გართულებები
ყველაზე ხშირად დაფიქსირებული გართულება.[57] დაკავშირებულია Staphylococcus aureus და A ჯგუფის streptococcus (GAS) ინფექციასთან.[96] ძირითადი ნიშანია ცხელება, რომელიც არსებობს (ან განმეორდება) პირველადი გამონაყარიდან 3 დღის შემდეგ.
ლოკალიზებული ან დიფუზური კანის გავრცელებული ერითემის და/ან პერსისტული ცხელების მქონე პაციენტები უნდა შეაფასონ ინფექციაზე და მხედველობაში მიიღონ ემპირიული ანტიბიოტიკები.
ინვაზიურმა GAS შეიძლება გამოიწვიოს გართულებები, როგორიცაა სტრეპტოკოკური ტოქსიკური შოკის სინდრომი, მანეკროზებელი ფასციიტი, მიოზიტი და გლომერულონეფრიტი.[97]
ქირურგიული კონსულტაცია მანეკროზებელი ფასციიტის შესაფასებლად უნდა მოითხოვონ პაციენტებში, რომლებიც შემოდიან გამონაყარის დაწყებიდან 2 ან 3 დღის განმავლობაში, სიმპტომებით, რომლებიც მოიცავს ცხელებას, ტაქიკარდიას და ზოლების მომატებულ რაოდენობას ერითემატოზთან, ინდურაციულ, მტკივნეულ დაზიანებას(ებ)თან ერთად.[98]
მონაცემები მიუთითებს კანის ბაქტერიული ინფექციების გაზრდილ რისკზე ვარიცელას დროს არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებით მკურნალობის შემდეგ, ამიტომ მათ უნდა მოერიდონ მკურნალობის დროს.[78]
იშვიათია ბავშვებში; მაჩვენებლები უფრო მაღალია მოზარდებში, მოზრდილებში, ორსულ ქალებში, იმუნოსუპრესიულ ადამიანებში და მწეველებში.[99][100][101] ეს არის ყველაზე გავრცელებული, სიცოცხლისათვის საშიში გართულება მოზრდილებში, რომელიც აზიანებს ვარიცელას მქონე ყოველ 400 მოზრდილზე 1-ს .[99][102] მოზრდილებს ასევე მეტი ალბათობით უვითარდებათ ფილტვის ჰემორაგიული დაავადება.[5]
ორსულ ქალებს შესაძლოა მეტი ალბათობით განუვითარდეთ ვარიცელური პნევმონია, თუ მათ აქვთ 100 ან მეტი კანის დაზიანება და/ან ცნობილი მწეველები არიან.[103] ორსულ ქალებს, რომლებსაც უვითარდებათ პნევმონია, სიკვდილის უფრო დიდი რისკი აქვთ.[104]
ვლინდება გამონაყარის დაწყებიდან 1-6 დღის შემდეგ ხველით, დისპნოეთი, ტაქიპნოეთი, ცხელებით და ჰიპოქსიით და ზოგჯერ გულმკერდის პლევრიტული ტკივილით ან სისხლიანი ნახველით.[91][105]
გულმკერდის რენტგენოგრაფია აჩვენებს კვანძოვან ან ინტერსტიციულ ცვლილებებს, ხშირად პერიბრონქული განაწილებით.[105][106]
ვლინდება თავის ტკივილით და ცხელებით, მაგრამ ყველაზე კლასიკურად დაკავშირებულია მგრძნობელობის ცენტრის შეცვლასთან და ხშირად გვხვდება გამონაყარის დაწყებიდან 2-6 დღეში.[107] იმუნოკომპრომისულ პაციენტებს შეიძლება ჰქონდეთ ვარიცელური ენცეფალიტი გამონაყარის გარეშე.[108]
შეიძლება განვითარდეს გენერალიზებული კრუნჩხვები, კისრის რიგიდობა და მენინგიალური ჩართულობის სხვა ნიშნები.
თავზურგტვინის სითხე, როგორც წესი, აჩვენებს ტოტალური ცილის მომატებას და ლიმფოციტურ პლეოციტოზს.[64]
ყველაზე გავრცელებული ნევროლოგიური გართულება 15 წელზე უმცროსი ასაკის ბავშვებში, რომელიც გვხვდება 4000-დან 1 ბავშვში.[99] ვლინდება სიარულის ფართო დარღვევით, რომელიც ხდება რამდენიმე დღის განმავლობაში. ასოცირებულ სიმპტომებს შეიძლება მიეკუთვნოს გაღიზიანება, ღებინება, ტრემორი, თავის ტკივილი და, იშვიათად, ნისტაგმი, დარღვეული მეტყველება, ჰიპოტონია და კისრის რიგიდობა.[64]
თავზურგტვინის სითხის (CSF) გამოკვლევა, როგორც წესი, ნორმალურია, მაგრამ შეიძლება ასოცირებული იყოს CSF ცილის კონცენტრაციის მომატებასთან.
სრული გამოჯანმრთელება ხდება 2-დან 4 კვირამდე და გრძელვადიანი გართულებები იშვიათია.[109]
მსუბუქი ქვეკლინიკური ჰეპატიტი ხშირია იმუნოკომპეტენტურ ბავშვებში, უკავშირდება ღვიძლის ფერმენტების ზომიერ მატებას და განიკურნება გართულებების გარეშე.[112][113]
სიმპტომური ჰეპატიტი იშვიათი გართულებაა, ძირითადად გვხვდება იმუნოსუპრესულ პაციენტებში; ის ასოცირდება ღვიძლის ფერმენტების მნიშვნელოვან მომატებასთან და კოაგულოპათიასთან.[114]
ქალებს, რომლებსაც უვითარდებათ ვარიცელა მშობიარობამდე 5-2 დღის განმავლობაში, აქვთ ახალშობილზე ვირუსის გადაცემის მაღალი რისკი (17% დან 30%-მდე). ვარიცელა-ზოსტერის ვირუსის მიმართ დედის იმუნიტეტის არარსებობის გამო, ამ ბავშვებს მძიმე ინფექციის რისკი აქვთ.[21]
ნაწიბურები, რომლებიც ასევე შეიძლება ასოცირდებოდეს კელოიდის წარმოქმნასთან, გვხვდება ბავშვების დაახლოებით 19%-ში 1 წლის განმავლობაში ვარიცელას შემდეგ და ყველაზე ხშირად გვხვდება სახეზე.[115]
ვარიცელას გადაცემა პლაცენტაში შეიძლება მოხდეს დედის ვარიცელა ინფექციის დროს ორსულობის პირველ ან მეორე ტრიმესტრში, თუმცა ეს იშვიათია.[61][116][117][118]
ნაყოფის დაზიანება შეიძლება მოხდეს გესტაციის დროს. ვლინდება როგორც კანის ნაწიბუროვანი დაზიანებები, კიდურების ჰიპოპლაზია ან პარეზი, მიკროცეფალია და ოფთალმოლოგიური დაზიანებები.[61][119][120]
დაკავშირებულია ასპირინის ან სხვა სალიცილატების გამოყენებასთან. ვლინდება ღებინებით, ენცეფალოპათიით და მეტაბოლური დარღვევებით, როგორიცაა ჰიპერამონემია და ღვიძლის ფერმენტების მომატება.[77]
ვინაიდან ამ იშვიათი სინდრომის მქონე ბავშვების ფატალობის მაჩვენებელი 30%-მდე აღწევს, ასპირინი და სხვა სალიცილატები არ არის რეკომენდებული ვარიცელას დროს გამოყენებისთვის.
პირველადი ვარიცელა ზოსტერის მქონე პაციენტების ერთ მესამედს განუვითარდებათ ჰერპეს ზოსტერი სიცოცხლის განმავლობაში.[11]ჩვეულებრივ ასოცირდება კანის საფარზე გავრცელებულ გამონაყართან, ქავილთან და ტკივილთან.
პაციენტებს, რომლებიც იტარებენ ჩუტყვავილას იმუნიზაციას, შეიძლება ჰქონდეთ დაავადების უფრო დაბალი სიხშირე, ვიდრე მათ, ვინც ბუნებრივად ავადდება ჩუტყვავილათი.[121][122][123] იმუნოკომპეტენტურ ბავშვებში ჰერპეს-ზოსტერის სიხშირე იმუნიზაციის შემდგომ შემცირებული იყო ბუნებრივ პირობებში ინფექციის შეძენის მაჩვენებელთან შედარებით.[124][125][126] ასევე, ჰერპეს-ზოსტერის რისკი იმუნოკომპრომისულ ბავშვებში შესაძლოა იყოს უფრო დაბალი ვაქცინაციის პირობებში, იმ პირებთან შედარებით,რომლებიც ბუნებრივ პირობებში დაინფიცირდნენ.[125][126][127][128] თუმცა, უნდა ითქვას, რომ კვლევების უმეტეს ნაწილში ხანმოკლე დაკვირვებების გამო, საჭიროა დამატებითი ეპიდემიოლოგიური მონაცემების შეგროვება, რათა განისაზღვროს ჰერპეს-ზოსტერის გრძელვადიანი რისკები იმუნიზაციის მიმღებ ბავშვებსა და ზრდასრულებში.[122]
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას