მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

მწვავე

მსუბუქი

1-ლი რიგის – პერორალური ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
მწვავე
|
მსუბუქი
1-ლი რიგის – 

პერორალური ანტიბიოტიკოთერაპია

მსუბუქ ინფექციას ახასიათებს ტიპიური ცელულიტი/წითელი ქარი ჩირქის გარეშე.

მსუბუქი ცელულიტის მქონე პაციენტთა უმეტესობის მართვა შესაძლებელია ამბულატორიული თერაპიით.[14] ჰოსპიტალიზაცია მხოლოდ იმ შემთხვევაშია რეკომენდებული, თუ არსებობს ეჭვი უფრო ღრმა ან ნეკროზულ ინფქეციაზე, პაციენტებისთვის, რომლებიც ნაკლებად ექვემდებარებიან თერაპიას, ინფექციის მქონე მძიმე იმუნოკომპრომეტირებულ პაციენტებში, ან თუ ამბულატორიული მკურნალობა წარუმატებელია.[14]

ცელულიტის ან წითელი ქარის მკურნალობის დაწყებამდე, დიდი ბრიტანეთის ჯანდაცვის და სამედიცინო დახმარების დახელოვნების ეროვნული ინსტიტუტი რეკომენდაციას გასცემს, განიხილოთ ინფექციის მონიშვნა ინფექციის გავრცელების არეალი ერთჯერადი ქირურგიული მარკერი კალმით პროგრესის მონიტორინგისთვის, მაგრამ გასათვალისწინებელია, რომ სიწითლე შეიძლება იყოს ნაკლებად აშკარა ან მეტად იისფერი მუქ კანზე.[24]

არსებობს მცირე რაოდენობის მაღალი ხარისხის მტკიცებულება, რომელიც მიუთითებს ყველაზე შესაფერისი ანტიბიოტიკის არჩევანზე, მიღების გზაზე ან ხანგრძლივობაზე.[67] აუცილებელია ანტიბიოტიკების ადგილობრივი პროტოკოლების გაცნობა, რათა დადგინდეს ყველაზე შესაფერისი არჩევანი, ადგილობრივი პათოგენების პრევალენტობისა და ანტიბიოტიკებისადმი რეზისტენტობის სურათზე დაყრდნობით. ამერიკის ინფექციური დაავადებათა საზოგადოება რეკომენდაციას უწევს ფენოქსიმეთილპენიცილინს, ცეფალოსპორინს (მაგ., ცეფალექსინი), დიკლოქსაცილინს ან კლინდამიცინს.[14] წითელი ქარის მკურნალობა უნდა მიჰყვეს იგივე პრინციპებს, რაც მოიაზრება ცელულიტისთვის. პენიცილინზე მძიმე ფორმის ალერგიისას, რომლის დროსაც არის I ტიპის დაუყოვნებელი ჰიპერმგრძნობელობის რეაქცია, ნაჩვენებია არა-ბეტალაქტამური ანტიბიოტიკი. მკურნალობა შეიძლება შემოიფარგლოს პათოგენზე მიმართული ანტიბიოტიკებით, მგრძნობელობის შედეგების შესაბამისად, როდესაც ისინი ხელმისაწვდომი გახდება.

ანტიბიოტიკოთერაპიის რეკომენდებული ხანგრძლივობა დამოკიდებულია ინფექციის სიმძიმეზე და ადგილზე. ამერიკის ინფექციური დაავადებების საზოგადოება რეკომენდაციას უწევს ანტიბიოტიკოთერაპიას 5 დღის განმავლობაში გაურთულებელი ცელულიტის დროს. მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს, თუ პაციენტის მდგომარეობა გაუმჯობესდა ამ დროის განმავლობაში.[14] გადაუდებელი ქირურგიის მსოფლიო საზოგადოება (WSES) და ევროპის ქირურგიული ინფექციების საზოგადოება (SIS-E) რეკომენდაციას უწევენ 7-დან 14 დღემდე ანტიბიოტიკოთერაპიას მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციებისთვის. ეს უნდა იყოს ინდივიდუალური, პაციენტის კლინიკური პასუხის მიხედვით.[62] ექიმთა ამერიკული კოლეჯი გვირჩევს, რომ არაჩირქოვანი ცელულიტის მქონე პაციენტებმა ანტიბიოტიკები მიიღონ 5-დან 6 დღემდე.[63]

პირველადი პარამეტრები

ფენოქსიმეთილპენიცილინი: 250-500 მგ პერორალურად, დღეში ოთხჯერ

ან

ცეფალექსინი: 250-500 მგ პერორალურად, დღეში ოთხჯერ

ან

დიკლოქსაცილინი: 250 მგ პერორალურად, დღეში ოთხჯერ

ან

კლინდამიცინი: 300-450 მგ პერორალურად დღეში ოთხჯერ

განიხილე – დამხმარე მართვა

Back
მწვავე
|
მსუბუქი
განიხილე – 

დამხმარე მართვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

დამხმარე მართვა მოიცავს ტკივილის შემსუბუქებას, დაზიანებული უბნის ამაღლებას და მაპროვოცირებელი ფაქტორების მკურნალობას (როგორიცაა შეშუპება ან კანის ფონური დაავადებები).[14]

უნდა დაინიშნოს ადეკვატური ანალგეზია. პარაცეტამოლი ან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატი (მაგ., იბუპროფენი), როგორც წესი, შესაფერისია.

პირველადი პარამეტრები

პარაცეტამოლი: 500-1000 მგ პერორალურად ყოველ 4-6 საათში ერთხელ საჭიროების მიხედვით, მაქსიმალური დოზა შეადგენს 4000 მგ-ს/დღეში

ან

იბუპროფენი: 200-400 მგ პერორალურად ყოველ 4-6 საათში ერთხელ საჭიროების მიხედვით, მაქსიმალური დოზა შეადგენს 2400 მგ-ს/დღეში

საშუალო

1-ლი რიგის – ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
მწვავე
|
საშუალო
1-ლი რიგის – 

ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია

სეფსისზე უნდა იყოს ეჭვი, თუ პაციენტის მდგომარეობა მწვავედ გაუარესდა და არსებობს ინფექციის კლინიკური მტკიცებულება ან ეჭვი ინფექციაზე. უნდა დაიცვათ სეფსისის ადგილობრივი პროტოკოლები. დამატებითი ინფორმაციისთვის იხილეთ ჩვენი თემა "სეფსისი მოზრდილებში".

საშუალო სიმძიმის ინფექციას ახასიათებს ტიპური ცელულიტი/წითელი ქარი ინფექციის სისტემური ნიშნებით. ინფექციის სისტემური ნიშნებია ტემპერატურა >38°C (100.4°F), ტაქიკარდია (გულისცემის სიხშირე >90 დარტყმა წუთში), ტაქიპნოე (სუნთქვის სიხშირე >24 ჩასუნთქვა წუთში) ან სისხლის თეთრი უჯრედების არანორმალური რაოდენობა (>12000 ან <400 უჯრედი/მიკროლიტრი).[14]

ნაჩვენებია ინტრავენური ანტიბიოტიკები. ინტრავენურად ანტიბიოტიკების დანიშნვა შესაძლებელია ამბულატორიულ პაციენტებში, თუ დაწესებულებები და შესაბამისი მედპერსონალი ხელმისაწვდომია. ჰოსპიტალიზაცია რეკომენდებულია, თუ არსებობს ეჭვი უფრო ღრმა ან ნეკროზულ ინფქეციაზე, პაციენტებისთვის, რომლებსაც ცუდად ემორჩილებიან თერაპიას, ინფექციის მქონე მძიმე იმუნოკომპრომეტირებულ პაციენტებში, ან თუ ამბულატორიული მკურნალობა წარუმატებელია.[14]

ცელულიტის ან წითელი ქარის მკურნალობის დაწყებამდე, დიდი ბრიტანეთის ჯანდაცვის და სამედიცინო დახმარების დახელოვნების ეროვნული ინსტიტუტი რეკომენდაციას გასცემს, განიხილოთ ინფექციის მონიშვნა ინფექციის გავრცელების არეალი ერთჯერადი ქირურგიული მარკერი კალმით პროგრესის მონიტორინგისთვის, მაგრამ გასათვალისწინებელია, რომ სიწითლე შეიძლება იყოს ნაკლებად აშკარა ან მეტად იისფერი მუქ კანზე.[24]

არსებობს მცირე რაოდენობის მაღალი ხარისხის მტკიცებულება, რომელიც მიუთითებს ყველაზე შესაფერისი ანტიბიოტიკის არჩევანზე, მიღების გზაზე ან ხანგრძლივობაზე.[67] აუცილებელია ანტიბიოტიკების ადგილობრივი პროტოკოლების გაცნობა, რათა დადგინდეს ყველაზე შესაფერისი არჩევანი, ადგილობრივი პათოგენების პრევალენტობისა და ანტიბიოტიკებისადმი რეზისტენტობის სურათზე დაყრდნობით. ამერიკის ინფექციური დაავადებათა საზოგადოება (IDSA) რეკომენდაციას უწევს ბენზილპენიცილინს, ცეფტრიაქსონს, ცეფაზოლინს ან კლინდამიცინს.[14] წითელი ქარის მკურნალობა უნდა მიჰყვეს იგივე პრინციპებს, რაც მოიაზრება ცელულიტისთვის. პენიცილინზე მძიმე ფორმის ალერგიისას, რომლის დროსაც არის I ტიპის დაუყოვნებელი ჰიპერმგრძნობელობის რეაქცია, ნაჩვენებია არა-ბეტალაქტამური ანტიბიოტიკი. მკურნალობა შეიძლება შემოიფარგლოს პათოგენზე მიმართული ანტიბიოტიკებით, მგრძნობელობის შედეგების შესაბამისად, როდესაც ისინი ხელმისაწვდომი გახდება.

ინტრავენური ანტიბიოტიკებიდან უნდა გადახვიდეთ პერორალურზე, როდესაც პაციენტი კლინიკურად სტაბილურია (ანუ სისტემური მაჩვენებლები და თანმხლები დაავადებები სტაბილურია).[62]

ანტიბიოტიკოთერაპიის რეკომენდებული ხანგრძლივობა დამოკიდებულია ინფექციის სიმძიმეზე და ადგილზე. ამერიკის ინფექციური დაავადებების საზოგადოება რეკომენდაციას უწევს ანტიბიოტიკოთერაპიას 5 დღის განმავლობაში გაურთულებელი ცელულიტის დროს და გვირჩევს, რომ მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს, თუ ინფექცია მძიმეა, ან თუ ის არ გაუმჯობესდა ამ დროის განმავლობაში.[14] გადაუდებელი ქირურგიის მსოფლიო საზოგადოება (WSES) და ევროპის ქირურგიული ინფექციების საზოგადოება (SIS-E) რეკომენდაციას უწევენ 7-დან 14 დღემდე ანტიბიოტიკოთერაპიას მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციებისთვის. ეს უნდა იყოს ინდივიდუალური, პაციენტის კლინიკური პასუხის მიხედვით.[62] ექიმთა ამერიკული კოლეჯი გვირჩევს, რომ არაჩირქოვანი ცელულიტის მქონე პაციენტებმა ანტიბიოტიკები მიიღონ 5-დან 6 დღემდე.[63]

პირველადი პარამეტრები

ნატრიუმ ბენზილპენიცილინი: 600-1200 მგ ინტრავენურად 6 საათში ერთხელ

ან

ცეფტრიაქსონი: 1-2გ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში

ან

ცეფაზოლინი: 1 გ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

ან

კლინდამიცინი: 600-900 მგ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

განიხილე – მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის ანტიბიოტიკური დაფარვა

Back
მწვავე
|
საშუალო
განიხილე – 

მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის ანტიბიოტიკური დაფარვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის დაფარვა შეიძლება გონივრული იყოს ცელულიტის დროს, რომელიც დაკავშირებულია პენეტრაციულ ტრავმასთან, განსაკუთრებით ნარკოტიკების მოხმარების შედეგად, ჩირქოვან დრენაჟთან ან მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის სხვა ადგილას ინფექციის თვალსაჩინოებასთან. ამ პირობებში მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის მკურნალობის ვარიანტები მოიცავს ინტრავენურ ვანკომიცინს, ლინზოლიდს ან დაპტომიცინს.[14]

პირველადი პარამეტრები

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ

ან

ლინეზოლიდი: 600 მგ ინტრავენურად, 12 საათში ერთხელ

ან

დაპტომიცინი: 4 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 24 სთ-ში

განიხილე – დამხმარე მართვა

Back
მწვავე
|
საშუალო
განიხილე – 

დამხმარე მართვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

დამხმარე მართვა მოიცავს ტკივილის შემსუბუქებას, დაზიანებული უბნის ამაღლებას და მაპროვოცირებელი ფაქტორების მკურნალობას (როგორიცაა შეშუპება ან კანის ფონური დაავადებები).[14]

თრომბოპროფილაქტიკა უნდა განიხილებოდეს რისკის სტრატიფიკაციის საფუძველზე, ისევე როგორც საავადმყოფოში მოთავსებული ყველა პაციენტისთვის. საჭიროა ადგილობრივი პროტოკოლების გათვალისწინება.

უნდა დაინიშნოს ადეკვატური ანალგეზია. პარაცეტამოლი ან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატი (მაგ., იბუპროფენი), როგორც წესი, შესაფერისია.

პირველადი პარამეტრები

პარაცეტამოლი: 500-1000 მგ პერორალურად ყოველ 4-6 საათში ერთხელ საჭიროების მიხედვით, მაქსიმალური დოზა შეადგენს 4000 მგ-ს/დღეში

ან

იბუპროფენი: 200-400 მგ პერორალურად ყოველ 4-6 საათში ერთხელ საჭიროების მიხედვით, მაქსიმალური დოზა შეადგენს 2400 მგ-ს/დღეში

მძიმე მიმდინარეობა

1-ლი რიგის – ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია

Back
მწვავე
|
მძიმე მიმდინარეობა
1-ლი რიგის – 

ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია

სეფსისზე უნდა იყოს ეჭვი, თუ პაციენტის მდგომარეობა მწვავედ გაუარესდა და არსებობს ინფექციის კლინიკური მტკიცებულება ან ეჭვი ინფექციაზე. უნდა დაიცვათ სეფსისის ადგილობრივი პროტოკოლები. დამატებითი ინფორმაციისთვის იხილეთ ჩვენი თემა "სეფსისი მოზრდილებში".

მძიმე ცელულიტის მქონე პაციენტებში იგულისხმებიან პირები, რომელთა მკურნალობა პერორალური ანტიბიოტიკებით აღმოჩნდა წარუმატებელი ან აღენიშნებათ ინფექციის სისტემური ნიშნები, ასევე იმუნოკომპრომისული პაციენტები, ან ისინი, ვისაც აღენიშნება უფრო ღრმა ინფექციის ნიშნები, როგორებიცაა ბულები, კანის აქერცვლა, ჰიპოტენზია ან ორგანოთა დისფუნქციის თვალსაჩინოება. ინფექციის სისტემური ნიშნებია ტემპერატურა >38°C (100.4°F), ტაქიკარდია (გულისცემის სიხშირე >90 დარტყმა წუთში), ტაქიპნოე (სუნთქვის სიხშირე >24 ჩასუნთქვა წუთში) ან სისხლის თეთრი უჯრედების არანორმალური რაოდენობა (>12000 ან <400 უჯრედი/მიკროლიტრი).[14]

არსებობს მცირე რაოდენობის მაღალი ხარისხის მტკიცებულება, რომელიც მიუთითებს ყველაზე შესაფერისი ანტიბიოტიკის არჩევანზე, მიღების გზაზე ან ხანგრძლივობაზე.[67] აუცილებელია ანტიბიოტიკების ადგილობრივი პროტოკოლების გაცნობა, რათა დადგინდეს ყველაზე შესაფერისი არჩევანი, ადგილობრივი პათოგენების პრევალენტობისა და ანტიბიოტიკებისადმი რეზისტენტობის სურათზე დაყრდნობით. ამერიკის ინფექციური დაავადებათა საზოგადოება (IDSA) რეკომენდაციას უწევს ვანკომიცინს პლუს პიპერაცილინს/ტაზობაქტამს ან იმიპენემს/ცილასტატინს.[14] წითელი ქარის მკურნალობა უნდა მიჰყვეს იგივე პრინციპებს, რაც მოიაზრება ცელულიტისთვის. პენიცილინზე მძიმე ფორმის ალერგიისას, რომლის დროსაც არის I ტიპის დაუყოვნებელი ჰიპერმგრძნობელობის რეაქცია, ნაჩვენებია არა-ბეტალაქტამური ანტიბიოტიკი. მკურნალობა შეიძლება შემოიფარგლოს პათოგენზე მიმართული ანტიბიოტიკებით, მგრძნობელობის შედეგების შესაბამისად, როდესაც ისინი ხელმისაწვდომი გახდება.

ინტრავენური ანტიბიოტიკებიდან უნდა გადახვიდეთ პერორალურზე, როდესაც პაციენტი კლინიკურად სტაბილურია (ანუ სისტემური მაჩვენებლები და თანმხლები დაავადებები სტაბილურია).[62]

ანტიბიოტიკოთერაპიის რეკომენდებული ხანგრძლივობა დამოკიდებულია ინფექციის სიმძიმეზე და ადგილზე. ამერიკის ინფექციური დაავადებების საზოგადოება რეკომენდაციას უწევს ანტიბიოტიკოთერაპიას 5 დღის განმავლობაში გაურთულებელი ცელულიტის დროს და გვირჩევს, რომ მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს, თუ ინფექცია მძიმეა, ან თუ ის არ გაუმჯობესდა ამ დროის განმავლობაში.[14] გადაუდებელი ქირურგიის მსოფლიო საზოგადოება (WSES) და ევროპის ქირურგიული ინფექციების საზოგადოება (SIS-E) რეკომენდაციას უწევენ 7-დან 14 დღემდე ანტიბიოტიკოთერაპიას მეთიცილინის მიმართ რეზისტენტული Staphylococcus aureus-ის კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციებისთვის. ეს უნდა იყოს ინდივიდუალური, პაციენტის კლინიკური პასუხის მიხედვით.[62] ექიმთა ამერიკული კოლეჯი გვირჩევს, რომ არაჩირქოვანი ცელულიტის მქონე პაციენტებმა ანტიბიოტიკები მიიღონ 5-დან 6 დღემდე.[63]

პირველადი პარამეტრები

ვანკომიცინი: 15 მგ/კგ ინტრავენურად ყოველ 12 სთ-ში ერთხელ

--და--

პიპერაცილინი/ტაზობაქტამი: 3.375 გ 6-8 საათში ერთხელ ინტრავენურად

მეტი

იყოს

იმიპენემ/ცილასტატინი: 1 გ ინტრავენურად ყოველ 6-8 საათში

მეტი

პლიუს – ქირურგიული ინსპექტირება და გასუფთავება/დამუშავება

Back
მწვავე
|
მძიმე მიმდინარეობა
პლიუს – 

ქირურგიული ინსპექტირება და გასუფთავება/დამუშავება

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ნაჩვენებია სასწრაფო ქირურგიული ინსპექტირება და დამუშავება ნეკროზული პროცესის გამოსარიცხად.[14] დამატებითი ინფორმაციისთვის იხილეთ ჩვენი მოდული ნეკროზული ფასციიტის შესახებ.

განიხილე – დამხმარე მართვა

Back
მწვავე
|
მძიმე მიმდინარეობა
განიხილე – 

დამხმარე მართვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

დამხმარე მართვა მოიცავს ტკივილის შემსუბუქებას, დაზიანებული უბნის ამაღლებას და მაპროვოცირებელი ფაქტორების მკურნალობას (როგორიცაა შეშუპება ან კანის ფონური დაავადებები).[14]

თრომბოპროფილაქტიკა უნდა განიხილებოდეს რისკის სტრატიფიკაციის საფუძველზე, ისევე როგორც საავადმყოფოში მოთავსებული ყველა პაციენტისთვის. საჭიროა ადგილობრივი პროტოკოლების გათვალისწინება.

რეკომენდებულია ბუშტუკების პროაქტიული ასპირაცია და/ან ამოღება ასეპტიკური ტექნიკის გამოყენებით.[37] ასპირატები უნდა გაიგზავნოს მიკრობიოლოგიურ ანალიზზე. ჭრილობის ექსუდატების მართვა უნდა მოხდეს კანის დაწყლულების შემთხვევაში. შემწოვი, მაგრამ არაწებოვანი სახვევების გამოყენება შესაძლებელია ჭრილობის მართვის ადგილობრივი პროტოკოლების მიხედვით.[37]

უნდა დაინიშნოს ადეკვატური ანალგეზია. პარაცეტამოლი ან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატი (მაგ., იბუპროფენი), როგორც წესი, შესაფერისია.

პირველადი პარამეტრები

პარაცეტამოლი: 500-1000 მგ პერორალურად ყოველ 4-6 საათში ერთხელ საჭიროების მიხედვით, მაქსიმალური დოზა შეადგენს 4000 მგ-ს/დღეში

ან

იბუპროფენი: 200-400 მგ პერორალურად ყოველ 4-6 საათში ერთხელ საჭიროების მიხედვით, მაქსიმალური დოზა შეადგენს 2400 მგ-ს/დღეში

მიმდინარე

მკურნალობის წარუმატებლობა

1-ლი რიგის – თავიდან შეფასება და ანტიბიოტიკის შეცვლა

Back
მიმდინარე
|
მკურნალობის წარუმატებლობა
1-ლი რიგის – 

თავიდან შეფასება და ანტიბიოტიკის შეცვლა

მახასითებლები, რომლებიც მიუთითებს არაეფექტურ მკურნალობაზე არის კლინიკური ნიშნების გაგრძელება ან გაუარესება, როგორიცაა ცხელება და დისკომფორტი, ან დაზიანებულ ადგილზე ერითემის გავრცელება.

საჭიროა რეზისტენტული პათოგენებით ინფიცირების განხილვა, ღრმა ქსოვილებში გავრცელების შემოწმება (მაგ., ნეკროზული ფასციიტი), აბსცესის დიაგნოსტიკა ან ალტერნატიული დიაგნოზის განხილვა, როგორიცაა ანთებითი რეაქცია იმუნიზაციაზე ან მწერების ნაკბენზე, სტაზით გამოწვეული დერმატიტი, პოდაგრა, ზედაპირული თრომბოფლებიტი, ეგზემა, ალერგიული დერმატიტი ან ღრმა ვენების თრომბოზი.[53][60] აღსანიშნავია, რომ ქრონიკული ლიმფედემის ან ვენური უკმარისობისას ცელულიტი ხშირად ნელა გვარდება.[27]

ცელულიტის საერთო ეტიოლოგიის გათვალისწინებით, მოდიფიცირებული ანტიმიკრობული თერაპია, მეთიცილინრეზისტენტული ოქროსფერი სტაფილოკოკის აქტივობის უზრუნველყოფად არის რეკომენდირებული საწყისი საფეხური ცუდად მოპასუხე ცელულიტის მართვისას.

ხშირი რეციდივი

1-ლი რიგის – ანტიბიოტიკოპროფილაქტიკა

Back
მიმდინარე
|
ხშირი რეციდივი
1-ლი რიგის – 

ანტიბიოტიკოპროფილაქტიკა

პროფილაქტიკური ანტიბიოტიკები, როგორიცაა ფენოქსიმეთილპენიცილინი ან ერითრომიცინი 4-დან 52 კვირამდე უნდა იქნას გათვალისწინებული იმ პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ცელულიტის 3-დან 4 ეპიზოდი წელიწადში, მიუხედავად მკურნალობისა და უნდა აკონტროლონ მაპროვოცირებელი ფაქტორები. ეს პროგრამა უნდა გაგრძელდეს მანამ, სანამ არ აღმოიფხვრება მაპროვოცირებელი ფაქტორები.[14]

აუცილებელია ანტიბიოტიკების ადგილობრივი პროტოკოლების გაცნობა, რათა დადგინდეს ყველაზე შესაფერისი არჩევანი, ადგილობრივი პათოგენების პრევალენტობისა და ანტიბიოტიკებისადმი რეზისტენტობის სურათზე დაყრდნობით.

პირველადი პარამეტრები

ფენოქსიმეთილპენიცილინი: 250 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

ან

ერითრომიცინი: 250 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

პლიუს – ფონური მიზეზის მკურნალობა

Back
მიმდინარე
|
ხშირი რეციდივი
პლიუს – 

ფონური მიზეზის მკურნალობა

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

მაპროვოცირებელი მდგომარეობები, როგორიცაა შეშუპება, სიმსუქნე, ეგზემა, ვენური უკმარისობა და ფეხის თითების ანომალიები უნდა იყოს იდენტიფიცირებული და ნამკურნალები.[14]

ქირურგიული ჩარევა, ლიმფედემის გამოსწორების მიზნით, შეიძლება გახდეს ვარიანტი მორეციდივე დაავადების მქონე ზოგიერთ პაციენტში.[64]

ქრონიკული ცელულიტი იშვიათია, ძირითადად ხდება იმუნოკომპრომისულ პაციენტებში და შეზღუდულია უმტკივნეულო ორგანიზმებში. ცელულიტის ალტერნატიული დიაგნოზი მეტად სავარაუდოა.

კომპრესიულმა თერაპიამ შეიძლება ხელი შეუწყოს რეციდივის შემცირებას.[65]

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას