მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

საწყისი

მსუბუქიდან -საშუალო ფორმის დაავადებამდე

Back
1-ლი რიგის – 

ორალური ჰიდრატაცია

ორალური რეჰიდრატაცია მიიღწევა სუფთა სითხეების და ნატრიუმის და გლუკოზის შემცველი ხსნარების მიღებით. მარტივი ორალური რეჰიდრატაციის ხსნარი (ORS) შეიძლება შედგებოდეს 1 ჩაის კოვზი მარილისა და 4 ჩაის კოვზი შაქრისგან, რომელიც დაემატება 1 ლ წყალს.

ორალური რეჰიდრატაციის ხსნარი ხელს უწყობს გლუკოზის, ნატრიუმის, და წყლის ერთდოულად გატარებას ნაწლავის ეპითელიუმის გასწვრივ, რაც შესაძლებელია ქოლერის შემთხვევაშიც.

ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაცია რეკომენდაციას უწევს შემცირებული ოსმოლარობის ORS-ის, რომელიც შეიცავს 2.6 გ/ლ ნატრიუმის ქლორიდს, 13.5 გ/ლ გლუკოზას, 1.5 გ/ლ კალიუმის ქლორიდს, 2.9 გ/ლ ტრინატრიუმის ციტრატს (75 მმოლ/ლ ნატრიუმს, 65 მმოლ/ლ ქლორიდს, 75 მმოლ/ლ უწყლო გლუკოზას, 20 მმოლ/ლ კალიუმს, 10 მმოლ/ლ ციტრატს).[40][50]​​​​​ თუ ტრინატრიუმის ციტრატი მიუწვდომელია, შეიძლება გამოყენებულ იქნას ჯანმოს სტანდარტული ORS, რომელიც შეიცავს 3,5 გ ნატრიუმის ქლორიდს, 2,5 გ ნატრიუმის ბიკარბონატს, 1,5 გ კალიუმის ქლორიდს და 20 გ გლუკოზას ყოველ ლიტრ წყალზე.

Back
განიხილე – 

ანტიდიარეული

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ანტიდიარეული საშუალებების (მაგ., ლოპერამიდის, დიფენოქსილატი/ატროპინის) მნიშვნელობა მსუბუქიდან საშუალო სიმძიმის დიარეის მქონე პაციენტებში ჯერ განხილვის პროცესშია. ისინი შეიძლება შეთავაზებული იქნას პაციენტებისთვის, რომლებსაც დიარეა ხელს უშლის საქმიანობაში, ან მოგზაურთა დიარეის მქონე პაციენტებისთვის.[51][52]

აბსორბენტები (მაგ., ალუმინის ჰიდროქსიდი) ეხმარება პაციენტებს, გააკონტროლონ დეფეკაციის დრო, მაგრამ არ ცვლის დაავადების მიმდინარეობას, და არ ამცირებს სითხეების დაკარგვას. შეიძლება გამოყენებული იყოს ანტისეკრეტორული აგენტები (მაგ., ბისმუტი).[53]

ადსორბენტებმა შეიძლება შეამცირონ ისეთი წამლების შეწოვა, როგორიცაა დიგოქსინი, კლინდამიცინი, ტეტრაციკლინები და პენიცილამინი.

მსუბუქ შემთხვევებში, ლოპერამიდი უსაფრთხო და ეფექტურია.[40]​ როდესაც ინვაზიურ პათოგენებზეა ეჭვი, ნაწლავის მოტორიკაზე მოქმედი დიარეის საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენებისგან ჩვეულებრივ თავი უნდა შევიკავოთ.

Shigella ან Salmonella ორგანიზმებით გამოწვეული დიარეის საწინააღმდეგოდ დიფენოქსილატის /ატროპინის მიმღებ პაციენტებში პერისტალტიკის შემცირება შეიძლება ზიანის მომტანი იყოს.

პირველადი პარამეტრები

ალუმინის ჰიდროქსიდი: იხილეთ ლიტერატურა დოზირებასთან დაკავშირებით.

ან

ბისმუტის სუბსალიცილატი: იხილეთ ლიტერატურა დოზირებასთან დაკავშირებით.

ან

დიფენოქსილატი/ატროპინი: 5 მგ პერორალურად ყოველ 6-12 საათში ერთხელ, საჭიროების მიხედვით, მაქსიმუმ 20 მგ/დღეში

მეტი

ან

ლოპერამიდი: პირველი დოზა 4 მგ პერორალურად, შემდგომი 2 მგ ყოველი დეფეკაციის შემდეგ, მაქსიმუმი 16 მგ/დღე

Back
განიხილე – 

ანტიემეტიკი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ღებინების საწინააღმდეგო საშუალებები (მაგ., მეტოკლოპრამიდი, ონდანსეტრონი) არ არის ნაჩვენები ინფექციური დიარეისთვის, მაგრამ შეიძლება გამოყენებულ იქნას საგულისხმო ღებინების დროს ორალური რეჰიდრატაციის გასაადვილებლად.[40]

მეტოკლოპრამიდი სასურველია, მივიღოთ 5 დღემდე მხოლოდ იმისთვის, რომ შევამციროთ ნევროლოგიური გართულებებისა და სხვა გვერდითი მოვლენების რისკი.[67]

პირველადი პარამეტრები

მეტოკლოპრამიდი: 10 მგ პერორალურად /კუნთში/ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში, როდესაც საჭიროა მაქსიმუმ 5 დღის განმავლობაში, მაქსიმუმ 30 მგ / დღეში

ან

ონდანსეტრონი: საჭიროების შემთხვევაში 8 მგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

დაავადების მძიმე ფორმა

Back
1-ლი რიგის – 

ინტრავენური რეჰიდრატაცია

რინგერი ან ნორმალური ფიზიოლოგიური ხსნარი (ნატრიუმის ქლორიდი 0.9%). ორივე სითხე არსებითად იზოტონურია და აქვს სითხის შევსების სათანადო შესაძლებლობა. მიუხედავად იმისა, რომ ნებისმიერი სითხის დიდი ოდენობით მიცემისას შეინიშნება გარკვეული მეტაბოლური ცვლილებები, პრაქტიკული მიზნებისთვის და უმეტეს შემთხვევაში, ეს განსხვავებები კლინიკურად უმნიშვნელოა. სითხის მოცულობის აღდგენის მიზნით გამოყენებულ ფიზიოლოგიურ ხსნარსა და რინგერის ხსნარებს შორის არ არის გამოხატული სხვაობა ჰემოდინამიკურ ეფექტთან, ავადობასთან ან სიკვდილობასთან მიმართებით.[54]

ინტრავენური ხსნარების გამოყენება ნაჩვენებია პაციენტებში, რომლებსაც ძლიერი დეჰიდრატაცია ან მძიმე ღებინება აღენიშნებათ.

რეჰიდრატაცია ჩვეულებრივ შეიძლება ჩატარდეს სწრაფად, გართულებების გარეშე. მაგალითად, თუ 75 კგ-იან მოზრდილთან არის 10%-იანი დეჰიდრატაცია, და სითხის დეფიციტი 5-დან 7 ლიტრამდეა, მოცულობა შეიძლება მიწოდებული იქნას 2-დან 4 საათის განმავლობაში (ანუ 2-4 ლ/სთ).

ვინაიდან გამომავალი ფეკალიები როგორც წესი, შეიცავს 70 მმოლ/ლ კალიუმს, შეიძლება განვითარდეს კალიუმის განლევა და დიდი ალბათობით საჭირო გახდეს მისი შევსება, მაგრამ ინტრავენური მიწოდებისას იგი არ უნდა აღემატებოდეს 10 მილიექვივალენტი/სთ მოცულობას.

Back
განიხილე – 

ანტიემეტიკი

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

ღებინების საწინააღმდეგო საშუალებები (მაგ., მეტოკლოპრამიდი, ონდანსეტრონი) არ არის ნაჩვენები ინფექციური დიარეისთვის, მაგრამ შეიძლება გამოყენებულ იქნას საგულისხმო ღებინების დროს ორალური რეჰიდრატაციის გასაადვილებლად.[40]

მეტოკლოპრამიდი სასურველია, მივიღოთ 5 დღემდე მხოლოდ იმისთვის, რომ შევამციროთ ნევროლოგიური გართულებებისა და სხვა გვერდითი მოვლენების რისკი.[67]

პირველადი პარამეტრები

მეტოკლოპრამიდი: 10 მგ პერორალურად /კუნთში/ ინტრავენურად ყოველ 8 საათში, როდესაც საჭიროა მაქსიმუმ 5 დღის განმავლობაში, მაქსიმუმ 30 მგ / დღეში

ან

ონდანსეტრონი: საჭიროების შემთხვევაში 8 მგ პერორალურად/ინტრავენურად ყოველ 8 საათში

Back
პლიუს – 

ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპია

მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ყველა</strong> პაციენტისთვის შერჩეულ ჯგუფში

ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპია ინიშნება მხოლოდ მაშინ, როდესაც კულტურის მიხედვით არსებობს ბაცილარული დიზენტერიის მტკიცებულება. არ არის რეკომენდებული ინდუსტრიულ ქვეყნებში, კულტურით დადასტურებული შიგელოზის, ან შიგელოზის ეპიდაფეთქების გამოხატული სურათის შემთხვევის გარდა.[40][55]

დიზენტერიის არარსებობის შემთხვევაში, ანტიბიოტიკები არ უნდა გამოვიყენოთ, ვიდრე მიკრობიოლოგიური პასუხი არ დადასტურდება და შიგა ტოქსინის წარმომქმნელი ენტეროჰემორაგიული Escherichia coli (მაგ., O157:H7) არ გამოირიცხება. არ არსებობს მტკიცებულება, რომ ანტიბიოტიოთერაპია ეფექტურია შიგა ტოქსინის წარმომქმნელი ენტეროჰემორაგიული E coli-ით ინფექციის დროს, ხოლო ანტიბიოტიკების მიღბა შესაძლოა ზრდიდეს ჰემოლიზურ-ურემიული სინდრომის რისკს.[57][58]

ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპიის დაწყების შემთხვევაში, იგი უნდა იყოს კომპლექსური და უნდა მოქმედებდეს კლინიკურ სურათში მოსალოდნელ ყველა სავარაუდო პათოგენზე.

3 დღეზე მეტი ხნის განმავლობაში დიარეის, ცხელების, მუცლის ტკივილის, ღებინების, თავის ტკივილის, ან მიალგიის მქონე პაციენტებს მკურნალობა უნდა დაენიშნოთ იმ საშუალებებით, რომლებიც ზემოქმედებს Shigella მიკროორგანიზმებზე (მაგ., ფთორქინოლონი). Shigella-ს ჯგუფის პათოგენების მკურნალობის რეჟიმების უმეტესობა არის ერთჯერადი დოზა ან მაქსიმუმ 3 დღე. იმუნოკომპრომისულ პაციენტებში შეიძლება საჭირო გახდეს უფრო აგრესიული და სპეციფიური ანტიმიკრობული აგენტები, და უფრო ხანგრძლივად.

ფტორქინოლონები, მაგ. ციპროფლოქსაცინი, დაკავშირებულია მძიმე, ქმედუუნარობის გამომწვევ და პოტენციურად შეუქცევად გვერდით მოვლენებთან, როგორიცაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათიები და კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის სხვა ეფექტები.[59] აშშ-ის სურსათისა და წამლის სააგენტომ (FDA) გამოსცა გაფრთხილებები აორტის აშრევების, მძიმე ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ არასასურველი ეფექტების გაზრდილი რისკის თაობაზე იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფთორქინოლონებს.[60][61]

Shigella-ს ინფექციების დროს ანტიბიოტიკოთერაპიის რუტინულად დანიშვნა რეკომენდებული არ არის; ანტიბიოტიკოთერაპია ინიშნება კლინიკური ჩვენებების დროს ან როდესაც საზოგადოებრივი ჯანდაცვის ოფიციალური წარმომადგენლები ეპიდაფეთქების პირობებში რეკომენდაციას უწევენ მკურნალობას.[62]

თუმცა, თუ Campylobacter-ის შემთხვევაში ანტიბიოტიკები დროულად არ იქნა მიცემული (72 საათის განმავლობაში), ისინი არაეფექტური იქნება. გარდა ამისა, ხშირია Campylobacter-ის რეზისტენტობა ფთორქინოლონების მიმართ, ამიტომ ზოგადად უპირატესობა მაკროლიდებს (მაგ., აზიტრომიცინს, ერითრომიცინს) ენიჭებათ.[40][55]​ ფთორქინოლონები რეკომენდებულია მხოლოდ Campylobacter-ის ინფექციის დროს, როდესაც სხვა ჩვეულებრივ რეკომენდებული ანტიბიოტიკების გამოყენება შეუსაბამოდ მიიჩნევა.

თუ სისხლის არარსებობის შემთხვევაში დიარეით დაავადებული პაციენტის სავარაუდო მიზეზი არის Clostridioides difficile-სთან (ადრე ცნობილი როგორც Clostridium difficile) ასოცირებული დიარეა ან ინტრააბდომინალური სეფსისი, მაშინ ინიშნება ემპირიული თერაპია, რომელიც მოიცავს ანაერობებს (მაგ., მეტრონიდაზოლს ან ამოქსიცილინ/კლავულანატს).

ენტეროტოქსგენური E coli (ETEC) ინფექცია (მოგზაურთა დიარეა) უფრო ხშირად თვითშეზღუდულია, მაგრამ შეიძლება არსებობდეს ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპიის საჭიროება, მაგალითად, ფტორქინოლონებით. ანტიბიოტიკების გამოყენებაზე უნდა ვიფიქროთ მძიმე სიმპტომების დროს, ძირითადად, მაშინ, როდესაც პაციენტი კვლავ მოგზაურობს და შესაძლებელია ავადმყოფობის ხანგრძლივობის შემცირება.[52][63]

ანტიბიოტიკების უმეტესობა ინიშნება 5-დან 10 დღემდე (გარდა აზითრომიცინისა, რომელიც ჩვეულებრივ ინიშნება 3 დღის განმავლობაში) სავარაუდო ან გამოყოფილი პათოგენის მიხედვით. იმუნოკომპრომისულ პაციენტებს შეიძლება დასჭირდეთ უფრო აგრესიული და სპეციფიური ანტიმიკრობული მკურნალობა და უფრო ხანგრძლივად.

ადგილობრივი მგრძნობელობის დადგენის მიზნით, სპეციფიური ანტიბიოტიკოთერაპია უნდა იქნას განხილული მიკრობიოლოგიის /ინფექციურ დაავადებათა ადგილობრივ სპეციალისტთან. ემპირიული მკურნალობის ეფექტურობაში დასარწმუნებლად, დაავადების მიმდინარეობა რეგულარულად უნდა მოწმდებოდეს.

პირველადი პარამეტრები

ციპროფლოქსაცინი: 500 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

ან

აზიტრომიცინი: 500 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ, 3 დღის მანძილზე

ან

ერითრომიცინის ტუტე: 500 მგ პერორალურად დღეში ორჯერ

ან

მეტრონიდაზოლი: 500 მგ პერორალურად დღეში სამჯერ

ან

ამოქსიცილინ/კლავულანატი: 500 მგ პერორალურად დღეში სამჯერ

მეტი

ეჭვი საკვებით გამოწვეულ ბოტულიზმზე

Back
1-ლი რიგის – 

ანტიტოქსინი + მხარდამჭერი მკურნალობა

სიმპტომებს იწვევს Clostridium botulinum-ის მიერ გამოყოფილი ტოქსინი.

საჭიროებს შეტყობინებას; განიხილეთ ადგილობრივ ხელისუფლებასთან/აშშ-ის დაავადებათა კონტროლისა და პრევენციის ცენტრებთან, რათა ანტიტოქსინი მოგაწოდონ.

​აუცილებელია ანტიტოქსინის სწრაფი მიღება. იხ ბოტულიზმი (მკურნალობის ალგორითმი).

დამხმარე მოვლა ბოტულიზმის თერაპიის საფუძველია.[49]

პაციენტებს, ბოტულიზმის სავარაუდო ან დადასტურებული დიაგნოზით უნდა ჩაუტარდეთ სასიცოცხლო ნიშნების სერიული შეფასებები ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში. გარდა ამისა, უნდა შეფასდეს ხახის და ხველის რეფლექსების ადეკვატურობა, ოროფარინგული სეკრეციის კონტროლი, ჟანგბადის სატურაცია და ჩასუნთქვის ძალა. ფილტვების მექანიკური ვენტილაცია უნდა განიხილებოდეს ნებისმიერი პაციენტისთვის ზედა სასუნთქი გზების დაზიანების რისკის დროს (ხორხთან დაკავშირებული კუნთის დამბლის გამო) ან ფილტვის სასიცოცხლო ტევადობის შემცირების შემთხვევაში.

თუ საკვებთან ექსპოზიციიდან შედარებით ნაკლები დროა გასული, შეგვიძლია ვცადოთ კუჭის ლავაჟი მხოლოდ ასპირაციის პრევენციის მიზნით დაინტუბირებულ პაციენტში. თუ გაუვალობა არ ვლინდება, ოყნის გამოყენება შეგვიძლია კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში შეუწოველი ტოქსინების გამოდევნისთვის.

მწვავე

დამაინფიცირებელი ორგანიზმი ცნობილია

Back
1-ლი რიგის – 

დამხმარე მოვლა ± მიზანმიმართული ანტიმიკრობული თერაპია

ყველა პაციენტმა უნდა მიიღოს დამხმარე მკურნალობა, რომელიც შედგება ჰიდრატაციისგან (ინტრავენური ჰიდრატაცია და/ან პერორალური რეჰიდრატაციის ხსნარი დაავადების სიმძიმის მიხედვით) და ავადმყოფობის საწინააღმდეგო მედიკამენტები იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც არ შეუძლიათ სითხის მიღება. ურჩიეთ პაციენტებს მიმართონ სამედიცინო დახმარებას, თუ მათი მდგომარეობა არ უმჯობესდება ან შარდის გამოყოფა შეუმცირდათ.

ანტიმიკრობული საშუალებები კულტურის მგრძნობელობის მიხედვით უნდა შეირჩეს, თუ ჩატარებულია. როდესაც კონკრეტულ პათოგენზე ძლიერი ეჭვია ან კულტურულურად დადასტურებულია, მკურნალობა მიზანმიმართულად უნდა დაინიშნოს.

იხ შიგელას ინფექცია (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ სალმონელოზი (მკურნალობის ალგორითმი) (არატიფოიდური სალმონელა).

იხ ტიფის ინფექცია (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ საკვებით გამოწვეული E coli ინფექცია (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ Campylobacter-ით გამოწვეული ინფექცია (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ იერსინიის ინფექცია (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ ქოლერა (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ არაქოლერული ვიბრიონით გამოწვეული ინფექციები (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ ლამბლიოზი (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ კრიპტოსპორიდიოზი (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ ამებიაზი (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ ლისტერიოზი (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ ბრუცელოზი (მკურნალობის ალგორითმი)​.

იხ ბოტულიზმი (მკურნალობის ალგორითმი)​.

S aureus ინფექცია, რომელიც იწვევს ენტეროტოქსინით ინდუცირებულ ღებინებას, როგორც წესი, თვითგანკურნებადია და საჭიროებს მხოლოდ მხარდამჭერ მკურნალობას. თუ ასოცირდება ბაქტერიემიასთან, უნდა მიმართოთ ინფექციურ დაავადებათა/მიკრობიოლოგიის სპეციალისტს.

Cystoisospora belli-ით (ყოფილი Isospora belli) გამოწვეული ინფექცია ჩვეულებრივ თვითგანკურნებადია იმუნოკომპეტენტურ პაციენტებში; თუმცა ზოგიერთ პაციენტში შეიძლება საჭირო გახდეს ანტიბიოტიკოთერაპია. იმუნოსუპრესიის მქონე პაციენტებთან რეკომენდირებულია ექსპერტის კონსულტაცია, რადგან ამ პაციენტებს შეიძლება დასჭირდეთ უფრო დიდი დოზები და უფრო ხანგრძლივი მკურნალობა.[64][65]

პაციენტები, რომლებსაც აქვთ მიკროსპორიდიის ინფექცია და იმუნოკომპრომეტირებული არიან, ჩვეულებრივ მკურნალობენ ალბენდაზოლით, მაგრამ შეიძლება საჭირო გახდეს სპეციალისტის ხელმძღვანელობა, რადგან ალბენდაზოლი არ მკურნალობს ყველა სახეობას.[66]​ იმუნოკომპეტენტურ პაციენტებს, როგორც წესი, არ ესაჭიროებათ მკურნალობა ანტიმიკრობული საშუალებებით.

ტრემატოდოზს ჩვეულებრივ მკურნალობენ პრაზიკვანტელით; თუმცა, უნდა მოიძიოთ კონსულტანტის მითითებები, რადგან დოზირება ჭიის სახეობის მიხედვით განსხვავებულია.[5]​ ტრიკლაბენდაზოლი რეკომენდირებულია Fasciola სახეობებისთვის; თუმცა, ის არ არის ხელმისაწვდომი ზოგიერთ ქვეყანაში. იხილეთ ასევე, შისტოსომოზი (მკურნალობის ალგორითმი).

ადგილობრივი მგრძნობელობის დადგენის მიზნით, სპეციფიური ანტიბიოტიკოთერაპია უნდა იქნას განხილული მიკრობიოლოგიის /ინფექციურ დაავადებათა ადგილობრივ სპეციალისტთან.

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას