სკრინინგი
ასპირაციის რისკის მქონე პაციენტებისთვის რეკომენდებულია ყლაპვის დარღვევების სკრინინგი. ანამნეზში ხველა ყლაპვის დროს, ანომალიური ყლაპვის დრო ან პოზიციები და სეკრეტების დამუშავების სირთულე, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში, რომლებსაც ანამნეზში აქვთ პნევმონია, უნდა ჩაუტარდეთ ყლაპვის ზედმიწევნითი კვლევა და მკურნალობა. გულისრევის რეფლექსის დარღვევა არ არის ოროფარინგეალური დისფაგიის სარწმუნო ინდიკატორი.[12] ინსულტის მქონე პაციენტებისთვის ასპირაციის სიხშირის შემცირების მიზნით დანერგილია მედდების მიერ მართული სკრინინგ კითხვარები; ამ კითხვარების გამოყენება რისკის ქვეშ მყოფი სხვა პოპულაციებისთვის საჭიროებს შემდგომ შესწავლას. ჰოსპიტალიზებულ პაციენტებს შორის, წყლის გადაყლაპვის არაფორმალური გამოკვლევით შეიძლება დადგინდეს ასპირაცია, მაგრამ არასაკმარისად სენსიტიური და სპეციფიკურია ყლაპვის ფორმალური კვლევის გამოკვლევის ჩანაცვლება, რომელიც ტარდება ყლაპვის თერაპევტის მიერ..[42]
ყლაპვის ყოვლისმომცველი შეფასება (რომელსაც, როგორც წესი, ყლაპვის სპეციალისტი ატარებს) მოიცავს ჩამოთვლილთაგან ერთ-ერთს ან მეტს:
კლინიკური შეფასება: ითვალისწინებს დეტალური რელევანტური ანამნეზის შეკრებას ყლაპვის გაძნელებასთან მიმართებით, სენსორული და მოტორული სფეროების დეტალიზებულ გასინჯვას, აგრეთვე სხვადასხვა კონსისტენციის საკვების ყლაპვის უნარის შეფასებას. ასპირაციის დეტექციის სენსიტიურობა შეადგენს 80%-ს, თუმცა ასპირაციული პნევმონიის პროგნოზირების შესაძლებლობა გაურკვეველია.[12]
ყლაპვის ვიდეო-ფლუოროსკოპიული მხარდაჭერა (რომელსაც აგრეთვე ეწოდება ბარიუმის ყლაპვის მოდიფიცირებული მეთოდი): წარმოადგენს ყველაზე ხშირად გამოყენებულ ინსტრუმენტულ მეთოდს და განიხილება ოქროს სტანდარტად.
ყლაპვის ოპტიკურ-ბოჭკოვანი ენდოსკოპიური შეფასება (FEES): ასპირაციის გამოვლენის შედარებით ძვირადღირებული ტესტი, თუმცა ვერ ხერხდება ეზოფაგურ/ორალური ფაზების ვიზუალიზაცია და შესაძლებელია მხოლოდ ხახის/ხორხის ანატომიის შეფასება.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას