მკურნალობის ალგორითმი

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულა/შეყვანის გზა და დოზა შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდის, ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით: იხილეთ გაფრთხილება

მწვავე

მსუბუქი ვულგარული პემფიგუსი

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური კორტიკოსტეროიდი ± აზათიოპრინი ან მიკოფენოლატი

პრედნიზოლონი, აზათიოპრინთან ან მიკოფენოლატთან ერთად ან მის გარეშე, რეკომენდებულია მსუბუქი ვულგარული პემფიგუსის (PV) საწყისი მართვისათვის. შეცვალეთ კორტიკოსტეროიდის დოზა პაციენტის პასუხის მიხედვით.[1]

მონიტორინგი (ენზიმშეკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზი: ანტი-დესმოგლეინ 1 და/ან დესმოგლეინ 3 იმუნოგლობულინი G) რეკომენდებულია შრატში აუტოანტისხეულების დონის დასადგენად მკურნალობის დაწყებისას.[1][29]

პირველადი პარამეტრები

პრენდიზოლონი: 0.5-1 მგ/კგ/დღეში, პერორალურად

ან

პრენდიზოლონი: 0.5-1 მგ/კგ/დღეში, პერორალურად

--და--

აზათიოპრინი: 2 მგ/კგ/დღე პერორალურად

იყოს

მიკოფენოლატ მოფეტილი: 1 გ პერორალურად, დღეში ორჯერ

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

Back
1-ლი რიგის – 

რიტუქსიმაბი ± პერორალური კორტიკოსტეროიდი

რიტუქსიმაბი, დამატებით კორტიკოსტეროიდთან ერთად ან მის გარეშე, არის ალტერნატიული პირველი რიგის თერაპია მსუბუქი ვულგარული პემფიგუსის მქონე პაციენტებისთვის.

პრედნიზოლონის დოზა შეიძლება გაიზარდოს მაქსიმუმ 1 მგ/კგ/დღემდე პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ მუდმივი აქტიური დაზიანება, პრედნიზოლონით პლუს რიტუქსიმაბით საწყისი თერაპიის მიუხედავად.

პრედნიზოლონი უნდა შემცირდეს 3-4 თვის განმავლობაში პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რიტუქსიმაბს ამავდროულად.

მონიტორინგი (ენზიმშეკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზი: ანტი-დესმოგლეინ 1 და/ან დესმოგლეინ 3 იმუნოგლობულინი G) რეკომენდებულია შრატში აუტოანტისხეულების დონის დასადგენად მკურნალობის დაწყებისას.[1][29]

პირველადი პარამეტრები

რიტუქსიმაბი: 1000 მგ ინტრავენურად, ერთჯერადი დოზის სახით 1-ლ და მე-15 დღეს

ან

რიტუქსიმაბი: 1000 მგ ინტრავენურად, ერთჯერადი დოზის სახით 1-ლ და მე-15 დღეს

და

პრენდიზოლონი: 0.5-1 მგ/კგ/დღეში, პერორალურად

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

Back
მე-2 რიგის – 

რიტუქსიმაბი

პაციენტებში, რომლებიც ვერ აღწევენ დაავადების კონტროლს მხოლოდ კორტიკოსტეროიდული თერაპიის საწყისი კურსის შემდეგ (ანუ აქტიური დაზიანებები გრძელდება), რიტუქსიმაბი ემატება კორტიკოსტეროიდულ თერაპიას.

რიტუქსიმაბი ასევე შეიძლება იყოს მეორე რიგის თერაპია კორტიკოსტეროიდებთან დაკავშირებული გვერდითი ეფექტების მქონე პაციენტებისთვის, ან აზატიოპრინის ან მიკოფენოლატის უკუჩვენების დროს.

პრედნიზოლონი უნდა შემცირდეს 3-4 თვის განმავლობაში პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რიტუქსიმაბს ამავდროულად.

მონიტორინგი (ენზიმშეკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზი: ანტი-დესმოგლეინ 1 და/ან დესმოგლეინ 3 იმუნოგლობულინი G) რეკომენდებულია შრატში აუტოანტისხეულების დონის დასადგენად მკურნალობის დაწყებისას.

პირველადი პარამეტრები

რიტუქსიმაბი: 1000 მგ ინტრავენურად, ერთჯერადი დოზის სახით 1-ლ და მე-15 დღეს

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

მსუბუქი ექსფოლიაციური პემფიგუსი

Back
1-ლი რიგის – 

ტოპიკური კორტიკოსტეროიდი

რამოდენიმე ტიპის მკურნალობა შეფასდა ექსფოლიაციური პემფიგუსის მართვის ფარგლებში.

პირველი რიგის მკურნალობად შეიძლება გავითვალისწინოთ ძლიერი ტოპიკური კორტიკოსტეროიდი (მაგ. ბეტამეთაზონის დიპროპიონატი), თუმცა მხოლოდ შეზღუდული რაოდენობის დაზიანებების დროს (<5).[1]

პირველადი პარამეტრები

ტოპიკური ბეტამეთაზონის დიპროპიონატი: (0.05%) დავადოთ დაზიანებულ ადგილებზე ერთხელ ან ორჯერ დღეში

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
1-ლი რიგის – 

დაპსონი ± ადგილობრივი კორტიკოსტეროიდი

რამოდენიმე ტიპის მკურნალობა შეფასდა ექსფოლიაციური პემფიგუსის მართვის ფარგლებში.

დაფსონი, რომელიც, როგორც წესი, გამოიყენება ძლიერ ტოპიკურ კორტიკოსტეროიდთან კომბინაციაში (მაგ. ბეტამეთაზონის დიპროპიონატი), შეიძლება განვიხილოთ პირველი რიგის მკურნალობად.[1]

პირველადი პარამეტრები

დაპსონი: 50-100 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ, საწყის ეტაპზე, წამლის მიმართ რეაქციისამებრ, მაქსიმუმ 1.5 მგ/კგ/დღე

ან

დაპსონი: 50-100 მგ პერორალურად დღეში ერთხელ, საწყის ეტაპზე, წამლის მიმართ რეაქციისამებრ, მაქსიმუმ 1.5 მგ/კგ/დღე

და

ტოპიკური ბეტამეთაზონის დიპროპიონატი: (0.05%) დავადოთ დაზიანებულ ადგილებზე ერთხელ ან ორჯერ დღეში

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური კორტიკოსტეროიდი

რამოდენიმე ტიპის მკურნალობა შეფასდა ექსფოლიაციური პემფიგუსის მართვის ფარგლებში.

პირველი რიგის პრეპარატად შეიძლება განვიხილოთ პერორალური პრედნიზოლონი.[1]

პირველადი პარამეტრები

პრენდიზოლონი: 0.5-1 მგ/კგ/დღეში, პერორალურად

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

Back
1-ლი რიგის – 

რიტუქსიმაბი ± ადგილობრივი ან პერორალური კორტიკოსტეროიდი

რამოდენიმე ტიპის მკურნალობა შეფასდა ექსფოლიაციური პემფიგუსის მართვის ფარგლებში.

რიტუქსიმაბი ძლიერი ტოპიკური კორტიკოსტეროიდით ან მის გარეშე (მაგ. ბეტამეთაზონის დიპროპიონატი), ასევე პერორალური კორტიკოსტეროიდი, შეიძლება განვიხილოთ პირველი რიგის მკურნალობად.[1]

პრედნიზოლონი უნდა შემცირდეს 3-4 თვის განმავლობაში პაციენტებში, რომლებიც იღებენ რიტუქსიმაბს ამავდროულად.

პირველადი პარამეტრები

რიტუქსიმაბი: 1000 მგ ინტრავენურად, ერთჯერადი დოზის სახით 1-ლ და მე-15 დღეს

ან

რიტუქსიმაბი: 1000 მგ ინტრავენურად, ერთჯერადი დოზის სახით 1-ლ და მე-15 დღეს

--და--

ტოპიკური ბეტამეთაზონის დიპროპიონატი: (0.05%) დავადოთ დაზიანებულ ადგილებზე ერთხელ ან ორჯერ დღეში

იყოს

პრენდიზოლონი: 0.5 მგ/კგ/დღეში, პერორალურად

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ადიუვანტი მკურნალობა ძალიან მძლავრი ტოპიკური კორტიკოსტეროიდით (განიხილება კონკრეტულ პაციენტებში, რომლებიც მხოლოდ რიტუქსიმაბს იღებენ); ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

Back
მე-2 რიგის – 

რიტუქსიმაბი ± ადგილობრივი ან პერორალური კორტიკოსტეროიდი

განიხილეთ რიტუქსიმაბი, ძლიერ ტოპიკურ კორტიკოსტეროიდთან ერთად ან მის გარეშე (მაგ. ბეტამეთაზონის დიპროპიონატი) ან პერორალურ კორტიკოსტეროიდთან ერთად პაციენტებში, რომელთაც თავდაპირველად დაფსონით და/ან ტოპიკური კორტიკოსტეროიდით უმკურნალეს, თუმცა აღენიშნებათ მუდმივი აქტიური დაზიანებები და დესმოგლეინ 1-ის საწინააღმდეგო ანტისხეულების გამოვლენადი შემცველობა და განიცდიან მნიშვნელოვან გავლენას სიცოცხლის ხარისხზე.[1]

პაციენტებში, რომლებიც ვერ აღწევენ დაავადების კონტროლს მხოლოდ კორტიკოსტეროიდული თერაპიის საწყისი კურსის შემდეგ (ანუ აქტიური დაზიანებები გრძელდება), რიტუქსიმაბი ემატება კორტიკოსტეროიდულ თერაპიას.[1]

პირველადი პარამეტრები

რიტუქსიმაბი: 1000 მგ ინტრავენურად, ერთჯერადი დოზის სახით 1-ლ და მე-15 დღეს

ან

რიტუქსიმაბი: 1000 მგ ინტრავენურად, ერთჯერადი დოზის სახით 1-ლ და მე-15 დღეს

--და--

ტოპიკური ბეტამეთაზონის დიპროპიონატი: (0.05%) დავადოთ დაზიანებულ ადგილებზე ერთხელ ან ორჯერ დღეში

იყოს

პრენდიზოლონი: 0.5 მგ/კგ/დღეში, პერორალურად

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ადიუვანტი მკურნალობა ძალიან მძლავრი ტოპიკური კორტიკოსტეროიდით (განიხილება კონკრეტულ პაციენტებში, რომლებიც მხოლოდ რიტუქსიმაბს იღებენ); ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

Back
მე-2 რიგის – 

პერორალური კორტიკოსტეროიდი ± აზათიოპრინი ან მიკოფენოლატი

თუ გვაქვს რიტუქსიმაბის უკუჩვენება ან იგი ხელმისაწვდომი არ არის, განიხილეთ პრდენიზოლონის გამოყენება აზათიოპრინით ან მიკოფენოლატით ან მათ გარეშე პაციენტებში, რომელთაც თავდაპირველად დაფსონით და/ან ტოპიკური კორტიკოსტეროიდით უმკურნალეს, თუმცა აღენიშნებათ მუდმივი აქტიური დაზიანებები და დესმოგლეინ 1-ის საწინააღმდეგო ანტისხეულების გამოვლენადი შემცველობა და განიცდიან მნიშვნელოვან გავლენას სიცოცხლის ხარისხზე.[1]

პირველადი პარამეტრები

პრენდიზოლონი: 0.5-1 მგ/კგ/დღეში, პერორალურად

ან

პრენდიზოლონი: 0.5-1 მგ/კგ/დღეში, პერორალურად

--და--

აზათიოპრინი: 1-2.5 მგ/კგ/დღე პერორალურად

იყოს

მიკოფენოლატ მოფეტილი: 1 გ პერორალურად, დღეში ორჯერ

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

საშუალო-მძიმე ხარისხის ვულგარული პემფიგუსი ან ექსფოლიაციური პემფიგუსი

Back
1-ლი რიგის – 

რიტუქსიმაბი ± პერორალური კორტიკოსტეროიდი

რიტუქსიმაბი პერდნიზოლონთან ერთად, რომელიც ინიშნება შემცირებადი დოზის სახით (წყდება 6 თვის შემდეგ), როგორც წესი, გამოიყენება საშუალო და მძიმე ხარისხის პემფიგუსის პირველი რიგის მკურნალობად.[1][29]

რიტუქსიმაბი გამოიყენება მონოთერაპიის სახით, თუ პერორალური კორტიკოსტეროიდით თერაპია უკუნაჩვენებია.[1]

თუ საწყისი მკურნალობის შემდეგ არ მიიღწევა დაავადების კონტროლი, რეკომენდებულია პრედნიზოლონის დოზის გაზრდა (1.5 მგ/კგ/დღემდე) ან ინტრავენური კორტიკოსტეროიდის პულსური თერაპიის (მაგ. მეთილპრედნიზოლონი) დოზის გაზრდა პაციენტებისთვის, რომლებსაც თავდაპირველად მკურნალობდნენ რიტუქსიმაბით და პრედნიზოლონით.[1]

მონიტორინგი (ენზიმშეკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზი: ანტი-დესმოგლეინ 1 და/ან დესმოგლეინ 3 იმუნოგლობულინი G) რეკომენდებულია შრატში აუტოანტისხეულების დონის დასადგენად მკურნალობის დაწყებისას.[1][29]

პირველადი პარამეტრები

რიტუქსიმაბი: 1000 მგ ინტრავენურად, ერთჯერადი დოზის სახით 1-ლ და მე-15 დღეს

--და--

პრენდიზოლონი: 1 - 1.5 მგ/კგ/დღეში პერორულად

იყოს

მეთილპრედნიზოლონ ნატრიუმ სუქცინატი: 0-5-1 გ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში ერთხელ 3 დღის განმავლობაში, 3-4 კვირის ინტერვალით

მეტი

ან

რიტუქსიმაბი: 1000 მგ ინტრავენურად, ერთჯერადი დოზის სახით 1-ლ და მე-15 დღეს

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ადიუვანტი მკურნალობა ძალიან მძლავრი ტოპიკური კორტიკოსტეროიდით (განიხილება კონკრეტულ პაციენტებში, რომლებიც მხოლოდ რიტუქსიმაბს იღებენ); ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

Back
1-ლი რიგის – 

პერორალური კორტიკოსტეროიდი ± აზათიოპრინი ან მიკოფენოლატი

თუ გვაქვს რიტუქსიმაბის უკუჩვენება ან იგი ხელმსაწვდომი არ არის, პრედნიზოლონი შეიძლება იყოს ცალკეულად დანიშნული ან იმუნოსუპრესანტთან ერთად (აზათიოპრინი ან მიკოფენოლატი), ალტერნატიული პირველი რიგის თერაპიის სახით. შეცვალეთ კორტიკოსტეროიდის დოზა პაციენტის პასუხის მიხედვით.[1][29]

თუ საწყისი მკურნალობიდან 1 თვის ფარგლებში ვერ მიიღწევა დაავადების კონტროლი საწყის ეტაპზე მხოლოდ პრედნიზოლონით ნამკურნალებ პაციენტებში (როდესაც ვერ ინიშნება რიტუქსიმაბი) შესაძლოა სასარგებლო აღმოჩნდეს კორტიკოსტეროიდის დოზის გაზრდა (1.5 მგ/კგ/დღემდე დანიშნულებაში აზათიოპრინის ან მიკოფენოლატის დამატება.[1]

მონიტორინგი (ენზიმშეკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზი: ანტი-დესმოგლეინ 1 და/ან დესმოგლეინ 3 იმუნოგლობულინი G) რეკომენდებულია შრატში აუტოანტისხეულების დონის დასადგენად მკურნალობის დაწყებისას.[1][29]

პირველადი პარამეტრები

პრენდიზოლონი: 1 - 1.5 მგ/კგ/დღეში პერორულად

ან

პრენდიზოლონი: 1 - 1.5 მგ/კგ/დღეში პერორულად

--და--

აზათიოპრინი: 1-2.5 მგ/კგ/დღე პერორალურად

იყოს

მიკოფენოლატ მოფეტილი: 1 გ პერორალურად, დღეში ორჯერ

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

პარანეოპლასტიური პემფიგუსი

Back
1-ლი რიგის – 

რეფერალი ონკოლოგთან

პარანეოპლასტიური პემფიგუსის (PNP) მქონე პეციენტებში ონკოლოგებთან თანამშრომლობა მკურნალობის კრიტიკული კომპონენტია (განსაკუთრებით რიტუქსიმაბის გამოყენებამდე).[1]

პარანეოპლასტიური პემფიგუსის მქონე პაციენტებს ხშირად აღენიშნებათ აქტიური ავთვისებიანი დაავადება, რომლის მკურნალობა სასარგებლოა ასევე პემფიგუსისთვის. თუმცა, უნდა აღინიშნოს, რომ პარანეოპლასტიური პემფიგუსი შესაძლოა გამოვლინდეს პაციენტების რემისიაში ყოფნის დროს[45][46]

მკურნალობა აგრეთვე მოიცავს ფილტვი ფუნქციის ინტენსიურ მონიტორინგს ფილტვის ფუნქციების ტესტირებით, რადგანაც ობლიტერაციული ბრონქიოლიტი და სუნთქვის უკმარისობა ხშირად სიკვდილობის ყველაზე მნიშვნელოვანი მიზეზია პარანეოპლასტიური პემფიგუსის მქონე პაციენტებში.[32]

მონიტორინგი (ენზიმშეკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზი: ანტი-დესმოგლეინ 1 და/ან დესმოგლეინ 3 იმუნოგლობულინი G) რეკომენდებულია შრატში აუტოანტისხეულების დონის დასადგენად მკურნალობის დაწყებისას.[1][29]

მიმდინარე

საწყისი თერაპიიდან 6 თვის შემდეგ საშუალო და მზიმე ხარისხის ვულგარული ან ექსფოლიაციური პემფიგუსი: დაავადების კონტროლით/სრული რემისიით

Back
1-ლი რიგის – 

განაგრძეთ მიმდინარე თერაპია ან რიტუქსიმაბის გამოყენება

თუ საშუალო და მძიმე ხარისხის პემფიგუსის მქონე პაციენტი დაავადების კონტროლს აღწევს მკურნალობიდან 1 თვის ფარგლებში, მას შეუძლია განაგრძოს მიმდინარე თერაპია (თუ იგი იტარებს თრაპიას).[1]

სრულ რემისიაში მყოფი პაციენტები, მიუხედავად იმისა, იტარებენ თუ არა ისინი აქტიურად თერაპიას, შეიძლება იყვნენ რიტუქსიმაბის ინფუზიის კანდიდატები, თუ ისინი თავდაპირველად კლინიკაში მძიმე პემფიგუსით მოვიდნენ და/ან აღენიშნებათ დესმოგლეინის საწინააღმდეგო ანტისხეულების მაღალი შემცველობა რიტუქსიმაბით საწყისიი თრაპიიდან 3 თვის შემდეგ. ასეთ პაციენტებში რიტუქსიმაბის ოპტიმალური დოზა კვლავ არ არის განსაზღვრული.[1]

პირველადი პარამეტრები

რიტუქსიმაბი: 500-1000 მგ ინტრავენურად ერთჯერადი დოზის სახით

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ადიუვანტი მკურნალობა ძალიან მძლავრი ტოპიკური კორტიკოსტეროიდით (მიმდინარე თერაპიის მოლოდინში); ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

საშუალო და მძიმე ხარისხის ვულგარული ან ექსფოლიაციური პემფიგუსი საწყისი თერაპიიდან 6 თვის შემდეგ: სრული რემისიის გარეშე

Back
1-ლი რიგის – 

რიტუქსიმაბი

პაციენტებში, რომლებიც სრულ რემისიას 6 თვის შემდეგ ვერ აღწევენ, განურჩევლად იმისა, იტარებენ თუ არა აქტიურ თერაპიას, შესაძლოა მიზანშეწონილი იყოს რიტუქსიმაბის ორი ინფუზია, 2 კვირის ინტერვალით.

მონიტორინგი (ენზიმშეკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზი: ანტი-დესმოგლეინ 1 და/ან დესმოგლეინ 3 იმუნოგლობულინი G) რეკომენდებულია შრატში აუტოანტისხეულების დონის დასადგენად მკურნალობის დაწყებიდან 3 თვის შემდეგდა ყოველ 3-6 თვეში ერთხელ ამის შემდგომ, ევოლუციის ან რეციდივის საფუძველზე.[1][29]

პირველადი პარამეტრები

რიტუქსიმაბი: 1000 მგ ინტრავენურად, ერთჯერადი დოზის სახით 1-ლ და მე-15 დღეს

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ადიუვანტი მკურნალობა ძალიან მძლავრი ტოპიკური კორტიკოსტეროიდით; ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

საშუალო და მძიმე ხარისხის ვულგარული ან ექსფოლიაციური პემფიგუსი საწყისი თერაპიიდან 12-18 თვის შემდეგ: სრული რემისია

Back
1-ლი რიგის – 

განაგრძეთ მიმდინარე თერაპია ან რიტუქსიმაბის გამოყენება

თუ საშუალო და მძიმე ხარისხის პემფიგუსის მქონე პაციენტი დაავადების კონტროლს აღწევს მკურნალობიდან 1 თვის ფარგლებში, მას შეუძლია განაგრძოს მიმდინარე თერაპია (თუ იგი იტარებს თრაპიას).[1]

სრულ რემისიაში მყოფ პაციენტებში, განურჩევლად იმისა, იმყოფებიან თუ არა ისინი აქტიურ თერაპიაზე, დესმოგლეინის საწინააღმდეგო ანტისხეულების მუდმივად მაღალი შემცველობის შემთხვევაში, რეკომენდებულია რიტუქსიმაბიას ერთი ინფუზია მე-12 თვეზე, ხოლო შემდეგ რიტუქსიმაბის კიდევ ერთი ინფუზია მე-18 თვეზე.[1] მიზნობრივ პაციენტებს წარმოადგენენ ისინი, რომელთაც აღენიშნებათ დადებითი პასუხი დესმოგლეინის საწინააღმდეგო ანტისხეულებზე.

დესმოგლეინის საწინააღმდეგო ანტისხეულებზე დადებითი პასუხის განმეორების შემთხვევაში, შესაძლოა საჭირო გახდეს რიტუქსიმაბის დამატებითი ინფუზიები 18 თვის შემდეგ.

მონიტორინგი (ენზიმშეკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზი: ანტი-დესმოგლეინ 1 და/ან დესმოგლეინ 3 იმუნოგლობულინი G) რეკომენდებულია შრატში აუტოანტისხეულების დონის დასადგენად მკურნალობის დაწყებისას.[1][29]

პირველადი პარამეტრები

რიტუქსიმაბი: 500 მგ ინტრავენურად ერთი დოზის სახით მე-12 და მე-18 თვეებზე

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ადიუვანტი მკურნალობა ძალიან მძლავრი ტოპიკური კორტიკოსტეროიდით (მიმდინარე თერაპიის მოლოდინში); ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

მძიმე/რეზისტენტული პემფიგუსი

Back
1-ლი რიგის – 

ინტრავენური იმუნოგლობულინი (IVIG) ან ინტრავენური კორტიკოსტეროიდი ან იმუნოაბსორბცია

დაავადების მძიმე/რეზისტენტული ფორმის მქონე პაციენტებში შესაძლოა რეკომენდებული იყოს ინტრავენური იმუნოგლობულინი, ინტრავენური კორტიკოსტეროიდის პულსური თერაპია (მაგ. მეთიპრედნიზოლონი) ან იმუნოადსორბცია (როდესაც რიტუქსიმაბის მიმართ არ არის პასუხი, ასევე იმუნოსუპრესანტთან ერთად, თუ არ არსებობს პაციენტის რიტუქსიმაბით მკურნალობის შესაძლებლობა).[1][44]

შრატის იმუნოგლობულინი A-ის დეფიციტი უნდა გამოირიცხოს ინტრავენური იმუნოგლობულინით მკურნალობის დაწყებამდე; იმუნოგლობულინი A-ის სრული დეფიციტი წარმოადგენს ინტრავენური იმუნოგლობულინით მკურნალობის უკუჩვენებას. ინტრავენურ იმუნოგლობულინთან დაკავშირებული არასასურველი მოვლენების რისკს ამცირებს იმუნოგლობულინის ინფუზიის ნელი ტემპი, სათანადო ჰიდრატაცია და ციკლების დაბალი დოზები ან მათ შორის დროის ინტერვალების გახანგრძლივება.[1][5]

ინტრავენური კორტიკოსტეროიდის პულსები გამოიყენება 3 დღის განმავლობაში (მიყოლებით), საწყის ეტაპზე 3-4 კვირიანი ინტერვალებით.[48]

მონიტორინგი (ენზიმშეკავშირებული იმუნოსორბენტული ანალიზი: ანტი-დესმოგლეინ 1 და/ან დესმოგლეინ 3 იმუნოგლობულინი G) რეკომენდებულია შრატში აუტოანტისხეულების დონის დასადგენად მკურნალობის დაწყებიდან 3 თვის შემდეგდა ყოველ 3-6 თვეში ერთხელ ამის შემდგომ, ევოლუციის ან რეციდივის საფუძველზე.[1][29]

პირველადი პარამეტრები

ადამიანის ნორმალური იმუნოგლობულინი: 2 გ/კგ ინტრავენურად, გამოიყენება 2-5 დღის განმავლობაში, ყოველ 4 კვირაში ერთხელ

ან

მეთილპრედნიზოლონ ნატრიუმ სუქცინატი: 0-5-1 გ ინტრავენურად, ყოველ 24 საათში ერთხელ 3 დღის განმავლობაში, 3-4 კვირის ინტერვალით

Back
განიხილე – 

დამხმარე მკურნალობა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტის ინდივიდუალური მდგომარეობის გათვალისწინებით განიხილეთ შემდეგი ზომების გამოყენება: სათანადო სტომატოლოგიური მოვლა; კორტიკოსტეროიდის ინექცია დაზიანების შიგნით; ადიუვანტი მკურნალობა ძალიან მძლავრი ტოპიკური კორტიკოსტეროიდით (პირველი რიგის უპირატესი თრაპიის მოლოდინში მძიმე/რეზისტენტული პემფიგუსის სამკურნალოდ); ანტისეპტიკური აბაზანები (კანის ექსტენსიური დაზიანების მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით კანის ბაქტერიული ინფქეციის დროს); ეროზიული დაზიანებების დაფარვა დაბალი ადჰეზიურობის ჭრილობის სახვევებით, დამარბილებლებით და კომპრესებით; ანალგეზია; ნუტრიციული მართვა დიეტოლოგის დახმარებით.[1][29]

Back
განიხილე – 

ძვლის დაცვა

დამატებითი მკურნალობა, რომელიც რეკომენდებულია <strong>ზოგიერთი</strong> პაციენტისთვის შერჩეული ჯგუფიდან

პაციენტები, რომლებიც იღებენ სისტემური კორტიკოსტეროიდების გახანგრძლივებულ კურსს, ოსტეოპოროზის და თანამდევი მოტეხილობების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ამგვარად, მნიშვნელოვანია ძვლის სიმკვრივის მონიტორინგი რუტინული ორმაგი ენერგიის რენტგენის აბსორბციომეტრიული (DXA) სკანირებით და პაციენტს უნდა მივცეთ კალციუმი, ვიტამინი D და ბისფოსფონატები ძვლის მომარაგებისთვის.

back arrow

აირჩიეთ პაციენტების ჯგუფი ჩვენი რეკომენდაციების სანახავად

მიაქციეთ ყურადღება, რომ ფორმულაცია/შეყვანის გზა და დოზირება შეიძლება განსხვავებული იყოს მედიკამენტების დასახელების და ბრენდების, წამლების ფორმულარის ან გეოგრაფიული ადგილმდებარეობის მიხედვით. მკურნალობის შესახებ რეკომენდაციები სპეციფიკურია პაციენტის ჯგუფების მიხედვით. იხილეთ გაფრთხილება

ამ მასალის გამოყენება ექვემდებარება ჩვენს განცხადებას