მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

საწყისი

ბაქტერიოლოგიური კვლევის შედეგებამდე: მომულტირეზისტენტული (MDR) პათოგენების რისკფაქტორების არ არსებობისას

Back
1-ლი რიგის – 

ემპირიული ანტიბიოტიკით მონოთერაპია

სავარაუდო ან დადასტურებული COVID-19 პნევმონიის მქონე პაციენტების მართვისთვის იხ კორონავირუსის დაავადება 2019 (COVID-19). COVID-19-ით გამოწვეული პნევმონია ამ ნაწილში განხილული არ არის.

შემდეგი რისკფაქტორების არარსებობა: ბოლო 90 დღის განმავლობაში ჩატარებული ანტიბიოტიკოთერაპია; სეპტიკური შოკი ვენტილატორ-ასოცირებული პნევმონიის (VAP) დროს; მწვავე რესპირატორულ დისტრეს სინდორმი, რომელიც წინ უსწრებს VAP-ს; ამჟამად სტაციონარში ყოფნის ხანგრძლივობა 5 და მეტი დღე; მწვავე თირკმლის ჩანაცვლებითი თერაპია VAP-ის განვითარებამდე; მაღალი ხარისხის გრამის წესით შეღებვით გრამ-უარყოფითი ბაცილის დადგენა; ფილტვის სტრუქტურული დაავადება, მექანიკური ინტუბაცია და ვენტილაცია.[1]

ემპირიული ანტობიოტიკის სქემები უნდა ადაპტირდეს ადგილობრივი რეზისტენტობის გათვალისწინებით; უნდა გაკეთდეს ანტიბიოტიკოგრამა.[66]

თუ პაციენტს არ აქვს MDR პათოგენის რისკფაქტორები, პნევმონიის სავარაუდო გამომწვევია Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, მეტიცილინ-მგრძნობიარე Staphylococcus aureus (MSSA) ან ანტიბიოტიკ-სენსიტიური ენტერული გრამ-უარყოფითი ბაცილა (მაგ., ნაწლავის ჩხირი, Klebsiella pneumoniae, ენტერობაქტერიის სახეობები, პროტეუსის სახეობა ან Serratia marcescens).

სისტემური და საინჰალაციო ფტორქინოლონები რიგ სერიოზულ არასასურველ ეფეტთანაა დაკავშირებული. მათ შორისაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათიები და სხვა მოვლენების ძვალკუნთოვანი ან ნერვული სისტემის მხრივ, ასევე აორტის განშრევება, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემია და ფსიქიკური ჯანმრთელობის დარღვევა.[69][70][72][73]​​ მიუხედავად იმისა, რომ ევროპაში ნოზოკომიური პნევმონიის სამკურნალოდ ფთორქინოლონები ლიცენზირებული აღარ არის, მათი დანიშვნა კვლავ ნებადართულია აშშ-სა და სხვა ქვეყნებში და გაიდლაინები მაინც რეკომენდაციას უწევენ მათ გამოყენებას.[1][74]​ ამიტომ, ფთორქინოლონების გამოყენება კვლავ რეკომენდებულია ამ თემაში, თუმცა ისინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული. აშშ FDA-ს რეკომენდაციით ექიმმა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყვიტოს ფთორქინოლონების მიცემა, თუ პაციენტი უჩივის სერიოზულ არასასურველ მოვლენებს და განაგრძოს პაციენტის მკურნალობა არა-ფთორქინოლონური ანტიბიოტიკით.[71]

პირველადი პარამეტრები

ცეფეპიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

ან

ცეფტაზიდიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

ან

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500 მგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში

მეტი

ან

მეროპენემი: 1 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

ან

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

ან

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 4,5გ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში; 3,375 გ ინტრავენურად ყოველ 4 საათში

მეტი

ბაქტერიოლოგიური კვლევის შედეგებამდე: მულტირეზისტენტული (MDR) პათოგენების რისკფაქტორების არსებობისას ფსევდომონას და MRSA ჩათვლით

Back
1-ლი რიგის – 

ემპირიული კომბინირებული ანტიბიოტიკოთერაპია

სავარაუდო ან დადასტურებული COVID-19 პნევმონიის მქონე პაციენტების მართვისთვის იხ კორონავირუსის დაავადება 2019 (COVID-19). COVID-19-ით გამოწვეული პნევმონია ამ ნაწილში განხილული არ არის.

შემდეგი რისკფაქტორების არსებობა: ბოლო 90 დღის განმავლობაში ჩატარებული ანტიბიოტიკოთერაპია; სეპტიკური შოკი ვენტილატორ-ასოცირებული პნევმონიის (VAP) დროს; მწვავე რესპირატორულ დისტრეს სინდორმი, რომელიც წინ უსწრებს VAP-ს; ამჟამად სტაციონარშო ყოფნის ხანგრძლივობა 5 და მეტი დღე; მწვავე თირკმლის ჩანაცვლებითი თერაპია VAP-ის განვითარებამდე; მაღალი ხარისხის გრამის წესით შეღებვით გრამ-უარყოფითი ბაცილის დადგენა; ფილტვის სტრუქტურული დაავადება, მექანიკური ინტუბაცია და ვენტილაცია.[1]

ემპირიული ანტობიოტიკის სქემები უნდა ადაპტირდეს ადგილობრივი რეზისტენტობის გათვალისწინებით; უნდა გაკეთდეს ანტიბიოტიკოგრამა.[66]

თუ პაციენტს აქვს MDR პათოგენების რისკფაქტორები, სავარაუდო გამომწვევი პათოგენია Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumoniae (გაფართოებული სპექტრის ბეტა-ლაქტამაზას შტამი), Acinetobacter სახეობა, MRSA ან Legionella pneumophila. ამ პათოგენთაგან ერთ-ერთით გამოწვეული HAP/VAP დაკავშირებულია სიკვდილობის ზრდასთან.[78]

ფსევდომონა უნდა გადაიფაროს სქემებით, რომლებიც მოიცავს ანტიფსევდომონური ბეტა -ლაქტამების, კარბაპენემების, ფთორქინოლონების და ამინოგლიკოზიდების სხვადასხვა კომბინაციას. შეიძლება გამოვიყენოთ იმიპენემი/ცილასტატინი ან მეროპენემი (კარბაპენემის ანტიბიოტიკები), მაგრამ არა ერტაპენემი, ვინაიდან ის არ მოქმედებს P aeruginosa-ზე და ნაჩვენებია მხოლოდ საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონიის დროს. კარბაპენემით ემპირიული მკურნალობა მოკლე პერიოდში სიკვდილობის შემცირებასთან უფრო მეტად ასოცირდება ვიდრე არაკარბაპენემებით მკურნალობა, ძირითადად VAP-ის მქონე პაციენტებთან; მაგრამ ასევე ასოცირდება გაზრდილ რეზისტენტობასთან, რაც საჭიროების შემთხვევაში ანტიმიკრობული რეჟიმის გაფართოებას ართულებს.[79]​ ცეფტაზიდიმი/ავიბაქტამი ბეტალაქტამური მედიკამენტების კიდევ ერთი არჩევანია და საუკეთესოდ შეესაბამება მედიკამენტებისადმი მულტირეზისტენტულ გრამუარყოფით პათოგენებს.[80]​ სხვა დამტკიცებული P aeruginosa-ის დაფარვის ანტიბიოტიკები პაციენტებისთვის HAP/VAP და მედიკამენტებისადმი მულტირეზისტენტული გრამ-უარყოფითი პათოგენური ინფექციით, მოიცავს ცეფიდეროკოლს (ახალი სიდეროფორი ცეფალოსპორინი) და კომბინირებული ანტიბიოტიკები იმიპენემი/ცილასტატინი/რებექტამი (კარბაპენემი ძლიერი ბეტათი-ლაქტამაზას ინჰიბიტორით) და ცეფტოლოზანი/ტაზობაქტამი (ახალი ბეტა-ლაქტამი/ბეტა-ლაქტამაზას ინჰიბიტორი).

MRSA-ზე მოქმედებისათვის უნდა დაემატოს (ანუ ჯამში 3 ანტიბიოტიკი ეძლევა) ლინეზოლიდი ან ვანკომიცინი (ან, ალტერნატიულად, ტელავანცინი).

თუ HAP-ის დიაგნოზი დაისვა მას შემდეგ, რაც პაციენტს მიღებული აქვს ან იღებს ანტიბიოტიკს სხვა ინფექციის გამო, ემპირიული თერაპია სხვა ჯგუფის მედიკამენტით უნდა იქნას დაწყებული.[111]

ამინოგლიკოზიდების და ვანკომიცინის შემთხვევაში საჭიროა შრატში წამლის დონის მონიტორინგი, რათა თავიდან ავიცილოთ სერიოზული გვერდითი მოვლენები.

ბეტა-ლაქტამური ალერგიის მქონე პაციენტებში გათვალისწინებული უნდა იყოს ადგილობრივი რეზისტენტობის მონაცემები და მედიკამენტების გვერდითი მოვლენების რისკები/სარგებელი. გამოყენებული უნდა იყოს ჩამოთვლილი ანტიბიოტიკებიდან 2: ფტორქინოლონი, ამინოგლიკოზიდი ან კოლისტიმეტატი.

სისტემური და საინჰალაციო ფტორქინოლონები რიგ სერიოზულ არასასურველ ეფეტთანაა დაკავშირებული. მათ შორისაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათიები და სხვა მოვლენების ძვალკუნთოვანი ან ნერვული სისტემის მხრივ, ასევე აორტის განშრევება, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემია და ფსიქიკური ჯანმრთელობის დარღვევა.[69][70][72][73]​​​ მიუხედავად იმისა, რომ ევროპაში ფთორქინოლონები აღარ არის ლიცენზირებული ნოზოკომიური პნევმონიის სამკურნალოდ, მათი დანიშვნა კვლავ ნებადართულია აშშ-სა და სხვა ქვეყნებში და გაიდლაინები მაინც რეკომენდაციას უწევენ მათ გამოყენებას.[1][74]​​ ამიტომ, ფთორქინოლონების გამოყენება კვლავ რეკომენდებულია ამ თემაში, თუმცა ისინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული. აშშ FDA-ს რეკომენდაციით ექიმმა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყვიტოს ფთორქინოლონების მიცემა, თუ პაციენტი უჩივის სერიოზულ არასასურველ მოვლენებს და განაგრძოს პაციენტის მკურნალობა არა-ფთორქინოლონური ანტიბიოტიკით.[71]

პირველადი პარამეტრები

ცეფეპიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

იყოს

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500 მგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში

მეტი

იყოს

მეროპენემი: 1 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

იყოს

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 4,5გ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში; 3,375 გ ინტრავენურად ყოველ 4 საათში

მეტი

იყოს

აზტრეონამი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

იყოს

ცეფტაზიდიმ/ავიბაქტამი: 2.5 გ 8 საათში ერთხელ ინტრავენურად

მეტი

იყოს

ცეფიდეროკოლი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

იყოს

ცეფტოლოზანი / ტაზობაქტამი: 3 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

მეტი

იყოს

იმიპენემი/ცილასტასტინი/რელებაქტამი: 1.25 გ ინტრავენურად ყოველ 6 სთ-ში

მეტი

--და--

ციპროფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

იყოს

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

იყოს

ამიკაცინი: 15-20 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

იყოს

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

იყოს

ტობრამიცინი: 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

--და--

ლინეზოლიდი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

იყოს

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ

იყოს

ტელავანცინი: 10 მკ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

მწვავე

ბაქტერიოლოგიური კვლევის შედეგების შემდეგ: გამომწვევია გრამ-უარყოფითი პათოგენი

Back
1-ლი რიგის – 

პათოგენზე მიმართული ანტიბიოტიკოთერაპია

ბაქტერიოლოგიური კვლევის შედეგის შესაბამისად, საჭიროა ანტიბიოტიკების დეესკალაცია; მკურნალობა უნდა შეიცვალოს იმის მიხედვით, თუ რა მიკრობი ამოითესა ან ანტიმიკრობული პრეპარატები უნდა შეწყდეს, თუ მიკრობის ზრდა არ იქნა მიღებული.

გრამ-უარყოფითი არაფსევდომონური ორგანიზმები, რომლებსაც ყველაზე ხშირად შეუძლიათ HAP-ის გამოწვევა, მოიცავს Acinetobacter, Klebsiella pneumoniae, და Serratia marcescens-ს.

ბევრ შემთხვევაში საკმარისია მონოთერაპია ერთი ანტიბიოტიკით. თუმცა შესაძლებელია 2 მედიკამენტის კომბინაციის გამოყენება, თუ ინფექცია ისეთ არეშია, სადაც წამლის შეღწევა რთულია, როგორიცაა ფილტვის აბსცესი, ემპიემა ან თანმხლები ენდოკარდიტი.

ბეტა-ლაქტამური ალერგიის მქონე პაციენტებში გათვალისწინებული უნდა იყოს ადგილობრივი რეზისტენტობის მონაცემები და მედიკამენტების გვერდითი მოვლენების რისკები/სარგებელი. გამოყენებული უნდა იყოს ჩამოთვლილი ანტიბიოტიკებიდან 2: ფტორქინოლონი, ამინოგლიკოზიდი ან კოლისტიმეტატი.

სისტემური და საინჰალაციო ფტორქინოლონები რიგ სერიოზულ არასასურველ ეფეტთანაა დაკავშირებული. მათ შორისაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათიები და სხვა მოვლენების ძვალკუნთოვანი ან ნერვული სისტემის მხრივ, ასევე აორტის განშრევება, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემია და ფსიქიკური ჯანმრთელობის დარღვევა.[69][70][72][73]​​​ მიუხედავად იმისა, რომ ევროპაში ფთორქინოლონები აღარ არის ლიცენზირებული ნოზოკომიური პნევმონიის სამკურნალოდ, მათი დანიშვნა კვლავ ნებადართულია აშშ-სა და სხვა ქვეყნებში და გაიდლაინები მაინც რეკომენდაციას უწევენ მათ გამოყენებას.[1][74]​​ ამიტომ, ფთორქინოლონების გამოყენება კვლავ რეკომენდებულია ამ თემაში, თუმცა ისინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული. აშშ FDA-ს რეკომენდაციით ექიმმა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყვიტოს ფთორქინოლონების მიცემა, თუ პაციენტი უჩივის სერიოზულ არასასურველ მოვლენებს და განაგრძოს პაციენტის მკურნალობა არა-ფთორქინოლონური ანტიბიოტიკით.[71]

მკურნალობის კურსი: 7 დღე, თუ პაციენტი კლინიკურად სტაბილურია და არ არის ინფიცირებული  Acinetobacter-ით; 14 დღე, თუ ინფიცირებულია Acinetobacter-ით, ან კლინიკურად/რადიოგრაფიულად არ უმჯობესდება, ან ნელა უმჯობესდება.

პირველადი პარამეტრები

ცეფეპიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

ან

ცეფტაზიდიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

ან

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500 მგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში

მეტი

ან

მეროპენემი: 1 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

ან

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 4,5გ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში; 3,375 გ ინტრავენურად ყოველ 4 საათში

მეტი

ან

ციპროფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

ან

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

ან

ამიკაცინი: 15-20 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

ან

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

ან

ტობრამიცინი: 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

ან

ნატრიუმის კოლისტიმეთატი: დაუკავშირდით სპეციალისტს დოზირებასთან დაკავშირებით.

Back
1-ლი რიგის – 

პათოგენზე მიმართული ანტიბიოტიკოთერაპია

ბაქტერიოლოგიური კვლევის შედეგის შესაბამისად, საჭიროა ანტიბიოტიკების დეესკალაცია; მკურნალობა უნდა შეიცვალოს იმის მიხედვით, თუ რა მიკრობი ამოითესა ან ანტიმიკრობული პრეპარატები უნდა შეწყდეს, თუ მიკრობის ზრდა არ იქნა მიღებული.

HAP-ის გამომწვევი უხშირესი გრამ-უარყოფითი ორგანიზმებია Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter, Klebsiella pneumoniae და Serratia marcescens.

მედიკამენტებისადმი მულტირეზისტენტული გრამ-უარყოფითი პათოგენების აღმოჩენის შემთხვევაში შესაძლებელია ცეფტაზიდიმი/ავიბაქტამის მგრძნობელობაზე დატესტვა და მგრძნობელობის შემთხვევაში მისი გამოყენება ბაქტერიული HAP-ის ან ვენტილაციასთან ასოცირებული პნევმონიის (VAP) დროს. თუ შესაძლებელია, უნდა გამოვიყენოთ უფრო მარტივი პრეპარატი, ცეფტაზიდიმი/ავიბაქტამის მიმართ რეზისტენტობის განვითარების პრევენციის მიზნით. პაციენტებისათვის HAP/VAP-ით და მულტირეზისტენტული გრამ-უარყოფითი ინფექციით, P aeruginosa-ის დაფარვის სხვა დამტკიცებული ანტიბიოტიკებია ცეფიდეროკოლი (ახალი სიდეროფორი ცეფალოსპორინი) და კომბინირებული ანტიბიოტიკები იმიპენემი/ცილასტატინი/რელებაქტამი (იმიპენემი/ცილასტატინი კომბინირებული ძლიერ ბეტა-ლაქტამაზას ინჰიბიტორთან) და ცეფტოლოზანი/ტაზობაქტამი (ახალი ბეტა-ლაქტამი/ბეტა-ლაქტამაზას ინჰიბიტორი).

ბევრ შემთხვევაში საკმარისია მონოთერაპია ერთი ანტიბიოტიკით. თუმცა შესაძლებელია 2 მედიკამენტის კომბინაციის გამოყენება, თუ ინფექცია ისეთ არეშია, სადაც წამლის შეღწევა რთულია, როგორიცაა ფილტვის აბსცესი, ემპიემა ან თანმხლები ენდოკარდიტი.

ბეტა-ლაქტამური ალერგიის მქონე პაციენტებში გათვალისწინებული უნდა იყოს ადგილობრივი რეზისტენტობის მონაცემები და მედიკამენტების გვერდითი მოვლენების რისკები/სარგებელი. გამოყენებული უნდა იყოს ჩამოთვლილი ანტიბიოტიკებიდან 2: ფტორქინოლონი, ამინოგლიკოზიდი ან კოლისტიმეტატი.

სისტემური და საინჰალაციო ფტორქინოლონები რიგ სერიოზულ არასასურველ ეფეტთანაა დაკავშირებული. მათ შორისაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათიები და სხვა მოვლენების ძვალკუნთოვანი ან ნერვული სისტემის მხრივ, ასევე აორტის განშრევება, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემია და ფსიქიკური ჯანმრთელობის დარღვევა.[69][70]​​[72][73]​​ მიუხედავად იმისა, რომ ევროპაში ნოზოკომიური პნევმონიის სამკურნალოდ ფთორქინოლონები ლიცენზირებული აღარ არის, მათი დანიშვნა კვლავ ნებადართულია აშშ-სა და სხვა ქვეყნებში და გაიდლაინები მაინც რეკომენდაციას უწევენ მათ გამოყენებას.[1][74]​​ ამიტომ, ფთორქინოლონების გამოყენება კვლავ რეკომენდებულია ამ თემაში, თუმცა ისინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული. აშშ FDA-ს რეკომენდაციით ექიმმა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყვიტოს ფთორქინოლონების მიცემა, თუ პაციენტი უჩივის სერიოზულ არასასურველ მოვლენებს და განაგრძოს პაციენტის მკურნალობა არა-ფთორქინოლონური ანტიბიოტიკით.[71]

მკურნალობის კურსი: 7 დღე, თუ პაციენტი კლინიკურად სტაბილურია და არ არის ინფიცირებული ფსევდომონათი ან Acinetobacter-ით; 14 დღე თუ პაციენტი ინფიცირებულია ფსევდომონათი ან Acinetobacter, ან აღენიშნება სეფსისი ან სხვა გართულებები.

პირველადი პარამეტრები

ცეფეპიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

იყოს

ცეფტაზიდიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

იყოს

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500 მგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში

მეტი

იყოს

მეროპენემი: 1 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

იყოს

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 4,5გ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში; 3,375 გ ინტრავენურად ყოველ 4 საათში

მეტი

იყოს

ცეფტაზიდიმ/ავიბაქტამი: 2.5 გ 8 საათში ერთხელ ინტრავენურად

მეტი

იყოს

ცეფიდეროკოლი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

იყოს

ცეფტოლოზანი / ტაზობაქტამი: 3 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

მეტი

იყოს

იმიპენემი/ცილასტასტინი/რელებაქტამი: 1.25 გ ინტრავენურად ყოველ 6 სთ-ში

მეტი

--და--

ციპროფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

იყოს

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

იყოს

ამიკაცინი: 15-20 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

იყოს

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

იყოს

ტობრამიცინი: 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

იყოს

ნატრიუმის კოლისტიმეთატი: დაუკავშირდით სპეციალისტს დოზირებასთან დაკავშირებით.

Back
1-ლი რიგის – 

პათოგენზე მიმართული ანტიბიოტიკოთერაპია

თუ HAP-ის გამომწვევი ESBL-ის წარმომქმნელი ენტერობაქტერიებია, პირველი რიგის თერაპია კარბაპენემის ანტიბიოტიკით არის რეკომენდებული. მეორე რიგის მკურნალობისთვის გამოიყენება ფთორქინოლონი.[96]​ პრაქტიკაში, მესამე რიგის მკურნალობა არის კარბაპენემი/ბეტა-ლაქტამაზას ინჰიბიტორი ან ცეფიდეროკოლი. ცეფტოლოზანს/ტაზობაქტამს ასევე აქვს აქტივობა ზოგიერთი ESBL-ის მიმართ.

სისტემური და საინჰალაციო ფტორქინოლონები რიგ სერიოზულ არასასურველ ეფეტთანაა დაკავშირებული. მათ შორისაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათიები და სხვა მოვლენების ძვალკუნთოვანი ან ნერვული სისტემის მხრივ, ასევე აორტის განშრევება, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემია და ფსიქიკური ჯანმრთელობის დარღვევა.[69][70]​​[72][73]​ მიუხედავად იმისა, რომ ევროპაში ნოზოკომიური პნევმონიის სამკურნალოდ ფთორქინოლონები ლიცენზირებული აღარ არის, მათი დანიშვნა კვლავ ნებადართულია აშშ-სა და სხვა ქვეყნებში და გაიდლაინები კვლავ რეკომენდაციას უწევენ მათ გამოყენებას.[1][74]​ ამიტომ, ფთორქინოლონების გამოყენება კვლავ რეკომენდებულია ამ თემაში, თუმცა ისინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული. აშშ FDA-ს რეკომენდაციით ექიმმა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყვიტოს ფთორქინოლონების მიცემა, თუ პაციენტი უჩივის სერიოზულ არასასურველ მოვლენებს და განაგრძოს პაციენტის მკურნალობა არა-ფთორქინოლონური ანტიბიოტიკით.[71]

მკურნალობის კურსი: 7 დღე, თუ პაციენტი კლინიკურად სტაბილურია; 14 დღე, თუ აღენიშნება სეფსისი ან გართულებები.

ყველა ეს წამალი ანტიფსევდომონურია და შეიძლება გამოყენებული იქნას მგრძნობელობის განსაზღვრის შემდეგ.

პირველადი პარამეტრები

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500 მგ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში

მეტი

ან

მეროპენემი: 1 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

ან

ცეფტაზიდიმ/ავიბაქტამი: 2.5 გ 8 საათში ერთხელ ინტრავენურად

მეტი

მეორეული ვარიანტები

ციპროფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

ან

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

ან

მოქსიფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად, 24 საათში ერთხელ

მესამე ვარიანტები

ცეფიდეროკოლი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

ან

ცეფტოლოზანი / ტაზობაქტამი: 3 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

მეტი

ან

იმიპენემი/ცილასტასტინი/რელებაქტამი: 1.25 გ ინტრავენურად ყოველ 6 სთ-ში

მეტი
Back
1-ლი რიგის – 

პათოგენზე მიმართული ანტიბიოტიკოთერაპია

HAP-ის იშვიათი გამომწვევია L pneumophila. მკურნალობა შეიძლება ჩატარდეს ან ფთორქინოლონით ან მაკროლიდით.

სისტემური და საინჰალაციო ფტორქინოლონები რიგ სერიოზულ არასასურველ ეფეტთანაა დაკავშირებული. მათ შორისაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათიები და სხვა მოვლენების ძვალკუნთოვანი ან ნერვული სისტემის მხრივ, ასევე აორტის განშრევება, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემია და ფსიქიკური ჯანმრთელობის დარღვევა.[69][70]​​[72][73]​ მიუხედავად იმისა, რომ ევროპაში ნოზოკომიური პნევმონიის სამკურნალოდ ფთორქინოლონები ლიცენზირებული აღარ არის, მათი დანიშვნა კვლავ ნებადართულია აშშ-სა და სხვა ქვეყნებში და გაიდლაინები კვლავ რეკომენდაციას უწევენ მათ გამოყენებას.[1][74]​ ამიტომ, ფთორქინოლონების გამოყენება კვლავ რეკომენდებულია ამ თემაში, თუმცა ისინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული. აშშ FDA-ს რეკომენდაციით ექიმმა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყვიტოს ფთორქინოლონების მიცემა, თუ პაციენტი უჩივის სერიოზულ არასასურველ მოვლენებს და განაგრძოს პაციენტის მკურნალობა არა-ფთორქინოლონური ანტიბიოტიკით.[71]

მკურნალობის კურსი: 7-10 დღე.

პირველადი პარამეტრები

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

ან

აზიტრომიცინი: 500 მგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

მეორეული ვარიანტები

მოქსიფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად, 24 საათში ერთხელ

ან

ციპროფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

ბაქტერიოლოგიური კვლევის შედეგების მიღების შემდეგ: თუ გამომწვევია გრამ-დადებითი პათოგენი

Back
1-ლი რიგის – 

პათოგენზე მიმართული ანტიბიოტიკოთერაპია

ბაქტერიოლოგიური კვლევის შედეგის შესაბამისად, საჭიროა ანტიბიოტიკების დეესკალაცია; მკურნალობა უნდა შეიცვალოს იმის მიხედვით, თუ რა მიკრობი ამოითესა ან ანტიმიკრობული პრეპარატები უნდა შეწყდეს, თუ მიკრობის ზრდა არ იქნა მიღებული.

ლინეზოლიდი ან ვანკომიცინი შეიძლება გამოყენებული იყოს, თუ პაციენტი ალერგიულია პენიცილინის ან ცეფალოსპორინის მიმართ.

მკურნალობის კურსი: 7 დღე, თუ პაციენტი კლინიკურად სტაბილურია; 14 დღე, თუ აღენიშნება სეფსისი ან გართულებები.

პირველადი პარამეტრები

ნაფცილინი: 2გ ინტრავენურად 4 საათში ერთხელ

ან

ცეფაზოლინი: 1-2 გ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში

მეორეული ვარიანტები

ლინეზოლიდი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

ან

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ

Back
1-ლი რიგის – 

პათოგენზე მიმართული ანტიბიოტიკოთერაპია

ბაქტერიოლოგიური კვლევის შედეგის შესაბამისად, საჭიროა ანტიბიოტიკების დეესკალაცია; მკურნალობა უნდა შეიცვალოს იმის მიხედვით, თუ რა მიკრობი ამოითესა ან ანტიმიკრობული პრეპარატები უნდა შეწყდეს, თუ მიკრობის ზრდა არ იქნა მიღებული.

ლინეზოლიდი არ ჩამოუვარდება, თუმცა ვერც ჯობნის ვანკომიცინს.[83][84][85][86][87]

ტელავანცინი დამტკიცებულია HAP/ვენტილაციასთან-ასოცირებული პნევმონიისთვის (VAP), როცა სხვა ალტერნატივა არ არის. მონაცემები, რომლებიც მხარს უჭერს მის გამოყენებას, გვიჩვენებს, რომ განკურნების მაჩვენებლის შედარებისას ის არ ჩამოუვარდებოდა ვანკომიცინს. განკურნებად განისაზღვრა მკურნალობის ბოლოს საწყისი რადიოლოგიური მონაცემების გაუმჯობესება ან პათოლოგიური ჩრდილის პროგრესის არარსებობა და პნევმონიის ნიშნების და სიმპტომების ალაგება შემდგომი მეთვალყურეობისას/განკურნების ეტაპზე ტესტირებისას.[112]

მკურნალობის კურსი: 7 დღე, თუ პაციენტი კლინიკურად სტაბილურია; 14 დღე, თუ აღენიშნება სეფსისი ან გართულებები. ტელავანცინის გამოყენება შეიძლება 7-21 დღის განმავლობაში.

პირველადი პარამეტრები

ლინეზოლიდი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

ან

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ

მეორეული ვარიანტები

ტელავანცინი: 10 მკ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას