მიდგომა

ძირითადი მიზნებია ლეგიონელაპნევმონიის მკურნალობით ინფექციის აღმოფხვრა და გართულებების მართვა. ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპია,რომელიც მიმართულია ლეგიონელას სახეობებზე, უნდა იყოს ჩართული საზოგადოების მიერ შეძენილი და საავადმყოფოში შეძენილი მძიმე პნევმონიის საწყის მენეჯმენტში, სანამ არ დადგება კონკრეტული მიკრობიოლოგიური დიაგნოზი[4] გამოჯანმრთელება ყველაზე სავარაუდოა, თუ ადრეულ ეტაპზე დაინიშნება შესაბამისი ანტიბიოტიკები.[59]​ პაციენტს უნდა დავაკვირდეთ გართულებების დასადგენად, როგორიცაა სუნთქვის უკმარისობა, პარაპნევმონიური ეფუზია, ფილტვის აბსცესი და ემპიემა. თუ პაციენტის მდგომარეობა გაუარესდება, საჭიროა ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში გადაყვანა (ICU).

პონტიაკის ცხელება (არაპნევმონური ლეგიონელოზი), როგორც წესი, სპონტანურად 3-5 დღეში ალაგდება და ანტიმიკრობულ პრეპარატებს არ აქვს არანაირი როლი.[10]

ანტიბიოტიკოთერაპია

უჯრედშიდა მოქმედების ანტიბიოტიკია საჭირო ლეგიონელას წინააღდეგ, რადგანაც ის ცოცხლობს და მრავლდება უჯრედში.[60][61]​​ ამერიკის ინფექციური დაავადებების საზოგადოების / ამერიკის გულმკერდის საზოგადოების (IDSA/ATS) მიერ რეკომედებულია ატიპური ბაქტერიის (ლეგიონელას ჩაათვლით) წინააღმდეგ მოქმედი ანტიბიოტიკის გამოყენება ყველა პაციენტში არაჰოსპიტალური პნევმონიის დიაგნოზის დროს სანამ გამომწვევი პათოგენი გახდება ცნობილი[54][62]​​თუმცა, ამ მიდგომის შესახებ საერთაშორისო კონსენსუსი არ არსებობს. ბრიტანეთის გულმკერდის საზოგადოება (BTS) და ბრიტანეთის ჯანმრთელობისა და კლინიკური დახელოვნების ნაციონალური ინსტიტუტი (NICE) რეკომენდაციას უწევს პრეპარატების გამოყენებას, რომლებიც მიმართულია ატიპიურ პათოგენების წინააღმდეგ, ზომიერი და მძიმე CAP-ის მქონე პაციენტებისთვის ან როდესაც ლეგიონელას ინფექცია ეჭვმიტანილია კლინიკური და/ან ეპიდემიოლოგიური მახასიათებლების საფუძველზე.[63][64][65][66]

პაციენტს უნდა ვუმკურნალოთ ფთორქინოლონით, როგორიცაა ლევოფლოქსაცინი, ან უფრო ახალი მაკროლიდით, როგორიცაა აზითრომიცინი ან კლარითრომიცინი.[67] ერითრომიცინი გამოიყენებოდა ადრეული ეპიდაფეთქებების დროს და ბეტალაქტამურ ანტიბიოტიკებზე (მაგ. პენიცილინები) უკეთ მოქმედებდა, თუმცა ამჟამად ყველაზე ეფექტურია ახალი მაკროლიდები და ლევოფლოქსაცინი.[68] ობსერვაციული კვლევებით დადგინდა, რომ ლევოფლოქსაცინით ნამკურნალებ პაციენტებს უკეთესი გამოსავალი აქვთ, ვიდრე ერითრომიცინის ან კლარითრომიცინის გამოყენების შემთხვევაში, თუმცა სხვა კვლევებით შედეგები ორაზროვანია.[69][70][71]

ბრიტანეთის გულმკერდის საზოგადოების (BTS) გაიდლაინების მიხედვით საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონიისთვის (CAP) 2015 წელს უპირატესობა ენიჭება ფტორქინოლონების გამოყენებას.[65] თუ ცნობილია, რომ პაციენტს აქვს ალერგია აღნიშნულ მედიკამენტებზე ან ისინი ხელმიუწვდომელია, უნდა ვცადოთ ტეტრაციკლინები.

სისტემურმა ფტორქინოლონურმა ანტიბიოტიკებმა შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული, უნარშემზღუდველ და პოტენციურად ხანგრძლივი ან შეუქცევადი გვერდითი მოვლენები. ეს მოიცავს (მაგრამ არ შემოიფარგლება ): ტენდინოპათია/მყესების გაწყვეტა, გაგლეჯა, გახევა; პერიფერიული ნეიროპათია; ართროპათია/ართრალგია; აორტის ანევრიზმა და დისექცია; გულის სარქვლის რეგურგიტაცია; დისგლიკემია; და ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ ეფექტები, მათ შორის კრუნჩხვები, დეპრესია, ფსიქოზი და სუიციდური აზრები და ქცევა;[72]​ დანიშნულების შეზღუდვები ვრცელდება ფტორქინოლონების გამოყენებაზე და ეს შეზღუდვები შეიძლება განსხვავდებოდეს ქვეყნებს შორის. ზოგადად, ფტორქინოლონები უნდა შეიზღუდოს, გამოყენებული იქნას მხოლოდ სერიოზული, სიცოცხლისათვის საშიში ბაქტერიული ინფექციებისას. ზოგიერთმა მარეგულირებელმა სააგენტომ შეიძლება ასევე გირჩიოს მათი გამოყენება მხოლოდ იმ სიტუაციებში, როდესაც სხვა ანტიბიოტიკები, რომლებიც ჩვეულებრივ რეკომენდებულია ინფექციისთვის, შეუსაბამოა (მაგ., რეზისტენტობა, უკუჩვენებები, მკურნალობის წარუმატებლობა, მიუწვდომლობა). ვარგისიანობის/მიზანშეწონილობის, უკუჩვენებებისა და სიფრთხილის ზომების შესახებ დამატებითი ინფორმაციისთვის მიმართეთ თქვენს ადგილობრივ გაიდლაინებსა და წამლების ფორმულარს.

მკურნალობის დოზა და შეყვანის გზა (პერორალური თუ ინტრავენური) დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე, ძირითად რისკ-ფაქტორებზე, ცნობიერების დონისა და კუჭ-ნაწლავის დარღვევების მიხედვით.[4]

ISDA/ATS-ის გაიდლაინების რეკომენდაციები საზოგადოებაში შეძენილი პნევმონიის მკურნალობის შესახებ შეიძლება გამოვიყენოთ ლეგიონერების დაავადების კონტექსტშიც- როდესაც პაციენტი კლინიკურად სტაბილურია ინტრავენური თერაპია შეიძლება შევცვალოთ პერორული თერაპიით, ხოლო შემდეგ პაციენტი გავწეროთ.[54]

არ არის პასუხი საწყის თერაპიაზე ან მძიმედ დაავადებული.

პაციენტებისათვის მუდმივი ცხელებით, პროდუქტიული ხველებით, ჰიპოქსიით, ჰიპერკაპნიით, ფილტვის ფუნქციის გაუარესებით და სეფსისის სისტემური ნიშნებით ჰიპოტენზიით, შეიძლება სასარგებლო იყოს ფთორქინოლონისა და მაკროლიდის კომბინაციური თერაპია.[73] თუმცა, საჭიროა სიფრთხილის გამოჩენა, რადგანაც აღნიშნულ კომბინაციას მნიშვნელოვანი პოტენციური ტოქსიკურობა ახასიათებს, როგორიცაა QT ინტერვალის გახანგრძლივება და ტორსად დე პოინტეს არითმია.[74] ომბინირებული თერაპია მაკროლიდთან ან ქინოლონთან პლუს რიფამიცინებით (რიფამპინი, რიფამპიცინი) შესწავლილია, მაგრამ არ არის რეკომენდებული, თუნდაც მძიმე შემთხვევებში, ცუდი შედეგების გამო. ეს სავარაუდოდ დაკავშირებულია რიფამიცინით ღვიძლში მაკროლიდის ან ქინოლონის მეტაბოლიზმის ინდუქციასთან.[75]

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას