღება
გულმკერდის რენტგენზე შეიძლება ჩანდეს ორმხრივი მცირე ზომის კვანძოვანი სიმკვრივეები და არაერთგვაროვანი ალვეოლური სიმკვრივეები ფილტვის ჩართულობის მქონე პაციენტებში იმუნური ფაზის დროს. შემთხვევები, როდესაც გულმკერდის რენტგენოგრაფიაზე ფიქსირდებოდა კვანძები საჰაერო სივრცეში, დაკავშირებული იყო მძიმე ლეპტოსპიროზთან.[68]
მუცლის ღრუს ულტრაბგერითმა გამოკვლევამ შეიძლება აჩვენოს აკალკულოზური ქოლეცისტიტი, ჰეპატომეგალია და სპლენომეგალია.
ECG და გულის მონიტორინგი
შეიძლება გამოვლინდეს გულის არითმიების ფართო სპექტრი, როგორიცაა წინაგულთა თრთოლვა, წინაგულების ფიბრილაცია, ტაქიკარდია, პარკუჭის ნაადრევი შეკუმშვა და გულის ბლოკადა.
თირკმლის და ფილტვის ბიოფსია
თირკმლის ბიოფსია, ჩვეულებრივ, იმუნური ფაზის დროს ტარდება. რეკომენდებულია თირკმლის ჩართულობის მქონე პაციენტებში თირკმლის დაზიანების ტიპის დასადგენად. თირკმლის ბიოფსიის ჩატარების მიზანშეწონილობა დამოკიდებულია პაციენტის კლინიკურ მდგომარეობაზე და ხელმისაწვდომ რესურსებზე. მან შეიძლება გამოავლინოს მწვავე ინტერსტიციული ნეფრიტი ან იმუნურ-კომპლექსური გლომერულონეფრიტი. ლეპტოსპირების აღმოჩენა ასევე შეიძლება თირკმლის პარენქიმაში. ჰისტოლოგიური დასკვნები ფატალურ შემთხვევებში მოიცავს ლიმფოციტების, პლაზმური უჯრედების და პოლიმორფონუკლეური ლეიკოციტების შერეული ტუბულოინტერსტიციული ანთებითი უჯრედებით ინფილტრატებს ტუბულარული ნეკროზის ზონებით.
ფილტვის ბიოფსია ავლენს ფილტვის შეგუბებას და ჰემორაგიის კეროვან ზონებს, რომლებიც მძიმე ჰემორაგიული პნევმონიტის მაჩვენებელია იმუნურ ფაზაში.[69][70][71] ფილტვის ქსოვილის აუტოფსია, ჰისტოლოგიური გამოკვლევა გვიჩვენებს კაპილარული ენდოთელიუმის დაზიანებას, ინტერსტიციულ და ინტრაალვეოლურ ჰემორაგიას, დიფუზურ ალვეოლურ ჰემორაგიას და საჰაერო სივრცის მძიმე დეზორგანიზაციას.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას