მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

მწვავე

კუჭის შიგთავსის ასპირაციასთან დაკავშირებული პნევმონიტი

Back
1-ლი რიგის – 

მყისიერი პოზიციური დრენაჟი

პაციენტები, რომლებიც საეჭვონი არიან ან ნამდვილად აქვთ კუჭის შიგთავსის ასპირაცია, შეძლებისდაგვარად, თავსდებიან ნახევრად პრონაციულ პოზიციაში და თავი დახრილი აქვთ 230 გრადუსით ქვემოთ. აღნიშნული პოზის მიღებისას ხორხი უფრო მაღლა თავსდება, ვიდრე ოროფარინქისი, რაც საშუალებას იძნევა კუჭის შიგთავსი გარეთ გადმოედინოს.

Back
პლიუს – 

ოროფარინგეული სანაცია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

აუცილებელია პირის ღრუსა და ხახის ფრთხილი გამოსუფთავება ისე, რომ არ მოხდეს გულისრევის რეფლექსის აქტივაცია, რადგან ამან შეიძლება დაამძიმოს ასპირაცია.

Back
განიხილე – 

ენდოტრაქეული ინტუბაცია + ნაზოგასტრული მილი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

მას შემდეგ, რაც პირის ღრუ და ხახა გაიწმინდება, სასუნთქი გზები უნდა დასტაბილურდეს ენდოტრაქეული მილის საშუალებით იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტს ასპირაციის რისკი კიდევ აღენიშნება, არ შეუძლია სასუნთქი გზების დამოუკიდებლად დაცვა (რეგურგიტაცია, დაქვეითებული ხველის რეფლექსი) ან სუნთქვის უკმარისობის ნიშნები უვლინდება (ტაქიპნოე, დისპნოე, გონების დაბინდვა, ციანოზი). მას შემდეგ, რაც სასუნთქი გზები დასტაბილურდება, უნდა მოთავსდეს ნაზოგასტრული მილი კუჭის დასაცლელად და შესაძლებლობის შემთხვევაში თავი 45°-ით უნდა აიწიოს, შემდგომი ასპირაციის პრევენციის მიზნით.

Back
განიხილე – 

ბრონქოსკოპია + ენდოტრაქეული სანაცია

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

იმ შემთხვევაში, თუ გადაცდენილი კუჭის შიგთავსის მოცულობა (>20-25 მლ ზრდასრულებში) დიდია, მყისიერმა (რამდენიმე საათში) ბრონქოსკოპიამ და სანაციამ შეიძლება აალაგოს გადაცდენილი კუჭის წვენი და მყარი ნივთიერებები სასუნთქი გზებიდან,[57] და ამით დათრგუნოს ანთებითი პროცესები, ხელი შეუაშალოს ფილტვის კოლაფსს და შეამციროს შემდგომი ინფექციის რისკი.

ასპირაციული პნევმონიტის განვითარებისთვის საჭიროა <2.5 pH-ის მქონე კუჭის წვენის >0.3 მლ/კილოგრამზე მოცულობის ასპირაცია, თუმცა მყარი საკვები ნაწილაკების გადაცდენის შემთხვევაშიც შეიძლება ფილტვი სერიოზულად დაზიანდეს, მაშინაც კი, თუ pH 2.5-ზე მაღალია.[2] ცხოველებზე ჩატარებული კვლევებიდან ვლინდება დაზიანების ბიფაზური ფორმა, თავდაპირველი პიკით ასპირაციიდან 1-2 საათში (პირდაპირი დამწვრობის შედეგი), ხოლო მეორე 4-6 საათის შემდეგ (დაკავშირებულია ნეიტროფილურ ინფილტრატთან).[2]

Back
განიხილე – 

ანტიბიოტიკები

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

დაბალი pH-ის გამო კუჭის ასპირატი სტერილურია, შესაბამისად, ბაქტერიული ინფექცია არ თამაშობს მნიშვნელოვან როლს ფილტვის მწვავე დაზიანების ადრეულ ეტაპზე.[2] აქედან გამომდინარე, მყისიერი ანტიბიოტიკოთერაპია არ არის რეკომდენებული ასპირაციული პნევმონიტის სამკურნალოდ.[2] იმ შემთხვევაშიც კი, თუ პაციეტს აღენიშნება ცხელება, ლეიკოციტოზი ან პულმონური ინფილტრატები, მყისიერი ანტიბიოტიკოთერაპია არ არის ნაჩვენები, რადგან შეიძლება რეზისტენტული შტამების ფორმირებას შეუწყოს ხელი, სხვამხრივ გაურთულებელი ქიმიური პნევმონიტის დროს.

ამასთან, ანტიბიოტიკების მიღება დაუყოვნებლად უნდა დავიწყოთ ასპირაციის შემდეგ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ გასტროპარეზი (ხშირად აღინიშნება კრიტიკულად დაავადებულ პაციენტებში) ან ნაწლავის მცირე ობსტრუქცია, ან კუჭის შესაძლო კოლონიზაცია (მაგ., პაციენტები, რომლებიც იღებენ პროტონის ტუმბოს ინჰიბიტორებს, H2- ანტაგონისტებს, ან ანტაციდებს, სადაც კუჭის pH ნაკლებად მჟავეა). ბრონქოსკოპიის დროს ჩატარებული ბრონქოალვეოლური ლავაჟით კულტურისთვის მოვიპოვებთ მასალას, რის მიხედვითაც განვსაზღვრავთ შემდგომ ანტიბაქტერიულ თერაპიას.

პირველადი პარამეტრები

ცეფტრიაქსონი: 1-2გ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

--და--

კლინდამიცინი: 600 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

იყოს

მეტრონიდაზოლი: 500 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

ან

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 3.375 გ ინტრავენურად, ყოველ 6 საათში

მეტი

ან

ცეფტაზიდიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

Back
განიხილე – 

პოზიტიური წნევით ვენტილაცია

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ამოსუნთქვის ბოლოს დადებითი წნევით ვენტილაცია შეიძლება გამოყენებულ იქნას სასუნთქი გზების დაცვის მიზნით ან სუნთქვის უკმარისობის მიზეზით ინტუბირებულ პაციენტებში. აღნიშნული იძლება ფილტვის ატელექტაზის პრევენციის საშუალებას და ამავდროულად აუმჯობესებს ვენტილაცია-პერფუზიის შეფარდებას საპირაციაზე საეჭვო პაციენტებში.[19] თუმცა ამოსუნთქვის ბოლოს დადებითი წნევით ვენტილაციის დაწყებამდე აუცილებელია ენდოტრაქეული სანაცია, რათა თავიდან ავირიდოთ დადებითი წნევით გადაცდენილი ნივთიერების ფილტვებში უფრო ღრმად გადაადგილება.[17][19] მექანიკურ სუნთქვაზე მყოფი პაციენტებიდან აუცილებელია ნიმუშის აღება კულტურის დასათესად, რის შემდეგაც ანტიბიოტიკოთერაპია უნდა დაიწყოს მყისიერად, რადგან ხელოვნურის სუნთქვის აპარატთან ასოცირებული პნევმონიის სიხშირე ძალიან მაღალია. ანტიბიოტიკების მიღება უნდა შეწყდეს და შეიცვალოს კულტურის შედეგების შესაბამისად 72 საათის განმავლობაში.[1]

ბარიუმის ასპირაციის შედეგად განვითარებული პნევმონიტი

Back
1-ლი რიგის – 

მყისიერი პოზიციური დრენაჟი

პაციენტები, რომლებიც საეჭვონი არიან ან ნამდვილად აქვთ კუჭის შიგთავსის ასპირაცია, შეძლებისდაგვარად, თავსდებიან ნახევრად პრონაციულ პოზიციაში და თავი დახრილი აქვთ 30 გრადუსით ქვემოთ. აღნიშნული პოზის მიღებისას ხორხი უფრო მაღლა თავსდება, ვიდრე ოროფარინქისი, რაც საშუალებას იძნევა კუჭის შიგთავსი გარეთ გადმოედინოს.

Back
პლიუს – 

ბრონქოსკოპია + ენდოტრაქეული სანაცია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ბრონქოსკოპიის დროს აუცილებელია ჩატარდეს სანაციაც, რათა სასუნთქი გზებიდან მოშორდეს ბარიუმი და შეამციროს ჰიპოქსემია.

ჩვილებსა და ხადაზმულ პაციენტები, ან ნებისმიერი ასაკის სიმპტომური პაციენტი უნდა მოთავსდეს საავადმყოფოში დაკვირვებისთვს, თუ უკვე არ არის ჰოსპიტალიზებული.

ბარიუმის ასპირაციის შემდეგ ანტიბიოტიკების რუტინული გამოყენების თაობაზე არ არსებობს მტკიცებულებები, თუმცა ანტიბიოტიკები, როგორც წესი, გამოიყენება თუ ინფილტრატები ასპირაციიდან 48 საათის შემდეგაც არ ალაგდება, რადგან აღნიშნული თანდართულ პნევმონიაზე მიუთითებს.[36]

მიმდინარე

მდგრადი პნევმონიტი 48 საათის შემდეგ

Back
1-ლი რიგის – 

ცეფტრიაქსონი

იმ შემთხვევაში, თუ პნევმონიტი ასპირაციიდან 48 საათის შემდეგაც არ გაუმჯობესდება, უნდა დაიწყოს ემპირული ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია. ჩვეულებრივ ინიშნება ცეფტრიაქსონი, თუ არ არსებობს გართულების ნიშნები.[2]

პერორულ თერაპიაზე გადასვლა განიხილება მაშინ, როდესაც პაციენტის მდგომარეობა უმჯობესდება, ჰემოდინამიკურად სტაბილურია, შეუძლია პერორული მედიკამენტების მიღება და გასტროინტესტინური ტრაქტიც ნორმალურად ფუნქციონირებს.[58]

პირველადი პარამეტრები

ცეფტრიაქსონი: 1-2გ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

Back
1-ლი რიგის – 

ემპირიული ფართო სპექტრის ინტრავენური ანტიბიოტიკები ანაერობული გადაფარვით

იმ შემთხვევაში, თუ პნევმონიტი ასპირაციიდან 48 საათის შემდეგაც არ გაუმჯობესდება, უნდა დაიწყოს ემპირული ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია. ფილტვის აბსცესის ან ემპიემის დროს ანაერობული ფლორაც უნდა მოვიცვათ. სავარაუდო ვარიანტებია: პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი, იმიპენემი/ცილასტატინი, ერთაპენემი ან ცეფტრიაქსონი + კლინდამიცინი ან მეტრონიდაზოლი.[2]

პერორულ თერაპიაზე გადასვლა განიხილება მაშინ, როდესაც პაციენტის მდგომარეობა უმჯობესდება, ჰემოდინამიკურად სტაბილურია, შეუძლია პერორული მედიკამენტების მიღება და გასტროინტესტინური ტრაქტიც ნორმალურად ფუნქციონირებს.[58]

პირველადი პარამეტრები

ამპიცილინ/სულბაქტამი: 1.5 - 3გ ინტრავენურად 6 საათში ერთხელ

მეტი

ან

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 3.375 გ ინტრავენურად, ყოველ 6 საათში

მეტი

ან

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500-1000მგ ინტრავენურად, ყოველ 6-8 საათში

მეტი

ან

ერტაპენემი: 1 გ ინტრავენურად ყოველ 24 საათში

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2გ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

--და--

კლინდამიცინი: 600 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

იყოს

მეტრონიდაზოლი: 500 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

Back
1-ლი რიგის – 

ემპირიული ფართო სპექტრის ინტრავენური ანტიბიოტიკები გრამ-უარყოფითი გადაფარვით

იმ შემთხვევაში, თუ პნევმონიტი ასპირაციიდან 48 საათის შემდეგაც არ გაუმჯობესდება, უნდა დაიწყოს ემპირული ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია. წვრილი ნაწლავის ობსტრუქციის დროს ან იმ პაციენტებთან, რომლებიც ანტაციდებს ან ანტისეკრეტორულ აგენტებს იღებენ, რეკომენდებულია ცეფტრიაქსონი + კლინდამიცინი ან მეტრონიდაზოლი, პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი, ან ცეფტაზიდიმი.[2]

პერორულ თერაპიაზე გადასვლა განიხილება მაშინ, როდესაც პაციენტის მდგომარეობა უმჯობესდება, ჰემოდინამიკურად სტაბილურია, შეუძლია პერორული მედიკამენტების მიღება და გასტროინტესტინური ტრაქტიც ნორმალურად ფუნქციონირებს.[58]

პირველადი პარამეტრები

ცეფტრიაქსონი: 1-2გ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

--და--

კლინდამიცინი: 600 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

იყოს

მეტრონიდაზოლი: 500 მგ ინტრავენურად, ყოველ 8 საათში

ან

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 3.375 გ ინტრავენურად, ყოველ 6 საათში

მეტი

ან

ცეფტაზიდიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

Back
1-ლი რიგის – 

ფართო სპექტრის კომბინირებული ინტრავენური თერაპია

მულტირეზისტენტული ბაქტერიით ინფექციის მაღალი რისკის მქონე პაციენტებში რეკომენდებულია შემდეგი კომბინაცია:[59] ანტიფსევდომონური ცეფალოსპორინი (მაგ:. ცეფეპიმი ან ცეფტაზიდიმი) ან კარბაპენემი (მაგ:. იმიპენემ/ცილასტატინი ან მეროპენემი) ან ბეტა-ლაქტამ/ბეტა-ლაქტამაზას ინჰიბიტორი (მაგ:. პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი) პლიუს ამინოგლიკოზიდი (მაგ. გენტამიცინი, ტობრამიცინი ან ამიკაცინი) პლიუს მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის საწინააღმდეგო ანტიბიოტიკი (მაგ. ვანკომიცინი ან ლინეზოლიდი).

მკურნალობის მოცემული რეჟიმის დაწყებამდე აუცილებელია მიკრობიოლოგის კონსულტაცია.

პირველადი პარამეტრები

ცეფეპიმი: 1-2 გ ინტრავენურად ყოველ 8-12 საათში

იყოს

ცეფტაზიდიმი: 2 გ ინტრავენურად ყოველ 8 სთ-ში

იყოს

იმიპენემ/ცილასტატინი: 500-1000მგ ინტრავენურად, ყოველ 6-8 საათში

მეტი

იყოს

მეროპენემი: 1-2 გ ინტრავენურად 8 საათში ერთხელ

იყოს

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 3.375 გ ინტრავენურად, ყოველ 6 საათში

მეტი

--და--

გენტამიცინი: 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში, დოზა უნდა შეიცვალოს შრატში წამლის კონცენტრაციის მიხედვით

იყოს

ტობრამიცინი: 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში, დოზა უნდა შეიცვალოს შრატში წამლის კონცენტრაციის მიხედვით

იყოს

ამიკაცინი: 15-20 მგ/კგ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში, დოზა უნდა შეიცვალოს შრატში წამლის კონცენტრაციის მიხედვით

--და--

ვანკომიცინი: 30-60 მგ/კგ/დღეში ინტრავენურად გაყოფილი დოზები სახით ყოველ 8-12 საათში

იყოს

ლინეზოლიდი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

Back
1-ლი რიგის – 

ემპირიული ფართო სპექტრის პერორული ანტიბიოტიკები

ნაკლებად მძიმე დაავადების დროს, როდესაც პაციენტთა მართვა საავადმყოფოს გარეთ მიმდინარეობს, მკურნალობა თავიდანვე შეიძლება დაიწყოს პერორული ანტიბიოტიკებით. ასეთ შემთხვევებში შეიძლება დაინიშნოს ამოქსიცილინი/კლავულანატი ან ამოქსიცილინი კომბინაციაში მეტრონიდაზოლთან.

ამ ჯგუფში ფტორქინოლონები განიხილება მეორე რიგის აგენტად. ფთორქინოლონების გვერდითი ეფექტები მოიცავს ტენდინიტს, მყესის გაგლეჯას, ართრალგიას, ნეიროპათიას და სხვა ძვალ-კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის მხრივ ეფექტებს. 2018 წელს ჩატარებული ერთი მიმოხილვის შემდეგ, მედიკამენტების ევროპული სააგენტო გირჩევთ ფტორქინოლონების გამოყენებას მხოლოდ მაშინ, როდესაც ეფექტური და შესაბამისი ალტერნატიული საშუალებები არ არის ხელმისაწვდომი. 2016 წელს აშშ-ს სურსათისა და წამლის ადმინისტრაციამ (FDA) გამოსცა მსგავსი გაფრთხილება.[61][62][63][64][65]

პირველადი პარამეტრები

ამოქსიცილინ/კლავულანატი: 875 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

მეტი

ან

ამოქსიცილინი: 500 მგ პერორალურად დღეში სამჯერ

და

მეტრონიდაზოლი: 500 მგ პერორალურად დღეში სამჯერ

მეორეული ვარიანტები

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ პერორალურად, დღეში ერთხელ

და

მეტრონიდაზოლი: 500 მგ პერორალურად დღეში სამჯერ

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას