მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

მწვავე

გაურთულებელი

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური ანტიბიოტიკოთერაპია

საშარდე გზების გაურთულებელ ინფექციებში (UTI) მოიაზრება მწვავე ცისტიტი, რომელიც განუვითარდა პრაქტიკულად ჯანმრთელ, არა-ორსულ ქალს საშარდე გზების ფუნქციური ან ანატომიური პათოლოგიის განვითარების გარეშე.

ანტიბიოტიკებით ემპირიული მკურნალობა უნდა წარიმართოს ანტიბიოტიკებისადმი მგრძნობელობის ადგილობრივი თავისებურებებისა და გაიდლაინების გათვალისწინებით.[14][46]

ნიტროფურანტოინი, ჩვეულებრივ, წარმოადგენს პირველი რიგის ეფექტურ თერაპიას ცისტიტის სამკურნალოდ ქალების უმრავლესობაში.[1]​​[47][49][50]

სხვა რეკომენდირებული ვარიანტები მოიცავს ფოსფომიცინის ერთჯერად დოზას, ან ტრიმეტოპრიმის/სულფამეთოქსაზოლის (TMP/SMX) 3-დღიან კურსს იმ ადგილებში, სადაც E. coli-ის რეზისტენტობა 20%-ზე ნაკლებია.[1][47][50]​​​ 

მეორე რიგის ვარიანტები მოიცავს პერორალურ ცეფალოსპორინს (მაგ. ცეფალექსინი), ალტერნატიულ ბეტა-ლაქტამებს (მაგ. ამოქსიცილინი/კლავულანატი) ან ფტორქინოლონის მოკლე კურსს (მაგ. ციპროფლოქსაცინი, ლევოფლოქსაცინი).[1][14]​​[47][51]​​

საკვები და სამკურნალწამლო პროდუქტების ადმინისტრაცია აფრთხილებს, რომ ფტორქინოლონების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ინვალიდობა და მუდმივი გვერდითი ეფექტები,რაც შეეხება მყესებს, კუნთებს, სახსრებს, ნერვებს და ცენტრალურ ნერვულ სისტემას. შესაბამისად, მათი რეკომენდაციით, ფტორქინოლონები უნდა გამოვიყენოთ მხოლოდ იმ პაციენტებში, რომელთაც არა აქვთ გაურთულებელი UTI-ების მკურნალობის სხვა ალტერნატიული საშუალება, ვინაიდან რისკი ამ დროს აღემატება სარგებელს.[52]

მიმართეთ თქვენს ადგილობრივ პროტოკოლს ანტიბიოტიკების რეჟიმის არჩევის შესახებ მითითებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ნიტროფურანტიონი: 100 მგ პერორალურად (მოდიფიცირებული გამოთავისუფლებით) დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში

ან

ფოსფომიცინი: 3 გ პერორალურად, ერთჯერადი დოზის სახით

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: 160/800 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ 3 დღის განმავლობაში

მეორეული ვარიანტები

ცეფალექსინი: 500 მგ პერორალურად 2-4-ჯერ დღეში 3-7 დღის განმავლობაში

ან

ამოქსიცილინ/კლავულანატი: 500 მგ პერორალურად, დღეში ორჯერ, 3-7 დღის განმავლობაში

მეტი

ან

ციპროფლოქსაცინი: 250 მგ პერორალურად (მყისიერი გამოთავისუფლების) ორჯერ დღეში 3 დღის განმავლობაში; 500 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამოთავისუფლებით) დღეში ერთხელ 3 დღის განმავლობაში

ან

ლევოფლოქსაცინი: 250 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ 3 დღის განმავლობაში

ამბულატორიული თერაპიის თანმხლები გართულებები: არა-ორსული პაციენტები

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური ანტიბიოტიკოთერაპია

საშარდე გზების გართულებულ ინფექციებში (UTI) მოიაზრება ფუნქციური ან სტრუქტურული პათოლოგიის განვითარებით მიმდინარე ინფექციური დაავადება, რაც ამცირებს ანტიმიკრობული თერაპიის მიზნობრივ ეფექტურობას. ეს შეიძლება იყოს შარდსასქესო ტრაქტის ანომალიები, ფონური დაავადება, რომელიც ხელს უშლის მასპინძლის დაცვას. საშარდე გზების გართულებულ ინფექციებად (UTI) მოიაზრება აგრეთვე ინფექციურ პროცესში თირკმლების ჩართულობა (პიელონეფრიტი), ან ორსულობისას განვითარებული საშარდე გზების ინფექცია.

საშარდე გზების გართულებული ინფექციებისთვის (UTI) რეკომენდებულია შარდის კულტურის და ანტიმიკრობული მგრძნობელობის განსაზღვრა, ხოლო მკურნალობის არჩევანი უნდა ეფუძნებოდეს მგრძნობელობის დადასტურებულ მონაცემებს. საშარდე გზების გართულებული ინფექციის მქონე ქალებს, მსუბუქი სიმტომების შემთხვევაში, მკურნალობა ამბულატორიულად შეიძლება ჩაუტარდეთ ფტორქინოლონით ან ტრიმეტოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლით (ადგილობრივი რეზისტენტობის მონაცემებზე დაყრდნობით).[57] როცა ამ აგენტების გამოყენება შეუძლებელია, სხვა ალტერნატივას წარმოადგენს პერორალური ბეტა ლაქტამები (მაგ. ამოქსიცილინ/კლავულანატი); თუმცა, ბეტა ლაქტამებს ნაკლები ეფექტურობა და მზარდი რეზისტენტობა ახასიათებთ და არ არის უნივერსალურად რეკომენდებული.[1][47]

საშარდე გზების გაურთულებელ ინფექციებთან შედარებით, გამოიყენება პერორალური ანტიბიოტიკების უფრო ხანგრძლივი კურსი.[1]

არაორსულ ქალებში ფებრილური UTI-ის მკურნალობა წარმატებით არის შესაძლებელი შესაბამისი ანტიბიოტიკების 7-დღიანი კურსით.[56]

თუ კათეტერის ან სტენტის არსებობისას პაციენტს განუვითარდა საშარდე გზების ინფექცია (UTI), გასათვალისწინებელია კათეტერის ან სტენტის შეცვლის აუცილებლობა.[1]

მიმართეთ თქვენს ადგილობრივ პროტოკოლს ანტიბიოტიკების რეჟიმის არჩევის შესახებ მითითებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ციპროფლოქსაცინი: 500 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ 5-7 დღის განმავლობაში

ან

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ 5 დღის განმავლობაში

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: 160/800 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ 7-14 დღის განმავლობაში

მეორეული ვარიანტები

ამოქსიცილინ/კლავულანატი: 500 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ 5-7 დღის განმავლობაში

მეტი

ამბულატორიული თერაპიის თანმხლები გართულებები: ორსული პაციენტები

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური ანტიბიოტიკოთერაპია

საშარდე გზების გართულებულ ინფექციებში (UTI) მოიაზრება ფუნქციური ან სტრუქტურული პათოლოგიის განვითარებით მიმდინარე ინფექციური დაავადება, რაც ამცირებს ანტიმიკრობული თერაპიის მიზნობრივ ეფექტურობას. ეს შეიძლება იყოს შარდსასქესო ტრაქტის ანომალიები, ფონური დაავადება, რომელიც ხელს უშლის მასპინძლის დაცვას. საშარდე გზების გართულებულ ინფექციებად (UTI) მოიაზრება აგრეთვე ინფექციურ პროცესში თირკმლების ჩართულობა (პიელონეფრიტი), ან ორსულობისას განვითარებული საშარდე გზების ინფექცია.

მსუბუქი სიმპტომების მქონე ორსული ქალების მკურნალობა შესაძლებელია ამბულატორულ პირობებში.

საშარდე გზების გართულებული ინფექციებისთვის რეკომენდებულია შარდის კულტურის და ანტიმიკრობული მგრძნობელობის განსაზღვრა, ხოლო მკურნალობის არჩევანი უნდა ეფუძნებოდეს მგრძნობელობის დადასტურებულ მონაცემებს. პერორალური ანტიბიოტიკების ვარიანტები მოიცავს ცეფალექსინს, ნიტროფურანტოინს, ამოქსიცილინს/კლავულანატს ან ტრიმეთოპრიმს/სულფამეთოქსაზოლს. ორსულობის დროს უსაფრთხოდ ითვლება პენიცილინები, ცეფალოსპორინები და ნიტროფურანტოინი; თუმცა, არსებობს გარკვეული მონაცემები, რომლებიც მიუთითებს შესაძლო თანდაყოლილ ანომალიებზე, რომლებიც დაკავშირებულია ნიტროფურანტოინთან და ტრიმეთოპრიმ/სულფამეთოქსაზოლთან (სულფონამიდი), მაგრამ მონაცემები არაერთგვაროვანია და მეან-გინეკოლოგთა ამერიკული კოლეჯი (ACOG) ვარაუდობს, რომ ნიტროფურანტოინი და სულფონამიდები გონივრული არჩევანია პირველ ტრიმესტრში, თუ შესაბამისი ალტერნატივები არ არის ხელმისაწვდომი.[58] ბავშვში ჰემოლიზური ანემიის რისკის გამო ნიტროფურანტოინი არ არის რეკომენდებული ორსულობის დროს და ასევე არ გამოიყენება გლუკოზა-6-ფოსფატის დეჰიდროგენაზის დეფიციტის მქონე პაციენტებში. არსებობს ფილტვების და ღვიძლის გვერდითი რეაქციების რისკი ნიტროფურანტოინის ფონზე და ექიმები უნდა დააკვირდნენ პაციენტს იმ ნიშნებსა და სიმპტომებზე, რომლებიც შეიძლება საჭიროებდეს შემდგომ გამოკვლევას.[59]

თუ ემპირიული თერაპია დაიწყება მგრძნობელობის ტესტების შედეგებამდე, ACOG გვირჩევს, რომ თავი ავარიდოთ ამოქსიცილინის რეჟიმებს, რადგან  Escherichia coli-ში მაღალი რეზისტენტობაა ამ ანტიბიოტიკების მიმართ უმეტეს რეგიონებში.[58]

თუ კათეტერის ან სტენტის არსებობისას პაციენტს განუვითარდა საშარდე გზების ინფექცია (UTI), გასათვალისწინებელია კათეტერის ან სტენტის შეცვლის აუცილებლობა.[1]

ორსულობის დროს მწვავე ცისტიტის სამკურნალოდ მიზანშეწონილია ემპირიული ანტიბიოთიკოთერაპიის ჩატარება, კულტურის გამოყვანით ბაქტერიული სენსიტიურობის დადასტურების მიზნით.

არ არსებობს საკმარისი მტკიცებულება ორსულობის მწვავე ცისტიტის მკურნალობის შემდეგ მართვისთვის, მაგრამ კლინიცისტებმა შეიძლება განიხილონ შარდის კულტურების განმეორება მკურნალობის დასრულებიდან 1-2 კვირის შემდეგ, ან შეაფასონ მხოლოდ სიმპტომების განმეორების შემთხვევაში.[58]

მიმართეთ თქვენს ადგილობრივ პროტოკოლს ანტიბიოტიკების რეჟიმის არჩევის შესახებ მითითებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

ცეფალექსინი: 250-500 mg პერორულად დღეში ოთხჯერ 5-7 დღის განმავლობაში

მეორეული ვარიანტები

ნიტროფურანტიონი: 100 მგ პერორალურად (მოდიფიცირებული გამოთავისუფლებით) დღეში ორჯერ 5-7 დღის განმავლობაში

ან

ამოქსიცილინ/კლავულანატი: 500 მგ პერორალურად დღეში სამჯერ 5-7 დღის განმავლობაში; ან 875 მგ დღეში ორჯერ 5-7 დღის განმავლობაში

მეტი

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: 160 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ 5-7 დღის განმავლობაში

მეტი

სტაციონარული თერაპიის თანმხლები გართულებები: არა-ორსული პაციენტები

Back
1-ლი რიგის – 

ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია

ქალი პაციენტებისთვის, რომელთაც საქშარდე გზების ინფექციის (UTI) ტიპიურ სიმპტომებთან ერთად აღენიშნება ცხელება, ლეიკოციტების რაოდენობის მატება, პირღებინება, ან გაუწყლოება, გასათვალისწინებელია ჰოსპიტალიზაცია და პარენტერალური ანტიბიოტიკოთერაპია. თუ კათეტერის ან სტენტის არსებობისას პაციენტს განუვითარდა საშარდე გზების ინფექცია (UTI), გასათვალისწინებელია კათეტერის ან სტენტის შეცვლის აუცილებლობა.[1]

პარენტერალური ანტიბიოტიკების მიღება მიზანშეწონილია კლინიკური გაუმჯობესების მიღწევამდე, ხოლო შემდეგ, მდგომარეობის გაუმჯობესების კვალდაკვალ, მკურნალობის კურსის დასრულებამდე შესაძლებელია ექვივალენტურ პერორალურ ანტიბიოტიკებზე გადასვლა.

შესაფერისი პარენტერალური ანტიბიოტიკების რეჟიმი მოიცავს ამინოგლიკოზიდს (მაგ. გენტამიცინი) ამპიცილინთან ან მის გარეშე, გაფართოებული სპექტრის ცეფალოსპორინს (მაგ. ცეფტრიაქსონი) გენტამიცინთან ან მის გარეშე, გაფართოებული სპექტრის პენიცილინს (მაგ. პიპერაცილინ/ტაზობაქტამი), ფთორქინოლონს (მაგ. ციპროფლოქსაცინი, ლევოფლოქსაცინი) ან კარბაპენემს (მაგ. მეროპენემი).[1][57]​ არჩევანი დამოკიდებულია ლოკალურად გამოვლენილი ბაქტერიული რეზისტენტობისა და მიმღებლობის მონაცემებზე. ზოგიერთი გაიდლაინი ეწინააღმდეგება ფთორქინოლონის გამოყენებას უროლოგიური ჰოსპიტალზებული პაციენტებისთვის, მომატებული რეზისტენტობის გამო.[1]

საკვები და სამკურნალწამლო პროდუქტების ადმინისტრაცია აფრთხილებს, რომ ფტორქინოლონების გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ინვალიდობა და მუდმივი გვერდითი ეფექტები,რაც შეეხება მყესებს, კუნთებს, სახსრებს, ნერვებს და ცენტრალურ ნერვულ სისტემას. შესაბამისად, მათი რეკომენდაციით, ფტორქინოლონები უნდა გამოვიყენოთ მხოლოდ იმ პაციენტებში, რომელთაც არა აქვთ გაურთულებელი UTI-ების მკურნალობის სხვა ალტერნატიული საშუალება, ვინაიდან რისკი ამ დროს აღემატება სარგებელს. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ჯანდაცვის მუშაკებმა და პაციენტებმა იცოდნენ ამ რისკების შესახებ და ინფორმირებული გადაწყვეტილება მიიღონ მათ გამოყენებაზე.[52]

მიმართეთ თქვენს ადგილობრივ პროტოკოლს ანტიბიოტიკების რეჟიმის არჩევის შესახებ მითითებისთვის.

პირველადი პარამეტრები

გენტამიცინი: 1-დან 1.5-მდე მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში 7-14 დღის განმავლობაში; ან 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 7-14 დღის განმავლობაში

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2 გ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 10-14 დღის განმავლობაში

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 0.5-დან 2 გ-მდე ინტრავენურად ყოველ 6 საათში 10-14 დღის განმავლობაში

და

გენტამიცინი: 1-დან 1.5-მდე მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში 7-14 დღის განმავლობაში; ან 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 7-14 დღის განმავლობაში

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2 გ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 10-14 დღის განმავლობაში

და

გენტამიცინი: 1-დან 1.5-მდე მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში 7-14 დღის განმავლობაში; ან 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 7-14 დღის განმავლობაში

ან

ციპროფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად ყოველ 12 საათში 7-14 დღის განმავლობაში

ან

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 5 დღის განმავლობაში; ან 250 მგ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 10 დღის განმავლობაში

ან

მეროპენემი: 500 მგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში 10-14 დღის განმავლობაში

ან

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 3.375 გ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში 10-14 დღის განმავლობაში

მეტი
Back
პლიუს – 

თანმხლები პათოლოგიის მიზნობრივი მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

თუ პაციენტს აღენიშნა ჰიდრონეფროზი, აუცილებლობას წარმოადგენს ჰიდრონეფროზის ეტიოლოგიის შეფასება და მკურნალობა.

ანალოგიურად, თუ პაციენტს აღენიშნა თირკმლის აბსცესი, აუცილებლობას წარმოადგენს მისი დრენირება და მკურნალობა.

სტაციონარული თერაპიის თანმხლები გართულებები: ორსული პაციენტები

Back
1-ლი რიგის – 

ალტერნატიული ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია

ორსული პაციენტებისთვის, რომელთაც საქშარდე გზების ინფექციის (UTI) ტიპიურ სიმპტომებთან ერთად აღენიშნება ცხელება, ლეიკოციტების რაოდენობის მატება, პირღებინება, ან გაუწყლოება, გასათვალისწინებელია ჰოსპიტალიზაცია და პარენტერალური ანტიბიოტიკოთერაპია. თუ კათეტერის ან სტენტის არსებობისას პაციენტს განუვითარდა საშარდე გზების ინფექცია (UTI), გასათვალისწინებელია კათეტერის ან სტენტის შეცვლის აუცილებლობა.[1]

პარენტერალური ანტიბიოტიკების მიღება მიზანშეწონილია კლინიკური გაუმჯობესების მიღწევამდე, ხოლო შემდეგ, მდგომარეობის გაუმჯობესების კვალდაკვალ, მკურნალობის კურსის დასრულებამდე შესაძლებელია ექვივალენტურ პერორალურ ანტიბიოტიკებზე გადასვლა.

ორსულ ქალებში მკურნალობისგან თავის შეკავება არ შეიძლება, რადგან უმკურნალებელი ინფექცია იწვევს დედისა და ნაყოფის სერიოზულ გართულებებს.[62]

ექიმებმა უნდა გაითვალისწინონ ორსულობის დროს გარკვეული ანტიბიოტიკების გამოყენების რისკი. პენიცილინები და ცეფალოსპორინები ორსულობის დროს უსაფრთხოდ ითვლება. ამინოგლიკოზიდების და ფტორქინოლონების გამოყენება ორსულობის დროს დასაშვებია მხოლოდ იმ შემთხვევებში, როდესაც მკურნალობის სარგებელი გადაწონის მასთან ასოცირებულ რისკებს. ამინოგლიკოზიდებთან ასოცირებული რისკები ძირითადად უკავშირდება მათ ნეფროტოქსიკურობას და ოტოტოქსიკურობას; მიუხედავად ამისა, ადეკვატური დოზირების და შრატში მინიმალური დონეების მონიტორინგის გზით, ბევრი სპეციალისტი იყენებს ამ მედიკამენტებს ორსულობის დროს, რადგან არსებობს მათი გამოყენების მხარდამჭერი მონაცემები.[60] რადგან არსებობს ორსულობის დროს გამოყენებისას დაფიქსირებული ფეტალური ტოქსიკურობის შემთხვევები, საჭიროა სიფრხთილე. ბოლო დრომდე არსებობდა პესიმიზმი ორსულობის დროს ფტორქინოლონების გამოყენების მიზანშეწონილობაზე, რომელიც უკავშირდებოდა ცხოველებზე ჩატარებულ კვლევებში ართროპათიის დაფიქსირებულ შემთხვევებს; მიუხედავად ამისა, ადამიანებში მსგავსი შემთხვევები იშვიათია.[61] ორსული ქალებისთვის ადეკვატური ანტიბიოტიკოთერაპიის რეჟიმის შერჩევის სამართავად მიზანშეწონილია სპეციალისტის კონსულტაცია.

შესაფერისი პარენტერალური ანტიბიოტიკების კურსის სახით ორსულ ქალებში შეიძლება გავითვალისწინოთ ამინოგლიკოზიდი (მაგ. გენტამიცინი) ამპიცილინთან ან მის გარეშე, გაფართოებული სპექტრის ცეფალოსპორინი (მაგ. ცეფტრიაქსონი) გენტამიცინთან ან მის გარეშე, გაფართოებული სპექტრის პენიცილინი (მაგ. პიპერაცილინ/ტაზობაქტამი), კარბაპენემი (მაგ. მეროპენემი), ან ფტორქინოლონს (მაგ. ციპროფლოქსაცინი, ლევოფლოქსაცინი). არჩევანი დამოკიდებულია ლოკალურად გამოვლენილი ბაქტერიული რეზისტენტობისა და მიმღებლობის მონაცემებზე.[47]

პირველადი პარამეტრები

გენტამიცინი: 1-დან 1.5-მდე მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში 7-14 დღის განმავლობაში; ან 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 7-14 დღის განმავლობაში

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2 გ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 10-14 დღის განმავლობაში

ან

ამპიცილინიამპიცილინი: 0.5-დან 2 გ-მდე ინტრავენურად ყოველ 6 საათში 10-14 დღის განმავლობაში

და

გენტამიცინი: 1-დან 1.5-მდე მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში 7-14 დღის განმავლობაში; ან 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 7-14 დღის განმავლობაში

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2 გ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 10-14 დღის განმავლობაში

და

გენტამიცინი: 1-დან 1.5-მდე მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში 7-14 დღის განმავლობაში; ან 5-7 მგ/კგ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 7-14 დღის განმავლობაში

ან

მეროპენემი: 500 მგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში 10-14 დღის განმავლობაში

ან

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 3.375 გ ინტრავენურად ყოველ 6 საათში 10-14 დღის განმავლობაში

მეტი

მეორეული ვარიანტები

ციპროფლოქსაცინი: 400 მგ ინტრავენურად ყოველ 12 საათში 7-14 დღის განმავლობაში

ან

ლევოფლოქსაცინი: 750 მგ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 5 დღის განმავლობაში; ან 250 მგ ინტრავენურად დღეში ერთხელ 10 დღის განმავლობაში

Back
განიხილე – 

თანმხლები პათოლოგიის მიზნობრივი მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

თუ პაციენტს აღენიშნება სიმპტომური ჰიდრონეფროზი, იგი ექვემდებარება მკურნალობას. ორსულობის დროს, როგორც წესი, საკმარისია კონსერვატული მართვა ანალგეტიკების, ინტრავენური სითხეების და ანტიბიოტიკების გამოყენებით. ორსულობის დროს ჰიდრონეფროზი წარმოადგენს ხშირ ფიზიოლოგიურ მდგომარეობას, რომელიც სწრაფად ქრება მშობიარობის შემდეგ.

თირკმლის აბსცესი ორსულობის დროს უჩვეულო მიგნებას წარმოადგენს. აუცილებელია განმაპირობებელი ეტიოლოგიის შეფასება და სამკურნალო მიდგომის განსაზღვრა ამის და კლინიკური სიმპტომატიკის საფუძველზე. შესაძლოა გასათვალისწინებელი იყოს ორსულობის შემდეგ გადავადებული მკურნალობის გაგრძელება.

მიმდინარე

გაურთულებელი რეციდივი (3 ან მეტი 12 თვის განმავლობაში): უკავშირდება სქესობრივ ურთიერთობას

Back
1-ლი რიგის – 

პოსტ-კოიტალური ანტიბიოტიკოთერაპია

სქესობრივი აქტის შემდეგ ანტიბიოტიკების ერთჯერადი დოზის მიღებისას ნანახია ინფექციის ინციდენტობის შემცირების ეფექტი.[71] აღნიშნული ერთჯერადი დოზის მიღება აუცილებელია სქესობრივი აქტის დასრულებისთანავე, რაც შეიძლება სწრაფად.

პირველადი პარამეტრები

ნიტროფურანტიონი: 100 მგ პერორალურად (მოდიფიცირებული გამოთავისუფლების) ერთჯერადი დოზის სახით

ან

ტრიმეტოპრიმი: 100 მგ პერორალურად, ერთჯერადი დოზის სახით

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: 80/400 მგ პერორალურად, ერთჯერადი დოზის სახით

Back
1-ლი რიგის – 

ინტრა-ვაგინალური ესტროგენული თერაპია

ლოკალური ესტროგენული თერაპია ხელს უწყობს ნორმალური ვაგინალური ფლორის აღდგენას და ამცირებს ვაგინალური კოლონიზაციის რისკს, რასაც ქმნის Escherichia coli.[68]​ ვაგინალური ესტროგენული თერაპია იწვევს ჰიპო-ესტროგენულ ქალებში საშარდე გზების ინფექციის ინციდენტობის შემცირებას და საშარდე გზების ინფექციის უფრო ხანგრძლივი ინტერვალით განვითარების რისკს.[2] შესაძლებელია მისი გამოყენება პოსტ-მენოპაუზის პერიოდში, თუ ქალი არ ღებულობს პერორალურ ესტროგენებს.

სისტემური ესტროგენული თერაპია არ არის რეკომენდებული ტოპიკური ესტროგენული თერაპიის სანაცვლოდ, როდესაც სიმპტომები ლოკალიზებულია უროგენიტალურ ტრაქტში, ესტროგენის შემცირებული აბსორბციით მიღებული სარგებლიანობის გათვალისწინებით ტოპიკური აგენტების გამოყენებისას.[28]

2019 წლის ოქტომბერში, ევროპის მედიკამენტების სააგენტომ (EMA) რეკომენდაცია გაუწია ესტრადიოლის მაღალი სიმძლავრის ვაგინალური კრემების გამოყენების შეზღუდვას (შეიცავს ესტრადიოლს 100 მიკროგრამი/გ ან 0.01%) ერთჯერად მკურნალობამდე (4 კვირამდე პერიოდის განმავლობაში), ვინაიდან არსებობს არასასურველი ეფექტების რისკი, რომელიც, როგორც წესი, დაკავშირებულია სისტემურ (პერორალური ან ტრანსდერმული) ჰორმონული ჩანაცვლების თერაპიასთან. ეს ფორმულირება არ უნდა გამოიყენებოდეს იმ პაციენტებში, რომლებიც უკვე იმყოფებიან ჰორმონჩანაცვლებით თერაპიაზე.[70] სხვა ვაგინალური ესტროგენის ფორმულაციები (მაგ. კონიუგირებული ესტროგენის კრემი, ესტრადიოლის ინტრავაგინალური ტაბლეტები და რგოლები) ხელმისაწვდომია და შეიძლება უპირატესი იყოს.

პირველადი პარამეტრები

ესტროგენები, კონიუგირებული ვაგინალური: (0,625 მგ/გ კრემი) გამოიყენეთ 0,5-დან 2 გ-მდე ვაგინალურად ერთხელ დღეში 21 დღის განმავლობაში, რასაც მოჰყვება მკურნალობა 7 დღის განმავლობაში, შემდეგ გაიმეორეთ

ან

ვაგინალური ესტრადიოლი: (ინტრავაგინალური ტაბლეტები) 10 მიკროგრამი (1 ტაბლეტი) საშოში ერთხელ დღეში 2 კვირის განმავლობაში, შემდეგ 10 მიკროგრამი (1 ტაბლეტი) კვირაში ორჯერ; (ინტრავაგინალური რგოლი) 1 რგოლი (7,5 მიკროგრამი/24 საათი ან 50-100 მიკროგრამი/24 საათი) ვაგინალურად და იცვლება ყოველ 3 თვეში, დოზა დამოკიდებულია გამოყენებულ ბრენდზე; (100 მიკროგრამი/გ ან 0,01% კრემი) გამოიყენეთ 2-4 გ (200-400 მიკროგრამი) ვაგინალურად ერთხელ დღეში 1-2 კვირის განმავლობაში, შემდეგ თანდათან შეამცირეთ დოზა 1-2 კვირის განმავლობაში შემანარჩუნებელ დოზამდე 1გ (100 მიკროგრამი) 1-3-ჯერ ყოველკვირეულად

მეტი
Back
პლიუს – 

პოსტ-კოიტალური ანტიბიოტიკოთერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

სქესობრივი აქტის შემდეგ ანტიბიოტიკების ერთჯერადი დოზის მიღებისას ნანახია ინფექციის ინციდენტობის შემცირების ეფექტი.[71] აღნიშნული ერთჯერადი დოზის მიღება აუცილებელია სქესობრივი აქტის დასრულებისთანავე, რაც შეიძლება სწრაფად.

პირველადი პარამეტრები

ნიტროფურანტიონი: 100 მგ პერორალურად (მოდიფიცირებული გამოთავისუფლების) ერთჯერადი დოზის სახით

ან

ტრიმეტოპრიმი: 100 მგ პერორალურად, ერთჯერადი დოზის სახით

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: 80/400 მგ პერორალურად, ერთჯერადი დოზის სახით

გაურთულებელი რეციდივი (3 ან მეტი 12 თვის განმავლობაში): არ უკავშირდება სქესობრივ ურთიერთობას

Back
1-ლი რიგის – 

დაბალ-დოზიანი პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკოთერაპია

საშარდე გზების ინფექციის რისკის შემცირება შესაძლებელია დაბალდოზიანი ანტიმიკრობული პროფილაქტიკის გზითაც. სისტემური მიმოხილვის თანახმად, ანტიბიოტიკები მკურნალობის ყველაზე ეფექტურ საშუალებას წარმოადგენს, თუმცა მათი მიღება სისტემური გვერდითი ეფექტების უფრო მაღალ რისკთან არის დაკავშირებული.[69] პროფილაქტიკის ინიცირების გადაწყვეტილება, როგორც წესი, ყალიბდება კლინიკური განსჯის და პაციენტის პრიორიტეტების გათვალისწინებით.

თუ მკურნალობის მსვლელობაში ქალს აღენიშნა სიმპტომური ინფექციის ნიშნები, მიზანშეწონილია სხვა აგენტის თერაპიული დოზების დაწყება, რასაც სდევს პროფილაქტიკური რეჟიმის განახლება.

პირველადი პარამეტრები

ნიტროფურანტიონი: 100 მგ პერორალურად (მოდიფიცირებული გამოთავისუფლების) დღეში ერთხელ, დაძინებამდე

ან

ტრიმეტოპრიმი: 100 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ, დაძინებამდე

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: 80/400 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ, დაძინებამდე

Back
1-ლი რიგის – 

ანტიბიოტიკებით თვით-მკურნალობა

თვით-დიაგნოსტიკა და თერაპიის თვით-ინიცირება მიზანშეწონილია მკურნალობისადმი მაღალი დამყოლობის ქალი პაციენტებისთვის, რომელთაც გააჩნია რეციდიული ცისტიტის ანამნეზი და სქესობრივი გზით გადამდები დაავადებების დაბალი რისკი.[66] თვით-ინიცირებული თერაპია ითვალისწინებს პაციენტის მიერრ ინფექციის სიმპტომების ამოცნობას და მკურნალობის ინიცირებას.[67]

პირველადი პარამეტრები

ნიტროფურანტიონი: 100 მგ პერორალურად (მოდიფიცირებული გამოთავისუფლებით) დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: 160/800 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ 3 დღის განმავლობაში

ან

ფოსფომიცინი: 3 გ პერორალურად, ერთჯერადი დოზის სახით

Back
1-ლი რიგის – 

ინტრა-ვაგინალური ესტროგენული თერაპია

ლოკალური ესტროგენული თერაპია ხელს უწყობს ნორმალური ვაგინალური ფლორის აღდგენას და ამცირებს ვაგინალური კოლონიზაციის რისკს, რასაც ქმნის Escherichia coli.[68]​ ვაგინალური ესტროგენული თერაპია იწვევს ჰიპო-ესტროგენულ ქალებში საშარდე გზების ინფექციის ინციდენტობის შემცირებას და საშარდე გზების ინფექციის უფრო ხანგრძლივი ინტერვალით განვითარების რისკს.[2] შესაძლებელია მისი გამოყენება პოსტ-მენოპაუზის პერიოდში, თუ ქალი არ ღებულობს პერორალურ ესტროგენებს.

სისტემური ესტროგენული თერაპია არ არის რეკომენდებული ტოპიკური ესტროგენული თერაპიის სანაცვლოდ, როდესაც სიმპტომები ლოკალიზებულია უროგენიტალურ ტრაქტში, ესტროგენის შემცირებული აბსორბციით მიღებული სარგებლიანობის გათვალისწინებით ტოპიკური აგენტების გამოყენებისას.[28]

2019 წლის ოქტომბერში, ევროპის მედიკამენტების სააგენტომ (EMA) რეკომენდაცია გაუწია ესტრადიოლის მაღალი სიმძლავრის ვაგინალური კრემების გამოყენების შეზღუდვას (შეიცავს ესტრადიოლს 100 მიკროგრამი/გ ან 0.01%) ერთჯერად მკურნალობამდე (4 კვირამდე პერიოდის განმავლობაში), ვინაიდან არსებობს არასასურველი ეფექტების რისკი, რომელიც, როგორც წესი, დაკავშირებულია სისტემურ (პერორალური ან ტრანსდერმული) ჰორმონული ჩანაცვლების თერაპიასთან. ეს ფორმულირება არ უნდა გამოიყენებოდეს იმ პაციენტებში, რომლებიც უკვე იმყოფებიან ჰორმონჩანაცვლებით თერაპიაზე.[70] სხვა ვაგინალური ესტროგენის ფორმულაციები (მაგ. კონიუგირებული ესტროგენის კრემი, ესტრადიოლის ინტრავაგინალური ტაბლეტები და რგოლები) ხელმისაწვდომია და შეიძლება უპირატესი იყოს.

პირველადი პარამეტრები

ესტროგენები, კონიუგირებული ვაგინალური: (0,625 მგ/გ კრემი) გამოიყენეთ 0,5-დან 2 გ-მდე ვაგინალურად ერთხელ დღეში 21 დღის განმავლობაში, რასაც მოჰყვება მკურნალობა 7 დღის განმავლობაში, შემდეგ გაიმეორეთ

ან

ვაგინალური ესტრადიოლი: (ინტრავაგინალური ტაბლეტები) 10 მიკროგრამი (1 ტაბლეტი) საშოში ერთხელ დღეში 2 კვირის განმავლობაში, შემდეგ 10 მიკროგრამი (1 ტაბლეტი) კვირაში ორჯერ; (ინტრავაგინალური რგოლი) 1 რგოლი (7,5 მიკროგრამი/24 საათი ან 50-100 მიკროგრამი/24 საათი) ვაგინალურად და იცვლება ყოველ 3 თვეში, დოზა დამოკიდებულია გამოყენებულ ბრენდზე; (100 მიკროგრამი/გ ან 0,01% კრემი) გამოიყენეთ 2-4 გ (200-400 მიკროგრამი) ვაგინალურად ერთხელ დღეში 1-2 კვირის განმავლობაში, შემდეგ თანდათან შეამცირეთ დოზა 1-2 კვირის განმავლობაში შემანარჩუნებელ დოზამდე 1გ (100 მიკროგრამი) 1-3-ჯერ ყოველკვირეულად

მეტი
Back
განიხილე – 

დაბალ-დოზიანი პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკოთერაპია

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

საშარდე გზების ინფექციის რისკის შემცირება შესაძლებელია დაბალდოზიანი ანტიმიკრობული პროფილაქტიკის გზითაც. სისტემური მიმოხილვის თანახმად, ანტიბიოტიკები მკურნალობის ყველაზე ეფექტურ საშუალებას წარმოადგენს, თუმცა მათი მიღება სისტემური გვერდითი ეფექტების უფრო მაღალ რისკთან არის დაკავშირებული.[69] პროფილაქტიკის ინიცირების გადაწყვეტილება, როგორც წესი, ყალიბდება კლინიკური განსჯის და პაციენტის პრიორიტეტების გათვალისწინებით.

თუ მკურნალობის მსვლელობაში ქალს აღენიშნა სიმპტომური ინფექციის ნიშნები, მიზანშეწონილია სხვა აგენტის თერაპიული დოზების დაწყება, რასაც სდევს პროფილაქტიკური რეჟიმის განახლება.

პირველადი პარამეტრები

ნიტროფურანტიონი: 100 მგ პერორალურად (მოდიფიცირებული გამოთავისუფლების) დღეში ერთხელ, დაძინებამდე

ან

ტრიმეტოპრიმი: 100 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ, დაძინებამდე

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: 80/400 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ, დაძინებამდე

Back
განიხილე – 

ანტიბიოტიკებით თვით-მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

თვით-დიაგნოსტიკა და თერაპიის თვით-ინიცირება მიზანშეწონილია მკურნალობისადმი მაღალი დამყოლობის ქალი პაციენტებისთვის, რომელთაც გააჩნია რეციდიული ცისტიტის ანამნეზი და სქესობრივი გზით გადამდები დაავადებების დაბალი რისკი.[66] თვით-ინიცირებული თერაპია ითვალისწინებს პაციენტის მიერრ ინფექციის სიმპტომების ამოცნობას და მკურნალობის ინიცირებას.[67]

პირველადი პარამეტრები

ნიტროფურანტიონი: 100 მგ პერორალურად (მოდიფიცირებული გამოთავისუფლებით) დღეში ორჯერ 5 დღის განმავლობაში

ან

ტრიმეთოპრიმ/სულფამეტოქსაზოლი: 160/800 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ 3 დღის განმავლობაში

ან

ფოსფომიცინი: 3 გ პერორალურად, ერთჯერადი დოზის სახით

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას