მიდგომა

ვირუსული მენინგიტის კლინიკური გამოვლინება ხშირად განურჩეველია მწვავე ბაქტერიული მენინგიტისაგან. თუ პაციენტი ძალიან ცუდად გრძნობს თავს და იმუნოკომპრომისულ მდგომარეობაშია, ან მანამდე იღებდა ანტიბიოტიკებს, გამართლებულია ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპია, რადგანაც ანტიბიოტიკების მიღების დაყოვნება ასოცირებულია ცუდ გამოსავალთან. თუ პაციენტი კარგად გრძნობს თავს, შეიძლება მხოლოდ დაკვირვება და მოცდა, ანტიბიოტიკების გარეშე, სანამ თავზურგტვინის სითხის ანალიზის შედეგები გვექნება.

ემპირიული ანტიბიოტიკების არჩევანი დამოკიდებულია პაციენტის ასაკზე, რაც განსაზღვრავს ყველაზე შესაძლო მიკროორგანიზმებს. მიუხედავად იმისა, რომ ანტიბიოტიკოთერაპიამდე დექსამეტაზონის დამატებითმა თერაპიამ ვერ აჩვენა სიკვდილობის მნიშვნელოვანი კლება ბაქტერიული მენინგიტის დროს, დადგინდა, რომ მაღალშემოსავლიან ქვეყნებში იგი ამცირებდა სმენის დაკარგვისა და ნევროლოგიური ნარჩენი მოვლენების რისკს.[53][54][55]​ როგორც წესი, ადიუვანტური დექსამეტაზონი რეკომენდირებულია ყველა ადრე კარგად და არა იმუნოსუპრესირებულ მოზრდილებში და 3 თვეზე მეტი ასაკის ბავშვებში.[3][56][57]​​

აციკლოვირის გამოყენებამ შესაძლოა შეამციროს სიმპტომების ხანგრძლივობა და სიმძიმე ჰერპესვირუსულ ან ვარიცელა ზოსტერით გამოწვეული მენინგიტის დროს.[58] მიზნობრივი ეფექტურობა ჯერ არ დამტკიცებულა პროსპექტული რანდომიზებული კვლევებით.

დადასტურებული ვირუსული მენინგიტი

ანტიბიტოკების შეჩერება შესაძლებელია ვირუსული ინფექციის დადასტურების შემდეგ.[3] აღნიშნულ პაციენტებს ესაჭიროებათ დამხმარე მოვლა ადეკვატური ტკივილგამაყუჩებლებით/სიცხის დამწევებით, ღებინების შემთხვევაში ღებინების საწინააღმდეგო პრეპარატებითა და დეჰიდრატაციის შემთხვევაში ინტრავენური გადასხმებით[3] ანტივირუსული მედიკამენტი რეკომენდებულია მარტივი ჰერპესვირუსით, ვარიცელა ზოსტერით ან ციტომეგალოვირუსით გამოწვეული დადასტურებული ინფექციის შემთხვევაში.

აციკლოვირი ან ვალაციკლოვირი ტიპურ შემთხვევებში ინიშნება პირველი რიგის პრეპარატებად მარტივი ჰერპესვირუსით ან ვარიცელა ზოსტერით გამოწვეული ინფექციის შემთხვევაში. ვალაციკლოვირის პერორალური აბსორბცია უკეთესია, თუმცა ბევრად უფრო ძვირადღირებული პრეპარატია. ფოსკარნეტის გამოყენება შესაძლებელია მძიმე, აციკლოვირისადმი რეზისტენტული ინფექციების დროს.

რაც შეეხება ციტომეგალოვირუსს, პირველი რიგის აგენტებია განციკლოვირი ან ვალგანციკლოვირი; მეორე და მესამე რიგის აგენტებია, შესაბამისად, ფოსკარნეტი და ციდოფოვირი.

განმეორებითი კეთილთვისებიანი ლიმფოციტური მენინგიტი (ასევე ცნობილია, როგორც მოლარეტის მენინგიტი) იშვიათი მდგომარეობაა, რომელიც სავარაუდოდ ვირუსული ინფექციითაა განპირობებული.[3] ყველაზე ხშირად ვლინდება მეორე ტიპის მარტივი ჰერპესვირუსი. გადაწყვეტილება მკურნალობის შესახებ ყოველთვის სპეციალისტმა უნდა მიიღოს. აციკლოვირი და ვალაციკლოვირი არ უნდა იყოს გამოყენებული, როგორც პროფილაქტიკური ღონისძიება.[3] ვალაციკლოვირით მეორეული პროფილაქტიკის რანდომიზებული კონტროლირებადი კვლევის მიხედვით, რომელიც პირველადი ან განმეორებითი მეორე ტიპის ჰერპესვირუსული მენინგიტების შესწავლას ემსახურებოდა, არ გამოვლინდა ეფექტი განმეორებითობის რისკზე.[59] კვლევაში ასევე აღინიშნა, რომ ვალაციკლოვირის ჯგუფში, მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ, განმეორებითობის რისკი იმატებდა.[59] თუ სპეციალისტი დაიწყებს ანტივირუსულ მკურნალობას, ის უნდა შეწყდეს 1 წლის შემდეგ, რადგან მოლარეტის მენინგიტს ახასიათებს კუპირება,

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას