მიდგომა
არაქოლერა vibrio-თი გამოწვეული მოიცავს ინტრავენურ ანტიბიოტიკებს სეფსისის ან მძიმე სისტემური ინფექციის მკურნალობა (მაგ: მესამე თაობის ცეფალოსპორინი და ტეტრაციკლინი, ან მესამე თაობის ცეფალოსპორინები და ციპროფლოქსაცინი). სეფსისს ახასიათებს მაღალი სიკვდილობა და Vibrio ინფექციის მკურნალობა უნდა იყოს ჩართული ემპირულ ანტიბიოტიკოთერაპიაში და უნდა დაელოდოთ სისხლის კულტურის შედეგებს.[42] კანის/რბილი ქსოვილების მანეკროზებელი ინფექციის მქონე პაციენტები დამატებით საჭიროებენ ნეკროზული ქსოვილის ქირურგიულად მოშორებას. ნეკროზული ფასციტის მქონე პაციენტებში სიკვდილის რისკს მნიშვნელოვნად ამცირებს ქირურგიული ჩარევა ჰოსპიტალიზაციიდან პირველი 12 საათის განმავლობაში.[51] თუ პაციენტებს აქვთ ლოკალიზებული, არამანეკროზებელი კანის/რბილი ქსოვილოვანი ჭრილობის ინფექციები, მათი მართვა შესაძლებელია ამბულატორიულად, პერორალური ანტიბიოტიკებით. გასტროენტერიტის სინდრომს მკურნალობენ რეჰიდრატაციით. პერორალური ანტიბიოტიკი ნაჩვენებია, თუ დიარეა გასტანს >5 დღეს.
სეფსისი ან მძიმე სისტემური ინფექცია
სეფსისი განისაზღვრება, როგორც სიცოცხლისთვის საშიში ორგანული დისფუნქცია, რომელიც გამოწვეულია მიმღები ორგანიზმის არარეგულირებადი რეაქციით ინფექციაზე. სეპტიკური შოკი განისაზღვრება, როგორც სეფსისის ქვეტიპი, რომელსაც ახასიათებს სისხლის მიმოქცევისა და უჯრედული ან მეტაბოლური დისფუნქცია და უფრო მაღალი სიკვდილობა.[42]
Vibrio vulnificus-ით გამოწვეული ინფექციის დროს იმუნოკომპრომისულ პაცენტებში ან ღვიძლის ფონური დაავადების მქონე პაციენტებში შეიძლება სწრაფად განვითარდეს ფატალური სეპტიკური შოკი. მძიმე დაავადებასთან და/ან სიკვდილთან აღნიშნული მიკროორგანიზმი ყველაზე ხშირადაა ასოცირებული.[18][17]ალკოჰოლიზმის ან ციროზის მქონე პაციენტებში Vibrio parahaemolyticus-მა შესაძლოა გამოიწვიოს სეფსისი სიკვდილობის 29%-ით.[52] სეფსისის მქონე პაციენტების მართვა შესაძლებელია ინტენსიური მოვლის პირობებში. პაციენტების ოპტიმალური გადარჩენადობა დამოკიდებულია ადრეულ, მიზნობრივ რეანიმაციაზე და ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკების ადრეულ ეტაპზე დაწყებაზე.[42] სეფსისის მართვის შესახებ დამატებითი ინფორმაციისთვის იხილეთ სეფსისი მოზრდილებში.
მკურნალობის ერთ-ერთი ვარიანტია კომბინირებული ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპია მესამე თაობის ცეფალოსპორინით(მაგ., ცეფტაზიდიმი, ცეფტრიაქსონი) პლუს ტეტრაციკლინი (მაგ., დოქსიციკლინი, მინოციკლინი).[53] 8 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში ჩატარებული რეტროსპექტული კვლევისას, რომელშიც გამოიკვლიეს სიკვდილობის რისკ-ფაქტორები V vulnificus-ის სეპტიცემიის მქონე პაციენტებში, მესამე თაობის ცეფალოსპორინის და ტეტრაციკლინის კომბინაციით მკურნალობა დაბალი სიკვდილიანობის დამოუკიდებელი პრედიქტორი იყო.[49]
სხვა არჩევანი იყო ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპიის კომბინაცია მესამე თაობის ცეფალოსპორინის და ციპროფლოქსაცინის კომბინაციით.
V vulnificus სეპტიცემიის მქონე პაციენტების 2019 წლის რეტროსპექტული კვლევა მხარს უჭერს კომბინირებულ თერაპიას მესამე თაობის ცეფალოსპორინით. Vibrio vulnificus სეპტიცემიის მქონე 218 პაციენტის ამ კვლევაში, 26 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში, აღინიშნა საერთო 30-დღიანი გადარჩენა 39%-ში. გადარჩენა მონოთერაპიის ჯგუფში, რომელიც მხოლოდ მესამე თაობის ცეფალოსპორინს (35%) ან მხოლოდ ციპროფლოქსაცინს (29%) იღებდა, უფრო დაბალია, ვიდრე იმ ჯგუფებში, რომლებიც იღებენ მესამე თაობის ცეფალოსპორინს და დოქსიციკლინს (38%) ან მესამე თაობის ცეფალოსპორინს და ციპროფლოქსაცინს ( 54%). 81 პაციენტის ქვეჯგუფში, რომლებიც ექვემდებარებიან მიდრეკილების ქულების შესაბამისობის ანალიზს, 30 დღიანი გადარჩენის სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი სხვაობა არ გამოვლინდა იმ ჯგუფებს შორის, რომელთაგან ერთი იღებდა მესამე თაობის ცეფალოსპორინს და დოქსიციკლინს (50%) და მეორე - მესამე თაობის ცეფალოსპორინს და ციპროფლოქსაცინს. (67%).[54]
ამგვარად, V vulnificus სეპტიცემიის მკურნალობა ხდება მესამე თაობის ცეფალოსპირინით და ტეტრაციკლინით ან ციპროფლოქსაცინით.[49][53][54] მონოთერაპია ანტიბიოტიკებით არ არის რეკომენდებული.
ფტოროქინოლონები დაკავშირებულია სერიოზულ, დამაინვალიდებელ და პოტენციურად გვერდით მოვლენებთან, როგორიცაა ტენდინიტი, მყესის გაგლეჯა, ართრალგია, ნეიროპათიები და კუნთოვანი ან ნერვული სისტემის სხვა ეფექტები.[55][56] აშშ სურსათისა და წამლის სააგენტომ გამოსცა გაფრთხილებები აორტის აშრევების, მნიშვნელოვანი ჰიპოგლიკემიის და ფსიქიური ჯანმრთელობის მხრივ უარყოფითი არასასურველი ეფექტების გაზრდილი რისკის შესახებ იმ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ფთორქინოლონებს.[57][58]
თერაპიის ხანგრძლივობა ინდივიდუალური უნდა იყოს, თუმცა 10-14 დღე მინიმალური დროა. სეპტიკური შოკის გამოვლინება და ანტიბიოტიკოთერაპიის დაყოვნება იწვევს ლეტალობის მაჩვენებლის მკვეთრ მატებას.[49] ანტიბიოტიკოთერაპია ხელახლა უნდა შეფასდეს მიკრობიოლოგიისა და კლინიკური მონაცემების გათვალისწინებით, რათა საჭიროების შემთხვევაში შემცირდეს დაფარვა .[42]
თუ პაციენტს აღენიშნება თანმხლები ნეკროზული კანის/რბილი ქსოვილის ინფექცია, ქირურგიული მართვა მნიშვნელოვანია გადარჩენადობის გასაუმჯობესებლად და ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში (და მთლიანად, კლინიკაში) გატარებული დროის შესამცირებლად. ეს მიიღწევა უსიცოცხლო ქსოვილის ადრეული აგრესიული მოშორებით.[51][59][60][61][62] ერთი კვლევის მიხედვით, თავდაპირველი ქირურგიული ჩარევა მოიცავდა ინფიცირებული ადგილების გაჭრას, დრენირებას და ირიგაციას რეგიონული ანესთეზიის ქვეშ. 24 საათის შემდგომ ტარდებოდა აგრესიული ქირურგიული ჩარევა, რა შემთხვევაშიც სიკვდილობა იყო უფრო დაბალი (26%), ვიდრე როცა თავდაპირველი ჩარევა იყო აგრესიული და ზოგადი ანესთეზიით მიმდინარე (60%). ეს ნაწილობრივ აიხსნება იმ ფაქტით, რომ ადრეული თავდაპირველი ქირურგიული ჩარევის ჯგუფი ფიზიოლოგიურად უფრო სტაბილურ მდგომარეობაში იყო მანამ, სანამ ზოგადი ანესთეზია გაკეთდებოდა.[63]
კანის/რბილი ქსოვილის ლოკალური ინფექცია
თუ სხვამხრივ ჯანმრთელ პირს აღენიშნება მსუბუქი ცელულიტი, რომელიც ადგილობრივი ინოკულაციის შედეგად განვითარდა, მართვა შესაძლებელია ამბულატორიულად, პერორალური დოქსიციკლინით, პერორალური ახალი თაობის ფთორქინოლონით ან მის გარეშე.
პაციენტს შეიძლება მხოლოდ კანის/რბილი ქსოვილის მანეკროზებელი ინფექცია ჰქონდეს. ასეთი პაციენტი უნდა იმართოს კლინიკაში, ინტრავენური ანტიბიოტიკოთერაპიითა და ქირურგიული ჩარევით (ანუ უსიცოცხლო ქსოვილის ადრეული აგრესიული მოშორება).
V vulnificus-ით გამოწვეული მანეკროზებელი ფასციიტის ანტიბიოტიკოთერაპიის ერთ-ერთი რეტროსპექტული კვლევით გამოვლინდა, რომ პაციენტებში, რომლებსაც უტარდება ქირურგიული ჩარევა, აძლევენ ცეფტაზიდიმს და მინოციკლინს ან მხოლოდ ციპროფლოქსაცინს, უფრო უკეთესი გადარჩენადობა გამოვლინდა, ვიდრე მხოლოდ ცეფტაზიდიმის შემთხვევაში.[64]
აშშ-ს დაავადებათა კონტროლისა და პრევენციის ცენტრი ჭრილობის ინფექციებისთვის რეკომენდაციას უწევს ანტიბიოტიკოთერაპიას მესამე თაობის ცეფალოსპორინით პლუს დოქსიციკლინით.[45] ალტერნატიული სქემებია მესამე თაობის ცეფალოსპორინი პლუს ფტორქინოლონი, ან მონოთერაპია ფტორქინოლონით.[45]
გასტროენტერიტის სინდრომები
V parahaemolyticus ყველაზე ხშირად იწვევს კუჭ-ნაწლავის თვითგანკურნებად დაავადებას, რომელიც 2-3 დღე გრძელდება. მკურნალობა მხოლოდ რეჰიდრატაციას მოიცავს. მსუბუქი-საშუალო სიმძიმის დიარეის შემთხვევაში ანტიბიოტიკების როლი განუსაზღვრელია.[53] უფრო მძიმე პერსისტენტული ფაღარათის დროს, რომელიც 5 დღეზე მეტ ხანს გრძელდება, რეკომენდებულია პერორალური დოქსიციკლინის 5-7 დღიანი კურსი ან პერორალური ფტორქინოლონი 3 დღის მანძილზე.[53]
ზედაპირული ინფექციები ინოკულაციით
არ არსებობს სტანდარტული რეკომენდაციები Vibrio alginolyticus-ით გამოვეული გარეთა ყურის ანთების სამკურნალოდ. თერაპია ემყარება იზოლატის მგრძნობელობას ანტიმიკრობული საშუალებების მიმართ. Vibrio-თი გამოწვეული თვალის ინფექციების მკურნალობის შესახებ მონაცემები ხელმისაწვდომია მხოლოდ ერთეული შემთხვევებში.[3] რეკომენდებულია მიმართვა ოფთალმოლოგთან.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას