მიდგომა
უცნობი წარმოშობის ცხელების ან საშარდე სიმპტომების მქონე ბავშვებში სწრაფად არის საჭირო UTI-ს დიაგნოზის დადგენა ან გამორიცხვა.[39] ზოგადი დიაგნოსტიკური მიდგომა პედიატრიული UTI-ს დროს განსხვავდება შემდეგი ფაქტორების გათვალისწინებით:
პაციენტის ასაკი
დაავადების სიმძიმე
პირველადი უროგენიტალური პათოლოგიების ანამნეზი.
ინფექცია შეიძლება მოიცავდეს ზედა ან ქვედა საშარდე გზებს; იყოს გართულებული ან გაურთულებელი; მძიმე ან არამძიმე; რეკურენტული (მორეციდივე), ახალი შემთხვევა ან რეინფექცია; ატიპიური, ასიმპტომური ან სიმპტომური. იხ კლასიფიკაცია დამატებითი ინფორმაციისთვის.
ახალშობილებში და ≤2 თვემდე ასაკის ჩვილებში სერიოზული ბაქტერიული ინფექციის და სეფსისის მაღალი რისკია.[1][40] ამ ასაკობრივ ჯგუფში სიმპტომები არასპეციფიკურია, რაც ართულებს საშარდე გზების ინფექციის განსხვავებას სხვა მძიმე ბაქტერიული ინქფეციებისგან საწყისი შეფასების დროს.[41] ეს ბავშვები უნდა გადაიყვანონ საავადმყოფოში შეფასებისთვის და უმეტესობამ უნდა მიიღოს ემპირიული პარენტერალური ანტიბიოტიკოთერაპია. იხ სეფსისი ბავშვებში დამატებითი ინფორმაციისთვის.
2 თვეზე მეტი ასაკის ბავშვებს შეიძლება უპირველეს ყოვლისა ჩაუტარდეთ შარდის ანალიზი დიპსტიკის ტესტის, მიკროსკოპის ან, თუ ეს შესაძლებელია, ნაკადის ციტომეტრიით.[1]
დიაგნოსტიკა და მკურნალობა ხშირად ერთდროულად მიმდინარეობს. ემპირიული მკურნალობა დიაგნოსტიკური შეფასების დასრულებამდე შეიძლება დაიწყოს, თუ არსებობს სერიოზული დაავადების მაღალი რისკი. შემდგომი გამოკვლევა შეიძლება საწყისი თერაპიის ეფექტზე იყოს დამოკიდებული.
ანამნეზი.
ანამნეზმა შეიძლება გამოავლინოს რისკ-ფაქტორები, რომლებიც მტკიცედ არის დაკავშირებული UTI-სთან, როგორიცაა ასაკი <1 წელზე, მდედრობითი სქესი ან წინადაუცვეთელი ჩვილი ბიჭი, UTI-ის წინა ისტორია, შარდის ბუშტისა და ნაწლავის დისფუნქცია, ვეზიკოურეთერალური რეფლუქსი (VUR) და საშარდე გზების ინსტრუმენტული გამოკვლევა.[5]
ახალშობილებს ხშირად ძალიან არასპეციფიკური სიმპტომები აღენიშნებათ, როგორიცაა ცხელებით მიმდინარე დაუდგენელი დაავადება, აგზნებადობა, პირღებინება ან ცუდი ნაკვებობა.[7] ზოგადად ავადმყოფური გარეგნობა, ლაქები კანზე, არასტაბილური სასიცოცხლო ნიშნები, აქტივობის დაქვეითება და საკვების პერორალურად ცუდი მიღება, მიუთითებს იმაზე, რომ მათ შეიძლება ჰქონდეთ სეფსისი. უფრო იშვიათად, საშარდე გზების ინფექციით დაავადებულ ახალშობილებს შეიძლება ჰქონდეთ გვიან განვითარებული სიყვითლე ან წონაში ზრდის შენელება.
ჩვილებში და 1-3 წლის ბავშვებში დაავადება შეიძლება იყოს არასპეციფიკური, გამოვლინდეს ცხელება, დიარეა ან ღებინება დეჰიდრატაციით, ან ზრდის შეფერხება. ამ ასაკობრივ ჯგუფში საშარდე გზების სიმპტომები მოიცავს მუცლის/ფერდების ტკივილს, ცუდი სუნის მქონე შარდს და ახლადგამოვლინებულ შარდის შეუკავებლობას.[7] სერიოზული ბაქტერიული ინფექციის შემთხვევებშიც კი, ნიშნები და სიმპტომები შეიძლება სუსტად იყოს გამოხატული.
უფრო მოზრდილ (ლაპარაკის უნარის მქონე) ბავშვებში შეიძლება უფრო სპეციფიკური ურინარული სიმპტომები და ნიშნები გამოვლინდეს, მათ შორის დიზურია, ცუდი სუნის შარდი, მოშარდვის უეცარი მოთხოვნილება, გახშირებული შარდვა, ახლად გაჩენილი შარდის შეუკავებლობა ან გამოხატული ჰემატურია.[7] ისეთი სისტემური სიმპტომები, როგორიცაა ცხელება, ტკივილი მუცლის/ფერდქვეშა არეში და პირღებინება, მაღალი ალბათობით მიუთითებს პიელონეფრიტზე.
მოზარდებს გამოჰკითხეთ სქესობრივი აქტივობის შესახებ. სქესობრივი კავშირი ქალებში ზრდის საშარდე გზების ინფქეციის რისკს. სქესობრივად გადამდები ინფქეციებით გამოწვეული ურეთრიტის სიმპტომები შესაძლოა ჰგავდეს საშარდე გზების ინფექციის სიმპტომებს ორივე სქესში.
გასინჯვა
ფიზიკური გასინჯვა მნიშვნელოვანია საშარდე გზების ინფექციის ნიშნების გამოსავლენად და პაციენტის სიმპტომების სხვა შესაძლო მიზეზების გამოსარიცხად.
სრული ფიზიკური გასინჯვა აუცილებელია ჩვილებსა და ფებრილურ პაციენტებში.
უფრო მოზრდილ პაციენტებში საჭიროა მუცლის და გენიტალიების გასინჯვა, ასევე კოსტოვერტებრალური კუთხის პალპაცია. პალპირებადი შარდის ბუშტი ან მუცლის ღრუს მოცულობითი წარმონაქმნი, გაუარესებული შარდვა, ზრდაში ჩამორჩენა და სისხლის წნევის მომატება შეიძლება გამოვლინდეს ობსტრუქციული უროპათიის დროს ან თირკმლის ქრონიკული დაავადების დროს. ეს ნიშნები კლინიცისტს საშარდე გზების შესაძლო პათოლოგიაზე მიუთითებს.
საშოს გაღიზიანება ან გამონადენი ვაგინიტისთვის (მათ შორის ირიტაციული ვაგინიტისთვის) არის დამახასიათებელი და შესაძლოა მიუთითებდეს რეპროდუქციულ ტრაქტზე და არა საშარდე გზებზე როგორც სიმპტომების წყაროზე, განსაკუთრებით ჩვილებსა და 1-3 წლის ასაკის ბავშვებში. ლაბიალურმა ადჰეზიებმა გოგონებში და მძიმე ფიმოზმა ბიჭებში შეიძლება გამოიწვიოს რეკურენტული სგი-ები(UTI).
საწყისი კვლევები
შარდის ანალიზი
თავდაპირველი ტესტი სიმპტომურ ბავშვებში ≥2 თვის ასაკში.
შარდის ნიმუში უნდა შეგროვდეს რაც შეიძლება მალე, იდეალურია კონსულტაციის დროს. თუ ეს შეუძლებელია, ნიმუში უნდა შეგროვდეს და დაბრუნდეს 24 საათის განმავლობაში.[4] შარდის ნიმუშები უნდა იქნას აღებული ნებისმიერი ანტიბიოტიკოთერაპიის დაწყებამდე, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც არსებობს სერიოზული დაავადების მაღალი რისკი.[4]
შარდის ნიმუშის გამოკვლევა უნდა მოხდეს ან სპეციალური სადიაგნოზო ტესტ-ჩხირით, ან მიკროსკოპის დახმარებით ან, თუ ეს შესაძლებელია, ნაკადის ციტომეტრიით.[1]
შარდი მოწმდება პიურიასა (ლეიკოციტ ესთერაზას დადებითი პასუხი/სისხლის თეთრი უჯრედების არსებობა მიკროსკოპიით) და/ან ბაქტერიურიაზე (დადებითი ნიტრიტები/შესამჩნევი ბაქტერიები გრამის წესით შეღებვის შემდეგ).
მარკერ-ზოლიანი შარდის ტესტის შესაძლო შედეგები ასეთია.
დადებითი ლეიკოციტ ესთერაზასა და ნიტრიტებზე: დადებითი შესაძლებლობის თანაფარდობა (LR+) - 28.2.[42]ეს ტესტი საუკეთესოა დაავადების დასადასტურებლად, საუკეთესო მაჩვენებლით >2 წლის ასაკის ბავშვებში.[43]
დადებითი ლეიკოციტ ესთრაზაზე ან ნიტრიტებზე: მგრძნობელობა შეადგენს 92%-ს, უარყოფითი შესაძლებლობის თანაფარდობა (LR-) - 0.2.[42][44] ეს ტესტი საუკეთესოა დაავადების გამოსარიცხად.
დადებითია მხოლოდ ნიტრიტი: მგრძნობელობა შეადგენს 58%-ს, სპეციფიკურობა 99%-ს, დადებითი შესაძლებლობის თანაფარდობა (LR+) არის 15.9, ხოლო უარყოფითი შესაძლებლობის თანფარდობა (LR-) კი 0.51.[42][44]ამ ტესტს აქვს მაღალი დადებითი პროგნოზული ღირებულება. ნებისმიერი ასაკის ბავშვში, ნიტრიტები მაღალსპეციფიკურია საშარდე სისტემის ინფექციისთვის.[45] ნიტრიტები წარმოიქმნება გრამუარყოფითი ბაქტერიების მიერ შრდის ნიტრატების ნიტრიტებად გარდაქმნის შედეგად. 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში ნიტრიტების მგრძნობელობა განსაკუთრებით დაბალია (23%).[45] ბაქტერიების მიერ ნიტრიტების წარმოსაქმნელად საჭიროა შარდის შეკავება ბუშტში 4-6 საათის განმავლობაში. როგორც წესი, ბავშვები ამაზე ბევრად ხშირად შარდავენ.[46] ნიტრიტები არ იქნება ენტეროკოკური ან სტაფილოკოკური ინფექციების შემთხვევებში. შესაბამისად, ნიტრიტების არარსებობა არ გამორიცხავს საშარდე გზების ინფექციას..
დადებითია მხოლოდ ლეიკოციტური ესთერაზა: მგრძნობელობა არის 84%, სპეციფიკურობა კი 77%, დადებითი შესაძლებლობის თანაფარდობა (LR+) არის 5.5, ხოლო უარყოფითი შესაძლებლობის თანაარდობა (LR-) კი 0.26.[42][44]
უარყოფითი ტესტი ლეიკოციტების ესტერაზასა და ნიტრიტზე: პაციენტის სიმპტომების ალტერნატიული მიზეზი უნდა ვეძებოთ. თუმცა, ცრუ უარყოფითი შეიძლება დაფიქსირდეს იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტი ანტიბიოტიკებით იყო ნამკურნალები; ამ შემთხვევაში ნიმუში უნდა გაიგზავნოს კულტივირებისთვის.
მიკროსკოპული ანალიზის შესაძლო შედეგები ასეთია.
პიურია (სისხლის თეთრი უჯრედების არსებობა): მგრძნობელობა შეადგენს 78%-ს, სპეციფიკურობა კი 87%-ს; უარყოფითი შესაძლებლობის თანაფარდობა (LR-) არის 0.27.[42][44] მნიშვნელოვანი პიურია არის ≥10 ლეიკოციტი/მმ³ შარდის გაფართოებული ანალიზისას ან ≥5 ლეიოკოციტი მაღალი გადიდების ველზე შარდის ცენტრიფუგირებულ ნიმუშზე. The optimal cut point for diagnosing pyuria varies according to urine concentration in children aged <24 months, from 3 WBCs per high-power field in dilute urine to 8 WBCs per high-power field in concentrated urine.[47] სხვა ანთებითი დაავადებები, ან თირკმლის კენჭების არსებობა შეიძლება იყოს პიურიის მიზეზი საშარდე გზების ინფექციის არარსებობის შემთხვევაში.[13]
ბაქტერიურია: მგრძნობელობა შეადგენს 88%-ს, სპეციფიკურობა 93%-ს, დადებითი შესაძლებლობის თანაფარდობა (LR+) არის 14.7, ხოლო უარყოფითი შესაძლებლობის თანაფარდობა (LR-) არის 0.19[42][44] მიკროსკოპულად ერთი ბაქტერიის გამოვლენაც საკმარისია ბაქტერიურიის დასადგენად. მორფოლოგია და გრამის წესით შეღებვა შეიძლება დაგვეხმაროს გამომწვევი მიკროორგანიზმის ადრეულ გამოვლენაში.
ნაკადის ციტომეტრია ტარდება არაცენტრიფუგირებულ ნიმუშებზე და ესაძლებლობას იძლევადავითვალოთ შარდში ლეიკოციტების და ბაქტერიების რაოდენობა.[1] კვლევების მიხედვით სავარაუდოა, რომ ამ ტექნიკას შეიძლება ჰქონდეს უფრო დიდი მგრძნობელობა და სპეციფიკა ბავშვებში, ვიდრე ტესტ-ხირებს ან მიკროსკოპიას; თუმცა, ის ჯერ არ არის ფართოდ ხელმისაწვდომი.[48][49]
ნიტრიტის (ბაქტერიურია) ან ლეიკოციტების ესტერაზას (პიურია) დადებით შედეგს უნდა თან ახლდეს შარდის კულტურა.[1][4]
ბრიტანეთის ჯანმრთელობისა და კლინიკური დახელოვნების ნაციონალური ინსტიტუტი (NICE) ასევე რეკომენდაციას უწევს შარდის კულტურას შემდეგ შემთხვევებში:[4]
ბავშვი <3 თვისაა
არსებობს ეჭვი ზედა სგი (UTI)-ზე
არსებობს სერიოზული დაავადების საშუალო და მაღალი რისკი
ბავშვს აქვს დადებითი შედეგი ლეიკოციტების ესტერაზაზე ან ნიტრიტზე
სგი (UTI) არის რეკურენტული (მორეციდივე)
პაციენტების უმეტესობა მკურნალობაზე რეაგირებს 48-72 საათის განმავლობაში.
ბავშვს აქვს ნიშნები და სიმპტომები, მაგრამ მარკერ-ზოლით ტესტის შედეგები უარყოფითია.
შარდის ბაქტერემიული ანალიზი
შარდის კულტურისთვის ნიმუშები უნდა ავიღოთ სუფთად, ბოქვენზედა ასპირაციის ან კათეტერიზაციის გზით. შარდის ნიმუშები ჩანთიდან არ არის შესაფერისი კულტურისთვის, რადგან მაღალია ცრუ დადებითი შედეგები.. თუმცა, დაგროვებული შარდი შეიძლება გამოიყენოთ შარდის ანალიზისთვის. თუ შარდის ანალიზი უარყოფითია, საშარდე გზების ინფექცია ნაკლებსავარაუდოა. თუ დადებითია, საჭიროა შესაბამისი ნიმუშის აღება კულტივირებისთვის.[1] შემდეგი კონცენტრაციები ზოგადად მიუთითებს დადებით შედეგზე:[1][40]
სუპრაპუბული ასპირატი: ნებისმიერი ზრდა
შარდის შუა ნაკადის სუფთა ნიმუშში: >1000-10000 cfu/მლ
კათეტერიზაცია: >10,000 cfu/mL.
მნიშვნელობა ≥100,000 cfu/mL წარმოადგენს მძიმე ინფექციას.[1]
როგორც წესი, წინასწარი შედეგები ხელმისაწვდომია 24-48 საათში.
გამოსახულებითი კვლევები
რადიოლოგიური კვლევები ტარდება იმ სტრუქტურული თუ ფუნქციური დარღვევების იდენტიფიცირებისთვის, რომლებიც პაციენტს ხდიან მიდრეკილს მორეციდივე ინფქეციებისადმი და, ამასთან, ინფექციის გართულებების გამოსავლენად.
არსებობს განსხვავებული კლინიკური მოსაზრებები იმის თაობაზე, ჩაუტარდეს თუ არა რადიოლოგიური კვლევა ყველა ბავშვს საშარდე გზების ინფექციის პირველი შემთხვევის შემდეგ, თუ მხოლოდ მათ, რომლებიც საშარდე გზების ინფექციის შედეგად განვითარებული დანაწიბურების პათოლოგიის განვითრების მაღალი რისკის ქვეშ იმყოფებიან.. გაიდლაინების რეკომენდაციები განსხვავდება მსოფლიოს რეგიონებს შორის.
ულტრაბგერა
ულტრაბგერა მარტივად ხელმისაწვდომი და არაინვაზიურია. ვლინდება ანატომიური პათოლოგიები, როგორიცაა ჰიდრონეფროზი, გაორებული თირკმლის სისტემა, ურეთეროცელე და ჰიდროურეთერი, მაგრამ ვეზიკოურეთერული რეფლუქსის ან თირკმლის დანაწიბურების აღმოსაჩენად სენსიტიურობა დაბალია.[11] ულტრაბგერით კვლევაზე შეიძლება გამოვლინდეს შარდის ბუშტის კედლის ტრაბეკულაცია, შარდის ბუშტის კედლის სისქის მატება (მიუთითებს მოშარდვის დისფუნქციაზე ან ნეიროგენულ შარდის ბუშტზე), ნარჩენი შარდი მოშარდვამდე და შემდეგ, სწორი ნაწლავის დიამეტრი (გადიდებული ქრონიკული ყაბზობის დროს). ულტრაბგერითი კვლევა შეიძლება ჩატარდეს თირკმლის ან პერინეფრული აბსცესის გამოსავლენად, როდესაც შარდის საერთო ანალიზი და კულტურა უარყოფითია, მაგრამ მუცლის ტკივილი და ცხელება არსებობს.
რადიოლოგიის ამერიკული კოლეჯი (ACR) და პედიატრიის ამერიკული აკადემია (AAP) რეკომენდაციას უწევენ, რომ 2 თვემდე ასაკის ყველა ჩვილს უნდა ჩაუტარდეს თირკმლის ულტრაბგერითი გამოკვლევა პირველი სგი (UTI)-ის შემდეგ.[5][11] პედიატრიის ამერიკული აკადემია AAP და კანადის პედიატრიული საზოგადოება ასევე რეკომენდაციას უწევენ თირკმლის და შარდის ბუშტის ულტრაბგერითი გამოკვლევას (RBUS) პირველი დადასტურებული ფებრილური UTI-ის შემდეგ 2-დან 24 თვემდე და 2 და 36 თვემდე ასაკის ბავშვებში, შესაბამისად.[5][40]
ევროპის უროლოგიის ასოციაციის (EAU) გაიდლაინები რეკომენდაციას უწევს თირკმელების და შარდის ბუშტის ულტრაბგერას 24 საათის განმავლობაში ფებრილური UTI-ის მქონე ჩვილებში, რათა გამოირიცხოს ზედა და ქვედა საშარდე გზების ობსტრუქცია.[1]
დიდ ბრიტანეთში, NICE რეკომენდაციას უწევს ულტრაბგერით გამოკვლევას ახალშობილებსა და ბავშვებს ატიპიური UTI-ით ნებისმიერი სტრუქტურული პათოლოგიის გამოსავლენად. 6 თვემდე ასაკის ჩვილებს სგი-ის პირველად აღმოცენებული ინფექციით, რომლებიც კარგად რეაგირებენ მკურნალობაზე, უნდა ჩაუტარდეთ არასასწრაფო ულტრაბგერთი გამოკვლევა დიაგნოზიდან 6 კვირის განმავლობაში. ულტრაბგერა ასევე ნაჩვენებია 6 თვიდან <3 წლამდე ასაკის პაციენტებში, მორეციდივე UTI-ების არსებობისას.[4]
შარდის გამოყოფის ცისტოურეთროგრამა (VCUG)
მოშარდვისას მიმდინარე ცისტოურეთროგრამა გამოავლენს ვეზიკოურეთრალურ რეფლუქსს.[11] მოშარდვის ცისტოურეთროგრამა შარდის ბუშტის ანატომიის შეფასების საშუალებას გვაძლევს (რათა გამოირიცხოს ურეთეროცელე, პოლიპები და დივერტიკულები) და შესაძლებელია მოშარდვის შემდგომი მოცულობის ნახვაც. საკონტრასტო ნივთიერება შედის შარდის ბუშტში და ფლუოროსკოპული სურათები ისახება ავსებისას და მოშარდვისას. მოშარდვის დროს სურათის გადაღება იძლევა ურეთრის ვიზუალიზაციის საშუალებას, ხოლო ბიჭებში პოსტერიორული ურეთრალური სარქველების გამორიცხვის არსებითი მეთოდია.[50]
პედიატრიის ამერიკული აკადემია AAP რეკომენდაციას იძლევა, რომ VCUG განიხილებოდეს ბავშვებში პათოლოგიური RBUS, ატიპიური გამომწვევი პათოგენით, რთული კლინიკური მიმდინარეობით ან თირკმელების ცნობილი ნაწიბურებით.[5] VCUG ასევე შეიძლება განიხილებოდეს პაციენტებში VUR-ის ოჯახური ანამნეზით ან თირკმელების და საშარდე გზების თანდაყოლილი ანომალიებით პირველი ფებრილური UTI-ის შემდეგ.[5]
ანალოგიურად, EAU გვირჩევს, რომ VCUG უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ არსებობს მაღალი ხარისხის VUR, მაგალითად, ფებრილური UTI, თირკმლის არანორმალური ულტრაბგერითი და/ან არა Escherichia coli ინფექცია.[1]
NICE რეკომენდაციას უწევს VCUG-ს 6 თვეზე უმცროსი ჩვილებისთვის, თუ მათ აქვთ ულტრაბგერით კვლევაზე ნორმიდან გადახრა, ატიპიური UTI ან მორეციდივე UTI.[4]
სისტემური მიმოხილვის მეთოდით შეაფასეს ვეზიკულოურეთრული რეფლუქსის გამოვლენის სიხშირე მოშარდვის ცისტოურეთროგრამის დროს. არ გამოვლინდა განსხვავება ადრეულ ტესტირებასა (ანტიბიოტიკების დაწყებიდან 8 დღემდე) და მოგვიანებით ტესტირებას (8 ან მეტი დღე ანტიბიოტიკების დაწყებიდან) შორის.[51]
რეფლუქსი არ ვლინდება არც ულტრაბგერაზე და არც თირკმლის ქერქის სცინტიგრაფიაზე, ამიტომ არ არის ეს მეთოდები რეკომენდებული.[52][Figure caption and citation for the preceding image starts]: ფლუოროსკოპიული სურათი, რომელიც აჩვენებს მაღალი ხარისხის ვეზიკულოურეთრულ რეფლუქსსექიმი მერი ენ ჯექსონის კოლექციიდან [Citation ends].
თირკმლის ქერქის (კორტიკალური) სცინტიგრაფია
თირკმლის ქერქის (კორტიკალური) სცინტიგრაფია იყენებს Tc-99m დიმერკაპტოსუქცინილის მჟავას (DMSA) თირკმლის დანაწიბურების და პიელონეფრიტის გამოსავლენად.[11] რეკომენდირებულია ბავშვებში მორეციდივე ან ატიპიური UTI-ით, როგორც გაერთიანებული სამეფოს, ასევე აშშ-ის გაიდლაინებით, მწვავე ინფექციიდან 4-6 თვის შემდეგ.[4][11]
შემდგომი გამოკვლევები
პაციენტებს, რომლებიც ჰოსპიტალიზირებულნი არიან გართულებული UTI-ით, უნდა ჩაუტარდეს: შრატში კრეატინინი, ცისტატინი c, შარდოვანა და ელექტროლიტები, არტერიული წნევის გაზომვა და შარდის სკრინინგი პროტეინურიაზე.[1]
ანთების მარკერები (C- რეაქტიული ცილა და პროკალციტონინი) არ არის რეკომენდებული რუტინულად. კვლევებს შორის არაერთგვაროვნების გამო, კოქრეინის მიმოხილვამ დაასკვნა, რომ არ არსებობს მყარი მტკიცებულება ამ ტესტების კლინიკურ პრაქტიკაში გამოყენებისთვის.[53] კლინიცისტებს შეუძლიათ მოითხოვონ ანთებითი მარკერები და სისხლის საერთო ანალიზი, ლუმბალური პუნქციის ჩატარების და ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპიის დაწყების შესახებ გადაწყვეტილების მისაღებად ≤2 თვის ასაკის ჩვილებში, რომლებიც კარგად გამოიყურებიან.[54]
იმუნოსუპრესიული პაციენტები მგრძნობიარეები არიან სოკოვანი საშარდე გზების ინფექციის მიმართ. შარდის კულტურა სოკოზე სპეციალურად უნდა იყოს მოთხოვნილი; ეს მოითხოვს განსხვავებულ ლაბორატორიულ ტექნიკას სტანდარტულ ბაქტერიულ კულტურასთან შედარებით.[55]
ნუკლეინის მჟავის ამპლიფიკაციის ტესტი ქლამიდიური ინფექციისა და გონორეისთვის რეკომენდებულია სქესობრივად აქტიურ მოზარდებში. იხ გენიტალური ტრაქტის ქლამიდიური ინფექცია და დგონორეის ინფექცია დამატებითი ინფორმაციისთვის.
ასევე გასათვალისწინებელია შისტოსომოზით შესაძლო ინფექცია, განსაკუთრებით თუ არსებობს ტროპიკულ ქვეყანაში ბოლოდროინდელი ან წარსული მოგზაურობის ანამნეზი. იხ შისტოსომიოზი დამატებითი ინფორმაციისთვის.
ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას