პროგნოზი

B ვირუსზე ექსპოზიციამ შეიძლება გამოიწვიოს ან არ გამოიწვიოს ინფექცია, მაგრამ B ვირუსული ინფექცია ყოველთვის იწვევს დაავადებას ადამიანებში, რაც ძირითადად ექსპოზიციის შემდგომ 1 თვის განმავლობაში ხდება.[2][4] დაავადების პროგრესირების საკითხი დამოკიდებულია რამდენიმე ფაქტორზე, მათ შორის ინფექციის შეჭრის ადგილმდებარეობაზე და დაინფიცირებისას გადაცემული ვირუსის რაოდენობაზე. ჩარევის გარეშე, ადამიანის ინფექცია ტიპიურად გადაიზრდება ლოკალიზებული ნიშნებიდან ან არასპეციფიკური გრიპის მაგვარი სიმპტომებიდან ნევროლოგიურ სიმპტომებში, რადგან ვირუსი აინფიცირებს ცენტრალურ ნერვულ სისტემას.[4] ნევროლოგიური სიმპტომები შესაძლოა განვითარდეს თანდათანობით ან ელვისებურად.[4] ენცეფალომიელიტი ვითარდება მაშინ, როცა ვირუსი ვრცელდება ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში. ძირითადი შედეგი სიკვდილია, უმეტესად სუნთქვის უკმარისობის გამო, რაც გამოწვეულია აღმავალი პარალიზით.[37] სიკვდილობის მაჩვენებელი B ვირუსული ინფექციის შემთხვევაში დაახლოებით 80%-ია. აგრესიული ანტივირუსული მკურნალობის დროულად დაწყების შემთხვევაში სიკვდილობის მაჩვენებელი მცირდება; დადგენილია, რომ პაციენტების 80% გადარჩება, როდესაც ინტრავენური აციკლოვირით ან განციკლოვირით მკურნალობა დაუყოვნებლივ იწყება.[10]

B ვირუსული ინფექციის პათოფიზიოლოგიის შესახებ არსებული ინფორმაციის მიხედვით და სხვა ალფაჰერპესვირუსების ანალოგიის გათვალისწინებით, B ვირუსის დაავადებას გადარჩენილი ადამიანები სავარაუდოდ ლატენტურად დაინფიცირებულები არიან. თუმცა, სიმპტომების განმეორება იშვიათია; არსებობს მხოლოდ ორი მოხსენება სავარაუდო კლინიკური განმეორების შესახებ, მანამდე B ვირუსული ინფექციის გადატანის შემდეგ.[18][38] მრავალი ასეთი პაციენტი უჩივის საშუალო-მძიმე ნევროლოგიურ ნარჩენ მოვლენებს მთელი ცხოვრების განმავლობაში, რაც ზოგჯერ ინსტიტუციონალიზაციასაც საჭიროებს.[32] ვირუსი სავარაუდოდ რჩება მასპინძლის პერიფერიულ ნერვულ სისტემაში (ძირითადად ნერვების განგლიებში) მთელი ცხოვრების განმავლობაში; ვირუსი არ ფიქსირდება ინფიცირებული მასპინძლის სისხლში ან შრატში. ვირუსის აღმოჩენა შესაძლებელია სხვა ბიოლოგიურ სითხეებში (ვეზიკულური დაზიანებები, თავზურგტვინის სითხე ან გენიტალური სეკრეციები) სიმპტომური დაავადების დროს და ანტივირუსული თერაპიის მიმდინარეობისას გარკვეული დროის განმავლობაში. ამიტომ, ვირუსის აქტიური გავრცელების შეწყვეტა უნდა დაფიქსირდეს ინტრავენური ანტივირუსული თერაპიის შეწყვეტამდე. მრავალი ექიმი მართებულად მიიჩნევს ინტრავენური ანტივირუსული თერაპიის შემდეგ პერორალურ ვალაციკლოვირზე ან აციკლოვირზე გადასვლას, შენარჩუნების თერაპიის სახით, მას შემდეგ, რაც სიმპტომები და ვირუსის აქტიური გავრცელება დადასტურებულად შეწყვეტილია.[4] თუმცა, არ არსებობს საკმარისი მონაცემები მკურნალობის შეწყვეტა-არ შეწყვეტის თაობაზე; შესაბამისად, ეს ნაბიჯი უნდა გადაიდგას ექსპერტთან კონსულტაციის საფუძველზე.[4] გადარჩენილი პაციენტების გრძელვადიანი მონიტორინგი უნდა მოიცავდეს გარკვეულ პერიოდულ გეგმას, რათა დადასტურდეს, რომ ვირუსული გავრცელება არ რეაქტივირებულა. დაფიქსირებულია B ვირუსული ინფექციის სულ მცირე ერთი შემთხვევა, რომელშიც პაციენტი არ იმყოფებოდა კონტაქტში მაკაკა მაიმუნებთან რამდენიმე ათწლეულის მანძილზე და დაავადება გამოვლინდა თვალის ზოსტერის მსგავსად. ეს დაავადება ჩაითვალა დაგვიანებულ კლინიკურ გამოვლინებად, გრძელვადიანი, ჩუმი B ვირუსული ინფექციის ფონზე.[18] ვალაციკლოვირით ნამკურნალებ პაციენტში ასევე დაფიქსირდა განმეორებითი B ვირუსული თვალის დაზიანებები.[38]

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას