მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

მიმდინარე

მსუბუქი პარკინსონიზმი

Back
1-ლი რიგის – 

კარბიდოპა/ლევოდოპა, დოფამინის აგონისტი, MAO-B ინჰიბიტორი, ამანტადინი ან ტრიჰექსიფენიდილი

მსუბუქი დაავადების მქონე პაციენტებმა შეიძლება არჩიონ მკურნალობის გადადება მანამ, სანამ სიმპტომები დამძიმდება.[99]

თუ სიმპტომები პაციენტის ცხოვრების ხარისხს აუარესებს ან ხელს უშლის მას ყოველდღიურ აქტივობებში, მკურნალობა იწყება დოპამინერგული აგენტით. მთავარი მიზანია სიმპტომების გაუმჯობესება არასასურველი გვერდითი ეფექტების გარეშე. გვერდითი ეფექტები ხშირად დოზა-დამოკიდებულია და განსხვავდება სხვადასხვა მედიკამენტების შემთხვევაში. თუმცა, ზოგადად, აღნიშნულ მედიკამენტებს კარგი ამტანობა ახასიათებს და უსაფრთხოა მათი მიღება.[137]

მოტორული სიმპტომების საწყისი თერაპიის ვარიანტები მოიცავს ლევოდოპას, დოფამინის აგონისტს ან მონოამინ ოქსიდაზა-B (MAO-B) ინჰიბიტორს. არ არსებობს დაავადების მოდიფიკაციის მტკიცებულება რომელიმე ამ აგენტის მიერ, როგორც საწყისი თერაპია.[99][100][137]

ლევოდოპა, კარბიდოპას/ლევოდოპას სახით, არის სასურველი საწყისი დოფამინერგული თერაპია ადრეული PD-ის მქონე პაციენტებისთვის მოტორული სიმპტომების გასაუმჯობესებლად.[99] კვლევებმა აჩვენა, რომ ლევოდოპა უფრო მეტ სარგებელს იძლევა მოტორული სიმპტომებისთვის, ვიდრე დოფამინის აგონისტები ან MAO-B ინჰიბიტორები, და გვერდითი ეფექტების გამო პრეპარატის შეწყვეტის დაბალი რისკი, ვიდრე MAO-B ინჰიბიტორებს.[99][მტკიცებულების დონე A] არ არსებობს არანაირი მტკიცებულება, რომელიც ადასტურებს ლევოდოპას ერთი ფორმულირების უპირატესობას მეორეზე ადრეული PD-ის მქონე პაციენტებში; თუმცა, გაიდლაინები გვირჩევენ დაუყოვნებელ გათავისუფლებას, უპირატესობას ანიჭებენ კონტროლირებადი გამოთავისუფლების ლევოდოპას, უფრო მაღალი ბიოშეღწევადობის და სიმპტომების უფრო პროგნოზირებადი შემსუბუქების გამო.[99] ლევოდოპა კომბინირებულია კარბიდოპასთან გულისრევის შესამცირებლად (და ღებინების არსებობის შემთხვევაში).

მიუხედავად იმისა, რომ ლევოდოპათი მკურნალობა უზრუნველყოფს უმაღლეს მოტორულ სარგებელს, ის ასოცირდება დისკინეზიის უფრო მაღალ რისკთან დოფამინის აგონისტებთან შედარებით.. ლევოდოპას მიერ გამოწვეული დისკინეზიის რისკის ფაქტორები მოიცავს დაავადების დაწყებას ახალგაზრდა ასაკში, სხეულის დაბალ წონას, მდედრობით სქესს და დაავადების უფრო მძიმე მიმდინარეობას. ლევოდოპა უნდა დაინიშნოს ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზით დისკინეზიისა და სხვა არასასურველი ეფექტების რისკის შესამცირებლად და პაციენტებს უნდა უტარდებოდეთ მონიტორინგი მკურნალობაზე პასუხისა და არასასურველი ეფექტების გამო.[99]

დოპამინის აგონისტი (მაგ., პრამიპექსოლი, როპინიროლი, როტიგოტინი) შეიძლება ჩაითვალოს საწყის დოფამინერგულ თერაპიად, რათა გააუმჯობესოს მოტორული სიმპტომები ლევოდოპას ნაცვლად ახალგაზრდა პაციენტებში (<60 წელზე უფროსი ასაკის) ადრეული PD, რომლებსაც აქვთ დისკინეზიის განვითარების მაღალი რისკი.[99][137][139][140][141] დოფამინის აგონისტები არ არის შესაფერისი ადრეული PD-ს მქონე პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ მედიკამენტებთან დაკავშირებული გვერდითი ეფექტების მაღალი რისკი, მათ შორის 60 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტები, ან ანამნეზში იმპულსების კონტროლის დარღვევით, მანამდე არსებული კოგნიტური უკმარისობით, გადაჭარბებული დღისით ძილიანობით ან ჰალუცინაციებით[99] არ არსებობს რაიმე ძლიერი მტკიცებულება, რომელიც მხარს უჭერს რაიმე კონკრეტულ წამალს, მიღების მეთოდს ან წამლის ფორმულაციას დოფამინის აგონისტების გამოყენებისას ადრეული PD-ის სამკურნალოდ. პაციენტებმა რეგულარულად უნდა აკონტროლონ ისეთი გვერდითი ეფექტები, როგორიცაა ქვედა კიდურების შეშუპება, გადაჭარბებული ძილიანობა დღისით, ჰალუცინაციები და პოსტურალური ჰიპოტენზიის და იმპულსების კონტროლის დარღვევების გაუარესება. დოფამინის აგონისტები უნდა შემცირდეს და შეწყდეს, თუ არასასურველი ეფექტები გამოვლინდება.[99]

MAO-B ინჰიბიტორის (მაგ., სელეგილინი, რასაგილინი, საფინამიდი) ტესტირება მიზანშეწონილია, თუ ლევოდოპა არ არის შესაფერისი. MAO-B ინჰიბიტორებს შეიძლება მოჰყვეს ზომიერი სიმპტომური სარგებელი და კარგად გადაიტანება, მაგრამ დამატებითი თერაპია უფრო ადრეა საჭირო MAO-B ინჰიბიტორებით, ვიდრე ლევოდოპას ან დოფამინის აგონისტებით.[99][137][141][142] რაზაგილინით ადრეული მკურნალობა არ არის დაკავშირებული ხანგრძლივ სარგებელთან.[143] სელეგილინი დამტკიცებულია მხოლოდ დამხმარე გამოყენებისთვის, მაგრამ შეიძლება შეიცვალოს რასაგილინით, თუ რასაგილინი არ არის ხელმისაწვდომი.

ანტიქოლინერგული საშუალებები (მაგ., ტრიჰექსიფენიდილი) შეიძლება განიხილებოდეს პდ-ის სამკურნალოდ ტრემორის უპირატესი სიმპტომატოლოგიით. შესაძლო არასასურველი ეფექტები, მათ შორის კოგნიტური ფუნქციის დაქვეითების და ყაბზობის გაუარესება, საჭიროებს მონიტორინგს. ამანტადინი ხშირად განიხილება ლევოდოპას მიერ გამოწვეული დისკინეზიისა და რეზისტენტული ტრემორის სამკურნალოდ, თუმცა, ამანტადინის გამოყენება ხშირად შეზღუდულია ხანდაზმულ პაციენტებში კოგნიტური უკმარისობის გაძლიერების შესახებ შეშფოთების გამო და ის არ არის შესაფერისი ჰალუცინაციების მქონე პაციენტებისთვის.[137]

საწყისი თერაპიის არჩევანი ეფუძნება ინდივიდუალური პაციენტის საჭიროებებს, პრეფერენციებს და გვერდითი ეფექტების რისკს.[137]

დაიწყეთ თერაპია დაბალი დოზით და თანდათან გაზარდეთ რეაქციისა და ტოლერანტობის მიხედვით.

პირველადი პარამეტრები

კარბიდოპა/ლევოდოპა: 100 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივ გამოთავისუფლებით) სამჯერ დღეში თავდაპირველად, თანდათან იზრდება პასუხის მიხედვით, მაქსიმუმ 800 მგ/დღეში

მეტი

მეორეული ვარიანტები

პრამიპექსოლი: 0,125-დან 1,5 მგ-მდე პერორალურად (დაუყოვნებელი გამოშვებით) სამჯერ დღეში; 0,375-დან 4,5 მგ-მდე პერორალურად (გახანგრძლივებული გამოთავისუფლებით) დღეში ერთხელ

ან

როპინიროლი: 0,25-დან 8 მგ-მდე პერორალურად (დაუყოვნებლივ გამოთავისუფლებით) სამჯერ დღეში; 2-24 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამონთავისუფლებით) დღეში ერთხელ

ან

როტიგოტინი ტრანსდერმული: წაისვით 2 მგ/24 საათიანი პლასტირი 8 მგ/24 საათიანი დღეში ერთხელ

მესამე ვარიანტები

სელეგილინი: 5 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ საუზმის და სადილის პერიოდში

ან

რაზაგილინი: 1 მგ პერორალურად, დღეში ერთხელ

ან

საფინამიდი: 50-100 მგ პერორალურად, დღეში ერთხელ

ან

ტრიჰექსიფენიდილი: 1-15 მგ/დღეში პერორალურად მიღებული 3-4 დაყოფილი დოზით

ან

ამანტადინი: 100-200 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოდევნით) დღეში ორჯერ; 129-322 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამონთავისუფლებით) დღეში ერთხელ დილით

მეტი
Back
პლიუს – 

ფიზიკური და არაფარმაკოლოგიური თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ვარჯიში უნდა წახალისდეს; ვარჯიში აუმჯობესებს მოტორულ ფუნქციურ შესაძლებლობებს დაავადების ნებისმიერ სტადიაზე და შეიძლება სასარგებლო ეფექტი ჰქონდეს კოგნიციაზეც.[102][103][132] [ Cochrane Clinical Answers logo ]

ფიზიოთერაპია, ოკუპაციური თერაპია და მეტყველების თერაპია მნიშვნელოვანია კონკრეტული სიმპტომების შეფასებისა და მართვისთვის და ფუნქციის შესანარჩუნებლად.[100][104][105][106][107]

ნაჩვენებია, რომ პროგრესირებადი რეზისტენტული ვარჯიში, აერობული ვარჯიში და წონასწორობის ვარჯიში ამცირებს მოტორულ სიმპტომებს და აუმჯობესებს ფუნქციურ მდგომარეობას.[102][108][109][110] ისეთი აქტივობები, როგორიცაა ტაი ჩი, ცეკვა და მუსიკალური თერაპია, ასევე ნაჩვენებია, რომ უსაფრთხო და სასარგებლოა PD-ს მქონე პაციენტებისთვის და შეიძლება გააუმჯობესოს ცხოვრების ხარისხი და შეამციროს დაცემა.[111][112][113][114][115] წყალზე დაფუძნებულმა თერაპიამ აჩვენა სარგებელი პდ-ის მქონე ადამიანებში წონასწორობის, მობილურობისა და ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებაში და შეიძლება უპირატესობა მიანიჭოს ხმელეთზე დაფუძნებულ თერაპიას დაცემის შიშის მქონე პაციენტებისთვის.[109][116][117]

სიარულის სპეციფიკური ვარჯიში, ვიდრე ზოგადი სავარჯიშო პროგრამები, უნდა იქნას გამოყენებული, თუ სიარულის გაუმჯობესებული შესრულება ინტერესის სპეციფიკური შედეგია.[109][118] სპეციფიკური ფიზიოთერაპიული პროგრამები, რომლებიც მიზნად ისახავს PD-ში სიარულის გაუმჯობესებას, როგორიცაა ლი სილვერმანის ხმის მკურნალობა-BIG თერაპია (LSVT-BIG), ნაჩვენებია, რომ ეფექტურია მოტორული დარღვევების შესამცირებლად.[119][120]

ფიზიოთერაპიის დროს გარე მინიშნებები (გარე დროებითი ან სივრცითი სტიმულები, მათ შორის რიტმული სმენის ნიშნები, ვიზუალური ნიშნები, ვერბალური ნიშნები ან ყურადღების მინიშნებები) ამცირებს მოტორული დაავადების სიმძიმეს და აუმჯობესებს სიარულის შედეგებს.[109][121]

რეკომენდირებულია თემზე დაფუძნებული სავარჯიშო პროგრამები, რომელიც შეიძლება შეიცავდეს საშინაო ვარჯიშის კომპონენტს. ეს ამცირებს მოტორული დაავადების სიმძიმეს და აუმჯობესებს არამოტორულ სიმპტომებს, ფუნქციურ შედეგებს და ცხოვრების ხარისხს.[109]

ვირტუალური რეალობის ინტერვენციები შეიძლება ეფექტური იყოს წონასწორობის, მოტორული ფუნქციის, სიარულის, ცხოვრების ხარისხისა და ყოველდღიური აქტივობების შესრულების უნარის გასაუმჯობესებლად PD-ს მქონე პაციენტებში, თუმცა მტკიცებულება ძირითადად დაბალი ხარისხისაა.[122][123][124]

ინდივიდუალურად მორგებული და სტანდარტული კოგნიტური ტრენინგი შეიძლება აუმჯობესებდეს მეხსიერებას, აღმასრულებელ ფუნქციას და ყურადღებას პარკინსონის დაავადების მქონე პირებში.[130] ანალოგიურად, ცნობილია, რომ კოგნიტური რეაბილიტაცია იწვევს გაუმჯობესებას ერთ ან მეტ კოგნიტურ დომენში.[125][131]

Back
პლიუს – 

დამატებითი კარბიდოპა ან ღებინების საწინააღმდეგო საშუალება

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ კარბიდოპას/ლევოდოპას, გულისრევას (და ღებინება თუ არსებობს) შეიძლება მკურნალობდნენ კარბიდოპას დამატებითი დოზებით.

ონდანსეტრონი ან დომპერიდონი შეიძლება ჩაითვალოს გულისრევის სამკურნალოდ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კარბიდოპას/ლევოდოპას ან დოფამინის აგონისტს.

ევროპული მიმოხლივის მიხედვით, მედიცინის და ჯანდაცვის პროდუქტების მარეგულირებელმა სააგენტომ და ევროპული მედიცინის სააგენტომ გამოსცეს რეკომენდაციები დომპერიდონთან დაკავშირებით. მიმოხილვამ აჩვენა, რომ პრეპარატი ასოცირებული იყო პოტენციურად სიცოცხლისათვის საშიში გულის ეფექტების მცირე გაზრდილ რისკთან. შესაბამისად, ის უნდა დაინიშნოს უმცირესი ეფექტური დოზით ყველაზე მოკლე შესაძლო ხანგრაძივობით და მკურნალობის მაქსიმალური ხანგრზლივობა არ უნდა აჭარბებდეს 1 კვირას. მოზრდილებისთვის რეკომენდებული ახალი მაქსიმალური დოზაა 30 მგ/დღე. დომპერიდონი უკუნაჩვენებია პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ მძიმე ფორმის ღვიძლის დაზიანება ან გულის ფონური დაავადება. ის არ უნდა მივცეთ სხვა მედიკამენტებთან ერთად, რომლებიც ახნგრძლივებენ QT ინტერვალს ან აინჰიბირებენ CYP3A4-ს.[174]

პირველადი პარამეტრები

კარბიდოპა: 25 მგ პერორალურად კარბიდოპა/ლევოდოპას თითოეულ დოზაზე

მეორეული ვარიანტები

დომპერიდონი: 10 მგ პერორალურად სამჯერ დღეში, მაქსიმუმ 7 დღე, მაქსიმალური დოზით 30 მგ/დღეში

ან

ონდანსეტრონი: 4-8 მგ პერორალურად ყოველ 8-12 საათში საჭიროების შემთხვევაში, მაქსიმუმ 24 მგ/დღეში

საშუალო სიმძიმის პარკინსონიზმი

Back
1-ლი რიგის – 

კარბიდოპა/ლევოდოპა, დოფამინის აგონისტი, MAO-B ინჰიბიტორი, ამანტადინი ან ტრიჰექსიფენიდილი

პარკინსონიზმის საშუალო სტადია უხეშად განისაზღვრება, როგორც სიმპტომების დამძიმება და დაავადების მკურნალობის გართულებების დაწყება.

მართვა მსუბუქი პარკინსონიზმის მართვის მსგავსია. სიმპტომები შეიძლება უფრო დამძიმდეს, რის გამოც უფრო სიმპტომები კარბიდოპას/ლევოდოპას და დოფამინის აგონისტის ან MAO-B ინჰიბიტორის ერთად გამოყენება უფრო ხშირია.

დოფამინის აგონისტები არ არის შესაფერისი 60 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებისთვის და მათთვის ვისაც აქვს ჰალუცინაციები. ტრიჰექსიფენიდილი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში ნებისმიერი კოგნიტური უკმარისობით ან მძიმე ყაბზობით და პაციენტებს უნდა უტარდებოდეთ მონიტორინგი არასასურველი ეფექტები გამო. ამანტადინის გამოყენება ხშირად შეზღუდულია ხანდაზმულ პაციენტებში კოგნიტური დარღვევის გაუარესების გამო და ის არ არის შესაფერისი ჰალუცინაციების მქონე პაციენტებისთვის.[137]

კარბიდოპა/ლევოდოპას გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კაფსულები, რომელშიც კომბინირებულია დაუყოვნებლივი და დაყოვნებული მოქმედების პრეპარატები, ამცირებს სიმპტომებიან პერიოდს უკეთ, ვიდრე მხოლოდ დაუყოვნებლივი მოქმედების ფორმულა და კარბიდოპა/ლევოდოპას და ენტაკაპონის კომბინაცია.[153][154][155]

დაიწყეთ თერაპია დაბალი დოზით და თანდათან გაზარდეთ რეაქციისა და ტოლერანტობის მიხედვით.

პირველადი პარამეტრები

კარბიდოპა/ლევოდოპა: 100 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივ გამოთავისუფლებით) სამჯერ დღეში თავდაპირველად, თანდათან იზრდება პასუხის მიხედვით, მაქსიმუმ 800 მგ/დღეში

მეტი

მეორეული ვარიანტები

პრამიპექსოლი: 0,125-დან 1,5 მგ-მდე პერორალურად (დაუყოვნებელი გამოშვებით) სამჯერ დღეში; 0,375-დან 4,5 მგ-მდე პერორალურად (გახანგრძლივებული გამოთავისუფლებით) დღეში ერთხელ

ან

როპინიროლი: 0,25-დან 8 მგ-მდე პერორალურად (დაუყოვნებლივ გამოთავისუფლებით) სამჯერ დღეში; 2-24 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამონთავისუფლებით) დღეში ერთხელ

ან

როტიგოტინი ტრანსდერმული: წაისვით 2 მგ/24 საათიანი პლასტირი 8 მგ/24 საათიანი დღეში ერთხელ

ან

სელეგილინი: 5 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ საუზმის და სადილის პერიოდში

ან

რაზაგილინი: 0.5-დან 1 მგ-მდე პერორალურად დღეში ერთხელ

ან

საფინამიდი: 50-100 მგ პერორალურად, დღეში ერთხელ

ან

ტრიჰექსიფენიდილი: 1-15 მგ/დღეში პერორალურად მიღებული 3-4 დაყოფილი დოზით

ან

ამანტადინი: 100-200 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოდევნით) დღეში ორჯერ; 129-322 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამონთავისუფლებით) დღეში ერთხელ დილით

მეტი
Back
პლიუს – 

ფიზიკური და არაფარმაკოლოგიური თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ვარჯიში უნდა წახალისდეს; ვარჯიში აუმჯობესებს მოტორულ ფუნქციურ შესაძლებლობებს დაავადების ნებისმიერ სტადიაზე და შეიძლება სასარგებლო ეფექტი ჰქონდეს კოგნიციაზეც.[102][103][132] [ Cochrane Clinical Answers logo ]

ფიზიოთერაპია, ოკუპაციური თერაპია და მეტყველების თერაპია მნიშვნელოვანია კონკრეტული სიმპტომების შეფასებისა და მართვისთვის და ფუნქციის შესანარჩუნებლად.[100][104][105][106][107]

ნაჩვენებია, რომ პროგრესირებადი რეზისტენტული ვარჯიში, აერობული ვარჯიში და წონასწორობის ვარჯიში ამცირებს მოტორულ სიმპტომებს და აუმჯობესებს ფუნქციურ მდგომარეობას.[102][108][109][110] ისეთი აქტივობები, როგორიცაა ტაი ჩი, ცეკვა და მუსიკალური თერაპია, ასევე ნაჩვენებია, რომ უსაფრთხო და სასარგებლოა PD-ს მქონე პაციენტებისთვის და შეიძლება გააუმჯობესოს ცხოვრების ხარისხი და შეამციროს დაცემა.[111][112][113][114][115] წყალზე დაფუძნებულმა თერაპიამ აჩვენა სარგებელი პდ-ის მქონე ადამიანებში წონასწორობის, მობილურობისა და ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებაში და შეიძლება უპირატესობა მიანიჭოს ხმელეთზე დაფუძნებულ თერაპიას დაცემის შიშის მქონე პაციენტებისთვის.[109][116][117]

სიარულის სპეციფიკური ვარჯიში, ვიდრე ზოგადი სავარჯიშო პროგრამები, უნდა იქნას გამოყენებული, თუ სიარულის გაუმჯობესებული შესრულება ინტერესის სპეციფიკური შედეგია.[109][118] სპეციფიკური ფიზიოთერაპიული პროგრამები, რომლებიც მიზნად ისახავს PD-ში სიარულის გაუმჯობესებას, როგორიცაა ლი სილვერმანის ხმის მკურნალობა-BIG თერაპია (LSVT-BIG), ნაჩვენებია, რომ ეფექტურია მოტორული დარღვევების შესამცირებლად.[119][120]

ფიზიოთერაპიის დროს გარე მინიშნებები (გარე დროებითი ან სივრცითი სტიმულები, მათ შორის რიტმული სმენის ნიშნები, ვიზუალური ნიშნები, ვერბალური ნიშნები ან ყურადღების მინიშნებები) ამცირებს მოტორული დაავადების სიმძიმეს და აუმჯობესებს სიარულის შედეგებს.[109][121]

რეკომენდირებულია თემზე დაფუძნებული სავარჯიშო პროგრამები, რომელიც შეიძლება შეიცავდეს საშინაო ვარჯიშის კომპონენტს. ეს ამცირებს მოტორული დაავადების სიმძიმეს და აუმჯობესებს არამოტორულ სიმპტომებს, ფუნქციურ შედეგებს და ცხოვრების ხარისხს.[109]

ვირტუალური რეალობის ინტერვენციები შეიძლება ეფექტური იყოს წონასწორობის, მოტორული ფუნქციის, სიარულის, ცხოვრების ხარისხისა და ყოველდღიური აქტივობების შესრულების უნარის გასაუმჯობესებლად PD-ს მქონე პაციენტებში, თუმცა მტკიცებულება ძირითადად დაბალი ხარისხისაა.[122][123][124]

ინდივიდუალურად მორგებული და სტანდარტული კოგნიტური ტრენინგი შეიძლება აუმჯობესებდეს მეხსიერებას, აღმასრულებელ ფუნქციას და ყურადღებას პარკინსონის დაავადების მქონე პირებში.[130] ანალოგიურად, ცნობილია, რომ კოგნიტური რეაბილიტაცია იწვევს გაუმჯობესებას ერთ ან მეტ კოგნიტურ დომენში.[125][131]

Back
პლიუს – 

კარბიდოპა/ლევოდოპა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

კარბიდოპა/ლევოდოპა შეიძლება დაემატოს დოფამინის აგონისტს. მედიკამენტების უფრო ხშირად მიღებამ შეიძლება გააუმჯობესოს სიმპტომები პაციენტებში, რომლებიც განიცდიან კანკალს (მოტორული ფლუქტუაცია).

პირველადი პარამეტრები

კარბიდოპა/ლევოდოპა: 100 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივ გამოთავისუფლებით) სამჯერ დღეში თავდაპირველად, თანდათან იზრდება პასუხის მიხედვით, მაქსიმუმ 800 მგ/დღეში

მეტი
Back
პლიუს – 

COMT ინჰიბიტორი, დოფამინის აგონისტი, MAO-B ინჰიბიტორი, ისტრადეფილინი ან გადასვლა გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კარბიდოპას/ლევოდოპაზე

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

კატექოლ-O-მეთილტრანსფერაზას (COMT) ინჰიბიტორის დამატებამ (მაგ., ენტაკაპონი, ოპიკაპონი, ტოლკაპონი) შეიძლება გააფართოვოს კარბიდოპას/ლევოდოპას თერაპიული სარგებელი.[144][145][146][147][148] ენტაკაპონი ხელმისაწვდომია კომბინაციაში კარბიდოპა/ლევოდოპასთან ერთად, რათა მიღება უფრო მარტივი იყოს და პაციენტის დამყოლობა გაუმჯობესდეს. სერიოზული ჰეპატოტოქსიურობის რისკის გამო, ტოლკაპონი შემოიფარგლება მხოლოდ იმ შემთხვევებში, როდესაც სხვა დამხმარე თერაპია არაეფექტურია ან უკუნაჩვენებია.

თუ COMT ინჰიბიტორის დამატების შემდეგ პაციენტები კვლავ განიცდიან მოტორულ სიმპტომებსს, დოფამინის აგონისტი ან მონოამინ ოქსიდაზა-B (MAO-B) ინჰიბიტორი ასევე შეიძლება დაემატოს გამოყოფის დროის შემცირების მიზნით, ლევოდოპას საჭირო დოზის შემცირებით ან მის გარეშე.[144][149][150][151][152]

ისტრადეფილინი არის ადენოზინის A2A რეცეპტორის ანტაგონისტი, რომელიც შეიძლება ჩაითვალოს კარბიდოპას/ლევოდოპას დამატებით თერაპიად.[156] მას შეუძლია შეამციროს გათიშვის დრო, გააუმჯობესოს მოტორული ფუნქცია და შეამციროს ტრემორი გათიშვის დროს პაციენტებში PD. შესაძლო გვერდითი ეფექტები, მათ შორის დისკინეზიის გაჩენა ან გაუარესება, საჭიროებს მონიტორინგს.[156][157][158][159] ისტრადეფილინი დამტკიცებულია PD-ში გამოსაყენებლად აშშ-ში და ზოგიერთ სხვა ქვეყანაში; თუმცა, ევროპის მედიკამენტების სააგენტომ უარი თქვა ისტრადეფილინის მარკეტინგულ ავტორიზაციაზე, რადგან დაასკვნა, რომ მკურნალობის სარგებელი არ აჭარბებს რისკებს.

კარბიდოპა/ლევოდოპას გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კაფსულები, რომელშიც კომბინირებულია დაუყოვნებლივი და დაყოვნებული მოქმედების პრეპარატები, ამცირებს სიმპტომებიან პერიოდს უკეთ, ვიდრე მხოლოდ დაუყოვნებლივი მოქმედების ფორმულა და კარბიდოპა/ლევოდოპას და ენტაკაპონის კომბინაცია.[153][154][155]

დაიწყეთ თერაპია დაბალი დოზით და თანდათან გაზარდეთ რეაქციისა და ტოლერანტობის მიხედვით.

პირველადი პარამეტრები

ენტაკაპონი: 200 მგ პერორალურად ორ-ოთხჯერ დღეში კარბიდოპას/ლევოდოპას ყოველი დოზით, მაქსიმუმ 1600 მგ/დღეში

ან

ოპიკაპონი: 50 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ ძილის წინ

მეორეული ვარიანტები

პრამიპექსოლი: 0,125-დან 1,5 მგ-მდე პერორალურად (დაუყოვნებელი გამოშვებით) სამჯერ დღეში; 0,375-დან 4,5 მგ-მდე პერორალურად (გახანგრძლივებული გამოთავისუფლებით) დღეში ერთხელ

ან

როპინიროლი: 0,25-დან 8 მგ-მდე პერორალურად (დაუყოვნებლივ გამოთავისუფლებით) სამჯერ დღეში; 2-24 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამონთავისუფლებით) დღეში ერთხელ

ან

როტიგოტინი ტრანსდერმული: წაისვით 2 მგ/24 საათიანი პლასტირი 8 მგ/24 საათიანი დღეში ერთხელ

ან

სელეგილინი: 5 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ საუზმის და სადილის პერიოდში

ან

რაზაგილინი: 0.5-დან 1 მგ-მდე პერორალურად დღეში ერთხელ

ან

საფინამიდი: 50-100 მგ პერორალურად, დღეში ერთხელ

ან

კარბიდოპა/ლევოდოპა: გახანგრძლივებული გამოდევნის ტაბლეტის ან კაფსულის დოზა დამოკიდებულია კარბიდოპა/ლევოდოპას უწინდელ დოზაზე

ან

ისტრადეფილინი: 20-40 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ

მეტი

მესამე ვარიანტები

ტოლკაპონი: თავდაპირველად, 100 მგ პერორალურად სამჯერ დღეში,ამ შემთხვევაში, დღის პირველი დოზა მიიღება კარბიდოპას/ლევოდოპას პირველ დღიურ დოზასთან ერთად, მაქსიმუმ 600 მგ/დღეში.

Back
პლიუს – 

შეამცირეთ დოპამინერგული მედიკამენტები (თუ პაციენტს შეუძლია) ან დაამატეთ ამანტადინი

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

დისკინეზიები არის კარბიდოპას/ლევოდოპას თერაპიის არასასურველი ეფექტი, რომელიც ხასიათდება უნებლიე გადაჭარბებული მოძრაობებით, რომელიც შეიძლება განვითარდეს დაავადების პროგრესირებასთან ერთად.

თუ მსუბუქია და პაციენტს არ აწუხებს, შესაძლებელია მხოლოდ მეთვალყურეობა. თუმცა, ის ხშირად იწვევს დისკომფორტს და, ზოგიერთ შემთხვევაში, წონის არასასურველ კლებას და წონასწორობის დისფუნქციას სხეულის გადაჭარბებული რყევის გამო.

პირველი მიდგომა უნდა იყოს დოზის შემცირება და კარბიდოპას/ლევოდოპას მკურნალობის სიხშირის გაზრდა და სხვა დოფამინერგული მედიკამენტების დოზის შემცირება, თუ ეს შეიძლება გაკეთდეს თერაპიული ეფექტურობის დაკარგვის გარეშე.

თუ ამის მიღწევა შეუძლებელია, ამ სიმპტომების შესამცირებლად, ჩვეულებრივ, ამანტადინი ემატება (თუ პაციენტი უკვე არ იღებს ამ პრეპარატს). ამანტადინის გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების ფორმა ხელმისაწვდომია პარკინსონის დაავადების მქონე პირებისთვის, რომელთაც აქვთ დისკინეზიები და იღებენ ლევოდოპაზე დაფუძნებულ თერაპიას, დოპამინერგულ მედიკამენტებთან ერთად ან გარეშე. ამანტადინის დაუყოვნებოლივი გამოდევნის ფორმა ასევე ხშირად გამოიყენება არადანიშნულებისამებრ დისკინეზიების სამკურნალოდ, პარკინსონის დაავადების მქონე პირებში. ამანტადინის გამოყენება ხშირად შეზღუდულია ხანდაზმულ პაციენტებში კოგნიტური დარღვევის გაუარესების გამო და ის არ არის შესაფერისი ჰალუცინაციების მქონე პაციენტებისთვის.[137]

პირველადი პარამეტრები

ამანტადინი: 137-274 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამონთავისუფლებით) დღეში ერთხელ ღამით; 100-200 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოდევნით) დღეში ორჯერ

მეტი
Back
განიხილე – 

თავის ტვინის ღრმა სტიმულირება

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

თავის ტვინის ღრმა სტიმულაცია გამოიყენება პაციენტებში, რომელთაც კარგი პასუხი ჰქონდათ უწინ დანიშნული მედიკამენტის მიმართ, თუმცა განუვითარდათ აუტანელი გვერდითი ეფექტები ან ვეღარ იღებენ სარგებელს აღნიშნული მედიკამენტით.

როგორც წესი, პარკინსონის დაავადების დროს ქირურგიული ჩარევის მთავარი მიზანია მუდმივი სტაბილური მდგომარეობის მიღწევა. ასეთ დროს, დოპამინერგული აგენტებით მდგომარეობის დამატებითი გაუმჯობესება მოსალოდნელი არ არის.

globus pallidus interna (GPi) და სუბთალამური ბირთვი არის DBS-ის ორი ძირითადი სამიზნე.[161][163][170][171][172] ნევროლოგიური ქირურგების კონგრესის მიხედვით რეკომენდებულია შიდა მკრთალ ბირთვზე ზემოქმედება, თუ არ არის გათვალისწინებული მედიკამენტების შემცირება და მთავარ მიზანს მედიკამენტური დისკინეზიის სიმძიმის შემსუბუქება წარმოადგენს.[168]

Back
პლიუს – 

ფარმაკოთერაპია ან თავის ტვინის ღრმა სტიმულაცია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

თუ პაციენტს აქვს ტრემორი, რომელიც აჩვენებს არასაკმარის პასუხს დოფამინერგულ საშუალებებზე, შეიძლება განიხილებოდეს ანტიქოლინერგული აგენტის (მაგ., ტრიჰექსიფენიდილი) ან ამანტადინის დამატება (თუ პაციენტი უკვე არ არის ამაზე). ანტიქოლინერგული საშუალებები სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში ნებისმიერი კოგნიტური დარღვევით ან მძიმე ყაბზობით და პაციენტები უნდა იყვნენ მონიტორინგი გვერდითი ეფექტების გამო. ამანტადინის გამოყენება ხშირად შეზღუდულია ხანდაზმულ პაციენტებში კოგნიტური დარღვევის გაუარესების გამო და ის არ არის შესაფერისი ჰალუცინაციების მქონე პაციენტებისთვის.[137]

მეორე რიგის მკურნალობის ვარიანტია მედიკამენტები, რომლებიც ესენციური ტრემორის დროს გამოიყენება, მაგ. პროპრანოლოლო და პრიმიდონი.

თუ პაციენტს აქვს ინვალიდობის ტრემორი, რომელიც რეფრაქტერულია ყველა სამედიცინო თერაპიის მიმართ, უნდა განიხილებოდეს სუბთალამუსის ბირთვის, globus pallidus-ის ან თალამუსის ვენტრალური შუალედური ბირთვის ღრმა ტვინის სტიმულაცია (DBS).[161][163] ზოგადად, DBS-ის მიზანი PD-ს მქონე პაციენტებში არის მუდმივი „საუკეთესო წამლის“ მდგომარეობის უზრუნველყოფა; არ არის მოსალოდნელი დამატებითი გაუმჯობესება დოფამინერგული აგენტებით მიღწეულის მიღმა, მაგრამ წამლისადმი რეფრაქტერული ტრემორი ხშირად პასუხობს DBS-ს.[160]

პირველადი პარამეტრები

ტრიჰექსიფენიდილი: 1-15 მგ/დღეში პერორალურად მიღებული 3-4 დაყოფილი დოზით

ან

ამანტადინი: 100-200 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოდევნით) დღეში ორჯერ; 129-322 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამონთავისუფლებით) დღეში ერთხელ დილით

მეტი

მეორეული ვარიანტები

პროპრანოლოლი: 40 მგ (დაუყოვნებლივი გამოთავისუფლების) პერორალურად ორჯერ დღეში, თანდათანობით გაზრდა რეაქციის მიხედვით, მაქსიმუმი 160 მგ/დღეში 2-3 დაყოფილი დოზით

ან

პრიმიდონი: 25 მგ პერორალურად ერთხელ დღეში თავდაპირველად, დოზის გაზრდა ეტაპობრივად პაციენტის პასუხის გათვალისწინებით, მაქსიმუმ 750 მგ/დღეში 3 დაყოფილ დოზად

Back
პლიუს – 

დამატებითი კარბიდოპა ან ღებინების საწინააღმდეგო საშუალება

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ კარბიდოპას/ლევოდოპას, გულისრევას (და ღებინება თუ არსებობს) შეიძლება მკურნალობდნენ კარბიდოპას დამატებითი დოზებით.

ონდანსეტრონი ან დომპერიდონი შეიძლება ჩაითვალოს გულისრევის სამკურნალოდ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კარბიდოპას/ლევოდოპას ან დოფამინის აგონისტს.

ევროპული მიმოხლივის მიხედვით, მედიცინის და ჯანდაცვის პროდუქტების მარეგულირებელმა სააგენტომ და ევროპული მედიცინის სააგენტომ გამოსცეს რეკომენდაციები დომპერიდონთან დაკავშირებით. მიმოხილვით გამოვლინდა, რომ მედიკამენტი ასოცირდება პოტენციურად სიცოცხლისათვის საშიში კარდიალური გვერდითი მოვლენების რისკის მცირე მატებასთან. შესაბამისად, ის უნდა დაინიშნოს უმცირესი ეფექტური დოზით ყველაზე მოკლე შესაძლო ხანგრაძივობით და მკურნალობის მაქსიმალური ხანგრზლივობა არ უნდა აჭარბებდეს 1 კვირას. მოზრდილებისთვის რეკომენდებული ახალი მაქსიმალური დოზაა 30 მგ/დღე. დომპერიდონი უკუნაჩვენებია პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ მძიმე ფორმის ღვიძლის დაზიანება ან გულის ფონური დაავადება. ის არ უნდა მივცეთ სხვა მედიკამენტებთან ერთად, რომლებიც ახნგრძლივებენ QT ინტერვალს ან აინჰიბირებენ CYP3A4-ს.[174]

პირველადი პარამეტრები

კარბიდოპა: 25 მგ პერორალურად კარბიდოპა/ლევოდოპას თითოეულ დოზაზე

მეორეული ვარიანტები

დომპერიდონი: 10 მგ პერორალურად სამჯერ დღეში, მაქსიმუმ 7 დღე, მაქსიმალური დოზით 30 მგ/დღეში

ან

ონდანსეტრონი: 4-8 მგ პერორალურად ყოველ 8-12 საათში საჭიროების შემთხვევაში, მაქსიმუმ 24 მგ/დღეში

შორსწასული პარკინსონიზმი

Back
1-ლი რიგის – 

კარბიდოპა/ლევოდოპა

დაავადების ეს სტადია ხშირად გართულებულია კარბიდოპას/ლევოდოპას საპასუხოდ ცვლილებებით და მოულოდნელი და არაპროგნოზირებადი გამონაკლისი პერიოდებით. დაავადების პროგრესირება ხშირად იწვევს მოტორულ და არამოტორულ ფლუქტუაციებს, დისკინეზიას, სიარულის გაყინვას და კუჭ-ნაწლავის სიმპტომების გაუარესებას, როგორიცაა დისფაგია, კუჭის დაცლის შეფერხება და ყაბზობა. ჩვეულებრივ პაციენტებს აღენიშნებათ კოგნიტური დაქვეითება და შესაძლოა ჰალუცინაციები.

პაციენტები მოწინავე PD-ით, სავარაუდოდ, იღებენ რამდენიმე მედიკამენტს ერთდროულად. პაციენტების უმეტესობა იღებს კარბიდოპას/ლევოდოპას.

კარბიდოპა/ლევოდოპას გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების კაფსულები, რომელშიც კომბინირებულია დაუყოვნებლივი და დაყოვნებული მოქმედების პრეპარატები, ამცირებს სიმპტომებიან პერიოდს უკეთ, ვიდრე მხოლოდ დაუყოვნებლივი მოქმედების ფორმულა და კარბიდოპა/ლევოდოპას და ენტაკაპონის კომბინაცია.[153][154][155]

პირველადი პარამეტრები

კარბიდოპა/ლევოდოპა: 100 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივ გამოთავისუფლებით) სამჯერ დღეში თავდაპირველად, თანდათან იზრდება პასუხის მიხედვით, მაქსიმუმ 800 მგ/დღეში

მეტი
Back
პლიუს – 

ფიზიკური და არაფარმაკოლოგიური თერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ვარჯიში უნდა წახალისდეს; ვარჯიში აუმჯობესებს მოტორულ ფუნქციურ შესაძლებლობებს დაავადების ნებისმიერ სტადიაზე და შეიძლება სასარგებლო ეფექტი ჰქონდეს კოგნიციაზეც.[102][103][132] [ Cochrane Clinical Answers logo ]

ფიზიოთერაპია, ოკუპაციური თერაპია და მეტყველების თერაპია მნიშვნელოვანია კონკრეტული სიმპტომების შეფასებისა და მართვისთვის და ფუნქციის შესანარჩუნებლად.[100][104][105][106][107]

ნაჩვენებია, რომ პროგრესირებადი რეზისტენტული ვარჯიში, აერობული ვარჯიში და წონასწორობის ვარჯიში ამცირებს მოტორულ სიმპტომებს და აუმჯობესებს ფუნქციურ მდგომარეობას.[102][108][109][110] ისეთი აქტივობები, როგორიცაა ტაი ჩი, ცეკვა და მუსიკალური თერაპია, ასევე ნაჩვენებია, რომ უსაფრთხო და სასარგებლოა PD-ს მქონე პაციენტებისთვის და შეიძლება გააუმჯობესოს ცხოვრების ხარისხი და შეამციროს დაცემა.[111][112][113][114][115] წყალზე დაფუძნებულმა თერაპიამ აჩვენა სარგებელი პდ-ის მქონე ადამიანებში წონასწორობის, მობილურობისა და ცხოვრების ხარისხის გაუმჯობესებაში და შეიძლება უპირატესობა მიანიჭოს ხმელეთზე დაფუძნებულ თერაპიას დაცემის შიშის მქონე პაციენტებისთვის.[109][116][117]

სიარულის სპეციფიკური ვარჯიში, ვიდრე ზოგადი სავარჯიშო პროგრამები, უნდა იქნას გამოყენებული, თუ სიარულის გაუმჯობესებული შესრულება ინტერესის სპეციფიკური შედეგია.[109][118] სპეციფიკური ფიზიოთერაპიული პროგრამები, რომლებიც მიზნად ისახავს PD-ში სიარულის გაუმჯობესებას, როგორიცაა ლი სილვერმანის ხმის მკურნალობა-BIG თერაპია (LSVT-BIG), ნაჩვენებია, რომ ეფექტურია მოტორული დარღვევების შესამცირებლად.[119][120]

ფიზიოთერაპიის დროს გარე მინიშნებები (გარე დროებითი ან სივრცითი სტიმულები, მათ შორის რიტმული სმენის ნიშნები, ვიზუალური ნიშნები, ვერბალური ნიშნები ან ყურადღების მინიშნებები) ამცირებს მოტორული დაავადების სიმძიმეს და აუმჯობესებს სიარულის შედეგებს.[109][121]

რეკომენდირებულია თემზე დაფუძნებული სავარჯიშო პროგრამები, რომელიც შეიძლება შეიცავდეს საშინაო ვარჯიშის კომპონენტს. ეს ამცირებს მოტორული დაავადების სიმძიმეს და აუმჯობესებს არამოტორულ სიმპტომებს, ფუნქციურ შედეგებს და ცხოვრების ხარისხს.[109]

ვირტუალური რეალობის ინტერვენციები შეიძლება ეფექტური იყოს წონასწორობის, მოტორული ფუნქციის, სიარულის, ცხოვრების ხარისხისა და ყოველდღიური აქტივობების შესრულების უნარის გასაუმჯობესებლად PD-ს მქონე პაციენტებში, თუმცა მტკიცებულება ძირითადად დაბალი ხარისხისაა.[122][123][124]

ინდივიდუალურად მორგებული და სტანდარტული კოგნიტური ტრენინგი შეიძლება აუმჯობესებდეს მეხსიერებას, აღმასრულებელ ფუნქციას და ყურადღებას პარკინსონის დაავადების მქონე პირებში.[130] ანალოგიურად, ცნობილია, რომ კოგნიტური რეაბილიტაცია იწვევს გაუმჯობესებას ერთ ან მეტ კოგნიტურ დომენში.[125][131]

პაციენტთა ეს ჯგუფი ფიზიკურად უნდა დაიტვირთოს ზედამხედველობის ქვეშ, დაცემის სიფრთხილის ზომების გამოყენებით.

Back
განიხილე – 

დოფამინის აგონისტი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები მოწინავე PD-ით, სავარაუდოდ, იღებენ რამდენიმე მედიკამენტს ერთდროულად.

დოფამინის აგონისტები არ არის შესაფერისი 60 წელზე უფროსი ასაკის პაციენტებისთვის და მათთვის ვისაც აქვს ჰალუცინაციები.

დაიწყეთ თერაპია დაბალი დოზით და თანდათან გაზარდეთ რეაქციისა და ტოლერანტობის მიხედვით.

პირველადი პარამეტრები

პრამიპექსოლი: 0,125-დან 1,5 მგ-მდე პერორალურად (დაუყოვნებელი გამოშვებით) სამჯერ დღეში; 0,375-დან 4,5 მგ-მდე პერორალურად (გახანგრძლივებული გამოთავისუფლებით) დღეში ერთხელ

ან

როპინიროლი: 0,25-დან 8 მგ-მდე პერორალურად (დაუყოვნებლივ გამოთავისუფლებით) სამჯერ დღეში; 2-24 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამონთავისუფლებით) დღეში ერთხელ

ან

როტიგოტინი ტრანსდერმული: წაისვით 2 მგ/24 საათიანი პლასტირი 8 მგ/24 საათიანი დღეში ერთხელ

Back
განიხილე – 

MAO-B ინჰიბიტორი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები მოწინავე PD-ით, სავარაუდოდ, იღებენ რამდენიმე მედიკამენტს ერთდროულად.

პირველადი პარამეტრები

სელეგილინი: 5 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ საუზმის და სადილის პერიოდში

ან

რაზაგილინი: 0.5-დან 1 მგ-მდე პერორალურად დღეში ერთხელ

ან

საფინამიდი: 50-100 მგ პერორალურად, დღეში ერთხელ

Back
განიხილე – 

COMT ინჰიბიტორი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები მოწინავე PD-ით, სავარაუდოდ, იღებენ რამდენიმე მედიკამენტს ერთდროულად.

ენტაკაპონი ხელმისაწვდომია კომბინაციაში კარბიდოპა/ლევოდოპასთან ერთად, რათა მიღება უფრო მარტივი იყოს და პაციენტის დამყოლობა გაუმჯობესდეს.

სერიოზული ჰეპატოტოქსიურობის რისკის გამო, ტოლკაპონი შემოიფარგლება მხოლოდ იმ შემთხვევებში, როდესაც სხვა დამხმარე თერაპია არაეფექტურია ან უკუნაჩვენებია.

პირველადი პარამეტრები

ენტაკაპონი: 200 მგ პერორალურად ორ-ოთხჯერ დღეში კარბიდოპას/ლევოდოპას ყოველი დოზით, მაქსიმუმ 1600 მგ/დღეში

ან

ოპიკაპონი: 50 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ ძილის წინ

მეორეული ვარიანტები

ტოლკაპონი: თავდაპირველად, 100 მგ პერორალურად სამჯერ დღეში,ამ შემთხვევაში, დღის პირველი დოზა მიიღება კარბიდოპას/ლევოდოპას პირველ დღიურ დოზასთან ერთად, მაქსიმუმ 600 მგ/დღეში.

Back
განიხილე – 

ისტრადეფილინი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები მოწინავე PD-ით, სავარაუდოდ, იღებენ რამდენიმე მედიკამენტს ერთდროულად.

ისტრადეფილინის შესაძლო გვერდითი ეფექტები, მათ შორის დისკინეზიის გაჩენა ან გაუარესება, საჭიროებს მონიტორინგს[156][157][158][159]

ისტრადეფილინი დამტკიცებულია PD-ში გამოსაყენებლად აშშ-ში და ზოგიერთ სხვა ქვეყანაში; თუმცა, ევროპის მედიკამენტების სააგენტომ უარი თქვა ისტრადეფილინის მარკეტინგულ ავტორიზაციაზე, რადგან დაასკვნა, რომ მკურნალობის სარგებელი არ აჭარბებს რისკებს.

პირველადი პარამეტრები

ისტრადეფილინი: 20-40 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ

მეტი
Back
პლიუს – 

აპომორფინი ან საჭიროების მიხედვით გამოყენებული კარბიდოპა/ლევოდოპას დოზები

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

დაავადების შემდგომი სტადია ხშირად გართულებულია კარბიდოპას/ლევოდოპას საპასუხოდ ცვლილებებით და უეცარი და არაპროგნოზირებადი გამორთვის პერიოდებით.

აპომორფინი (არასელექტიური დოფამინის აგონისტი ხელმისაწვდომია კანქვეშა ინექციის ან ენისქვეშა ფორმულირების სახით) შეიძლება გამოყენებულ იქნას სპეციალისტის მითითებით, როგორც სათადარიგო თერაპია უეცარი კანკალისთვის. აპომორფინი ხშირად ეხმარება პაციენტებს, რომლებსაც აწუხებთ დისფაგია „გამორთული“ მდგომარეობაში ან დილით, როდესაც სიმპტომები განსაკუთრებით მძიმეა.

ანალოგიურად, საჭიროების მიხედვით კარბიდოპა/ლევოდოპას შესაბამისი დოზების გამოყენებაც შესაძლებელია გადარჩენის თერაპიის სახით. ხსნადი კარბიდოპა/ლევოდოპა და/ან ლევოდოპას საინჰალაციო ფხვნილი შეიძლება განიხილებოდეს, თუ დისფაგია პრობლემატურია.[167]

პირველადი პარამეტრები

აპომორფინი: გაიარეთ კონსულტაცია სპეციალისტთან კანქვეშა ან სუბლინგვალური დოზის შესახებ

ან

კარბიდოპა/ლევოდოპა: 50 მგ პერორალურად საჭიროებისამებრ უეცარი არაპროგნოზირებადი გადაღლის ეპიზოდების დროს; გაზარდეთ 50 მგ/დოზით პაციენტის რეაგირების მიხედვით

მეტი

ან

ლევოდოპა საინჰალაციო: საჭიროების შემთხვევაში 84 მგ (2 კაფსულა) საინჰალაციოდ ერთი- ხუთჯერ ყოველდღიურად

Back
პლიუს – 

ტვინის ღრმა სტიმულაცია და/ან გადასვლა ენტერალურ კარბიდოპა/ლევოდოპაზე

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

თავის ტვინის ღრმა სტიმულაცია მხოლოდ მედიკამენტის მიმართ რეზისტენტულ პაციენტებში გამოიყენება. მოტორული ფლუქტუაციების მქონე პაციენტებში, DBS შეიძლება სასარგებლო იყოს გათიშვის დროის შესამცირებლად. ზოგადად, DBS-ის მიზანია უზრუნველყოს მუდმივი "საუკეთესო წამლის" მდგომარეობა; არ არის მოსალოდნელი დამატებითი გაუმჯობესება იმაზე მეტად, რაც მიიღწევა დოფამინერგული აგენტებით. DBS-ისთვის ორი შესაძლო პირველადი სამიზნეა globus pallidus internus და subthalamic ბირთვი; გარემოებიდან გამომდინარე, უპირატესობა შეიძლება მიენიჭოს ერთ-ერთ მათგანს.[163][168][171][172]

მძიმე ფლუქტუაციის მქონე პაციენტები, რომლებსაც აღენიშნებათ დაგვიანებული დაწყება დროულად ლევოდოპას ყოველი დოზის მიღების შემდეგ და უეცარი გამორთვის დრო, და რომლებსაც ესაჭიროებათ ლევოდოპას ძალიან ხშირი დოზირება, შეიძლება იყვნენ კარბიდოპას/ლევოდოპას ენტერალური სუსპენზიის იდეალური კანდიდატები (ასევე ცნობილი როგორც ლევოდოპა/კარბიდოპა ნაწლავის გელი, ან LCIG). ეს უზრუნველყოფს ლევოდოპას/კარბიდოპას ენტერალური სუსპენზიის მუდმივ ინტრაეჯუნალურ ინფუზიას, რომელიც ამცირებს პლაზმის კონცენტრაციის ცვალებადობას და წარმოადგენს ეფექტურ თერაპიას მოტორული ფლუქტუაციის შესამცირებლად და ცხოვრების ხარისხის გასაუმჯობესებლად.[162][163] ვინაიდან გამოყენება მოითხოვს ტიტრაციას/პროგრამირებას შესაბამისი დოზის დასადგენად, ის უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ სპეციალისტის მიერ.

ინტრაეჯუნალურ ინფუზიას შეიძლება დაემატოს პერორალური კარბიდოპა/ლევოდოპა, განსაკუთრებით უეცარი გათიშვის დროს, თუ ეს გრძელდება უწყვეტი ინფუზიის მიუხედავად.

პირველადი პარამეტრები

კარბიდოპა/ლევოდოპა: მიმართეთ სპეციალისტს ენტერული სუსპენსიის შესახებ მითითებების მისაღებად

Back
პლიუს – 

შეამცირეთ დოპამინერგული მედიკამენტები (თუ პაციენტს შეუძლია) ან დაამატეთ ამანტადინი

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

დისკინეზიები კარბიდოპას/ლევოდოპას თერაპიის არასასურველი ეფექტია, რომელიც ხასიათდება უნებლიე გადაჭარბებული მოძრაობით, რომელიც შეიძლება განვითარდეს დაავადების პროგრესირებასთან ერთად. თუ დისკინეზიები მსუბუქია და არ იწვევს შეშფოთებას,მათი აღმოჩენა შესაძლებელია. თუმცა, ის ხშირად იწვევს დისკომფორტს და, ზოგიერთ შემთხვევაში, წონის არასასურველ კლებას და წონასწორობის დისფუნქციას სხეულის გადაჭარბებული კანკალის გამო.

პირველი მიდგომა უნდა იყოს დოზის შემცირება და კარბიდოპას/ლევოდოპას მკურნალობის სიხშირის გაზრდა და სხვა დოფამინერგული მედიკამენტების დოზის შემცირება, თუ ეს შეიძლება გაკეთდეს თერაპიული ეფექტურობის დაკარგვის გარეშე.

თუ ამის მიღწევა შეუძლებელია, ამ სიმპტომების შესამცირებლად, ჩვეულებრივ, ამანტადინი ემატება (თუ პაციენტი უკვე არ იღებს ამ პრეპარატს). ამანტადინის გახანგრძლივებული გამოთავისუფლების ფორმა ხელმისაწვდომია პარკინსონის დაავადების მქონე პირებისთვის, რომელთაც აქვთ დისკინეზიები და იღებენ ლევოდოპაზე დაფუძნებულ თერაპიას, დოპამინერგულ მედიკამენტებთან ერთად ან გარეშე. ამანტადინის დაუყოვნებოლივი გამოდევნის ფორმა ასევე ხშირად გამოიყენება არადანიშნულებისამებრ დისკინეზიების სამკურნალოდ, პარკინსონის დაავადების მქონე პირებში. ამანტადინის გამოყენება ხშირად შეზღუდულია ხანდაზმულ პაციენტებში კოგნიტური დარღვევის გაუარესების გამო და ის არ არის შესაფერისი ჰალუცინაციების მქონე პაციენტებისთვის.[137]

პირველადი პარამეტრები

ამანტადინი: 137-274 მგ პერორალურად (გახანგრძლივებული გამონთავისუფლებით) დღეში ერთხელ ღამით; 100-200 მგ პერორალურად (დაუყოვნებლივი გამოდევნით) დღეში ორჯერ

მეტი
Back
განიხილე – 

თავის ტვინის ღრმა სტიმულირება

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

თავის ტვინის ღრმა სტიმულაცია გამოიყენება პაციენტებში, რომელთაც კარგი პასუხი ჰქონდათ უწინ დანიშნული მედიკამენტის მიმართ, თუმცა განუვითარდათ აუტანელი გვერდითი ეფექტები ან ვეღარ იღებენ სარგებელს აღნიშნული მედიკამენტით.[163][168]

როგორც წესი, პარკინსონის დაავადების დროს ქირურგიული ჩარევის მთავარი მიზანია მუდმივი სტაბილური მდგომარეობის მიღწევა. ასეთ დროს, დოპამინერგული აგენტებით მდგომარეობის დამატებითი გაუმჯობესება მოსალოდნელი არ არის.

globus pallidus interna და subthalamic ბირთვი არის ორი ძირითადი სამიზნე.[161] ნევროლოგიური ქირურგების კონგრესის მიხედვით რეკომენდებულია შიდა მკრთალ ბირთვზე ზემოქმედება, თუ არ არის გათვალისწინებული მედიკამენტების შემცირება და მთავარ მიზანს მედიკამენტური დისკინეზიის სიმძიმის შემსუბუქება წარმოადგენს.[168]

Back
პლიუს – 

თავის ტვინის ღრმა სტიმულირება

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

თუ პაციენტს აქვს ქმედუუნარობის გამომწვევი ტრემორი, რომელიც რეფრაქტერულია ყველა შესაბამისი სამედიცინო თერაპიის მიმართ, ის უნდა გაიგზავნოს ტვინის ღრმა სტიმულაციის (DBS) სუბთალამუსის ბირთვის, globus pallidus ან თალამუსის ვენტრალური შუალედური ბირთვის განსახილველად.[161][163][168]

ზოგადად, DBS-ის მიზანი PD-ს მქონე პაციენტებში არის მუდმივი „საუკეთესო წამლის“ მდგომარეობის უზრუნველყოფა; არ არის მოსალოდნელი დამატებითი გაუმჯობესება დოფამინერგული აგენტებით მიღწეულის მიღმა, მაგრამ წამლისადმი რეფრაქტერული ტრემორი ხშირად პასუხობს DBS-ს.[160]

Back
პლიუს – 

დამატებითი კარბიდოპა ან ღებინების საწინააღმდეგო საშუალება

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ კარბიდოპას/ლევოდოპას, გულისრევას (და ღებინება თუ არსებობს) შეიძლება მკურნალობდნენ კარბიდოპას დამატებითი დოზებით.

ონდანსეტრონი ან დომპერიდონი შეიძლება ჩაითვალოს გულისრევის სამკურნალოდ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ კარბიდოპას/ლევოდოპას ან დოფამინის აგონისტს.

ევროპული მიმოხლივის მიხედვით, მედიცინის და ჯანდაცვის პროდუქტების მარეგულირებელმა სააგენტომ და ევროპული მედიცინის სააგენტომ გამოსცეს რეკომენდაციები დომპერიდონთან დაკავშირებით. მიმოხილვით გამოვლინდა, რომ მედიკამენტი ასოცირდება პოტენციურად სიცოცხლისათვის საშიში კარდიალური გვერდითი მოვლენების რისკის მცირე მატებასთან. შესაბამისად, ის უნდა დაინიშნოს უმცირესი ეფექტური დოზით ყველაზე მოკლე შესაძლო ხანგრაძივობით და მკურნალობის მაქსიმალური ხანგრზლივობა არ უნდა აჭარბებდეს 1 კვირას. მოზრდილებისთვის რეკომენდებული ახალი მაქსიმალური დოზაა 30 მგ/დღე. დომპერიდონი უკუნაჩვენებია პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ მძიმე ფორმის ღვიძლის დაზიანება ან გულის ფონური დაავადება. ის არ უნდა მივცეთ სხვა მედიკამენტებთან ერთად, რომლებიც ახნგრძლივებენ QT ინტერვალს ან აინჰიბირებენ CYP3A4-ს.[174]

პირველადი პარამეტრები

კარბიდოპა: 25 მგ პერორალურად კარბიდოპა/ლევოდოპას თითოეულ დოზაზე

მეორეული ვარიანტები

დომპერიდონი: 10 მგ პერორალურად სამჯერ დღეში, მაქსიმუმ 7 დღე, მაქსიმალური დოზით 30 მგ/დღეში

ან

ონდანსეტრონი: 4-8 მგ პერორალურად ყოველ 8-12 საათში საჭიროების შემთხვევაში, მაქსიმუმ 24 მგ/დღეში

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას