მიდგომა
ენდეთ მითითებებს
ebpracticenet პრიორიტეტი მიანიჭეთ ჩამოთვლილ ადგილობრივ გაიდლაინებს:
Richtlijn acute rinosinusitisავტორი: Werkgroep Ontwikkeling Richtlijnen Eerste Lijn (Worel)ბოლო გამოქვეყნება: 2023Guide de pratique clinique rhinosinusite aiguëავტორი: Groupe de travail Développement de recommandations de première ligneბოლო გამოქვეყნება: 2023მკურნალობის მიზანს წარმოადგენს სიმპტომების შემსუბუქება, ინფექციის ერადიკაცია და გართულებების პრევენცია.[27] ვირუსული და ბაქტერიული ეტიოლოგიისთვის მართვის საკითხები განსხვავებულია და აუცილებლად უნდა მოიცავდნენ პაციენტის ჩართულობას გადაწყვეტილების მიღების პროცესში.[1] შემთხვევათა უმეტესობაში ისმება სავარაუდო დიაგნოზი.
მწვავე ვირუსული სინუსიტი
იგი ზოგადად წარმოადგენს თვით-ლიმიტირებულ დაავადებას, ხოლო მკურნალობა ძირითდად სიმპტომურ ხასიათს ატარებს. დაავადების ხანგრძლივობა, როგორც წესი, 10 დღეზე ნაკლებია, თუმცა დაახლოებით მე-5 დღიდან აღინიშნება სიმპტომების გაუმჯობესების ტენდენცია. შესაძლოა საჭირო გახდეს ადექვატური მოსვენება და ჰიდრატაცია, თბილი საფენები სახის არეზე, ფიზიოლოგიური ხსნარის გამოვლება ცხვირში, აგრეთვე C ვიტამინის, თუთიის, არარეცეპტული მედიკამენტების გამოყენება, სპეციფიური სიმპტომებიდან გამომდინარე.[25] პაციენტის მდგომარეობის ხელახალი შეფასების ჩატარებამდე აუცილებელია მკურნალობის მცდელობის გაგრძელება 5-დან 10 დღემდე. ანტიბიოტიკები არ უნდა დაენიშნოთ მწვავე ვირუსული სინუსიტის მქონე პაციენტებს.[1][2]
ანალგეტიკები/ანტიპირეტიკები
რეკომენდებულია ტკივილის და/ან ცხელების აღმოცენებისას.
მაგალითები მოიცავენ პარაცეტამოლს, იბუპროფენს, ან პარაცეტამოლის და კოდეინის კომბინაციას. მედიკამენტის შერჩევა განპირობებულია პაციენტის მიერ ტკივილის სუბიექტური აღქმის ხარისხით. კოდეინის გამოყენება უკუნაჩვენებია 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში, ამასთანავე, მისი მოხმარება რეოკმენდებული არ არის 12-18 წლის მოზარდებში, რომელთაც აღენიშნებათ სიმსუქნე ან მდგომარეობები, როგორებიცაა ძილის ობსტრუქციული აპნოე ან ფილტვის მძიმე დაავადება, ვინაიდან ამგვარ პირობებში იმატებს სუნთქვის პრობლემების რისკი.[28] კოდეინი რეკომენდებულია 12 წლის ან მეტი ასაკის პაციენტებისთვის საშუალო ინტენსივობის მწვავე ტკივილის სამკურნალოდ, რომლის წარმატებული მართვა სხვა ტკივილგამაყუჩებლების საშუალებით ვერ ხერხდება. გამოიყენება მინიმალური ეფექტური დოზით, დროის უმოკლესი პერიოდის განმავლობაში, ხოლო მკურნალობის კურსი განსაზღვრულია 3-დღით,[29][30]
დეკონგესტატები-შეშუპების საწინააღმდეგო საშუალებები
შეუძლიათ, აღადგინონ სინუსის გასასვლელების გახსნილობა და განაპირობონ ნაზალური დახშობის (ცხვირის გაჭედილობის) სიმპტომური შემსუბუქება.[1][14] თუმცაღა, მტკიცებულება არასაკმარისია.[31]
ადგილობრივი მოქმედების (ტოპიკალური) აგენტები (მაგ. ოქსიმეტაზოლინი) უპირატესია სისტემური მოქმედების აგენტებზე (მაგ. ფსევდოეფედრინზე), გაზრდილი პოტენციალის და ნაკლები გვერდითი ეფექტების განვითარების რისკის გამო
ადგილობრივი მოქმედების (ტოპიკალური) აგენტების გამოყენება უნდა იზღუდებოდეს 3-5 დღით, რიკოშეტული შეგუბებითი ეფექტის პრევენციის მიზნით.
ინტრანაზალური კორტიკოსტეროიდები
რეკომენდებულია ცხვირის დახშობის (გაჭედილობის) შემთხვევებში; ითვლება ეფექტურ საშუალებად და გააჩნია სისტემური გვერდითი ეფექტების დაბალი ინციდენტობა.[1][32][33][34] [
]
შესაძლოა აქვეითებდეს ალერგიულ რეაქციას ალერგიული რინიტის მქონე პაციენტებში და შესაბამისად ამცირებდეს სინუსიტთან ასოცირებულ შეშუპებას.[1]
ჩვეულებრივ, თერაპია რეკომენდებულია მინიმუმ 1 თვის განმავლობაში; თუმცა ეს დამოკიდებულია დაავადების მიმდინარეობაზე.
ადგილობრივი მოქმედების (ტოპიკალური) ანტიქოლინერგიული საშუალებები (მაგ. იპრატროპიუმი)
რეკომენდებულია რინორეის მქონე ზრდასრული პაციენტებისთვის.[35]
მარილოვანი ხსნარის ინტრანაზალური შესხურება/სპრეი
აგრეთვე შესაძლოა იყოს გამოსადეგი ცხვირის დახშობის (კონგესტიის) სამკურნალოდ ანთებითი რეაქციის შემცირების და ლორწოს გათხელებნის გზით, აგრეთვე გააჩნია დამატებითი უპირატესობა სხვა მედიკამენტების ნაკლები გამოყენების სახით.
ცხვირში ფიზიოლოგიური ხსნარის შესხურებები შესაძლოა ხელს უწყობდეს ნაზალური სიმპტომების შემსუბუქებას; თუმცა მათი გამოყენებისას საჭიროა სიფრთხილე, რადგან თუ პაციენტს არ ჩატარებია სინუსის ენდოსკოპიური ქირურგიული მანიპულაცია, შესაძლოა განვითარდეს ზეწოლის შეგრძნება ან დისკომფორტი სახის არეში ხსნარის არა-ოპერირებულ სინუსში ჩარჩენის შედეგად.[36]
პაციენტებისთვის შესაძლოა სარგებლის მომტანი იყოს შემდეგი ინსტრუქციები თვით-ნაკეთი მარილოვანი შესასხურებელი ხსნარების მოსამზადებლად: University of Michigan Health System: saltwater washes (nasal saline lavage or irrigation) for sinusitis Opens in new window
ჩაასხით 240 მლ (1 ჭიქა) გამოხდილი წყალი სუფთა კონტეინერში. თუ ონკანის წყალს იყენებთ, წყალი ჯერ უნდა აადუღოთ გასტერილების მიზნით, შემდეგ კი გააგრილოთ.
დაამატეთ წყალში 25 გ (ნახევარი ჩაის კოვზი) მარილი.
დაამატეთ წყალში 25 გ (ნახევარი ჩაის კოვზი) სოდა.
ეს ხსნარი შეიძლება 3 დღის განმავლობაში ინახებოდეს ოთახის ტემპერატურაზე.
სახლში დამზადებული ხსნარის გამოსაყენებლად, შეავსეთ დიდი სამედიცინო შპრიცი, პლასტიკური ბოთლი ან ცხვირის გამოსარეცხი ჭურჭელი, შეიყვანეთ წვერი ნესტოში და ფრთხილად მოუჭირეთ.
ხსნარის ნაკადი თავის უკანა მხარისკენ უნდა იყოს მიმართული.
ხსნარმა უნდა გაიაროს ცხვირში და გამოვიდეს პირიდან ან მეორე ნესტოდან.
ხსნარით გამორეცხვის შემდეგ ფრთხილად მოიხოცეთ ცხვირი, თუ სხვა მითითება არ იქნება.
გაიმეორეთ პროცედურა დღეში რამდენჯერმე.
ყოველი გამოყენების შემდეგ გარეცხეთ შპრიცი ან ბოთლი.
ამოსახველებელი მედიკამენტები
გუაიფენეზინი არ უნდა გამოიყენოთ, ეფექტურობის მტკიცებულების სიმწირის გამო.[1]
მწვავე ბაქტერიული სინუსიტი
მწვავე ბაქტერიული სინუსიტის მკურნალობის უნივერსალური პროტოკოლის შესახებ კონსენსუსი არ არსებობს. მიუხედავად ამისა, სიმპტომური თერაპია ანტიბიოტიკების გამოყენებით, ან მათ გარეშე, ზოგადად მისაღებ მიდგომად განიხილება.[1][2][34][37][38]
იმუნოკომპეტენტურ პაციენტებში, როცა სიმპტომები მძიმე არ არის, ზოგიერთი გაიდლაინი ანტიბიოტიკოთერაპიის დაწესებამდე 10 დღის განმავლობაში რეკომენდაციას უწევს ფრთხილი დაკვირვების ტაქტიკას დამხმარე თერაპიის პირობებში, რადგან არამძიმე შემთხვევების უმეტესობა თავად ალაგდება.[1][39] თუმცა, რადგან დაუყონებლივი ანტიბიოტიკოთერაპიის შედეგად შესაძლებელი ხდება სიმპტომების ხანგრძლივობის შემცირება, მისი გამოყენება დასაშვებია, თუ თერაპიის სარგებლიანობა (ანუ, ინფექციის ერადიკაცია, სიმპტომების გაუმჯობესება, ავადმყოფობის ხანგრძლივობის შეზღუდვა) გადაწონის მის რისკებს (ანუ, გვერდით ეფექტები, ხარჯი, მიდევნების საჭიროება, ბაქტერიული რეზისტენტობის ზრდა).[1][2][40]
მძიმე სიმპტომების მქონე პაციენტებს უფრო სავარაუდოა, რომ ჰქონდეთ ბაქტერიული ინფექცია, ვიდრე მსუბუქი სიმპტომების მქონე პაციენტებს, განსაკუთრებით თუ სიმპტომები 10 დღეზე მეტხანს გრძელდება.[2] აღნიშნულ კონტექსტში, თანამედროვე გაიდლაინებით მწვავე ბაქტერიული რინოსინუსიტის (ABRS) სამკურნალოდ რეკომენდებულია უფრო ფართო სპექტრის პირველი რიგის თერაპია.[1][2] არსებობს რამდენიმე გაიდლაინი, ხოლო პრაქტიკა შეიძლება განსხვავებული იყოს.
ანტიბიოტიკოთერაპია
გაიდლაინების მიხედვით იმუნოკომპეტენტური პაციენტებისთვის მძიმე ფორმის სიმპტომების გარეშე ანტიბიოტიკები ზოგადად რეკომენდებული არ არის. მსგავსი შემთხვევები წარმოადგენს ან ვირუსულ, ან მსუბუქი ფორმის ბაქტერიულ სინუსიტს, თუმცა ორივე მათგანი უკუგანვითარდება მკურნალობის გარეშეც.[1][2][39] აღნიშნულ საკითხში სიცხადის შესატანად რანდომიზებული კონტროლირებადი კვლევის ფარგლებში ჩატარდა ამოქსიცილინით 10-დღიანი კურსის პლაცებოსთან შედარება კლინიკურად დიაგნოსტირებული, გაურთულებელი საშუალო სიმძიმის, ან მძიმე ფორმის მწვავე სინუსიტის მქონე პაციენტებში. კვლევის მონაცემებით, მკურნალობის 3-4 დღის შემდეგ დაავადებით განპირობებული ცხოვრების ხარისხის არანაირი განსხვავება გაუმჯობესების თვალსაზრისით არ აღინიშნა.[41]
გაიდლაინების თანახმად, ანტიბიოტიკოთერაპია ზოგადად რეკომენდებულია იმუნოკომპრომენტირებული, ან მძიმე ფორმის ავადობის მქონე პაციენტებისთვის. ავადობის მძიმე ფორმის ინდიკატორებს წარმოადგენენ:[1][2][40][42]
ცხელება
სახის, ან კბილის ზომიერი ან ინტენსიური ტკივილი
მგრძნობელობის ცალმხრივი მომატება სინუსის არეში
პერიორბიტალური შეშუპება
სიმპტომების გაუარესება 3-5 დღის შემდეგ
გაუმჯობესების არარსებობა დაკვირვების 7-10 დღის შემდეგ.
ანტიბიოტიკების გამოყენების რისკ/ სარგებელის ანალიზი უნდა ითვალისწინებდეს ყოველგვარი მკურნალობის გარეშე სპონტანური გამოჯანმრტელების მაღალ სიხშირეს , მკურნალობის პირობებში სიმპტომების ხანგრძლივობის შემცირებას, აგრეთვე ანტიბიოტიკების ღირებულებას, გვერდით ეფექტებს, შემდგომი მეთვალყურეობის საჭიროებას და ბაქტერიული რეზისტენტობის ზრდას.[6][43]
მიუხედავად იმისა, რომ გაიდლაინები შეიძლება განსხვავდებოდეს, კვლევებმა ვერ დაადასტურეს რაიმე სხვაობა კლინიკურ შედეგში ანტიბიოტიკების სხვადასხვა სქემის გამოყენებისას.[44]
პირველი რიგის სამკურნალწამლო საშუალებად იმუნოკომპეტენტურ პირებში, მსუბუქი ან საშუალო სიმძიმის დაავადების დროს, ზოგადად რეკომენდებულია ამოქსიცილინი კლავულანის მჟავით, ან მის გარეშე, მისი უსაფრთხოობის, ეფექტურობის და დაბალი ღირებულების გათვალისწინებით.[1] ფარმაკოკინეტიკურად გაძლიერებული გახანგრძლივებული მოქმედების ფორმით ამოქსიცილინ/კლავულანატი შესაძლებელია გამოვიყენოთ მწვავე ბაქტერიული სინუსიტის სამკურნალოდ, რომელიც გამოწვეულია პენიცილინის მიმართ რეზისტენტული treptococcus pneumoniae-ით.[45] მძიმე ფორმის დაავადების მქონე ან იმუნოკომპრომისული პაციენტებისთვის პირველი რიგის თერაპიად მოიაზრება ამოქსიცილინ/კლავულანატის მაღალი დოზები.[1]
ბრიტანეთის ჯანდაცვისა და ექიმთა დახელოვნების ეროვნული ინსტიტუტის (NICE) გაიდლაინებით რეკომენდებულია პირველი რიგის პრეპარატის სახით ფენოქსიმეთილპენიცილინის გამოყენება პაციენტებში, რომელთაც სიმპტომები 10 დღეზე მეტხანს უგრძელდებათ, მაგრამ ზოგადად თავს ძალიან ცუდად არ გრძნობენ. თუ პაციენტი ზოგადად ძალიან ცუდად გრძნობს თავს და სიმპტომები 10 დღეზე მეტხანს უგრძელდება, NICE-ის მიერ პირველი რიგის პრეპარატის სახით რეკომენდებულია ამოქსიცილინ/კლავულანატის მჟავა.[46]
პენიცილინის მიმართ ალერგიის მქონე პაციენტებისთვის გონივრულ ალტერნატივას წარმოადგენს კომბინირებული თერაპია კლინდამიცინით და მეორე, ან მესამე თაობის ცეფალოსპორინით (მაგ. ცეფუროქსიმი, ცეფპოდოქსიმი, ცეფპროზილი). ასეთი პაციენტებისთვის არსებობს ცეფალოსპორინებზე ჯვარედინი მგრძნობელობის რისკი, თუმცა ეს რისკი დაბალია, თუ ალერგია ვლინდება მხოლოდ გამონაყარის სახით, რესპირატორული ფუნქციის დარღვევის გარეშე.[47]
ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების მიმართ ალერგიული ზრდასრული პირებისთვის მისაღებ ალტერნატივას აგრეთვე წარმოადგენს დოქსიციკლინი; თუმცა მისი გამოყენება ბავშვებში არ არის რეკომენდებული კბილების შეფერვისა და ემალის ჰიპოპლაზიის რისკის გამო.[48]
პენიცილინის მიმართ ალერგიის მქონე პაციენტებში აგრეთვე გამოიყენება ტრიმეთოპრიმ/სულფამეთოქსაზოლი ან მაკროლიდები (მაგ. აზითრომიცინი), თუმცა ამ მედიკამენტების მიმართ ამჟამად აღინიშნება რეზისტენტობის შედარებით მაღალი მაჩვენებლები ზოგიერთ რეგიონში, რაც ზღუდავს მათ სარგებლიანობას.
ბრიტანეთის ჯანმრთელობისა და კლინიკური დახელოვნების ნაციონალური ინსტიტუტი (NICE) გვირჩევს კლარითრომიცინს, ერითრომიცინს (ორსულ ქალებში), ან დოქსიციკლინს (მოზრდილებში და 12 წელზე უფროსი ასაკის ახალგაზრდებში), როგორც პირველი რიგის არჩევანს პენიცილინზე ალერგიისა და აუტანლობის მქონე ადამიანებისთვის.[46]
ფტორქინოლონები გამოიყენება მხოლოდ მწვავე ბაქტერიული სინუსიტის მქონე პაციენტებში, როდესაც მკურნალობის სხვა ალტერნატივა არ არსებობს.[49] მათი გამოყენება დასაშვებია ზრდასრულებში, თუ პენიცილინით ან ცეფალოსპორინებით მკურნალობა შეუძლებელია. ფთორქინოლონები ფრთხილად უნდა დაინიშნოს ბავშვებში, ძვალკუნთოვანი სისტემის გვერდითი ეფექტების რისკის გამო.[50] 2018 წლის ნოემბერში, ევროპის წამლის სააგენტომ (EMA) დაასრულა სისტემურ და საინჰალაციო ფტორქინოლონებთან დაკავშირებული მნიშვნელოვანი, უნარშემზღუდველი და პოტენციურად შეუქცევადი არასასურველი ეფექტების მიმოხილვა. ეს გვერდითი ეფექტები მოიცავს ტენდინიტს, მყესის გახევას, ართრალგიას, ნეიროპათიებს და სხვა ძვალკუნთოვან ან ნერვული სისტემისმხრივ ეფექტებს. ამ მიმოხილვის შედეგად, EMA იძლევა ფტორქინოლონების შეზღუდვის რეკომენდაციას, მხოლოდ მნიშვნელოვანი ან სიცოცხლისათვის საშიში ბაქტერიული ინფექციების დროს გამოსაყენებლად. მეტიც რეკომენდებულია, რომ ფტორქინოლონები არ უნდა გამოვიყენოთ მსუბუქი და ზომიერი ინფექციების დროს, იმ შემთხვევების გარდა, როდესაც კონკრეტული ინფექციის სხვა შესაბამისი ანტიბიოტიკები ვერ გამოიყენება; ფტორქინოლონები ასევე არ უნდა გამოვიყენოთ არამძიმე, არაბაქტერიული, ან თვითგანკურნებადი ინფექციების დროს. მყესის დაზიანების უფრო მაღალი რისკის ქვეშ იმყოფებიან ასაკოვანი, თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტები ან პაციენტები, რომელთაც გადანერგული აქვთ პარენქიმული ორგანოები, ასევე ისინი, რომლებიც მკურნალობენ კორტიკოსტეროიდებით. თავიდან უნდა ავიცილოთ ფტორქინოლონის და კორტიკოსტეროიდის ერთდროული მიღება.[51] გაერთიანებული სამეფოს მედიკამენტებისა და ჯანდაცვის პროდუქტების მარეგულირებელი სააგენტო (MHRA) მხარს უჭერს ამ რეკომენდაციებს.[52] 2016 წელს აშშ-ს სურსათისა და წამლის ადმინისტრაციამ (FDA) გამოსცა უსაფრთხოების მსგავსი კომუნიკე, რომელიც ზღუდავდა ფტორქინოლონების გამოყენებას მწვავე სინუსიტის, მწვავე ბრონქიტის და საშარდე გზების გაურთულებელი ინფექციების დროს.[53] ამ შეზღუდვების გარდა, FDA-მ გაავრცელა გაფრთხილებები აორტის გაშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ უარყოფითი გვერდითი მოვლენების გაზრდილი რისკის შესახებ იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფტორქინოლონებს.[54][55]
მკურნალობის კურსის რეკომენდებული ხანგრძლივობა არ არის ცხადი.[40] თუმცა, 5-7 დღიანი კურსი ზრდასრულებში და 10-14 დღიანი კურსი ბავშვებში მიზანშეწონილია ყველა ანტიბიოტიკის შემთხვევაში, როცა დაავადება მძიმე ფორმით არ მიმდინარეობს.[1][2] NICE რეკომენდაციას უწევს 5-დღიან კურსს ზრდასრულებსა და ბავშვებში.[46][მტკიცებულების დონე A] 10-14 დღიანი კურსი მიზანშეწონილია იმუნოკომპრომისულ პან დაავადების მძიმე ფორმის მქონე პაციენტებში.[1][2]
თუ მკურნალობის 3-5 დღის შემდეგ სიმპტომების გაუმჯობესება არ აღინიშნა, გასათვალისწინებელი ხდება ალტერნატიული ანტიბიოტიკების ჩართვის აუცილებლობა.[2]
ინფექციის მქონე პაციენტებისთვის, რომელთაც ესაჭიროება ჰოსპიტალიზაცია, მიზანშეწონილია ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპიის ჩატარება.
ანტიბიოტიკებისადმი რეზისტენტობა
პენიცილინის მიმართ როგორც საშუალო, ასევე მაღალი რეზისტენტობის მქონე S pneumoniae-ის სიხშირე, შეიძლება 35%-მდე იყოს.[1][12] ასეთ ვითარებაშიც ამოქსიცილინს მაღალი დოზა ინარჩუნებს ეფექტურობას ვარიაბელური მგრძნობელობის მქონე შუალედურ- რეზისტენტული პნევმოკოკების წინააღმდეგ.[56]
მაკროლიდის მიმართ რეზისტენტული S pneumoniae-ს პრევალენტობა, ამაღალი ალბათობით, შეადგენს >40%-ს.[1][12]
H influenzae და M catarrhalis გამოიმუშავებენ პენიცილინის მიმართ რეზისტენტობას ბეტა ლაქტამაზას წარმოქმნის შედეგად, მათი პრევალენტობა მერყეობს 27%-დან 60%-მდე და აღწევს 100%-ს ზოგიერთ საკვლევ პოპულაციაში.[1][7][12]
ანტიბიოტიკებისადმი რეზისტენტობა დამოკიდებულია გეოგრაფიულ მდებარეობაზე. აქედან გამომდინარე, მნიშვნელოვანია, რომ სპეციფიური ანტიბიოტიკოთერაპიის დაწყებას წინ უძღვოდეს ანტიბიოტიკოთერაპიის ლოკალური პროტოკოლების გაცნობა. თუ პაციენტის მდგომარეობა არ პასუხობს მკურნალობაზე 3-5 დღის შემდეგ, გასათვალისწინებელია ალტერნატიული ანტიბიოტიკის ჩართვა (როგორიცაა ამოქსიცილინ/კლავულანატის მაღალი დოზა, ქინოლონი ან ცეფალოსპორინი), ან დაავადების ალტერნატიული, არაინფექციური ეტიოლოგია.[2]
ანტიბიოტიკების შეუსაბამოდ დანიშვნამ შეიძლება გამოიწვიოს რეზისტენტობა. აშშ-ში ჩატარებული ერთი კვლევის თანახმად, ფარინგიტის, სინუსიტის და მწვავე ოტიტის დროს დანიშნულებების მხოლოდ 50% იყო პირველი რიგის, რეკომენდებული აგენტები (ამოქსიცილინი ან ამოქსიცილინი და კლავულანატი სინუსიტის შემთხვევაში).[57] ერთმა სისტემურმა მიმოხილვამ აჩვენა, რომ ოტოლარინგოლოგები არ იცავდნენ სინუსიტის გაიდლაინებს, რადგან არ განასხვავებდნენ სავარაუდო მწვავე ბაქტერიულ რინოსინუსიტს მწვავე სინუსიტისგან, რომელიც გამოწვეულია ზედა სასუნთქი გზების ვირუსული ინფექციებით (URTIs) და არ მიჰყვებოდნენ მითითებულ რეკომენდაციებს პირველი რიგის თერაპიაზე, როდესაც სავარაუდო ბაქტერიულ სინუსიტს მკურნალობდნენ.[58]
სიმპტომური თერაპია
მისაღები ზომები იდენტურია ზომების, რომელიც გამიზნულია მწვავე ვირუსული სინუსიტის სამკურნალოდ.
შესაძლოა სასარგებლო იყოს ადექვატური რეჟიმი (მოსვენება) და ჰიდრატაცია, თბილი საფენები სახეზე, ირიგაცია ფიზიოლოგიური ხსნარით, აგრეთვე C ვიტამინის, თუთიის, არარეცეპტული ანალგეტიკების/ანტიპირეტიკების, შეშუპების საწინააღმდეგო საშუალებების (დეკონგესტანტების), ინტრანაზალური ფიზიოლოგიური სპრეის გამოყენება.[36] ინტრანაზალური კორტიკოსტეროიდების გამოყენებას შესაძლოა აღენიშნოს ზომიერი კლინიკური ეფექტი.[1][25][34] [
]
სიმპტომური თერაპიის სხვა ნაირსახეობა არ არის გადაჭრით გამყარებული არც ერთი კვლევის შედეგებით.[31] ურეცეპტო პროდუქტები შეიძლება შეიცავდეს მრავალ სხვადასხვა აქტიურ ინგრედიენტს და დოზას; ამიტომ, ექიმები ფრთხილად უნდა იყვნენ, როდესაც რეკომენდაციას უწევენ სპეციფიკურ პროდუქტს სიმპტომების შემსუბუქების მიზნით.[59] თაფლს შეუძლია შეამციროს ხველების სიხშირე და რესპირატორული ინფექციების სიმპტომების სიმძიმე, საშუალო ხარისხის მტკიცებულებებით. თუმცა, მტკიცებულებების უდიდესი ნაწილი მოდის ბავშვთა კვლევებიდან.[60]
გადამისამართება სპეციალისტთან
ყელ-ყურ-ცხვირის სპევიალისტთან გადამისამართება ნაჩვენებია, როდესაც:[1][2]
პაციენტი იმუნოკომპრომენტირებულია
საეჭვოა სინუსიტის გართულების არსებობა (სახის არის ცელულიტი, ორბიტალური ცელულიტი ან აბსცესი, ინტრაკრანიული ინფექცია)
ვლინდება კრანიალური ნერვების დეფიციტი, როგორიცაა სახის ნერვის დამბლა ან ოფთალმოპლეგია, რაც მიანიშნებს ინვაზიური სოკოვანი ან ორბიტალური სინუსიტის შესაძლებლობაზე
მდგომარეობა იჩენს რეზისტენტობას ანტიბიოტიკოთერაპიის მიმართ
მდგომარეობა ატარებს რეციდიულ ხასიათს (მაგ. წელიწადში 4 ან მეტი ეპიზოდი), ან ახდენს მნიშვნელოვან გავლენას ცხოვრების ხარისხზე
საეჭვოა არსებული მდგომარეობის ალერგიული ან იმუნოლოგიური ბუნება, ან ვლინდება თანმხლები დაავადებები (მაგ. ასთმა, ნაზალური პოლიპები), რომელნიც ართულებენ დაავადების მართვას, ან არსებული სინუსიტი ასოცირებულია უჩვეულო ოპორტუნისტულ ინფექციებთან.
სპეციალისტს შეუძლია გააძლიეროს მკურნალობა:
დიაგნოზის დადასტურების ან ალტერნატიული დიაგნოზის უზრუნველყოფის გზით
სინუსური კულტურის მოპოვებით
ანტიბიოტიკოთერაპიის შერჩევის გზით, რათა დაიფაროს უფრო იშვიათი პათოგენები, როგორებიცაა ანაერობები, Pseudomonas aeruginosa, ან Staphylococcus aureus
ვიზუალიზაციის კვლევების ჩატარების და ინტერპრეტაციის საშუალებით
ქირურგიული ჩარევის განხილვით.[2]
მწვავე ინვაზიური სოკოვანი რინოსინუსიტი არის იშვიათი და სიცოცხლისთვის საშიში ინფექცია, რომელსაც სიკვდილობის მაღალი მაჩვენებელი ახასიათებს. ამ მდგომარეობის მართვა გულისხმობს ქირურგიულ დამუშავებას, სისტემურ სოკოს საწინააღმდეგო თერაპიას და წინასწარ განმწყობი ფაქტორების კორექტირებას.[2][61]
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას